|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
แล้วความห่างไกลก็แยกเราไปจากกัน
พี่ผมไม่ไปเมกาแล้วนะ ผมมีแฟนใหม่แล้ว เราอยู่ห่างไกลกันเกินไป
แล้วสิ่งที่เคยกลัวมากที่สุดมันก็เกิดขึ้นจนได้ แม้เคยเตรียมใจยอมรับกับทุกสิ่งแล้ว แต่เมื่อข้อความในเอ็มเอสเอ็นที่สื่อสารกันข้ามโลกระหว่างเมืองไทยกับอเมริกาปรากฎขึ้น น้ำตาที่เหมือนพร้อมจะทำหน้าที่ของมันตามธรรมชาติก็ไหลออกมาอาบสองแก้ม
หลายๆครั้งที่ได้ยินเสียงเตือน หรือ คำบอกกล่าวจากเพื่อนๆคนไกลบ้าน เรื่องความรัก กับอุปสรรคของความห่างไกลกัน แต่นั่นก็ไม่เคยทำให้ฉันรู้สึกหวาดหวั่นใจแต่อย่างใด เพราะเชื่อมั่นในความรัก ความผูกพัน ที่เรามีต่อกันเสมอมา แต่แล้ว เรื่องเศร้าๆเหล่านี้มันก็ย้อนกลับมาเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนเป็นความทุกข์ที่เราทุกคนต้องพร้อมที่จะเผชิญหน้า
2 ปี ก่อน เราเคยมีความฝันด้วยกัน ก้าวเข้ามาอ่านเรื่องราวต่างๆในห้องไกลบ้านด้วยกัน แอบปริ้นบล็อกพี่ซูซี่แล้วหัดเอาไปกรอกวางแผนเรื่องการขอวีซ่า เข้ามาอ่านกระทู้เรื่องการสอบสัมภาษณ์เป็นระยะ จนกระทั่งสมัครสมาชิกห้องไกลบ้านด้วยกัน เพื่อเข้ามาอ่านกระทู้ตั้งคำถาม รอคำตอบจากพี่ๆที่ใจดีหลายๆคน พี่กุ้งที่แนะนำหลายอย่างให้ จนวันที่วีซ่าผ่าน จนฉันได้มาเมกาเมื่อปีแล้ว สายใยความรัก ความผูกพันก็ยังคงเกี่ยวรั้งกันไว้เสมอ จนวันที่ได้กลับไปเจอกันอีกครั้ง
แต่หลายๆอย่างในชีวิต ไม่มีใครที่โชคดีเสมอ แม้พยายามขอวีซ่าถึงสองครั้ง แต่ก็ไม่ผ่าน ความพยายามสิ้นสุดลง พร้อมกับความเศร้าที่ก้าวเข้ามาเยือนในจิตใจของเราสองคนอย่างเงียบๆ วันที่ฉันต้องเดินทางกลับมาเมกาอีกครั้ง ฉันยังจำแววตาเศร้าๆคู่นั้นที่สนามบินสุวรรณภูมิได้
ความเจ็บปวดที่ต้องห่างกันอีกครั้งเกิดขึ้น แต่ฉันก็ยังมีความหวังว่าปีหน้า เราจะได้มาอยู่ด้วยกันที่นิวยอร์ค เมื่อขอวีซ่านักเรียนผ่าน ทุกวันที่โทรไปหา มีเรื่องราวมากมาย อยากเล่า อยากพูดให้ฟัง แต่บทสทนาเริ่มสั้น เมื่อยามเจอออนไลน์ เข้าไปทักด้วยความดีใจ แต่ไม่นานก็ไซน์เอ้าท์ออกไป
เกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคน สองเดือนผ่านไป จากเมืองไทย มาอยู่นิวยอร์ค วันเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกวันคือการรอคอยที่จะได้เจอในห้องไกลบ้าน ก็ไม่เคยเข้ามาอีก ในเอ็มเอสเอ็นก็ไม่ออนไลน์ โทรไปหาก็ไม่รับ แล้ววันสุดท้ายก็จบลงที่การบอกเลิก
สุดท้ายแล้ว สองปีที่ผ่าน ความหวัง ความฝัน ที่จะตามมาอยู่เมกาด้วยกันก็คงสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ ขออนุญาติ เพื่อนๆทุกคนฝากเรื่องราวเหล่านี้ไว้ในห้องไกลบ้าน เพราะที่นี่คือร่องรอยของความทรงจำที่ยังคงอยู่ด้วยกัน ล็อกอินอมยิ้มของพันทิป ที่มีชื่อว่า ผมรักหม่อง อิอิ ก็คงไม่ได้เห็นอีกแล้ว
ถึงจะเสียใจเพียงใด ก็จะแค่ร้องไห้ พรุ่งนี้จะตื่นแต่เช้า ไปทำงานให้เต็มที่ ทำทิปให้ได้มากที่สุด
"แม้ทุกอย่างจะเป็นอดีตไปแล้ว แต่ความทรงจำจะยังคงงดงามเสมอ"
Create Date : 21 กรกฎาคม 2550 |
|
25 comments |
Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 11:11:38 น. |
Counter : 808 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: คิดถึงคนไกล IP: 125.27.128.158 21 กรกฎาคม 2550 10:06:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: khuntan 21 กรกฎาคม 2550 10:35:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: อีกวัน..ที่ผ่านไป IP: 202.5.87.152 21 กรกฎาคม 2550 10:43:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: เเค่คนผ่านมา IP: 125.26.167.200 21 กรกฎาคม 2550 12:27:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: opleee 21 กรกฎาคม 2550 13:38:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: Grace IP: 124.120.185.27 21 กรกฎาคม 2550 15:34:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: Ple IP: 58.64.17.154 21 กรกฎาคม 2550 15:44:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: nuch (nattawara ) 21 กรกฎาคม 2550 15:49:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: lovelybooth (Oil&Stew ) 21 กรกฎาคม 2550 18:36:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: caramella IP: 82.52.47.154 21 กรกฎาคม 2550 22:50:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: olly IP: 68.80.78.233 22 กรกฎาคม 2550 5:46:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: pecochan 23 กรกฎาคม 2550 3:37:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: mambank IP: 125.25.185.66 23 กรกฎาคม 2550 9:35:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: นก IP: 203.146.209.6 24 กรกฎาคม 2550 11:01:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: แฟนหายไปอังกฤษ IP: 210.213.9.178 25 กรกฎาคม 2550 13:39:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: Rin@Richard IP: 124.157.148.104 20 สิงหาคม 2550 15:46:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ขวัญ IP: 76.208.155.138 24 กันยายน 2550 0:58:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ของตัวเราเองนี่ก็ไกลเช่นกันค่ะ ก็ได้แต่ภาวนาค่ะอะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด คู่กันแล้วไม่แคล้วกันค่ะ