~เสียดสีแบบมีแก่นสาร หรรษาแบบมีสาระ กับ"ดำรงค์ อารีกุล" ~
|
ช่วงที่เล่นเกม"เหมันต์ขยันอ่าน" ซีซั่นที่ผ่านไป ขาดแคลนหนังสือใหม่ ๆ บนชั้น
ก็เลยหันไปหาหนังสือเก่าเก็บที่ดองไว้ข้ามชาติมาอ่าน ปรากฏว่าพบขุมทรัพย์ค่ะ...
พบหนังสือที่ตอนแรกมองข้าม ด้วยเข้าใจผิดว่าเป็นหนังสือผู้ชาย
ที่แบ่งเพศ ติดเรทอะไรประมาณนั้น เพราะเป็นหนังสือของพี่ชายที่เสียชีวิตไปเมื่อสิบปีก่อน
พี่เขาหวงมาก เก็บไว้ในตู้เดียวกับหนังสือรุ่นโบราณทั้งหลาย...
ในช่วงวัยหนึ่งไม่คิดว่าจะชอบอ่านหนังสือพวกนี้
แต่พอได้รื้อลงมาอ่านก็ทำเอาติดหนึบต้องลุยอ่านอย่างต่อเนื่อง...
แล้วก็ได้หนังสือมาตอบโจทย์สามโจทย์กับหนังสือ ๑๐ เล่ม...
(ยังคงตกค้างอยู่บนชั้นอีกสี่เล่มค่ะ ไว้จะหาโจทย์ลงในซีซั่นหน้านี่แหละ)
ขออนุญาตก้อปมาจากที่รีวิวไว้ในกระทู้มาลงตามลำดับโจทย์ก็แล้วกันนะคะ
..........
สามเล่มแรกกับโจทย์ที่กำหนดให้ชื่อหนังสือมีจำนวนพยางค์เท่ากันทั้งสามเล่ม
เห็นว่าหนังสือคุณดำรงค์มักจะตั้งชื่อสนุก ๆ ยาว ๆ เลยหยิบที่มีชื่อ ๘ พยางค์มาเล่น...
(แอบคิดว่าจำนวนพยางค์เยอะ ๆ มันท้าทายดีอ่ะ)
๑.จักรยานแดงในรั้วสีเขียว (จัก-กระ-ยาน-แดง-ใน-รั้ว-สี-เขียว)
๒.เป็นพระเอกเอาไว้อย่าให้เศร้า (เป็น-พระ-เอก-เอา-ไว้-อย่า-ให้-เศร้า)
๒.ไม่แอบอุ่นไอหญิงจะอิงใคร(ไม่-แอบ-อุ่น-ไอ-หญิง-จะ-อิง-ใคร)
เล่มแรก...
จักรยานแดงในรั้วสีเขียว
พิมพ์โดย สนพ.เทศภักดิ์ (ไม่ระบุครั้ง/ปีที่พิมพ์)
เรื่องนี้เป็นเรื่องทำนองชีวิตของนิสิตนักศึกษาซึ่งมีอะไรต่ออะไรกระจุ๋มกระจิ๋ม
น่ารักน่าหมั่นไส้เชิงวิชาการ ซึ่งดำรงค์ อารีกุลได้ถ่ายทอดออกมาได้เห็นชัดและสวยงาม
อ่านดูก็จะทราบได้ว่า ผู้เขียนได้จำลองชีวิตนิสิตจากมหาวิทยาลัยใดในเมืองไทย ...
.................
ในเล่มนี้ประกอบไปด้วยเรื่องสั้นสี่เรื่องค่ะ
ทั้งสี่เรื่องดำเนินไปในลักษณะเรื่องเล่าของหนุ่มน้อยนามวาที จิตมนัส นักศึกษาปีที่หนึ่งแห่งรั้วสีเขียว...
เล่มนี้ขอเล่านิด ๆ แต่ละเรื่องแล้วกันค่ะ
เรื่องที่ ๑. หนุ่มเยาว์วัยผู้ใจง่าย - -สุคนธ์เป็นรูมเมทของวาที เขามีโรคประจำตัวคือโรคใจง่าย...เขาตกหลุมรักใครต่อใครได้ง่ายและรวดเร็วมาก...ตอนแรกวาทีคิดว่าเป็นเพียงเรื่องเล่น ๆ แต่นานเข้าเขาก็ตระหนักว่ามันชักจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเสียแล้ว...
