~ เจตน์ & เจตน์ (ภาค มนต์ฮันนีมูน) โดย "กลีบลำดวน" ~
|
 
เจตน์ & เจตน์ มนต์ฮันนีมูน ผู้เขียน: กลีบลําดวน ผู้พิมพ์ : (เล่มแรก)สนพ.พลอยวรรณกรรม (ครั้งที่ ๑ ก.ค. ๒๕๕๔) (เล่มหลัง)Vintage Love Book (ครั้งที่ ๑ ธ.ค. ๒๕๕๔)
โปรยปกหลัง : (เจตน์)
เจตน์ ราชโยธิน คืออาจารย์พิเศษ สอนวิชาพับลิกโอพีเนี่ยน มาดเฉียบขาด บาดตา ที่กำลังเป็นที่โจษขานไปทั่วภาควิชาสื่อสารมวลชน สำหรับแก่นจันทน์ เขาเปรียบเหมือนชายหนุ่มบนหอคอยสูง ที่เก็บเอาไปฝันน่ะก็พอได้ แต่ไม่สมควรจะปีนป่ายอย่างยิ่ง!
.........
เหอะ จันทน์ว่าแล้ว นี่ถ้าให้เดานะ จันทน์ว่า อาจารย์เจตน์สุดหล่อของออมคงจะหว่านเสน่ห์กับนักศึกษาสาวๆเต็มที่ล่ะซิ
แก่นจันทน์นินทาเขากับเพื่อนในลิฟท์ ซึ่งพอหันไป ...ก็เจอะกับเขาเข้าอย่างจัง
คุณพระคุณเจ้า!...จากชุดที่เขาใส่ที่มองยังไงก็ไม่ใช่นักศึกษาแน่ๆ นั่นยังไม่เท่ากับใบหน้าที่
เอ้อ แบบนี้เรียกว่าหล่อไหม ก็ไม่เถียง เขาดูคมสัน ดวงตาฉายแววกระด้างและถือดี
ผู้ชายคนนี้ดูไม่ใช่จืดๆและอ่อนๆ อย่างเพื่อนผู้ชายในคณะของหล่อนเลยสักคนเดียว
........
ผมคิดว่า คนที่จะมาเป็นอาจารย์ย่อมตระหนักในหน้าที่และคุณสมบัติของตัวเองก่อนจะก้าวขึ้นมาสอนใคร พอๆกับที่หลายคนก็คาดหวังว่า นักศึกษาจะรู้จักสิทธิและหน้าที่อันเหมาะสมของตัวเองนะครับ
เขามองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้า ก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงหันมาเล่นงานหล่อนอีกว่า
KB503
ผมสอนห้องนั้น บอกเสร็จเขาก็ผละไปห้อง KB503 ทันที
ทิ้งให้แก่นจันทน์ยืนกำโทรศัพท์แน่นราวกับถูกสาปก็ไม่ปาน สมองสรุปและรู้สึกเหมือนตัวเองได้กรำศึกหนักทั้งที่ช่วงเวลานั้นผ่านไปไม่กี่วินาที
และศึกครั้งนี้ก็เห็นท่าจะยืดเยื้อเสียอีก เมื่อเขาหันมาถามด้วยเสียงท้าทายว่า คุณอยากรู้ไม่ใช่หรือว่า ผม สักแค่ไหน
เชิญครับ

หลังอ่าน... อ่านแค่โปรยปกหลังคนอ่านก็กรี๊ดอ.เจตน์ และแอบสมน้ำหน้า(แกมหมั่นไส้)นางเอกแล้วล่ะค่ะ อิอิ...
เรื่องย่อและโครงเรื่องหลัก ๆ ก็ประมาณคำโปรยข้างบนนั้นเลย...
เรื่องนี้เป็นนิยายรักแนว ๆ รักในรั้วมหาวิทยาลัยที่น่ารักมาก แม้จะเป็นความรักระหว่างอาจารย์หนุ่มกับนักศึกษาสาว ซึ่งออกจะหมิ่นเหม่ต่อจริยธรรมและคำครหาของสังคมพอสมควร แต่ผู้เขียนก็เขียนด้วยความระมัดระวัง... ทำให้เรื่องราวออกมาสมเหตุสมผลและไม่น่าเกลียดเลยสักนิด... ออกจะอ่อนหวาน นุ่มนวลชวนฝันเสียด้วยซ้ำไป...
