อุ่นไอหนาวด้วยน้ำใจ ของ “ผู้ให้ กับ ผู้รับ” https://www.youtube.com/watch?v=eGu8Fk5G0Dg ปลายเดือนตุลาคม ปี 2532 มีเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งตามรถบัสคันใหญ่ที่กำลังจะพานักศึกษาจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง เดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ หลังจากสิ้นสุดงานค่ายอาสาพัฒนาหมู่บ้าน ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดยังไง พอรถลับสายตาไป เหลือเพียงรอยยางรถบนพื้นถนนสีแดง เขาก็แอบร้องไห้ เพียงแค่เวลาไม่กี่วัน เขากับรู้สึกผูกพันกับพี่ๆกลุ่มนี้มาก เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก แต่เขาจำสีหน้า แววตา อันอ่อนโยนของพี่ๆได้ทุกคน ปลายเดือนตุลาคม ปี 2542 ผมกำลังโบกมือลาน้องๆชาวเขาเผ่าปะกากญอ เรือค่อยๆขับเลียบไปตามลำน้ำ ก่อนถึงโค้งสุดท้ายที่จะลับผ่านหมู่บ้าน ผมมองเห็นน้องๆวิ่งตามขึ้นไปบนเนินเขา เพื่อโบกมือลากันอีกครั้ง ในจุดสุดท้ายที่เรายังคงได้สบตากัน ผมชอบออกค่ายอาสาพัฒนาชนบท หากเพื่อนๆมาถามว่าไปทำไม ให้เขาอยู่แบบนั้นน่ะดีแล้ว เข้าไปก็เหมือนนำเอาอารยธรรมของคนเมืองเข้าไปแทรกแซงวิถีชีวิต ผมก็มักจะเล่าให้ฟังว่าครั้งยังเป็นเด็ก มีพี่กลุ่มหนึ่งจากมหาวิทยาลัยรามคำแหง เข้าไปช่วยสร้าง ช่วยพัฒนาโรงเรียนให้ มีกิจกรรมให้ทำ สอนร้องเพลง เข้าไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้าน ภาพนั้นเป็นความทรงจำอันงดงามในใจ ทำให้ผมตั้งใจเรียน ทำให้ผมมีความฝันที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยให้ได้ เพื่อจะได้มีโอกาสทำในแบบอย่างอันดีงามที่พี่ๆเขาสร้างแรงบันดาลใจไว้ ก่อนออกเดินทางไปค่ายในพื้นที่อันห่างไกลติดชายแดนพม่า ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน เพื่อนๆจึงพร้อมใจกันหอบเอาเสื้อ ผ้าห่ม ของที่ไม่ใช้แล้ว มาร่วมบริจาค เพื่อส่งน้ำใจไปยังน้องๆที่ยังขาดแคลน โดยมีผมรับหน้าที่ออกเดินทางไกล ชีวิตชาวค่าย แม้จะผ่านเวลาไปเกือบ 10 ปี แต่ยังคงรูปแบบที่ผมเคยได้สัมผัสตอนเด็กๆเอาไว้ เราเข้าไปช่วยกันสร้างห้องสมุด หาหนังสือดีๆมาไว้ให้น้องๆอ่าน รวมถึงเข้าไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้านด้วย ไม่ว่าจะเป็นการนับถือผี การดูแลป่าไม้แบบจัดการกันเอง สิ่งเหล่านี้ คือ องค์ความรู้ใหม่ที่เราไม่เคยได้สัมผัสในบทเรียน “โตขึ้น จือ อยากเป็นอะไรครับ” “อยากเป็นทนายความครับ” “ดีครับ ที่มช.มีโครงการพิเศษให้เข้าศึกษาต่อด้วย ตั้งใจเรียนนะครับ แล้วไปเป็นรุ่นน้องของพี่” ผมมักถามเด็กๆเสมอ ว่ามีความฝันอะไรบ้าง เพียงแค่จุดประกายเล็กน้อย ผมเชื่อว่าเชื้อไฟจะไม่มีวันมอดไปจากใจของเด็ก หากเขาตั้งใจจริง เหมือนที่ผมเคยทำได้ ปลายเดือนตุลาคม ปี 2007 อุณหภูมิเมืองนิวยอร์คลดต่ำลงเรื่อยๆ “น้องสมิงมีเสื้อกันหนาวหรือยัง นี่หน้าหนาวแล้วนะ ต้องเตรียมตัวให้พร้อม” “ยังไม่ค่อยมีเลยครับ” “งั้นมาบ้านพี่เลยนะ” ผมเดินไปตามทางที่คุ้นเคย จนถึงบ้านพี่อ้อม กดโทรศัพท์ขึ้นไป พี่อ้อมลงมาเปิดประตูให้ พร้อมกับเข้าห้องไปรื้อค้นของมากมายออกมา ทั้งเสื้อ กางเกง ผ้าพันคอ “เอาไปซักแล้วก็ใส่กันหนาว ของพวกนี้ไม่ใช่ของเก่านะ” “ไม่เป็นไรครับพี่ ขอบพระคุณมากครับ” ผมเดินกลับมาบ้านด้วยถุงใบโต ของเหล่านี้ผมไม่เคยคิดว่ามันเป็นของมือสอง หรือ ของเหลือใช้อะไรเลย ผมคิดเสมอว่ามันคือน้ำใจอันงดงามของพี่อ้อม พี่ผู้ให้ด้วยความหวังดี หากแต่วันข้างหน้าต่อไป เมื่อชีวิตผมมีโอกาสตั้งตัวได้ ผมก็คงไม่ลืมวันนี้ จะอีก 10 ปีถัดไป ผมก็อยากเป็นทั้ง “ผู้ให้” และ “ผู้รับ” เหมือนที่ผ่านมา   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2550 5 comments Last Update : 10 พฤศจิกายน 2550 11:02:02 น. Counter : 784 Pageviews. Share Tweet

