อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

ชอบคำโปรยปกหลังกับภาพปกมากเป็นพิเศาเลยครับ
ฟ้อนต์สวยมากครับ

อ่านเมื่อหลายปีก่อนค่ะ อ่านจบแล้วอยากส่งไม้หน้าสามไปเป็นของขวัญให้บายศรีเตือนสตินาบุญสักโป๊กจัง ถึงบายศรีจะแก้ลำด้วยการปล่อยให้ท้องโย้ออกมาก็เถอะ

แต่ผลสุดท้าย ผู้ชายก็ลอยตัวเหนือปัญหา สบายไป เป็นเรื่องที่อ่านแล้วห่อเหี่ยวด้วยความสงสารบายศรีกับภรรยาของนาบุญค่ะ แต่มันก็เป็นเรื่องที่ยังเกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน ผู้ชายแบบนาบุญมีอยู่เยอะ ที่ทำงานเพื่อนเราก็มี ยังเอามาเล่าให้ฟังบ่อยๆ

เรื่องนี้เราอ่านครั้งเดียวค่ะ เครียด

ชอบโปรยปกเหมือนกันค่ะ สั้นๆแต่สะเทือนใจมาก

แค่อ่านเรื่องย่อก็รู้สึกจี๊ดแล้ว...ถ้าได้อ่านจริงสงสัย...แต่มันก็มีจริงทุกยุคทุกสมัยนะคะแบบนี้

จดไว้ก่อนนะคะ ไว้ไปหามาอ่านบ้างค่ะ ติดตามผลงานของอาจารย์วินิตามานานแล้วค่ะ

เคยอ่านนานมากแล้ว ....แต่เป็นเรื่องที่คิดว่าจะซื้อมาอ่านใหม่ นะ

เมื่อก่อนเวลาไปบ้านเพื่อน
ผมก็ชอบให้คนแก่คนเฒ่าเล่าความหลังให้ฟัง
ผมชอบประกายแววตาที่มีความสุข
เวลาท่านเล่าเรื่องน่ะครับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

เล็งบายศรีไว้แล้วครับ ต่อคิวอ่านอยู่ ชอบผลงานทุกๆ เรื่องเลย

ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะเล่มนี้ ชอบชื่อตัวละครจัง

"สุดท้ายแล้วดูเหมือนผู้ชายอย่างนาบุญไม่ต้องได้รับบทเรียนหรือผลกรรมใด ๆ เลย...
ยังคงลอยนวล ...ได้รับความรักจากผู้หญิงทั้งสองคนอยู่ต่อไป..." >>> เหมือนจะเห็นได้จากชีวิตจริงอยู่พอสมควรนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

สวัสดีตอนบ่ายนะครับพี่แม่ไก่

กลัวเครียดเกิน เลยยังไม่ได้หยิบมาอ่านเลยอ่ะค่ะเรื่องนี้