A New Day Has Come “อยู่ที่นี่แกต้องอดทนนะ” “แล้วถ้ามีอะไรที่ทำให้เราทนไม่ได้ล่ะก้อบ” “แกก็ต้องอดทนต่อไป” ปีที่แล้วในคืนที่มาถึงนิวยอร์คเป็นครั้งแรก ฉันยังงงกับคำพูดของเพื่อน “ถ้ามีอะไรที่เราทนไม่ได้ เราก็ต้องอดทนต่อไป” มันจะเป็นไปได้หรือที่ความเป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งต้องมาเจอต้องมาทนรับสภาพกับอะไรที่มันเหลือสุดจะทนได้ แต่เมื่อเริ่มทำงานและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันจึงเริ่มเข้าใจ สภาพสังคมคนไกลบ้านต้องต่อสู้แก่งแย่งกันไม่ต่างอะไรกับที่เมืองไทย เผลอๆอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะที่นี่ทุกคนต้องพึ่งตัวเอง หรือ เรียกง่ายๆว่าเอาตัวเองให้รอด แต่นั่นเช่นกัน เอาตัวเองรอดไว้ก่อน คนอื่นช่างหัวมัน สภาพการทำงาน การใช้ชีวิตจึงเต็มไปด้วยความเครียด “ความอดทน” จึงเป็นประโยคที่ฉันท่องไว้ในใจเสมอยามที่ต้องเจอปัญหามากมายรุมเล้า แต่อย่างว่า ทุกคนมีขีดสุดของตัวเอง ฉันก็เช่นกัน เมื่อถึงวันที่ใจมันทนไม่ไหว ฉันก็พร้อมที่จะเดินออกไปเอง ฉันไม่คิดว่านี่คือเกมส์ของผู้แพ้ แต่เพราะสิ่งที่กำลังต่อสู้อยู่นี้ ฉันยังมองไม่เห็นว่ามีจุดหมายปลายทางอย่างไร “ยอดเซลล์ 3,800 ทำไมมันได้ทิปแค่นี้เนี๊ยะ” ฉันเคยตั้งข้อสังเกตหลายครั้ง พร้อมกับการเฝ้าดูอย่างเงียบๆ ทำให้ฉันเจอสาเหตุของปัญหา ฉันพยายามสู้แล้ว ไม่ว่าจะด้วยวิธีการป้องกัน หรือ การร้องขอให้หยุด แต่สิ่งที่ได้รับกลับคือการใส่ร้ายป้ายสี รวมถึงการพยายามบีบให้ออก แม้จะเจออะไรร้ายๆแค่ไหน ฉันก็ไม่หวั่น ฉันสงสารน้องหลายๆคนที่ทำงานด้วยกันที่นี่ น้องผู้หญิงยกจาน เพื่อหาเงินส่งบ้าน บางคนหาเงินเรียน ทุกคนไม่สมควรมาถูกคดโกงด้วยวิธีการที่สกปรกแบบนี้ “พี่จะไปจริงๆหรือ อย่าไปเลยนะ” “พี่ ตัดสินใจใหม่เถอะนะนะ” ฉันมองแววตาของน้องพี่ เพื่อนร่วมงานทุกคน พยายามสะกดน้ำตาไม่ให้ไหล แต่ฉันก็แพ้อีกครั้ง ปีก่อนนฉันเคยแอบเข้ามาร้องไห้ในห้องน้ำ ปีนี้ฉันกำลังร้องไห้ในสถานที่เดิม “พี่ต้องไปแล้วล่ะ พี่อยู่ไม่ได้หรอก” คืนนั้นฉันลาเจ้านาย แม่ครัว โก้เพื่อนร่วมงาน ก่อนเดินออกมาจากร้าน ฉันยกมือท่วมหัวไหว้ร้าน ขอบพระคุณในทุกสิ่งทุกอย่าง “ชีวิตฉันยังคงต้องดำเนินต่อไปในเมืองนี้ แม้จะมีอะไรที่ฉันทนไม่ได้อีกแค่ไหนก็ตาม”   Create Date : 08 มีนาคม 2551 18 comments Last Update : 8 มีนาคม 2551 3:19:54 น. Counter : 607 Pageviews. Share Tweet

ความอดทนมีขีดจำกัด เมื่อวันนึงมันเกินลิมิต มันก็จะแตกออกจากกัน สู้ๆๆ ค่ะ   โดย: zalitalin 8 มีนาคม 2551 3:46:14 น.

