เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่ https://www.youtube.com/watch?v=hwh908JPAuw เมื่อคืนนอนไม่หลับอีกแล้ว กลับมาจากร้านเกือบตี 2 เหนื่อยแทบขาดใจ แต่พอมาล้มตัวลงนอนก็นอนไม่หลับอยู่ดี ใจลอยไปไหนต่อไหน ตั้งแต่ทำงานแล้ว คืนวันเสาร์ยืนเป็นเวท 4 คน อาทิตย์นี้จับฉลากซวยซ้ำซวยซากรับผิดชอบเซกชั่น 4 แขกวีไอพีชอบเรื่องมาก โต๊ะแรกเข้าไปเสริ์ฟน้ำให้ บอก “ไม่กิน” เอาอาหารมาก่อน เสียงดังลั่นร้าน จนทุกคนตกใจ โต๊ะถัดมาสั่งดริ้งมาการิต้าปั่น แต่จะไม่เอาน้ำแข็ง ไม่รู้จะไปปั่นยังไงให้มันกิน ส่วนอีกโต๊ะข้าง อยากกินผัดไทย แต่ไม่อยากให้ผัด ให้ลวกเส้นแทน ยิ้มเข้าไว้ ยิ้มๆแล้วใจเย็นๆ พยายามทำหน้าตาให้สดใสที่สุด แม้ข้างในอยากจระเข้ฟาดหางให้หมอบเรียบไปทั้งโต๊ะ ลูกค้าเข้ามานั่ง ลุกออกไป เทินโต๊ะไม่หยุด สติเริ่มแตก โต๊ะนั้นเอาไวน์ต้องรีบเปิด อีกโต๊ะหิวน้ำ โบกมือไปมา เห็นใจกันมั่งก็มีสองมือนี่ล่ะ ถ้ามีมากกว่านี้คงบริการทันไปแล้ว ลูกค้าเพิ่งเข้ามานั่ง ท่าทางจะรอคิวนาน ลงโต๊ะปุ๊ป ทำท่าเหมือนเสืออดอยาก หิวโหยมาแต่ไกล เข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้มกลับด่าเราซะยังกะเครียดแค้นกันมาเป็นชาติ โกรธ คือ โง่ โมโห คือ บ้า ท่องไว้ ท่องไว้ วินาทีหนึ่งที่ทนไม่ไหว เดินเข้าไปในห้องน้ำ มองกระจก แล้ว ถามตัวเองว่า มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาอีกครั้ง เอามือปาดออกให้หมด ล้างหน้า แล้วเดินออกมาที่โต๊ะ นับหนึ่งใหม่ เริ่มต้นใหม่ พยายามไม่ให้ทุกคนรู้ แต่พี่โฮสต์ก็เข้ามาช่วย เรื่องการพาแขกมานั่ง เพราะเริ่มเห็นแล้วว่าอาการไม่ดี พยายามสลัดเรื่องราวขุ่นมัวที่รบกวนจิตใจออกไป ต้องทำงานอย่างมืออาชีพ อย่าให้เรื่องส่วนตัวมามีผลกับงานที่ได้รับมอบหมาย ลูกค้ามากินข้าว เราต้องมอบความสุข ความประทับใจกับการบริการให้มากที่สุด นี่คิดอาชีพของเรา งานเริ่มคล่อง ไม่สะดุด แขกเริ่มเข้าใจ สั่งอาหารสเปเชี่ยวมาทานกันหลายโต๊ะ ทิปกระจายมากกว่า 3 เท่า ที่ควรให้ จนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว 5 ทุ่มแขกเริ่มซา เหลือเพียงอีก 3 โต๊ะ มีเวลาเข้าห้องน้ำอีกครั้ง มองตัวเอง แล้วพูดกับใจเบาๆ เจ็บแค่ไหน ร้องไห้ไปก็เท่านั้น เขาไม่มีวันมารู้ด้วยกับเราหรอก ตี 1 กว่า นั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน มองผ่านความมืดออกไปด้านนอก ความเงียบเหงาเริ่มเข้ามาถามหาใจอีกครั้ง ทุกคืนหลังเลิกงาน มักกดโทรศัพท์กลับไปเมืองไทยเสมอ อยากได้ยินเสียงก่อนนอน อยากเล่าให้ฟังว่าพบเจออะไรมาบ้าง มองดูโทรศัพท์หลายครั้ง อยากทำเป็นเหมือนกดโทรผิดไป ขอแค่ได้ยินเสียง แต่พอมาคิดดูอีกที เป็นเบอร์แปลกๆที่ไม่โชว์หมายเลข เขาก็คงรู้ว่าปลายสายมาจากแดนไกล ตี 2 ถึงบ้าน นั่งลงโต๊ะอย่างหมดแรง มองรูปที่เคยถ่ายด้วยกัน ปาย แม่ฮ่องสอน อัมพะวา เชียงใหม่ มช. อ่างแก้ว หลายๆที่ที่เคยได้ไปด้วยกัน รอยยิ้มอันอบอุ่น บ่งบอกถึงความสุขเหล่านั้น เริ่มเลือนราง เก็บรวบรวมรูปเหล่านั้นลงในกล่อง ก่อนจะวางจดหมายลงไปด้วย คลี่ออกมาอ่าน คำว่า “รอ” ยังคงมีอยู่ในเนื้อความของจดหมาย รีบพับเก็บไว้ “เกียร์” วิศวะที่ให้มาก็ใส่ลงไปด้วย กล่องนี้จะถูกเก็บไว้อย่างดี แต่มันจะไม่ถูกเปิดอีก ตราปใดที่ใจยังลืม “น้อง”ไม่ได้ "เฝ้าคิดเรื่องเดิมซ้ำๆ นับความช้ำแทนเลขวันที่" เพลงทำใจยังไงดี ของต่าย อรทัยที่ชอบฟัง ตอนนี้จะเอามาท่องให้ขึ้นใจ “จะนับวันช้ำ และจะรอวันลืม”   Create Date : 23 กรกฎาคม 2550 9 comments Last Update : 23 กรกฎาคม 2550 9:10:57 น. Counter : 739 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วจะร้องไห้ตาม ทำใจให้เข้มแข็งนะค่ะขอให้หายเร็ววันขอให้มีความสุขกับชีวิตตอนนี้ค่ะอย่าไปคิดถึงเขามากคิดถึงตัวเองก่อนค่ะ   โดย: caramella IP: 82.58.59.4 23 กรกฎาคม 2550 2:04:16 น.

