~ คนเริงเมือง โดย สุวรรณี สุคนธา~ ..หยิบของเก่ามาเล่าต่อ...
|
คนเริงเมือง
ผู้เขียน สุวรรณี สุคนธา
สนพ.ดอกหญ้า (ครั้งแรก /พ.ศ.2540)
ปกหลัง :
พริ้ง สวยสะพรั่งตั้งแต่ยังไม่ทันสาว
เสน่ห์ของหล่อนเร้าใจ จนชายใดยากจะถ่ายถอน
โบราณว่าให้ระวังหญิงสามผัว ชายสามโบสถ์
แต่พริ้งมีถึงเจ็ดผัว และอยู่โดยขาดผัวไม่ได้
แม้ใครๆ จะกล่าวหาว่าหล่อนกินผัว
พริ้ง เจ้าชู้เหมือนตา
อยากได้ผัวใครต้องแย่งมาให้ได้ ไม่เกี่ยงว่าลักหรือฆ่า
หล่อนเป็นคนทำบาปขึ้นนัก
ตลอดชีวิต พริ้งวิ่งไล่ไขว่คว้าหารัก
แต่ตัวหล่อนกลับไม่สามารถรัก
เรื่องย่อ (แบบยาวมาก...) :
พริ้ง เป็นเด็กกำพร้า ตอนแรกอยู่กับพี่สาวคนโต ถูกใช้งานเยี่ยงทาส
ต่อมาคุณประเทียบจึงขอไปเลี้ยง พริ้งจึงมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นหน่อยนึง
แต่คุณประเทียบก็เป็นคนเจ้าระเบียบ มักจะคอยจ้ำจี้จ้ำไช แนะนำพร่ำสอนเรื่องกิริยามารยาทของพริ้งอยู่เสมอ
แต่พริ้งก็คอยหลบเลี่ยงและทำหูทวนลมเสีย...
คุณประเทียบนั้นรวยก็จริง แต่จู้จี้ขี้เหนียวนักในความรู้สึกของพริ้ง
พริ้งโตเป็นสาวเกินอายุ พออายุสิบห้าสิบหกก็เรียนรู้การหว่านเสน่ห์เล็ก ๆ น้อยเพื่อแลกกับสิ่งที่ตนเองต้องการ
คุณประเทียบกับพี่ช้อย.... พี่สาวอีกคนของพริ้งที่ภายหลังแต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ใกล้บ้านคุณประเทียบ...
จึงคิดจะหาคู่ให้พริ้งก่อนที่จะเกิดเรื่องงามหน้าขึ้นในบ้าน
สามีคนแรกของพริ้งเป็นหมอที่มีอายุมากว่าพริ้งถึงยี่สิบปี ชื่อหมอพินิจ...
ถึงเขาจะอายุมากและรูปไม่หล่อแต่เขาก็เป็นสามีคนแรกและมีฐานะดีพอที่จะให้ในสิ่งที่พริ้งต้องการ พริ้งจึงรักใคร่เขาดี
เพียงแต่พ่อแม่สามีของพริ้งไม่ค่อยจะชอบใจในตัวพริ้งนัก...
วันหนึ่ง หมอพินิจเกิดอาการเส้นเลือดแตกในสมอง เสียชีวิต...และพริ้งก็รู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์...
ช่วงนั้นสงครามโลกครั้งที่สองกำลังเริ่มต้น
พริ้งโศกเศร้าพอประมาณกับการตายของสามี แต่ด้วยวัยที่ยังน้อย พริ้งจึงกลับมาร่าเริงได้ในเวลาไม่นาน ในช่วงนั้นก็มีผู้ชายก้าวเข้ามาในชีวิตของพริ้งอีกคนคือหมอประสาน ซึ่งเป็นเพื่อนหมอพินิจนั่นเอง หมอประสานตกหลุมเสน่ห์ม่ายสาวหมาด ๆ อย่างพริ้งเข้าอย่างจัง แม้ตัวเองจะมีครอบครัวแล้วก็ตามที
แต่สามีคนที่สองของพริ้งยังไม่ใช่หมอประสาน...
สามีคนที่สองของพริ้งเป็นนักเรียนกฎหมายคนที่ช่วยพริ้งทำคลอดฉุกเฉินในหลุมหลบภัย ชื่อไพโรจน์...