สุคนธ์จำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างจริงจัง...
เรื่องที่ ๒. จักรยานแดงในรั้วสีเขียว - - เป็นเรื่องเล่าที่สะท้อนให้เห็นถึงระบบอาวุโสหรือโซตัสอันเข้มข้นในมหาวิทยาลัย
ซึ่งปัจจุบันได้สาบสูญไปหมดแล้ว...
อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อวาทีถูกกล่าวหาว่าขโมยจักรยานสีแดงของรุ่นพี่ชั้นปีที่สี่...?
เรื่องที่ ๓. โอลัลลัลลัลลาโอปาทังกา - - เรื่องสั้นขนาดยาว
เป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของนักศึกษาวิชากีฏวิทยา ที่แทรกแซมเรื่องราวเชิงวิชาการอย่างขบขัน...
เรื่องที่ ๔. ศิษย์อาจารย์เพี้ยน - - เมื่อวาทีได้พบกับนิสิตสาวสองแบบ ...
คนหนึ่งฉลาดถึงขั้นเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะ ส่วนอีกหนึ่งสาวนั้นฉลาดเหมือนกัน...แต่ฉลาดแกมโกง...
แล้วเธอก็ลากวาทีเข้าร่วมขบวนการโกงไปกับเธอด้วยนี่สิ...จึงเป็นเรื่อง...
*********
เล่มที่สอง...
เป็นพระเอกเอาไว้อย่าให้เศร้า
พิมพ์โดย สนพ.เทศภักดิ์ (ไม่ระบุครั้ง/ปีที่พิมพ์)
เล่มนี้นับเป็นรวมเรื่องสั้นเล่มแรกในชุด ซึ่งถือเป็นการเปิดตัวสมาชิกชมรมกอดลมไว้อย่าให้หงอย
อันมีตัวละครเด่น ๆ ได้แก่ หมง หงจินเป่า สันต์ บุษบง ...ฯลฯ
ผองพวกเขา หัวใจใฝ่คุณงามความดี แต่พฤติกรรมมีอันตก ๆ หล่น ๆ แทบทุกหัวถนนและมุมเมือง
หรือไม่ก็แทบเท้าแทบตักกานดาคนโน้นคนนี้อยู่ร่ำไป
ไม่ใช่เรื่องแอนตี้ฮีโร่ เพราะพวกเขานี่แหละที่อยากจะเป็นมันเสียเอง
แต่เรื่องมันยุ่งก็ตรงที่ไม่มีใครเขาเอา เขายอมรับน่ะสิเล่า...
.........
พวกเขาเป็น
ผองเพื่อนผู้ติดดิน กรำแดด ตากฝน ทนหนาว และยังคลุกฝุ่น คลุกโคลนเป็นระยะๆ
อีกทั้งเรื่องราวที่สนุกหรรษา มีสาระ และร่วมสมัย อยู่เสมอ
อ่านแล้ว จะรู้ว่ามอเตอร์ไซค์ เป็นยอดขวัญใจของคนเดินดินทุกคน
********
เล่มที่สาม...
"ไม่แอบอุ่นไอหญิงจะอิงใคร"
พิมพ์โดย สนพ. โคลีออส (ไม่ระบุครั้ง/ปีที่พิมพ์)
รวมเรื่องสั้น ๙ เรื่องในเล่ม ค่อนข้างแตกต่างจากสองเล่มข้างบน
เพราะรวมเรื่องสั้นชุดนี้เป็นการหยิบยกเรื่องราวชีวิตรอบ ๆ ตัวในสังคมมาบอกเล่า
แบบเสียดสีเล็ก ๆ เย้ยหยันน้อย ๆ เรียกได้ว่าเป็นการยั่วล้อมากกว่า
ตัวละครในเรื่องสั้นแต่ละเรื่องไม่ได้เกี่ยวข้องกัน
แต่ทุก ๆ เรื่องมีแกนหลักเดียวกันคืออาศัยสถานการณ์ร่วมสมัยเป็นสำคัญ
แล้วใช้อารมณ์ขันแต่งแต้มเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา
ด้วยสำนวนภาษาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว แม้จะจิกกัดแต่ก็ไม่ถึงกับเจ็บแสบ
อาจจะแค่เกิดอาการหมั่นไส้...ใครเป็นครูบาอาจารย์ก็อาจจะอยากหยิกพุงเบา ๆ ...ประมาณนั้น
เรื่องสั้นทั้ง ๙ เรื่องประกอบด้วย
-สาวอักษรศาสตร์ไกลมือ
-ข้างขวาค่ะที่รัก
-สนามหญ้าหน้าบ้าน
-พุธเช้า
-เพ็ดดีกรี
-รักเป็นเกมอันตราย
-มนุษย์เจ้าปัญหา?