เวลาจะช่วยรักษาแผลใจนะน้อง คำๆนี้ใช้ได้ผลจริงๆนะ ใช้แล้วจ๊ะมานั่งร้องไห้ เป็นบ้าเป็นบอ เขาก้อไม่มารับรู้อะไรกับเราด้วยหรอก มองกระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเองนะแล้วจะดีขึ้น ถึงแม้ว่ามันจะยากแต่ลองดู ยังมีอีกหลายคนที่รักเรา ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้ก้อจะดีขึ้นเอง แผลที่ยังสดอยู่ มันก้อเจ็บเป็นธรรมดา แต่มันก้อต้องหายสักวัน   โดย: lovelybooth (Oil&Stew ) 23 กรกฎาคม 2550 2:11:03 น.

เอาใจช่วย หวังว่าจะดีขึ้นในเร็ววันน๊า   โดย: p_tham 23 กรกฎาคม 2550 2:32:23 น.

สู้ สู้จ้า เหนื่อยนัก พักก็หาย มีวันร้ายก็ต้องมีวันดี แขกอยากบ่นก็บ่นไป จ่ายทิปมาเยอะๆละกัน   โดย: ตา IP: 65.19.94.37 23 กรกฎาคม 2550 3:29:39 น.

เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ เหน่ือยเบิ้ลแบบนี้ ไม่ร้องไห้ยังไงไหว ป.ล ผมก็เกลี๊ยด เกลียด ลูกค้าเรื่องมากเหมือนกัน   โดย: pecochan 23 กรกฎาคม 2550 3:31:55 น.

สู้ๆนะคะ   โดย: peenoynoi 23 กรกฎาคม 2550 11:15:34 น.

น้องหมิว สู้โว๊ย!!!!!   โดย: อีกวัน...ที่ผ่านไป IP: 124.121.176.129 23 กรกฎาคม 2550 12:00:12 น.

เหงาที่สุด   โดย: Aui_haui 23 กรกฎาคม 2550 14:01:50 น.

เวลาคิดถึงคนไกลนี่มันเหงาใจสุดๆ เลยนะคะ แต่ยังไงก้สู้สู้ไว้นะคะ จะเป็นกำลังใจให้น๊า ต่อไปนกก็จะไปเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์เหงาด้วยคน จะได้ไม่เหงาคนเดียว คิคิ   โดย: นก IP: 203.146.209.6 24 กรกฎาคม 2550 10:58:19 น.