Bloggang.com : ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง : การสร้างวินัยให้ลูก

การสร้างวินัยให้ลูก

ท่านผู้อ่านคงจะเห็นด้วยกับผมนะครับว่า สังคมปัจจุบันมีสภาวะที่น่าเป็นห่วง
เราคงไม่ต้องพูดถึงสถานการณ์การเมืองที่กำลังวิกฤติ มีความขัดแย้งด้านความคิด
และในขณะที่ผู้เขียนบทความนี้ก็ยังหาจุดยุติความขัดแย้งไม่ได้

ส่วนหนึ่งของภาวะวิกฤตินี้เป็นผลพวงมาจากวิกฤติแห่งความไร้วินัย
โดยเฉพาะการไม่มีวินัยภายในใจของตนเอง ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญของความมีคุณธรรมและจริยธรรมของแต่ละบุคคล

เรามาลองพินิจพิจารณาปัญหาเด็กๆ ดีไหมครับ เราจะพบว่าลูกๆ หลานๆ ของเราขาดวินัยกันพอสมควร
เขานึกจะทำอะไรก็ทำ ทำตามใจที่เขานึก ทำตามใจที่เขาคิด
โดยไม่ค่อยตระหนักถึงความปฏิบัติตนให้เป็นไปตามกฎระเบียบ ที่สังคมยอมรับว่าดีและเหมาะสม

เด็กๆ ในปัจจุบัน
ควบคุมความต้องการของตัวเองให้อยู่ในขอบเขต ที่เหมาะสมและแสดงออกอย่างเหมาะสมไม่ค่อยได้
บางทีก็ไม่รู้จักเวลา ไม่รู้จักปรับให้เข้ากับสถานที่ และบุคคลที่เขากำลังพูดและสนทนาด้วย

ปัญหาใหญ่ๆ ที่ผู้ปกครองไม่สบายใจคือ
เด็กควบคุมตนเองและกำกับตนเองไม่ค่อยได้ ต้องคอยให้พ่อแม่คอยบอกคอยเตือนจึงจะทำ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของกิจวัตรประจำวัน
หรือเป็นเรื่องของการเล่าเรียน หรือเป็นเรื่องที่ได้รับมอบหมายให้ทำงานต่างๆ

ในอดีตเคยคิดกันว่า ปัญหาการไม่มีวินัยของเด็กนั้น น่าจะเป็นในกลุ่มคนหรือสังคมที่มีฐานะยากจน
สภาพแวดล้อมไม่ดีพ่อแม่มีการศึกษาน้อย และไม่มีเวลาในอบรมลูก
แต่จริงๆ แล้วในปัจจุบัน ปัญหาของเด็กไม่มีระเบียบวินัยส่วนใหญ่ ก็เกิดมาจากครอบครัวอย่าางเราๆ ท่านๆ นั่นเอง
ซึ่งเกิดจากการขาดการควบคุมดูแล ขาดการอบรมระเบียบวินัยให้รู้จักควบคุมตนเอง

ดังนั้น ในปัจจุบันครอบครัวที่มีฐานะดีๆ มีพี่เลี้ยงดีๆ อาหารดี บ้านดี มีโอกาสได้ไปท่องเที่ยว
มีประสบการณ์การเรียนรู้ต่างๆ มากมาย แต่เด็กๆ อาจไม่สนใจเรียน ไม่แตะต้องงานบ้าน ไม่ค่อยจะช่วยตนเอง
ขาดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ใช้ชีวิตประจำวันอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นส่วนใหญ่

เด็กกลุ่มนี้จะขาดโอกาสพัฒนา ขาดโอกาสที่จะใช้ศักยภาพของตนเองที่มีอยู่ให้พัฒนาได้อย่างเต็มที่
ทั้งนี้เป็นเพราะเด็กขาดวินัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขาดวินัยในการควบคุมตนเอง

