~จารึกไว้ในดวงใจ... จำหลักไว้ในแผ่นดิน~
"จำหลักไว้ในแผ่นดิน" ผู้แต่ง: กฤษณา อโศกสิน
ชีวิตคือสวรรค์ แต่ชีวิตก็คือนรก ณ ที่นี้มีทั้งสวรรค์ในนรก และนรกในสวรรค์ ใครต่อใครถูกส่งมาทำงานในนรกโดยแท้ หากก็ด้วยความเต็มใจจนเปี่ยมล้น คนเหล่านี้คือ ทูตจากสวรรค์ ถ้านรกไม่มีทูตที่สวรรค์ส่งมา พวกเขาจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ จะตายอย่างไร และอยู่อย่างไร
หากไม่มีเมตตาธรรม โลกนี้จะมืดมิดสักเพียงไหน...
ข้างบนคือโปรยปกหลังของหนังสือเล่มนี้ค่ะ...
จำหลักไว้ในแผ่นดิน นวนิยายไตรภาคอิงประวัติศาสตร์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นานนัก...
เรื่องเริ่มต้นขึ้นในภาคที่ ๑ ปีพุทธศักราช ๒๕๑๘ กรุงพนมเปญแตก...
เจ้าหญิงโสคนเทีย...เจ้าหญิงขะแมร์และพระญาติสนิทเดินเท้าเข้ามายังชายแดนไทย...คาดหวังความช่วยเหลือจากทางการไทยเพื่อขอผ่านทางสู่ประเทศที่สาม...ฝรั่งเศส เธอได้รับน้ำใจไมตรีจากผู้ที่ให้ที่พักพิงชาวไทย หากก็เป็นไปท่ามกลางความคลางแคลงใจในฐานันดรของเธอ และความหวาดระแวง ระมัดระวังต่อความมั่นคงของแผ่นดินไทยไปพร้อมกัน
เรื่องราวบอกเล่าถึงความเจ็บปวดของผู้ที่ต้องตกอยู่ในสภาพ บ้านแตกสาแหรกขาด ได้อย่างลึกซึ้ง กินใจ...
เจ้าหญิงบอกกับเพื่อนคนไทยของเธอว่า...
...เพื่อนรัก จงรู้ไว้เถิดว่าเธอนั้นโชคดีนักหนาแล้วที่ยังมีทั้งพ่อแม่ สามีที่เธอรักและที่รักเธอ กับทั้งโชคอันประเสริฐสุดที่มนุษย์ในโลกปรารถนา นั่นก็คือความเป็นไทของชาติ ซึ่งเธอก็ได้ไว้ในอ้อมแขนตลอดมา...ตรงกันข้ามกับหัวอกของเพื่อนเธอที่นอนกอดความแตกสลายของหัวใจและของกัมปูเจียมายาวนานด้วยความทุกข์ระทมขมขื่น...
ขอให้ฉันได้ระบายความอัดอั้นคับแค้นแก่เธอบ้าง แม้ว่าเธออาจจะตระหนกตกตื่นผวาหวาดในอวสานของฉันขนาดไหน แต่ก็เชื่อมั่นอย่างมากว่า...เธอคงนึกเลยไปไม่ถึง...โดยเฉพาะไม่ถึงที่สุดของความสิ้นชาติ สิ้นกษัตริย์ และสิ้นอิสรภาพ... เพราะเธอยังมีชาติ มีกษัตริย์ และมีอิสรภาพ...
ในภาคที่ ๒ บอกเล่าถึงสภาวะสงครามกลางเมืองในกัมพูชาที่ไทย ในฐานะประเทศเพื่อนบ้านจำตัองยื่นมือเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้... นับตั้งแต่กรุงพนมเปญได้แตกยับลงในปี ๒๕๑๘...จนถึงปี ๒๕๒๒ ผู้อพยพชาวกัมพูชาได้ทยอยหลั่งไหลกันเข้ามาทางเขตชายแดนไทย...จากพันเป็นหมื่น...จากหมื่นเป็นแสน และเป็นหลาย ๆ แสนในเวลาต่อมา
สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) จึงได้จัดตั้งศูนย์ฯอพยพขึ้นเป็นแห่งแรก ที่อำเภอสระแก้ว(ในเวลานั้น)จังหวัดปราจีนบุรี
และ...
...ด้วยพระมหากรุณาธิคุณแห่งสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถองค์สภานายิกาสภากาชาดไทย จึงทรงมีพระราชเสาวนีย์โปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้สภากาชาดไทยจัดสร้างศูนย์ผู้ลี้ภัยชาวกัมพูชาขึ้นเป็นแห่งที่ ๒ ณ บ้านเขาล้าน ตำบลไม้รูด อำเภอคลองใหญ่ จังหวัดตราด เขตชายแดนไทย-เขมร โดยเสด็จไปทรงควบคุมการก่อสร้างด้วยพระองค์เอง
ในภาคนี้ผู้เขียนยังได้สอดแทรกเรื่องราวของความรักต่างเชื้อชาติ...อันอาจจะเรียกได้ว่าเป็น...รักระหว่างรบ...ความรักระหว่างชาย-หญิงอันเกิดจากการได้พึ่งพิงและความผูกพัน...ซึ่งกลายเป็นรักสามเส้าอันขมขื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...เมื่อเพื่อนสนิทต้องมากลายเป็นศตรูหัวใจของกันและกัน... สิ่งใดจะมีอำนาจเหนือกว่ากัน..ระหว่างความรัก...มิตรภาพ...หรือแผ่นดิน...