พริ้งแต่งงานอยู่กินกับไพโรจน์เพียงช่วงสั้น ๆ ก็ได้เรียนรู้ว่าไพโรจน์เป็นเด็กหนุ่มที่อ่อนแอ ปวกเปียก
เขาไม่ได้ทำงานทำการเป็นหลักเป็นฐาน อาศัยพริ้งมีรายได้จากมรดกที่หมอพินิจทิ้งไว้ให้
ซึ่งไพโรจน์ก็ช่วยผลาญโดยการเข้าบ่อน และตอนหลังก็เป็นคนชักนำพริ้งให้เข้าไปหลงใหลอบายมุขชนิดนี้เข้าอีกคน...
จนถึงขั้นตั้งบ่อนเล่นกันโจ๋งครึ่ม...(ช่วงนี้ลูกชายวัยไม่ถึงขวบของพริ้งตายลง ซึ้งพริ้งก็โศกสลดนักหนา...)
...........
ในช่วงนี้หมอประสานยังคงตามมาติดพันพริ้ง จนเมื่อไพโรจน์มีปัญหาหนักจนถึงกับฆ่าตัวตาย พริ้งจึงแต่งงานกับหมอประสาน...เป็นครั้งที่สาม แต่ในวันแต่งงานภรรยาหมอประสานก็ตามมายิงหมอประสานจนกลายเป็นคนเสื่อมสมรรถภาพไป...พริ้งหวานอมขมกลืนอยู่กินกับหมอประสาน จนมีหมออีกคนก้าวเข้ามา ชื่อหมอสมประสงค์
หมอสมประสงค์เป็นหมอที่พริ้งจ้างมาดูแลคลินิก...เขามีแฟนเป็นนางพยาบาลที่ทำงานด้วยกัน
แต่ก็ทนต่อการเย้ายวนจากพริ้งไม่ได้ถึงขั้นมีอะไร ๆ กันในบ้านที่มีหมอประสานนอนป่วยอยู่...
พริ้งขอหย่ากับหมอประสานแต่เขาไม่ยอม และหึงหวงพริ้งอย่างหนัก
จนวันหนึ่งเมื่อเห็นตำตาว่าพริ้งเป็นชู้กับหมอสมประสงค์ หมอประสานจุดไฟเผาคลินิกพริ้งจนวอดวาย
และตัวเองก็ตายอยู่ในซากคลินิกนั่นเอง...
พริ้งพยายามจะให้หมอสมประสงค์แต่งงานกับตน แต่หมอสมประสงค์เกิดกลัวความบ้าดีเดือดของพริ้งจึงหนีไปต่างจังหวัดกับแฟนสาว...ซึ่งพริ้งก็ไม่ลดละ ตามไปจิกตัวกลับมาจนได้
พริ้งแต่งงานเป็นหนที่สี่...โดยการฝืนใจของเจ้าบ่าว...
...แต่เพียงไม่นานหลังจากนั้น พริ้งก็เริ่มเบื่อหน่ายหมอสมประสงค์เพราะหมอไม่ทำงานทำการ
เอาแต่ไถเงินพริ้งอยู่ตลอดเวลา
วันหนึ่งเมื่อหมอสมประสงค์ถูกยิงตายในเหตุจลาจล พริ้งจึงโล่งใจนัก...
แต่หมอจากไปโดยฝากลูกไว้ในท้องให้พริ้งหนึ่งคน หลังจากพริ้งคลอดลูกสาว
ก็ยกให้พี่ช้อยเลี้ยงดูจนกลายเป็นลูกของพี่ช้อยไปอีกคน...
ต่อมา พี่เขยของพริ้งเสียชีวิต มีเมียเก่าและลูกเมียเก่ามาทวงสมบัติ ซึ่งพริ้งออกหน้ากีดกันอย่างเต็มที่...
แต่หลังจากเป็นม่ายได้ไม่นาน พริ้งก็ได้สามีคนที่ห้า ซึ่งไม่ใช่ใครอื่น
พ่อบุญช่วยเป็นลูกชายของคุณพระพี่เขยของพริ้งนั่นเอง...
พริ้งอยู่กินกับบุญช่วยเพียงช่วงสั้น ๆ ก็มีคุณหลวงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ที่รับจำนองบ้านของพริ้งไว้
ขอให้พริ้งไปอยู่กับเขา แล้วเขาจะยกหนี้สินทั้งหมดให้
คุณหลวงมีลูกชายหน้าตาดีคนหนึ่งชื่อคุณเปรมฤทัย ซึ่งยังเป็นนักเรียนอยู่...
ตอนแรกพริ้งลังเลที่จะรับปากคุณหลวง แต่เมื่อได้พบกับคุณเปรมฤทัยเข้า พริ้งก็ตัดสินใจเข้ามาเป็นภรรยาคุณหลวงทันที...