อย่างน้อย...อ.เจตน์ก็ไม่ใช่อาจารย์ประจำ แต่เป็นอาจารย์พิเศษที่รับสอนเฉพาะรายวิชาซึ่งเป็นวิชาเลือกเสรี... และนางเอก-แก่นจันทน์ ก็ไม่ได้ลงเรียนวิชานั้น ๆ โดยตรง นั่นจึงพอจะเป็นข้อแก้ต่างให้กับคำครหาที่อาจจะเกิดขึ้นได้...
ที่สำคัญ...นิยายเรื่องนี้แม้จะเป็นนิยายรักแต่ก็เป็นรักแบบใส ๆ แทบจะไม่มีเลิฟซีนให้เห็นเลย...
ทั้งสาระว่าด้วยการฝึกงาน-การทำงานอันเกี่ยวเนื่องกับแวดวงธุรกิจสื่อสารมวลชนที่สอดแทรกเข้ามาในเรื่อง ทำให้นิยายไม่เบาโหวงหรือดหรงเหรงไร้สาระจนเกินไป...
ประกอบกับสำนวนภาษาและวิธีการเล่าเรื่องของผู้เขียน ซึ่งเป็นลักษณะของการเล่าเรื่องผ่านมุมมองของนางเอก... ซึ่งออกจะเป็นเด็กสาวที่ช่างคิดช่างฝันช่างจินตนาการ...เรื่องเล่าจึงออกมาในโทนน่ารัก ๆ ขำ ๆ ชิว ๆ ...
ส่วนตัวแล้วคิดว่า...
สำหรับเด็ก ๆ วัยมัธยม นิยายเรื่องนี้ก็คงเป็นแรงบันดาลใจให้พวกเขามีความฝัน มีความมุ่งมั่นในอันที่จะแสวงหาความชื่นชอบส่วนตัวเพื่อสร้างเส้นทางสำหรับอนาคตต่อไปในรั้วมหาวิทยาลัย
สำหรับเด็กโต ๆ ขึ้นมาหน่อย ในวัยอุดมศึกษา... นิยายเรื่องนี้ก็คงเป็นภาพสะท้อนความคิดความฝันของพวกเขา ที่ผู้เขียนได้ถ่ายทอดออกมาได้อย่างกลมกลืนและสมจริงมาก... บางครั้งบางทีพวกเขาอาจจะมีพฤติกรรมที่ดูเหมือนจะออกนอกรีตนอกรอยไปบ้าง (เช่นการแอบเครซี่อาจารย์หนุ่ม ๆ บางคน เป็นต้น) แต่นั่นก็เป็นไปตามกระแส เป็นไปตามอารมณ์และช่วงวัยหรอก ในที่สุดแล้ว จิตสำนึกภายในจะบอกพวกเขาเองว่า...สิ่งไหนควรสิ่งไหนไม่ควร...
ในขณะที่สำหรับคนในวัยทำงาน...ก้าวพ้นจากรั้วมหาวิทยาลัยมาแล้ว นิยายเรื่องนี้ก็เป็นประหนึ่งบทบันทึกช่วงหนึ่งในชีวิต ... ที่เมื่อใดก็ตามที่ได้หวนกลับไปอ่านและย้อนทบทวนรำลึกถึง ก็มีความสุขทุกครั้งทุกคราวไป...
สรุปว่าอ่านแล้วชอบมาก...
จะเสียดายก็แต่...หนังสือพิมพ์ผิดเยอะเหลือเกิน...เยอะมากจนไม่สามารถจาระไนได้หมด... เล่มนี้เป็นการพิมพ์ครั้งแรก ซึ่งก็คาดหวังว่าในการพิมพ์ครั้งต่อ ๆ ไป ทางผู้พิมพ์จะระวังและพิสูจน์อักษรให้ละเอียดรอบคอบมากกว่านี้...

เล่มหลัง...
เจตน์ภาคมนต์ฮันนีมูน
เล่มนี้สารภาพว่าอ่านแล้วต้องทำใจค่ะ... มาดูโปรยปกหลังกันค่ะ...
........
"แก่นจันทน์ "เจตน์ครางชื่อหล่อนอยุ่ในอก ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกกับใครได้มากขนาดนี้มาก่อน
"ห้ามมองค่ะ "แล้วคนถูกมองก็สั่งเอาดื้อ ๆ แถมขยับผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างมิดชิดได้สำเร็จ
"ไม่ให้มองจันทน์ แล้วจะให้ผมมองใคร" เขาถามทั้งที่จ้องอยู่อย่างจะแกล้ง
........