และคำตอบก็ปรากฏในภาคที่ ๓...ภาคจบ
ภาคที่ว่าด้วยเรื่องของการเมือง... ความพยายามของหลายฝ่ายในอันที่จะทำให้เขมรหลายฝ่ายประนีประนอม และส่งผู้ลี้ภัยให้ได้ กลับบ้าน...ด้วยความคาดหวังที่ว่า... กัมพูชาควรจะปรองดองกันได้แล้ว...เพื่อว่าประเทศของพวกเขา...ที่หมายถึงประชาชนชาวกัมพูชาทั้งมวล จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ สลัดผืนผ้าอันกว้างใหญ่ของสันติสุขออกแผ่คลุมดินแดนลุ่มแม่น้ำโขงอันอุดมสมบูรณ์แห่งนี้...
ซึ่งผลจากความพยายามดังกล่าวทำให้เหตุการณ์ต่างๆ ในกัมพูชาค่อยๆ คลี่คลายไปในทางที่ดีขึ้น จนกระทั่งทางการไทยสามารถจัดส่งผู้ลี้ภัยรุ่นสุดท้ายกลับสู่มาตุภูมิของพวกเขาในตันเดือนพฤษภาคม พ.ศ.๒๕๓๖
ส่วนคำตอบของความรักระหว่างราชสกุลสาวแห่งกัมพูชากับทหารไทย...
เจ้าหญิงโสคนเทียนั้น...ด้วยทรงเป็น ขัตติยนารี ที่... ทรงเกิดมาเพื่อต่อสู้...เพื่อรับทุกข์ เพื่อผิดหวัง...
และ การมีชีวิตบางคราวก็ต้องกัดฟัน อดทน อดกลั้นแล้วพยายามบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า เรายังจำเป็นต้องอยู่ บางที...ก็ไม่ใช่เพื่อตัวเอง เพื่อใครคนใดคนหนึ่ง แต่อยู่เพื่อใครหลายคน อยู่เพื่อมาตุภมิ... และ... ...ท่านต้องภูมิใจในตัวเองที่ชีวิตของท่านทั้งชีวิต อุทิศเพื่อผลประโยชน์ของชาติ...ท่านกู้ชาติตลอดมา ...เพื่อหวังจะเห็นกัมพูชาหลุดจากหายนะ...ได้ก้าวเดินต่อไป...
(ดังนั้น)... ความรักระหว่างเพศเล็กน้อยเต็มทีสำหรับท่าน...
ใช้เวลาอ่านหนังสือเล่มนี้ประมาณหนึ่งสัปดาห์...จบลงด้วยความปีติปนโล่งใจ... ดื่มด่ำกับความรักอันงดงามระหว่างชายหญิงผู้เปี่ยมด้วยสติ และปัญญา... และกับความรักอันยิ่งใหญ่... ความรักที่อยู่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักที่มีต่อแผ่นดินเกิด...
กราบขอบพระคุณคุณกฤษณา อโศกสินที่สร้างสรรค์นวนิยายดีให้เราได้ดื่มด่ำตลอดมา...นับเนื่องมายาวนานหลายทศวรรษ...
จำหลักไว้ในแผ่นดิน ได้รับรางวัลดีเด่นประเภทนวนิยาย จากการประกวดหนังสือดีเด่น พ.ศ. ๒๕๔๒
หมายเหตุจขบ. : หนังสือเล่มนี้วางอยู่บนชั้นมาหลายปีแล้ว...แต่ด้วยขนาด...และเนื้อหาบางส่วนที่แอบพลิก ๆ ดูแล้วรู้สึกออกจะเครียด ๆ ทำให้หนังสือเล่มนี้จึงยังคงวางเฉย ๆ อยู่บนชั้นอีกเนิ่นนาน จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ เกิดเหตุการณ์รุนแรงทางการเมืองของประเทศเพื่อนบ้านขึ้น...เป็นแรงบันดาลใจให้อยากรู้จักประเทศ... บ้านใกล้เรือนเคียง ของเราให้รอบด้านมากขึ้น...เกี่ยวกันไหมเนี่ย...จริง ๆ แล้วไม่เกี่ยวกันหรอกค่ะ...แต่ก็จะโยงมาให้ได้ง่ะ...
...จึงได้กระทำการอัญเชิญลงมาจากหิ้ง...

Create Date : 09 ตุลาคม 2550 |
Last Update : 23 ธันวาคม 2550 16:52:45 น. |
|
3 comments
|
Counter : 5238 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โมกสีเงิน วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:11:42:50 น. |
|
|
|
โดย: แม่ไก่ วันที่: 20 ตุลาคม 2550 เวลา:16:45:40 น. |
|
|
|
| |
|
|