NICE PICTURE AND NICE SHOT JA .....LOVELY.   โดย: kEVIN IP: 72.80.249.134 10 พฤศจิกายน 2550 10:36:28 น.

หนาวแล้ว รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: nattawara 11 พฤศจิกายน 2550 3:33:11 น.

แวะมาเยี่ยมพี่หมิวค่ะ ได้อ่านเรื่องราวของพี่หมิวแล้วย้อนกลับมาดูตัวเองได้ตลอดเลยค่ะ ผู้ให้และผู้รับ เป็นคำนิยามสั้น ๆ แต่มีผลกับชีวิตคนหนึ่งคนไม่น้อยค่ะ ยีนส์ก็เคยร่วมค่ายอาสาพัฒนาชนบทค่ะ เมื่อสมัยทำงานอยู่ที่บริษัทซีเกทค่ะ พี่ ๆ ในบริษัทชวนไปร่วมค่ายกับนักศึกษารามคำแหงค่ะ ตอนนั้นยังอายุประมาณ 18 ปีค่ะ ก็ไปเพราะอยากไปเห็นว่าอะไรเป็นอะไร พอไปได้สัมผัสแล้วเข้าใจสังคมมากขึ้นเลยค่ะ ได้มิตรภาพที่ดี ทุกวันนี้ก็ยังมีบัตรค่ายอาสาพัฒนาเก็บไว้เป็นที่ระลึกเลยค่ะ ยีนส์เชื่ออย่างหนึ่งนะคะ หากเราเป็นคนที่เคยให้ ไม่ว่าจะเป็นโอกาสและสิ่งของใด ๆ ก็ตาม สักวันหนึ่งสิ่งเหล่านั้นจะตอบแทนให้กับเราค่ะ แม้ว่าเราจะไม่เคยคาดหวังผลตอบแทนเลย แต่วันหนึ่งเรากลับรู้สึกว่าเราได้รับโอกาสดี ๆ จากคนรอบ ๆ ตัวเยอะมากค่ะ ยีนส์เชื่อตรงนี้...ทำดีย่อมได้ดีเสมอค่ะ อากาศหนาวแล้วนะคะ พี่หมิวดูแลรักษาสุขภาพบ้างนะคะ ยีนส์ขอให้พี่มีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: roslita 11 พฤศจิกายน 2550 9:08:16 น.

*** สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศเปลี่ยนแปลง รักษาสุขภาพด้วยคะ หากมีเวลาว่างสักนิด อย่าลืมแวะไปเยี่ยม...หน่อยอิง....บ้างนะคะ***   โดย: หน่อยอิง 12 พฤศจิกายน 2550 19:24:52 น.

คุณสมิวเป็นคนใจดี แล้วเขียนหนังสือใช้ภาษาสวยจังครับ ขอแอ๊ดไว้ในบล๊อกคุณสมิวไว้ในบล๊อกตัวเองบ้างนะครับ   โดย: บุ้ง (B Oprysk ) 13 พฤศจิกายน 2550 9:51:58 น.