-นมกี่เต้า?
-โรงเรียนกวดวิชา
อ่านสนุกทุกเรื่องค่ะ คอนเฟิร์ม!
 
สองเล่มแรก ...
อะไรจะขนาดนั้น? กับ แหกคอกเขียว
พิมพ์โดย สนพ.เทศภักดิ์ (ไม่ระบุครั้ง/ปีที่พิมพ์)
สองเล่มนี้เป็นเรื่องสั้นในชุดชีวิตนิสิตนักศึกษาแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เล่มแรกเป็นเรื่องสั้นคัดสรรที่บอกเล่าโดย วาที จิตมนัส (เจ้าเก่าจากจักรยานแดงในรั้วสีเขียวนั่นเอง)
เผยเคล็ดลับในการจีบหญิงอย่างเนียน ๆ ในชั่วโมงเรียน...
สนุกแบบน่ากลุ้มใจในความผาดแผลง พฤติกรรมแบบหลุดโลก...
จนต้องอุทานว่า...อะไรจะขนาดนั้น?
ส่วน แหกคอกเขียว ก็ยังคงเป็นเรื่องสั้น ๆ ของนักศึกษาสถาบันเดิม
แต่เรื่องสั้นชุดนี้จะมีตัวละครที่แตกต่างหลากหลาย
แต่พวกเขามีหัวใจเดียวกันนั่นคือหัวใจที่เป็นอิสระ...
เมื่อต้องเข้ามาอยู่ในรั้วสีเขียว พวกเขาจึงอดมิได้ที่จะแหกคอก เพื่อทะลุไปสู่ความแปลกใหม่...
มีทั้งแหกคอกแบบกุ๊กกิ๊ก น่ารัก
แหกคอกอย่างลึกลับ พิสดาร
แหกคอกอย่างมุ่งมั่นเพื่อพิทักษ์ธรรม
แหกคอกอย่างทวนกระแส...อย่างดิบเถื่อน อย่างบ้าระห่ำ...
ฯลฯ
จนกลายเป็นตำนานเล่าขานของคนในรั้วสีเขียวมากมายไม่รู้จบ...
*******
เล่มที่สาม...
"อ๊ะ...น้องอะไรแว้บแว้บ?"
พิมพ์โดย สนพ.โคลีออส(ไม่ระบุครั้ง/ปีที่พิมพ์)
เล่มนี้ฟังชื่อออกแนวล่อแหลมนะ แต่เนื้อในไม่ใช่อย่างที่คิดเลย
เป็นเรื่องสั้น-สั้น 17 เรื่องในชุดชมรมนักบิด กอดลมไว้อย่าให้หงอย
เขาจั่วหัวเรื่องชุดนี้ไว้ว่า
เรื่องราวของคนหนุ่มสาวร่วมสมัย... ผู้จรมอเตอร์ไซค์ในป่าคอนกรีต
.
เรื่องราวในเล่มเป็นเรื่องสั้น ๆ แต่เรื่องราวก็ดำเนินสอดร้อยกันไป มีตัวละครที่ต่อเนื่อง
และประเด็นที่นำเสนอก็สามารถโยงใยถึงกันได้หมด
เพราะผู้เขียนได้หยิบยกเอาสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นและเป็นกระแสในช่วงนั้น ๆ
มาบอกเล่าด้วยอารมณ์ขันที่แฝงไว้ด้วยสาระน่าขบคิดอยู่ไม่น้อย...
ที่ชอบมาก ๆ ในเล่มนี้คือตอนที่ใช้ชื่อว่า คำสาปทางวัฒนธรรม...