คุณหลวงจึงเป็นสามีคนที่หกของพริ้ง...และเมื่อคุณหลวงเสียชีวิตในเวลาต่อมา...
พริ้งก็มอบตำแหน่งสามีคนที่เจ็ด ให้คุณเปรมฤทัย...ลูกเลี้ยงวัยละอ่อนทันที....
หลังอ่าน...
หลายคนคงคุ้นกับชื่อของพริ้งจากทั้งละครทีวี และละครเวที..."อีพริ้ง คนเริงเมือง" กันมามากแล้ว
ลองมาอ่านเรื่องราวของพริ้งจากปลายปากกาของนักเขียนชั้นครูผู้ล่วงลับ...
ผู้ให้กำเนิด"พริ้ง"ที่แท้จริงกันดีกว่าค่ะ
ชีวิตของพริ้งโลดโผนโจนทะยานยิ่งนัก ชนิดที่อ่านไปลุ้นไป...
ก้ำกึ่งกันระหว่างการเอาใจช่วยให้พริ้งรู้สำนึกและหยุดได้เสียที
กับความรู้สึกสาแก่ใจในชะตากรรมต่าง ๆ ที่พริ้งต้องประสบ...
ผู้เขียนเขียนในลักษณะของการเล่าเรื่องที่...เล่าได้เก่งมากจนคนอ่านอ่านตามแล้วแทบวางไม่ลงเลยทีเดียว
สำนวนภาษาก็ไม่ได้เก่าหรือล้าสมัยแม้แต่น้อย ออกจะล้ำหน้าไปด้วยซ้ำเมื่อนึกถึงยุคสมัยที่เป็นช่วงเวลาของเรื่องราว...
เรื่องราวออกแนวโลดโผนในเชิงกามารมณ์ จนน่าหวาดเสียวว่าจะมีฉากอีโรติกให้ต้องระทึกสยิวหรือเปล่า...
แต่วางใจได้ค่ะ...มีบทรักบ้างแต่ไม่ได้จะแจ้ง โจ๋งครึ่มเหมือนนักเขียนแนวอีโรติกรุ่นหลัง ๆ
การบรรยายภูมิหลังและความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร โดยเฉพาะตัวพริ้งเองก็เป็นกลางมาก ๆ
ไม่ได้ทำให้ดูว่าพริ้งเป็นหญิงร่าน มักมากในกามารมณ์จนเกินไป
แต่ก็ให้ภาพของพริ้งว่าเป็นหญิงที่ขาดรัก ไขว่คว้าหาความรัก ในขณะที่ตัวเองก็รักใครไม่เป็น....
แม้กระทั่งตัวเอง
จนทำให้ความรู้สึกของผู้อ่านที่มีต่อพริ้งเป็นไปในลักษณะที่ก้ำกึ่งระหว่าง...
รังเกียจและขยะแขยงในพฤติกรรม กับสงสาร เวทนาในการเสาะแสวงหา
กับความหิวโหยไม่รู้จักอิ่มจักพอของพริ้ง..
จนเมื่ออ่านจบเล่มแล้ว ความรู้สึกยังคงค้าง ๆ คา ๆ
มันรู้สึกโหย ๆ อย่างบอกไม่ถูก...
โดยเฉพาะในตอนท้ายที่พริ้งปรารภกับพี่ช้อยว่า...
ผัวคนแรกฉันชื่ออะไรนะพี่ช้อย...
มันอ่านแล้วรู้สึกโหวง ๆ ในอกน่ะ...
เป็นนิยายรุ่นเก่าอีกเรื่องที่หยิบมาอ่านในช่วงนี้ อ่านแล้วก็อยากเล่าต่อค่ะ
|
| Create Date : 05 สิงหาคม 2554 |
| Last Update : 5 สิงหาคม 2554 11:58:11 น. |
|
22 comments
|
| Counter : 21774 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:6:04:09 น. |
|
|
|
โดย: JewNid  วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:19:14:27 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:5:56:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 สิงหาคม 2554 เวลา:5:57:58 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 สิงหาคม 2554 เวลา:5:45:31 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:5:47:06 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 สิงหาคม 2554 เวลา:5:45:26 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 สิงหาคม 2554 เวลา:6:06:44 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 สิงหาคม 2554 เวลา:5:40:08 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 สิงหาคม 2554 เวลา:6:13:24 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2554 เวลา:5:36:53 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 สิงหาคม 2554 เวลา:5:42:48 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 สิงหาคม 2554 เวลา:5:43:08 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 สิงหาคม 2554 เวลา:5:43:41 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 สิงหาคม 2554 เวลา:5:52:44 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:5:26:27 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:5:32:00 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:5:53:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
