|

รังหนาว ม.มธุการี / ประพันธ์ สนพ. ณ บ้านวรรณกรรม /พิมพ์ (มีนาคม ๒๕๔๐ - ๒ เล่มจบ)
ไกล...ใกล้ ไม่ได้ยุติอะไร แม้ในความห่างไกล ความรักยังเพิ่มพูนขึ้นได้...
เรื่องย่อ (แบบสั้น ๆ )
หลังจากที่ตยาคีแต่งงานกับมัชพล (ด้วยความเห็นชอบของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย) ได้ไม่นานนัก เธอก็ต้องรับรู้ความจริงอันน่าเจ็บปวดว่า มัชพลเคยมีความสัมพันธ์กับเพื่อนหญิงชาวอังกฤษ...ฟาร์ร่าห์ จนมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน...บิลลี่
และขณะนี้ ฟาร์ร่าห์ก็พาลูกชายมาเมืองไทยเพื่อทวงสิทธิ์ความเป็นลูก...ซึ่งมัชพลก็ได้ให้สิทธิ์นั้นเต็มที่กับลูกชายที่เขาเพิ่งมีโอกาสได้รู้จัก... และพลอยเลยเถิดหวนกลับไปเกี่ยวข้องกับ"แม่ของลูก"อีกครั้ง...
ตยาคีตั้งครรภ์ และแท้งในเวลาต่อมาด้วยความร้ายกาจของ "บิลลี่" เด็กชายวัย ๗ ขวบ ...ลูกของสามีกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
ตยาคีตัดสินใจแยกทางกับมัชพล...
ด้วยความรู้สึกสับสน มัชพลจำต้องแต่งงานกับฟาร์ร่าห์ ซึ่งทิ้ง "ริคาโด " สามีชาวอิตาเลี่ยน มาหาเขาอย่างไม่ใยดี แล้วเขาก็ได้เรียนรู้ว่าที่ผ่านมา เขาไม่เคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอมาก่อนเลย... เขารู้สึกว่าบ้านที่เคยอบอุ่นด้วยความรักและความเข้าใจที่เขาเคยได้รับจากตยาคีมาก่อนนั้นกลับกลายเป็นรวงรังอันเหน็บหนาวและเยียบเย็น...

ส่วนตัว...
อีกเล่มของม.มธุการีที่หยิบมาอ่านทวน แล้วก็ยังได้ความรู้สึกคงเดิมเหมือนเมื่ออ่านครั้งแรก... นั่นคือความรู้สึกหน่วง ๆ หนัก ๆ ในอารมณ์
หากยังมีส่วนที่เพิ่มมาในการอ่านครั้งนี้ก็คือ ความรู้สึกขัดอกขัดใจแกมรำคาญ...
เกลียดพระเอกแบบมัชพลเป็นที่สุด มักง่าย เห็นแก่ตัว โลเลเป็นไม้หลักปักขี้เลน... ทั้ง ๆ ที่ตอนต้นเรื่องผู้เขียนบรรยายบุคคลิกไว้เสียเลิศเลอเปอร์เฝ็กท์ เป็นพระเอกในฝันของสาว ๆ ทั้งเมืองก็ว่าได้
ฝ่ายนางเอกก็ช่างเป็นนางเอกที่เรียบและเงียบเสียเหลือเกิน และยิ่งจืดสนิทไปเลยทีเดียวเมื่อฟาร์ร่าห์ปรากฏตัว... แต่จำได้ว่าตอนที่อ่านครั้งแรกนั้น สะดุดกึกกับชื่อของนางเอก...ตยาคี...ช่างสรรตั้งได้แปลกและเก๋มาก...ชอบ ๆ
มีความพยายามที่จะให้นางเอกมีสีสันขึ้นมานิดหนึ่งในส่วนที่เกี่ยวกับริคาโด...สามีของฟาร์ร่าห์
ผู้มีบทบาทสำคัญในตอนท้าย ๆ เรื่อง ผู้ทำให้มัชพลตาสว่าง และมองเห็นตัวตนภายในของฟาร์ร่าห์อย่างชัดเจน...
ริคาโดมีความประทับใจในตัวของตยาคีตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน...
ดังนั้น ในตอนที่อ่านตอนแรก ๆ นั่น จำได้ว่าแอบลุ้นให้ตยาคี "ขบถ" เสียบ้างโดยเปิดใจให้ริคาโด เพราะเท่าที่ดูเขาน่าจะมีความเข้าใจ และจริงใจต่อเธอไม่น้อย...เผลอ ๆ จะมากกว่ามัชพลด้วยซ้ำไป !
ก็เหมือนเรื่องอื่น ๆ ของม.มธุการีค่ะ นิยายเน้นซีนอารมณ์และความคิดของตัวละครแต่ละตัวอย่างล้ำลึก แต่แสดงออกเพียงผิวเผิน จนเหมือนแต่ละคนจะจ่อมจมอยู่แต่ในห้วงความคิดของตัวเอง...
ไม่มีบทรักหวานไหวให้ได้ลุ้นเสียด้วย ทั้ง ๆ ที่เรื่องราวเปิดตัวด้วยฉากแต่งงานระหว่างพระเอก - นางเอกนะนั่น...
บทบรรยายถึงความรู้สึกของแต่ละคนก็ค่อนข้างจะเยิ่นเย้อ ยืดยาว... และ... แหะ ๆ ยืดยาดไปนี๊ดดดด.... 
ดีที่สำนวนภาษาของผู้เขียนเขานุ่ม..เนียน และละเมียดละไมมาก ๆ จึงทำให้อ่านได้เพลิน ไม่สะดุด
ไม่เช่นนั้น...การอ่านแต่บทบรรยายความรู้สึกเยอะ ๆ ก็ทำให้อึดอัดได้เหมือนกัน...
ที่ขัดอกขัดใจอีกนิดหนึ่งก็คือ บทนางร้ายของฟาร์ร่าห์ตอนต้น ๆ เรื่อง...ทำไมมาอ่านตอนนี้เรารู้สึกว่ามันออกแนวน้ำเน่ายังไงไม่รู้แฮะ.. .แล้วก็บทบาทของบิลลี่(ลูกชายของฟาร์ร่าห์)ก็สะดุดไปห้วน ๆ แม่ก็ทิ้งไป พ่อก็จมอยู่กับปัญหาของตัวเอง...เด็กที่ถูกสปอยล์มาตลอดอย่างบิลลี่จะมิยิ่งร้ายกาจจนกลายเป็นปัญหาสังคมไปล่ะหรือ...?
เป็นความคาใจอยู่นิด ๆ หลังอ่าน...ตามประสาคนรักเด็กน่ะค่ะ... 

* รีวิวตามรีเควสท์คุณแจง - nikanda ...ส่วนเมื่อหมอกสลายขอเป็นวันพรุ่งนี้นะคะ (ถ้าเน็ตอำนวย...)
|
ช่วงนี้ไม่ได้อ่านนวนิยายเลยครับ
แต่ยังอ่านหนังสืออื่นๆอยู่ตลอดครับ