ซึ่งต่อเนื่องมาจากตอนก่อนหน้านั้นคือ พันธุ์หายาก
บอกเล่าถึงตอนที่หมง หงจินเป่า นักยั่วล้อชีวิตผู้มากด้วยอารมณ์ขันได้พบกับกวีหนุ่มใหญ่ผู้อ่อนไหวและมีหัวใจพเนจร...อย่างน้าปอน...(อดีตบ.ก.นิตยสาร"สู่ฝัน" - พิบูลศักดิ์ ละครพล)
มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงอุปสรรคและขวากหนามของคนในแวดวงหนังสือ...
ที่ทั้งน่าขันและน่าขมขื่นปานกัน
แต่ไม่ใช่ว่าเรื่องอื่น ๆ จะไม่ชอบนะคะ...ชอบทุกเรื่องนนั่นแหละค่ะ
เพียงแต่เรื่องที่พูดถึงนั่นในใกล้ตัวหน่อย...
*******
เล่มที่สี่...
โตแล้วค่ะ
พิมพ์โดย สนพ.โคลีออส(ครั้งแรก ต.ค. ๒๕๓๙)
เล่มนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นนิยายขนาดสั้น...
เป็นเรื่องเล่าของเด็กมัธยมโรงเรียนสาธิตแห่งหนึ่ง ซึ่งได้รับการอบรมให้มีความคิดเป็นอิสระ
ไม่ติดยึดอยู่กับผู้ใด และสิ่งใดทั้งสิ้น รู้จักเลือก รู้จักตัดสินใจ และรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเลือกและตัดสินใจแล้วนั้น
.......
พวกเขาและเธออาจจะต้องผจญและปะทะกับแรงกดดันหลาย ๆ อย่าง
จนเหมือนจะเกินกำลังของเด็กวัยนี้...แต่พวกเขาก็สู้อย่างไว้ลาย...
แต่ก็ไม่ทิ้งความเป็นเด็กธรรมชาติดั้งเดิมของตัวเอง...
เรื่องราวทั้งหมดจึงเป็นไปอย่างสนุกสนาน มีสีสัน มีชีวิตชีวา
เปี่ยมด้วยอารมณ์ขัน...มีทั้งขันลึก ๆ แบบต้องขบ(คิด)ก่อนแล้วจึงขัน
และมีทั้งขันแบบโฉ่งฉ่างเปิดเผย ตรงไปตรงมา
เรื่องเล่าโดยป๊อด...เด็กหนุ่มแห่งโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ซึ่งมีเพื่อนสาวคนสนิทที่เป็นถึงลูกสาวคุณหญิงชื่อดัง...กับหลานสาวอาจารย์มหาวิทยาลัยเก่าแก่...(ซึ่งใครต่อใครต่างเรียกท่านว่า"อาจารย์แม่")และเขายังมีเพื่อนหนุ่มผู้สุขมลุ่มลึก (แถมรูปงามอีกต่างหาก)อนาคตนักการเมืองชื่อดังอย่างอภิสุทธิ์...
เรื่องราวของพวกเขารับรองว่า...สนุกแน่นอนค่ะ!
หนังสือคุณดำรงค์ในชุดนี้ทั้งหมดเท่าที่อ่าน (๙ เล่ม) ชอบเล่มนี้มากที่สุดค่ะ ...
ผู้เขียนได้เอาตัวเองไปสวมจิตสวมใจเด็กพันธุ์ใหม่วัยเยาว์ได้อย่างแนบเนียน กลมกลืนมาก
มีการล้อเลียนสถานการณ์ร่วมสมัยอยู่ตลอดเวลา
ดังนั้นหากอยากรู้ว่าในยุคนั้นมีอะไรที่เป็นกระแสอยู่ อ่านหนังสือของคุณดำรงค์ซักเล่มหนึ่งก็จะรู้ได้ไม่ยากค่ะ
*********
เล่มที่ห้า...(เล่มสุดท้ายในโจทย์นี้)
"โสดไม่เสร็จ"
สนพ.โคลีออส(ครั้งแรก ส.ค. ๒๕๔๐)
รวมเรื่องสั้น ๑๓ เรื่อง ของหนุ่มสาว ๑๒ คู่ในเล่มเป็นเรื่องสั้นแนวเสียดสี ยิงมุขกระจายสไตล์คุณดำรงค์เขาแหละค่ะ...
ขออนุญาตคัดคำนำผู้เขียนมาลงแทนการเล่าเรื่องก็แล้วกันค่ะ...