ครอบครัวในปัจจุบัน
อาจจะมีความคิดเมื่อลูกยังเล็กอยู่ ควรให้เขาใช้ชีวิตเด็กอย่างเต็มที่ปล่อยไปตามธรรมชาติ ลูกอยากได้อะไรก็หาให้
ลูกอยากได้อะไรก็บริการให้ นอกจากนี้ก็ปล่อยให้ลูกได้แสดงอารมณ์และความต้องการอย่างเต็มที่
โดยคิดว่านั่นเป็นวิธีที่จะทำให้เด็กมีความกล้า มีความเป็นตัวของตัวเองอย่างเด็กชาวตะวันตก
แต่ไม่รู้ความเป็นจริงที่ชาวตะวันตกมีความเป็นตัวของตัวเอง มีความกล้าในการแสดงออกนั้น
เขามีวินัยอยู่ในจิตใจของเขาอย่างมั่นคงมากทีเดียว ที่ชาวตะวันตกเขาเป็นอย่างนั้นเพราะครอบครัวเขามีวินัย
เขารู้ว่าอะไรควรปล่อยให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง อะไรไม่ควรปล่อยให้ทำตามอำเภอใจของเด็ก
และเขามีการฝึกวินัยให้กับลูกตั้งแต่เล็กๆ เลยทีเดียว ตั้งแต่ลูกขวบเศษๆ ก็สอนให้มีวินัยกันแล้ว

หลักของการเลี้ยงลูกให้มีวินัยนั้น
พ่อแม่หรือผู้ปกครองต้องมีความหนักแน่น ยึดมั่นในหลักเกณฑ์ที่ชัดเจนว่าอะไรถูก อะไรผิด
อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ มีความเสมอต้นเสมอปลายและต้องสอนต้องสื่อให้เด็กรู้และปฏิบัติตาม

สำหรับเด็กเล็กๆ การฝึกให้เด็กรู้จักควบคุมตนเอง ถือว่าเป็นการฝึกวินัยที่ดีมากทีเดียว
และในการฝึกวินัยนั้นจำเป็นต้องมีกลยุทธ์ หรือกลวิธีในการฝึกที่ดีภายใต้สัมพันธภาพอันดีระหว่างเด็กกับพ่อแม่

กลวิธีในการฝึกวินัยเด็กเล็กๆ มีหลายวิธี เราอาจจะเลือกใช้วิธีใดวิธีหนึ่งหรือหลายวิธีผสมผสานกันได้

กลวิธีในการฝึกวินัยเด็กเล็กๆ มีดังต่อไปนี้

1. การให้เหตุผล การให้เหตุผลว่าควรทำหรือไม่ควรทำ ด้วยเหตุผลอย่างไรนั้น
เป็นวิธีเหมาะสมมากทีเดียว ที่จะใช้กับเด็กโตวัยประมาณตั้งแต่ประถมศึกษา เป็นต้นไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวัยรุ่น การใช้เหตุผล การอธิบายให้เข้าใจ ให้ความร่วมมือในการควบคุมตัวของเขาเอง
ด้วยเข้าใจในเหตุผล ถือเป็นวิธีที่ดีมาก
อย่างไรก็ตามในเด็กเล็กๆ เราก็ใช้เหตุผลได้แต่ควรเป็นเหตุผลง่ายๆ สั้นๆ พอให้เด็กเข้าใจก็ใช้ได้ดี

2. การใช้ท่าที หรือคำสั่งที่หนักแน่นจริงจัง แต่ต้องไม่ใช้วิธีข่มขู่
การใช้ท่าทีหนักแน่นนี้จะเป็นเครื่องยืนยันว่า เขาจำเป็นต้องรู้จักควบคุมตนเองให้มาก

