คู่มือฝึกนิสัยเจ้าตัวน้อย

การฝึกอบรมลูกที่หมอกล่าวมาในเด็กต่ำกว่า 1 ปี
ส่วนมากเน้นหนักในเรื่องทางกาย การพัฒนาความเจริญเติบโตของเด็ก และการฝึกหัดให้เป็นเด็กดีขึ้น
เปรียบง่ายๆ เหมือนคุณมีลูกที่น่ารักแข็งแรง
ไม่ว่าการพลิกคว่ำ เกาะยืน เดิน พูด...ลูกคุณทำได้รวดเร็วดีกว่าหรือดีเท่าๆ เด็กคนอื่น เช่น
คว่ำได้ตั้งแต่อายุ 3 เดือน นั่งได้อายุ 7 เดือน เกาะยืนเมื่ออายุ 9 เดือน เดินได้ 1 ขวบ ...
แสดงว่าลูกคุณมีอวัยวะสมบูรณ์ทุกระบบ จะเปรียบเสมือนรถยนต์ก็เป็นรถใหม่เอี่ยมอ่องที่เพิ่งจะออกจากอู่
อะไรๆ ก็ดีหมด แต่เบรคไม่ดีย่อมเกิดอุบัติเหตุได้ทุกเมื่อ ทำอย่างไรจะให้ดีทั้งตัวรถและเบรค
นั่นคือการฝึกหัดนิสัยลูกในทางที่ถูกที่ควร เปรียบเสมือนการใส่เบรคที่ดี
ลูกจะได้รู้ว่าสิ่งใดควร สิ่งใดไม่ควรทำ อะไรที่ไหน เมื่อไร จึงจะถูกต้อง...

คุณจะถามว่า " ทำไมจะมาเคี่ยวเข็ญกันตั้งแต่ตัวเท่าหัวกำปั้นล่ะค่ะ "
..คุณอย่าลืมว่า " ไม้อ่อนดัดง่าย " เราไม่ได้ดัดเอาเป็นเอาตาย แต่ค่อยเป็นค่อยไปทีละน้อยๆ มากกว่า
ด้วยวิธีใจเย็นๆ และใช้สามัญสำนึก ดังนั้น ถ้ามีโอกาสก็กรุณาแทรกบทการอบรมไปในการเลี้ยงดูลูกดังต่อไปนี้


การฝึกหัดนิสัยในระยะ 6 เดือนแรก

ลูกงอแงไม่เข้าเรื่อง
เมื่อลูกอายุได้ 6 - 8 อาทิตย์ ลูกที่แจ่มใสน่ารักอาจจะเริ่มร้องไห้โยเยทุกครั้งที่คุณอุ้มแกลงนอน
แกล้งร้องนั่นแหละ...คุณก็รู้อยู่แล้วว่าแกล้งร้อง เพราะร้องไห้ไม่มีน้ำตา
คอยดูสิ...แม่อุ้มขึ้นก็หยุดร้องเหมือนสวิทซ์ไฟ แถมบางทีก็ยิ้มได้เลย... " ลูกขี้โกง " คุณนึกหมั่นไส้แต่ก็สงสาร
ก็ทำอยู่อย่างนี้จนคุณไม่เป็นอันทำงานทำการ ผู้เฒ่าเรียกว่า " อุ้มกันจนติดมือ "

ถ้าคุณจะให้มั่นใจก็ตรวจเช็คดูว่าลูกโกงจริงมั๊ย โดยตรวจดูผ้าอ้อมว่าเปียกแฉะไหม เข็มกลัดเปิดอ้าหรือเปล่า
มีมดไต่ตอมหรือไม่ ถ้าตรวจเสร็จสรรพ ทุกอย่างปกติแล้วก็วางลูกได้ ถ้ายังร้องอีกก็ตรวจดูอีกที
ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยก็วางลงใหม่อีก นี่เป็นโอกาสแรกที่คุณจะเริ่มฝึกสอนลูก ว่าแม่ไม่ตามใจลูก ไม่เข้าเรื่องนะ

คุณยังมีโอกาสได้สอนลูกอีกหลายตอน คุณรู้ไหมว่าลูกอายุเพียง 8 อาทิตย์แกก็เริ่มเรียนรู้จุดอ่อนจุดแข็งของคุณ
อย่านึกว่า ลูกนอนนิ่งเหมือนตุ๊กตาแกมีชีวิตจิตใจ ไม่ใช่ตุ๊กตา แกมีหัวใจและชีวิตเหมือนผู้ใหญ่
ถ้าคุณแสดงจุดอ่อนให้แกเห็นบ่อยๆ คุณจะลำบากภายหลัง