หนุ่มสิบสองแบบ สาวสิบสองแบบซึ่งมากันจากคนละทิศ คิดกันคนละอย่าง
พบกันอย่างผิดฝาผิดตัว ผิดที่ผิดทาง ผิดกาละ ผิดพื้นเพ ด้วยโตมาคนละแบบ ไปจนถึงผิดประเพณี...
ก็ด้วยความผิดแผก ความแตกต่างนานาสารพันเหล่านี้แหละ
ความสัมพันธ์ของหนุ่มสาวทั้งสิบสองคู่จึงมากด้วยความขัดแย้ง
ไม่มีที่จะชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้สักกรณี...
จึงเป็นที่มาของคำว่า...โสดไม่เสร็จ...นั่นเอง
.....
อ่านสนุกค่ะ
ในเล่มนี้ไม่แน่ใจนักว่าผู้เขียนเขาแอบแหย่หรือแซวใครในแวดวงไฮโซอีกหรือเปล่า...เพราะบังเอิญคนอ่านค่อนข้างโลว์โซ
แถมมาอ่านเอาหลังจากเวลาล่วงเลยไปกว่าสิบปี...
 <br><br>จากปกหลัง:</b><br><br>สายหนึ่งคือสองสหายผู้มีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักสร้างภาพยนตร์<br>พ่วงด้วยอีกหนึ่งนักพากย์ผู้ละเมอเพ้อพกอยู่แต่กับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ <br>สายหนึ่งคือกลุ่มหนุ่มสาวนักเขียนการ์ตูนระดับตะเกียกตะกาย...<br>และอีกสายคือราชนิกุลนวลอนงค์อ่าองค์โสภา...<br>ต่างชาติตระกูล ต่างชนชั้นพื้นเพ รูปพรรณลักขณา<br>หากด้วยเหตุและสถานการณ์ ทั้งสามสายจึงมีอันบรรจบสัมพันธ์กันอย่างแปลกแปร่ง<br>พัฒนาไปอย่างอีหลักอีเหลื่อ ก่อให้เกิดเรื่องราวมากมายใน...<br><br><b>มีเท่าไหร่ให้หมดเลย</b><br><br>..............<br><br>อีกเล่มของคุณดำรงค์ ที่หนนี้ดูเหมือนตัวละครจะโตขึ้นแล้วจริง ๆ <br><br>เพราะเป็นเรื่องราวของคนหนุ่มสาววัยทำงาน ที่แต่ละคนต่างมีความใฝ่ฝันของตนเอง<br>ทว่า...ความฝันก็คือความฝัน ในชีวิตจริงนั้นอาจจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง...<br><br>เล่มนี้ถือเป็นนิยายขนาดยาวได้เลย เรื่องราวและตัวละครมีความต่อเนื่อง...สอดร้อยเป็นเรื่องเป็นราว<br><br>แต่แบ่งเป็นบทเป็นตอนซึ่งก็ตามสไตล์ของผู้เขียน <br>ที่มีประเด็น มีมุขล้อ มุขแซว มุขเสียดสีในแต่ละบทแต่ละตอนไม่ซ้ำกัน <br>ซึ่งเรื่องที่เขาหยิบมาล้อแต่ละเรื่องนั้นก็นำมาจากเรื่องราวและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัว ในช่วงเวลานั้น ๆ นั่นเอง
<br><br>ตัวเอกของเรื่องนี้เรียนไม่จบมหาวิทยาลัย เพราะเขาลาออกมาเสียดื้อ ๆ งั้นแหละ ด้วยเบื่อหน่ายเต็มทีกับระบบการศึกษา...เขาเข้าสู่วงการทำหนังสือแล้วคลุกคลีตีโมงอยู่ในนั้นจนรู้เช่นเห็นชาติคนในแวดวง <br>และมีโอกาสได้เป็นนักเขียนผี...(เป็นนักเขียนผีจริง ๆ เพราะสวมรอยผีเขียน)... <br>แล้วพัฒนาจนได้เป็นนักเขียนที่มีชื่อของตัวเอง...<br><br>ในเล่มนี้ตัวละครหลัก ๆ จะเป็นกลุ่มนักเขียนการ์ตูนที่ต้องมีอารมณ์ขันและความทะลึ่งทะเล้นเป็นอาวุธส่วนตัว...<br>แต่ละคนจะมีบุคลิกที่เหลือเชื่อว่าคนจริง ๆ แบบนี้ก็มีด้วยหรือในโลก...ประมาณนั้น...<br>ถ้าใครเป็นแฟนการ์ตูนจำพวกขายหัวเราะ มหาสนุกอะไรพวกนั้น อ่านแล้วคงจะเดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นใครในเล่ม...<br><br>เป็นหนังสืออ่านสนุกที่ไม่ไร้สาระ เพราะภายใต้อารมณ์ขัน ผู้เขียนได้สอดไส้แง่คิดไว้อย่างคมคายทีเดียว<br><br><br>*******<br><br>เล่มที่สอง...<br><br><b>) พิมพ์โดย สนพ.โคลีออส (ไม่ระครั้ง/ปีที่พิมพ์)
เล่มนี้เป็นเรื่องสั้นในชุดกอดลมไว้อย่าให้หงอย
นั่นก็คือเป็นเรื่องราวของบรรดาเหล่าสมาชิกชมรมนักบิด
อันมีตัวละครหลัก ๆ อย่างหมง หงจินเป่า สันต์ บุษบง อ๊อด ใจเรี่ยม เสี้ยม หน้าพระลาน...