3. การเบี่ยงเบนความสนใจ วิธีนี้ใช้ได้ดีในเด็กเล็กเมื่อเราต้องการให้เด็กควบคุมตนเอง
บางครั้งเด็กเล็กๆ ก็ยังควบคุมตนเองได้ยาก การเบี่ยงเบนความสนใจจากพฤติกรรมที่เด็กกำลังหงุดหงิดงอแง
ไปสู่ความสนใจอื่นก็ทำให้เด็กลดพฤติกรรมที่กำลังเป็นปัญหาได้

4. การเพิกเฉย หรือเลิกให้ความสนใจ เป็นวิธีที่ดีมากที่ใช้ควบคุมเด็กไม่ว่าจะเป็นเด็กเล็ก หรือเด็กโต
เมื่อเด็กรู้ว่าพฤติกรรมที่เขาแสดงออกไม่ได้รับความสนใจ ไม่ได้รับการตอบสนอง เด็กจะเลิกพฤติกรรมนั้นไปเอง

5. การให้รางวัล
การให้แรงเสริมด้วยการให้รางวัลเพื่อให้พฤติกรรมดีๆ ยังคงอยู่และกลายเป็นอุปนิสัยประจำตัวเด็กนั้น
มีความจำเป็นมาก แต่การให้รางวัลนั้น ควรมีความหลากหลายและไม่จำเป็นว่าจะต้องให้ทุกครั้ง
การให้การยอมรับ การให้ความชื่นชมก็เป็นรางวัลทางด้านจิตใจที่ดีมาก ซึ่งควรสลับกับการให้รางวัลด้วยสิ่งของ

6. การเป็นแบบอย่างที่ดีและเป็นรูปแบบที่ถูกต้อง มีความสำคัญมาก
เพราะเด็กๆ จะซึมซับความคิด ระเบียบวินัย และอื่นๆ อีกมากมายเข้าไปเป็นแบบฉบับภายในตัวเด็ก

7. การทำโทษ การทำโทษยังจำเป็นในการฝึกวินัยเด็กแต่การทำโทษต้องไม่ทำด้วยอารมณ์
การทำโทษต้องมีความเหมาะสมและไม่รุนแรง
ในเด็กเล็กๆ การทำโทษด้วยไม้เรียวเล็กๆ ร่วมกับการบอกการสอนให้รู้ว่าผู้ใหญ่ทำโทษเพราะอะไร
ยังมีประโยชน์มากในการฝึกวินัย แต่ในเด็กโตๆ ไม่ควรใช้การทำโทษด้วยวิธีเฆี่ยนตี

การเลือกใช้เทคนิคต่างๆ เหล่านี้อาจเลือกใช้วิธีใดวิธีหนึ่งหรือใช้หลายวิธีผสมผสานกัน
ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับอายุของเด็ก ลักษณะของปัญหา รวมทั้งกลไกของการเกิดปัญหาในแต่ละรายๆ ไป
ซึ่งส่วนใหญ่แล้วปัญหาพฤติกรรมต่างๆ ของเด็กก็จะมีความหลากหลายพอสมควร
แต่สามารถแก้ไขให้หายหรือคลี่คลายลงได้ไม่ยากนัก

เทคนิคต่างๆ เหล่านี้ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเริ่มวิธีที่หนึ่งก่อน เราสามารถเริ่มต้นหรือหลักวิธีใดก่อนก็ได้
โดยพิจารณาเป็นรายๆ ไป เพียงแต่วิธีทำโทษควรจะสงวนไว้ใช้เป็นวิธีสุดท้าย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำโทษด้วยวิธีรุนแรงไม่ควรจำมาใช้เลย.

โดย รศ.นพ.อัมพล สูอัมพัน
ที่มา //www.elib-online.com/doctors49/child_discipline001.html
ภาพจาก //www.sensiblyorganized.com/Contact.php

สารบัญ เรื่อง แม่และเด็ก

คลิกดู ที่นี่ค่ะ

Create Date : 13 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 1 ธันวาคม 2552 19:38:37 น.

0 comments

Counter : 1094 Pageviews.