ถ้าคุณปฏิบัติตัวสม่ำเสมออย่างนี้ในการดูแลลูก..การอาบน้ำแต่งตัว..การหลับนอน..การขับถ่าย..การให้นม..
คุณจะพบว่าลูกคุณเลี้ยงง้าย..ง่าย แต่ถ้าปล่อยตามเรื่องตามราว คุณจะพบกับปัญหา เช่น
" หมอคะ ยาที่หมอจ่ายลูกไม่เคยกินเลยค่ะ ก็..แกไม่ยอมกินนี่คะ..
ยาหยอดจมูกก็ไม่ได้หยอด ก็..แกไม่ยอมให้หยอดนี่คะ..หมอคะ..ฯลฯ "

ถ้าคุณทำด้วยความรักลูกและมีกฎเกณฑ์ไม่ตามใจลูก เมื่อลูกงอแงไม่เข้าเรื่องลูกก็จะไม่มีปัญหาดังกล่าวแน่



การฝึกอบรมนิสัยในวัย 6 - 9 เดือน

ก็วัยนี้แหละที่ติดคุณแม่จังเลย คุณแทบจะกระดิกตัวไม่ได้เชียวแหละพอเอาลูกวางลงในเพลเพน
กะจะหมุนตัวไปตั้งหม้อข้าวสักหน่อย ลูกก็ร้องกรี๊ดกร๊าดขึ้นมาเสียแล้ว งอแงไม่เข้าเรื่อง
นมก็ให้แล้วน้ำก็อาบแล้ว เล่นก็เล่น ทั้งอึทั้งฉี่เสร็จสรรพ ยังมาร้องงอแงอ้อนแม่อีกแน่ะ

ถ้าคุณหัดให้ลูกอยู่ในกฎเกณฑ์มีระเบียบมาตลอดตั้งแต่ก่อน 6 เดือน คุณจะฝึกหัดให้แกมีระเบียบ ให้รู้ว่าอะไร
ที่ไหน เมื่อใด คือแม่เล่นกับลูกมานานพอแล้ว ลูกถึงเวลาต้องนั่งพักเล่นเอง แม่ไม่มีเวลาเล่นกับลูกอีก..
ถ้าคุณเคยทำให้แกเห็นตัวอย่างมาก่อนเที่ยวนี้ คุณก็จะทำสำเร็จโดยง่าย
แต่ถ้าคุณไม่เคยทำสำเร็จจนครั้งเดียว ครั้งนี้ก็ล้มเหลวแล้วคุณก็จะอารมณ์เสีย

สรุปว่า การฝึกหัดลูกให้มีระเบียบในวัย 9 เดือนแรกมีดังนี้

1. ไม่ตามใจลูก ถ้าแน่ใจว่าลูกโยเยไม่เข้าเรื่อง
2. อุ้มลูกลงนอนเล่นด้วยความรัก ( ใส่ในเพลเพน ) ในขณะที่คุณมีงานอื่นที่จำเป็นต้องทำ
3. อธิบายด้วยคำพูดง่ายๆ น้ำเสียงอ่อนโยนในความจำเป็นที่คุณต้องทำ
4. จงทำในสิ่งที่กล่าวมาอย่างสม่ำเสมอ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่ใช่ " ลมดีลมร้าย " หรือ " ผีเข้าผีออก "
คือบทจะลมดีก็ใจดี โอ๋...เอาใจทุกอย่าง บทจะลมเสียแม่ฟาดเสียก่อนพูดทีหลัง ...



การฝึกอบรมนิสัยในวัย 9 เดือนขึ้นไป

ลูกอยู่ในวัยของคลาน คืบ ถัด เกาะยืน เดิน..วิ่ง แกจะซุกซนทั้งวันคุณจะเหน็ดเหนื่อยเหมือน " จับปูใส่กระด้ง "
คุณไม่รู้หรอกว่า แกจะทำอะไรได้รวดเร็วเช่นนั้น อุบัติเหตุเกิดขึ้นง่ายมากและมีอันตรายด้วย
วัยนี้คุณมักจะใช้คำว่า " อย่า" "ไม่ได้" "อย่าแตะต้องนะ" คุณใช้มันตลอดเวลา
อาจตามด้วยคำขู่จะเฆี่ยนตี หรือ "ให้หมอฉีดยานะ " อะไรที่คิดว่าเด็กจะกลัวก็นำมาใช้หมด