สู้ ๆๆ นะคะ   โดย: nattawara 8 มีนาคม 2551 4:46:11 น.

ทำไปทำมา คนไทยทำกันเอง   โดย: pecochan 8 มีนาคม 2551 12:31:21 น.

สู้ไว้หม่อง คิดว่า พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ความอดทนมันมีขีดจำกัด ฉันเข้าใจและมองเห็นภาพนั้น การที่เราก้าวออกมาจากที่ตรงนั้น ใช่ว่าจะแพ้พ่าย ยังมีที่ใหม่รอเราอยู่ เดินต่อไปข้างหน้า อาจจะมีพื้นที่ว่างสำหรับเรา อาจจะไม่ใหญ่ แต่อาศัยแล้วไม่อึดอัด อย่าคิดมากน่ะ   โดย: คุณนายก้อ 8 มีนาคม 2551 22:00:09 น.

คนเลว ๆ มีทุกที่นั่นแหละ เราแค่โชคร้าย ที่เดินเข้าไปในวังวนชีวิตของเค้า แต่เราเชื่อว่าคนแบบนี้ เมื่อกรรมตามทัน จะโดนหนัก เพราะเบียดบังเอาของคนอื่น ปล่อยเค้าไปเถอะ เราอโหสิ ก็ดีต่อตัวเรา แต่เชื่อเลยว่า ตัวกรรม ไม่ละเว้นใครหรอก เอาใจช่วยอยู่นะ สู้ ๆ   โดย: แร่ใยหิน 8 มีนาคม 2551 23:13:01 น.

พี่หมิวค่ะ จะแย่จะเหนื่อยแค่ไหน ก็ขอให้เข้มแข็งเข้าไว้นะคะ อาจจะท้อบ้าง แต่อย่าถอยนะคะ ต้องสู้ต่อไป...สู้ให้สมกับที่เราได้มายืนตรงนี้ สู้อย่างที่พี่หมิวจะทำได้ค่ะ น้องสาวคนนี้คอยเป็นกำลังใจให้พี่หมิวเสมอนะคะ ยามใดที่พี่ท้อ...ขอให้รู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่แย่กว่าเรา พวกเขายังอยู่ได้ แล้วเราจะเศร้าไปทำไมล่ะคะ น้ำตาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดค่ะ...จากบทความที่ถ่ายทอดเอาไว้ตรงนี้...น้องสาวคนนี้ขอมอบให้พี่จากใจจริงค่ะ ดูแลรักษาสุขภาพบ้างนะคะ ..คิดถึงเสมอค่ะ   โดย: roslita 9 มีนาคม 2551 2:37:14 น.

พี่หมิวค่ะ น้องสาวขอมอบเพลงนี้ให้พี่นะคะ ทุกครั้งทียีนส์ฟังเพลงนี้ พี่รู้ไหมบางทียีนส์ก็นั่งร้องไห้ และมันก็ทำให้ยีนส์ลุกขึ้นมาสู้อีกทีค่ะ เมืองนี้เป็นเมืองนักสู้...เราต้องสู้ค่ะ หัวใจของเราอยู่ที่บ้านเมืองของเรา ยีนส์ขอให้พี่เข้มแข็งนะคะ หัวใจคนต่างจังหวัด โดย โปงลางสะออนค่ะ   โดย: roslita 9 มีนาคม 2551 2:40:34 น.

โทษที่เอาเพลงมาให้แบบนี้ แบบว่ายีนส์อยากให้พี่ฟังจริง ๆ อยากมอบให้พี่คนนี้ค่ะ   โดย: roslita 9 มีนาคม 2551 2:41:41 น.