หลากหลายในความแตกต่าง หากกระนั้นผองพวกเขาก็ยังผูกกระสันรวมกลุ่มกันอย่างเหนียวแน่น มือเติบใจเติบในการยั่วล้อชีวิตอย่างสุดแสนมีอารมณ์ขัน
ทั้งที่บ่อยครั้งชีวิตชักพาชะตากรรมเข้าเล่นงานพวกเขาจนแทบหายใจไม่ทัน ขันไม่ออก...
ก็ยังคงคอนเซ็ปต์เดิมของนักเขียนท่านนี้แหละค่ะ
เป็นการหยิบยกเอาเรื่องราวในสังคมมายั่วล้อ เสียดสีเล็ก ๆ
แต่อาศัยความมัน ความสนุกเป็นพื้นฐาน การเสียดสีนั้นจึงไม่รุนแรงนัก...
เรื่องราวในเล่มนี้เป็นตอนที่สังคมไทยกำลังอยู่ในยุคที่...ตะเกียกตะกายสู่ความเป็นนิกส์...
เรื่องที่นำมาล้อเลียนจึงเกี่ยวกับนวัตกรรมใหม่ ๆ อย่างโทรศัพท์มือถือ เป็นต้น
รวมถึงนักการเมืองในยุคนี้หลายคนก็ไม่พ้นถูกนำมากล่าวขวัญ...
อ้อ...กระทั่งพระนักเทศน์ชื่อดังก็ยังไม่วายถูกแซว...กลายเป็นหลวงพี่เฮฟวี่ไปเสียได้ 
*******
บล็อกนี้ยาวอ่ะ...
แต่เชื่อไหมว่าอ่านไปเยอะ ๆ อย่างนี้ยังไม่อิ่มไม่เอือมค่ะ ว่าจะต้องหางานของนักเขียนท่านนี้มาอ่านเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ
ชอบมาก...
 ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ   
|
| Create Date : 29 มีนาคม 2554 |
| Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2561 15:16:11 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 4262 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:5:46:46 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 มีนาคม 2554 เวลา:11:31:20 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:6:20:09 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:13:29:22 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น  วันที่: 31 มีนาคม 2554 เวลา:23:51:42 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 เมษายน 2554 เวลา:6:14:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:6:00:55 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 เมษายน 2554 เวลา:5:27:25 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:5:58:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:5:48:21 น. |
|
|
|
| โดย: นิตยานิตย์ IP: 110.171.24.33 วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:23:31:54 น. |
|
|
|
| โดย: bongge IP: 119.46.58.215 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2561 เวลา:14:49:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
หลายปีก่อน
ผมก่ตามอ่านงานของคุณดำรงค์เกือบครบทุกเล่มเลยเน้อครับ
มาหยุดซื้ออ่านก่ตอนตี้ผมเลือกเปลี่ยนแนวการอ่านหนังสือน่ะครับ
ตะก่อนก่ซอบอ่านเรื่องสั้น และนิยายมากพอสมควร
แต่บ่าเด่วบ่าค่อยได้อ่านแล้วครับ