คำปฏิเสธ คำห้ามเหล่านี้ต้องใช้ให้รัดกุม ไม่พร่ำเพรื่อ ใช้เมื่อจำเป็นเท่านั้น
ถ้าคุณใช้พร่ำเพรื่ออย่างไม่มีความหมายก็จะไม่ศักดิ์สิทธิ์ เด็กจะไม่เข้าใจ
แต่ถ้าคุณใช้อย่างมีความหมาย พร้อมทั้งอธิบาย...เด็กจะเข้าใจได้

ตัวอย่างเช่น
ลูกวัยกำลังคลาน ตรงไปที่ตู้หนังสือ " เอ็นไซโคลพีเดีย " ของคุณพ่อด๊อกเตอร์ พยายามดึงลงมาเล่น
คุณพ่อก็ห้ามว่า " อย่าลูก " ลูกไม่ฟัง พ่อตรงเข้ามาบอกว่า " พ่อบอกว่าลูกอย่ามาเล่นหนังสือของพ่อ "
ลูกไม่ฟังอีก คุณก็อุ้มลงตรงไปอีกมุมห้องที่แกมีของเล่นมากมาย คุณเองเก็บหนังสืออันมีค่านั้นเสีย

ถ้าลูกยังไม่ฟังคลานกลับมาเล่นจะเป็น " ด๊อกเตอร์แว่น " อีก
คุณก็อุ้มแกลงในเพลเพน แกจะทราบว่า " อะไร ที่ไหน เมื่อไร " คือ
" หนูเล่นหนังสือของพ่อไม่ได้ หนูจะมาฉีกหนังสือไม่ได้ด้วยเพราะไม่งั้นหนูจะถูกจำกัดที่เล่น "
แต่คุณไม่ต้องทำอารมณ์เสียถึงกับฟาดลูก เรายังมีเวลาที่จะอบรมเขาได้อีกหลายครั้งหลายหน...
อย่าเพิ่งใจร้อนไปล่ะ

การฝึกสอนนี้ พ่อแม่ต้องร่วมมือกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เช่น
คุณแม่อยู่บ้านอบรมบ่มนิสัยจนลูกเลิกโยเยงอแงโดยหาสาเหตุไม่ได้ เลิกเป็นเด็กโกง
แต่พอคุณพ่อมาถึงบ้าน ลูกรักโยเยนิดเดียวก็ใจอ่อน ตรงเข้าโอ๋เอาอกเอาใจเป็นการใหญ่
คุณแม่นั่นแหละจะลำบากอีก ดังนั้น พ่อ-แม่จึงควรร่วมมือในการฝึกอบรมลูกพูดจากันให้เข้าใจ
( ลับหลังลูกนะ ไม่ใช่มาเถียงกันต่อหน้าลูก ) ตกลงปลงใจกันอย่างใดก็นำมาปฏิบัติให้อยู่ในแนวทางเดียวกัน

สรุปว่า การฝึกอบรมลูกนั้นยากที่สุด อาจจะยากกว่าการเลี้ยงดูทางกายกินอยู่หลับนอนในวัยแบเบาะด้วยซ้ำ
" เด็กที่เชื่อฟังพ่อแม่ จะเป็นเด็กที่ได้รับอุบัติเหตุน้อยกว่าเด็กที่ดื้อรั้น "
ก็เหมือนรถยนต์ที่มีเบรคดีย่อมเกิดอุบัติเหตุน้อย
เด็กเหล่านี้เวลาเข้าเพื่อนเข้าฝูง จะมีคนรักคนนิยมกว่าเด็กที่ไม่ได้รับการอบรมที่ดี
แม้แต่ครูที่โรงเรียนและเพื่อนๆ ก็จะรัก และนิยมเด็กที่เชื่อฟังพ่อแม่มาก่อน
เพราะเป็นเด็กยอมรับฟังผู้อื่น มีเหตุมีผล ไม่เอาแต่ใจตนเองเป็นใหญ่


โดย ศ.จ.เกียรติคุณพ.ญ.ชนิกา ตู้จินดา
ขอบคุณข้อมูลจาก : โรงพยาบาลสมิติเวช
ที่มา : //women.sanook.com


สารบัญแม่และเด็ก

Create Date : 30 พฤษภาคม 2553		0 comments
Last Update : 30 พฤษภาคม 2553 21:59:09 น.
Counter : 743 Pageviews.
Share Tweet