ตกลงหมิวออกมาแล้วเหรอ ยังไงเราเชื่อว่าหมิวเข้มแข็งมากๆๆ เราเองจะเอาหมิวเป็นตัวอย่างนะ สู้ๆๆๆๆๆๆ   โดย: gamkaew IP: 24.46.62.47 9 มีนาคม 2551 3:02:11 น.

โดย: ก.วรกะปัญญา (กะว่าก๋า ) 10 มีนาคม 2551 14:33:03 น.

ปัญหาแบบนี้ คุณคงแก้ไขอะไรไม่ได้มาก แต่ก็ดีแล้วละครับจะได้ออกมาเจอสิ่งใหม่ๆๆ แต่ผมซิครับ ยังอยู่ที่เดิม   โดย: redPoTatO 10 มีนาคม 2551 18:02:35 น.

อ่านเเล้วน้ำตาจะไหลค่ะพี่หมิว วันนั้นเคยไปฝึกงานในครัวมา เจ้าของร้านอาหารที่โกงทิบนี่ไม่มีความเจริญค่ะ ต่อให้มีเงินก้อไม่มีความสุขค่ะ เราหาที่ทำใหม่ก้อดีค่ะ อาจจะดีกว่าเดิมก้อได้ค่ะ ชีวิตต้องมีการเปลี่ยนเเปลง เเละจะต้องดีขึ้น เชื่ออุ้ย เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: มาดามอุ้ย 12 มีนาคม 2551 3:57:57 น.

หม่อง เป็นไงมั่ง ฉันเป็นห่วงน่ะ รักษาสุขภาพด้วยน่ะ ต้องเข้มแข็ง เข้าใจม่ะ ต้องเข้มแข็ง ก้าวไปข้างหน้า อย่าท้อน่ะเพื่อน ป้ายหน้าอาจมีสิ่งที่ดีรออยู่ เป็นกำลังใจให้หม่องเสมอ   โดย: คุณนายก้อ 12 มีนาคม 2551 4:16:33 น.

ปกติของคนทำงานร้านอาหารไทย อาจเป็นเพราะว่าเขากำลังมีคนใหม่ค่าแรงถูกเท่านั้นแหล่ะ ยังไงคุณก็มีอีกงานที่แมนฮัตตั้นไม่ใช่หรือ ยังไงถ้าออกจากร้านนอกเมืองแล้วก็อย่ากลับไปหางานร้านนอกเมืองทำอีกนะจ๊ะ หางานในเมืองแหล่ะดีสุดๆแล้ว และถ้าทำกับร้านคนไทย ไม่จำเป็นต้องเป็นร้านอาหารเสมอไป คนทำเปิดร้านแซนวิส ร้านกาแฟ ก็มีเยอะแยะ ลองเปิดหนังสือพิมพ์แจกฟรี VOICE ดูในหน้าโมษณา จะบอกไว้เลยว่าเป็นร้านไทย แล้วก็ลองสมัครดูซิ   โดย: DeKalb, Brooklyn IP: 198.22.236.230 13 มีนาคม 2551 3:47:12 น.

อ่านๆ ดู แล้วชีวิตเหมือนเราตอนนนี้เลยงะ ร้านก็เปนบรรยากาศบาร์ เหมือนกัน ว่าง ๆจะแวะไปนิยอร์คนะจีะ   โดย: Boston,MA IP: 24.218.19.193 14 มีนาคม 2551 13:06:16 น.

เป็นกำลังใจให้จ้า   โดย: sfboy IP: 58.136.179.140 15 มีนาคม 2551 18:29:48 น.

แวะมาให้กำลังใจพี่หมิวอีกรอบค่ะ พี่หมิวอย่าท้อนะคะ ขอให้สู้และอดทนให้มากที่สุดค่ะ น้องสาวคนนี้ขอเป็นกำลังใจให้พี่เสมอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ Have a good weekend ค่ะ   โดย: roslita 16 มีนาคม 2551 23:10:00 น.

ข่าวตึกถล่มที่นิวยอรค์ (East 51st street & 2nd Avenue) ใกล้สถานทูตไทยใช่ไหม? (350 East 52st & 2nd Avenue)   โดย: 123 IP: 198.22.236.230 17 มีนาคม 2551 22:19:15 น.