~ มีเพียงดอกหญ้ามาให้เธอ ~สิริมา อภิจาริน

ประเด็นความขัดแย้งระหว่างความรักกับความเหมาะสม ดูเหมือนจะเป็นธีมหลักของนิยายหลาย ๆ เรื่อง... เพื่อไม่ให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย ซ้ำซาก จึงเป็นหน้าที่ที่สำคัญของผู้เขียน... ในการผูกร้อยเรื่องราว...ด้วยเนื้อหา...ด้วยลีลา...อีกสำนวนภาษาที่ใช้ และสิริมา อภิจารินก็ไม่ทำให้ผู้อ่าน... ที่เฝ้าติดตามงานเขียนของเธอมาตลอด...ผิดหวัง
'มีเพียงดอกหญ้ามาให้เธอ' เรื่องราวของดอกฟ้าที่บอกกับดอกดินว่า... เพราะรักดอกหนาดอกฟ้าจึงยอมร่วง... หากแต่... การบอกนั้นเพียงผ่านแผ่วอยู่ในใจ... ดอกดินไหนเลยจะหาญกล้าไปเอื้อมเด็ดดอกฟ้ามาเชยชม...
' คนกล้าหาญแต่ปากแข็ง ไม่ว่าชายหรือหญิง จะมีประโยชน์อะไรเล่า...' หล่อนไม่กลัวถ้าเขาไม่กลัว หล่อนกล้า ถ้าเขากล้า...ดอกฟ้าแน่ใจ... แต่...หากเขา...กล้า ๆ กลัว ๆ ...หล่อนจึงได้แต่กลัว ๆ กล้า ๆ ที่ทำได้เพียง...ป้อนข้อมูลใหม่เข้าไปในระบบความคิดของตนเอง...
'...เธอมิใช่คนที่ฉันเคยฝันไว้ มิใช่ใคร ที่ฉันเคยฝันถึง ฉันเคยเด็ดดอกฟ้ามาเคล้าคลึง มิเคยพึงใจเมียงมองละอองดิน จะให้ฉันเด็ดดอกหญ้ามาแซมผม เฝ้าเชยชมฝ้าหมองละอองหิน ลืมดอกฟ้าดอกเหมยอันเคยชิน คว้าเพียงนิลแทนเพชร เก็จตระการ...'
ชวนอ่านค่ะ
Create Date : 17 ตุลาคม 2550 |
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 16:54:56 น. |
|
5 comments
|
Counter : 2349 Pageviews. |
 |
|
|