อย่างที่บอกว่าเล่มข้างบนนั่น(เจตน์ ภาคหลัก) ด้วยความที่ผู้เขียนค่อนข้างระมัดระวังเป็นพิเศษในการเขียน จึงแทบไม่มีเลิฟซีนปรากฏให้เห็นเลย...อย่างมากก็กอด หอมหน้าผาก...
แต่เล่มหลังนี่ พระเอก-นางเอกแต่งงานกันแล้ว แถมยังให้ชื่อเรื่องว่า'มนต์ฮันนีมูน'อีกต่างหาก... เพราะฉะนั้น...ภาคนี้จึงรับประกันเลิฟซีนวาบหวามกับความหวานแบบเวอร์ๆ เลยทีเดียว...
เนื้อหาก็แทบจะไม่มีอะไรเลย... 90% ของเรื่องเป็นฉากการฮันนีมูนของคู่พระ-นาง... (จิ้นกันกระจาย...)
ผู้เขียนเขียนคำตามไว้ในหนังสือว่า... ต้องการทดสอบการเขียนบทเลิฟซีนแบบลึกซึ้งของตัวเอง...อยู่ที่ผู้อ่านว่าจะให้ผ่านหรือไม่...
ส่วนตัวแล้วคิดว่า...ในบทเลิฟซีนนั่น...โอเคนะคะ อย่างน้อยก็ไม่ถึงกับโจ๋งครึ่มจนเกินไป ยังมีพื้นที่ว่างเล็ก ๆ น้อยๆ ให้ผู้อ่านได้ต่อเติมจินตนาการของตัวเองบ้าง
แต่ความถี่และความหวานเวอร์แบบซ้ำ ๆซาก ๆ ...แหะ ๆ ออกจะ'เยอะ 'ไปหน่อยค่ะ
เทียบกันแล้วชอบเจตน์ภาคหลักมากกว่ามากค่ะ
และเช่นเคย... เล่มหลังนี่ก็มีคำผิดเยอะมากเหมือนกันค่ะ... ขอยกต.ย.เล็ก ๆ น้อย ๆ
มีอยู่หน้าหนึ่ง ในย่อหน้าเดียวกัน ซึ่งเป็นย่อหน้าสั้น ๆ แค่สามบรรทัดเศษ ๆ มีจุดผิดถึงสามจุด...(หน้า 153 ย่อหน้ากลาง ๆ ) อ่านแล้วเสียอารมณ์เป็นอย่างมาก...
อยากจะบอกว่า... คุณภาพการพิมพ์การพิสูจน์อักษรที่ย่ำแย่มันบั่นทอนเสน่ห์ของหนังสือลงไปเยอะมากกกก...ถึงมากที่สุดค่ะ
  
|
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2555 |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2555 11:56:42 น. |
|
11 comments
|
Counter : 11158 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่ไก่ วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:05:41 น. |
|
|
|
โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:12:35:24 น. |
|
|
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:50:30 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:5:44:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:5:36:06 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:5:33:45 น. |
|
|
|
โดย: สารพัดช่าง วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:46:47 น. |
|
|
|
โดย: เด็กดื้อ IP: 58.11.7.213 วันที่: 25 มิถุนายน 2555 เวลา:17:04:52 น. |
|
|
|
โดย: น้ำตาล IP: 27.55.36.129 วันที่: 16 ตุลาคม 2557 เวลา:20:49:55 น. |
|
|
|
โดย: วิลาสินี IP: 49.230.224.133 วันที่: 19 กรกฎาคม 2558 เวลา:14:13:27 น. |
|
|
|
| |
|
|
กลับเข้ามาสู่โหมดนิยายอีกครั้ง
กับนิยายที่มีผู้อ่านโจษขานกันนักหนา โดยเฉพาะในสังคมออนไลน์
ความจริงอ่าน"เจตน์"จบไปตั้งแต่ปลาย ๆ ปีก่อนนู่นแล้ว แต่ยังไม่มีจังหวะจับมาเขียนถึง
บังเอิญเพิ่งได้เล่มหลังมาเมื่อวานนี้..ใหม่ ๆ หมาด ๆ อ่านไปแล้วรวดเดียวจบ เพราะหนังสือเล่มไม่หนามาก...
ก็เลยหยิบมาบอกเล่า กล่าวถึงในบล็อกเดียวกันนี้เสียเลย