'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น' *
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า :)
จาก..." เรือนศิรา" ถึง..."สะพานแสงคำ" ~ ปิยะพร ศักดิ์เกษม






"เรือนศิรา"
ปิยะพร ศักดิ์เกษม / เขียน
สนพ.ดอกหญ้า / จัดพิมพ์ ธันวาคม ๒๕๓๙


โปรยปกหลัง :

เรือนศิรา...
เรือนไม้สักทองทรงไทยล้านนา
อาณาจักรเก่าแก่สวยสมบูรณ์
ด้วยประวัติความเป็นมาอันยาวนาน
ที่แม่ของเธอเคยครอบครอง...
............................................
ความรัก... ความหลัง
ที่เธอเคยคิดว่าจบสิ้นไปแล้ว
เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งที่นี่
และหัวใจของเธอ...
ก็ถูกหล่อหลอมให้อ่อนละมุนลง
ภายใต้ร่มไม้ชายคาแห่งนี้
..............................................
เรือนศิรา...
ที่พักพิงของหัวใจที่เปี่ยมด้วยความหมายแห่งรัก






เรื่องย่อ :

พิมลพัทธ์ เป็นลูกสาวของคุณศิขรินที่เกิดกับอรพิม ภรรยาคนแรก เมื่อทั้งสองแยกทางกัน ศิขรินแต่งงานใหม่กับเจนจารีและลูกสาวอีกหนึ่งคนคือจารวีร์...
ส่วนอรพิมได้พาตัวเองพร้อมพิมลพัทธ์...ขณะยังอยู่ในครรภ์ไปพักพิงอยู่กับคุณพัทธ์...นักธุรกิจหนุ่มผู้ถีบตัวเองจากเด็กหนุ่มผู้ต้อยต่ำขึ้นมาเป็นนักธุรกิจแถวหน้าคนหนึ่งของเมืองไทย...ก่อนจากไปด้วยโรคร้าย
พิมลพัทธ์จึงเติบโตขึ้นมา มีชีวิตที่พรั่งพร้อม จากการเลี้ยงดูอย่างแสนรักจาก "แด้ดดี้" ของเธอ
พร้อม ๆ กับการถูกปลูกฝังความคิดปฏิเสธและต่อต้านผู้เป็นบิดาโดยสายเลือดอย่างศิขริน...อย่างลึก ๆ เงียบ ๆ

เมื่อวันหนึ่ง...ศิขรินและเจนจารีประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต...ทิ้ง "เรือนศิรา" มรดกมูลค่านับล้านไว้ในความครอบครองดูแลของเธอ
รวมทั้ง "จารวีร์" น้องสาวต่างมารดา ซึ่งได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนักจากอุบัติเหตุจน...แม้ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสทางร่างกาย หากก็มีบาดแผลในใจจนเธอปฏิเสธการสื่อสารกับผู้คนไปชั่วขณะ...
ยิ่งไปกว่านั้น...หลังการเสียชีวิตของบิดา พิมลพัทธ์ยังได้รับรู้ความเป็นจริงอันน่าเจ็บปวดอีกอย่างหนึ่งก็คือ...
ผู้ชายคนที่เธอแสนรักอย่าง "เอริก" กลับกลายเป็นคนคนเดียวกับ "อริน" ลูกชายคนโตของเจนจารี...พี่ชายต่างบิดาของจารวีร์ที่มีสิทธิในการดูแลจารวีร์ร่วมกับเธอ
หนึ่งในผู้ต้องสงสัยที่สร้างสถานการณ์ต่าง ๆ...กระทั่งการมุ่งร้ายหมายชีวิต เพื่อขัดขวางการเข้าครอบครอง "เรือนศิรา" ของเธอ...





ถ้าเล่าต่อ ก็จะกลายเป็นสปอยล์เต็ม ๆ แล้วล่ะค่ะ...

ส่วนตัวอ่านนิยายเรื่องนี้ตั้งแต่หนังสือออกใหม่ ๆ นู่นทีเดียว รู้สึกชื่นชมนักเขียนหน้าใหม่ (ในขณะนั้น) อย่างคุณปิยะพรมาก ๆ ว่าเธอช่างสามารถต่อยอดพล็อตนิยายธรรมดา ๆ (เรื่องราวของความรัก ความหลังฝังความแค้น การแย่งชิงมรดก ความเข้าใจผิด ฯลฯ พล็อตแบบนี้เราว่ามันเป็นพล็อตพื้นฐานของนิยายนะ)
ให้เป็นเรื่องเป็นราวได้อย่างชวนติดตาม...(พอประมาณ...ด้วยรู้สึกว่า อ่าน ๆ ไป เหมือนจะเดาเรื่องราวล่วงหน้าได้ แต่ก็พอยอมรับได้ ด้วยสำนวนภาษาที่ใช้ละเมียดละไม และสละสลวย ทำให้อ่านได้เรียบลื่นไม่สะดุด...)
แม้จะมีรายละเอียดมาก (ไปนี๊ดดดด...นึง)...เหมือนจะพยายามสอดแทรกสาระและข้อคิดต่าง ๆ ตลอดจนลักษณะนิสัยใจคอของตัวละครลงในเนื้อหานิยายอย่างที่หลายคนบอก

แต่เราก็ไม่รู้สึกเบื่อหรือสะดุดแต่อย่างไร...
อาจจะด้วยสำนวนภาษาของเธอนั่นเอง

เรื่องเปิดตัวด้วยฝันร้ายของจารวีร์...แล้วก็พร่ำพรรณนาถึงความเป็นมาเป็นไปของตัวเด็กหญิงและมารดาของเธอ...เจนจารี...

เหมือนจะหลอกผู้อ่านนิด ๆ ให้คิดว่า เป็นเรื่องราวของเด็กหญิงโดยตรง...แต่หลังจากนั้นอีกไม่นานจึงค่อยเปิดตัว "พิมลพัทธ์" - นางเอก กับ "เอริก" - พระเอก ลูกเลี้ยงที่ศิขรินไว้ใจ มอบหมายหน้าที่ให้มาคอยติดตามความเคลื่อนไหวของพิมลพัทธ์...

มีบทผู้ร้ายผู้ดีอย่าง "ศานิต" ที่มาช่วยปูทางให้ผู้อ่านได้มองเห็นถึงนิสัยเอาแต่ใจจนเกือบเป็นแข็งกระด้างของนางเอก...
และบทนางอิจฉาแบบ "ทิชา" ที่มาเปิดช่องโหว่ให้เรามองเห็นความเปลี่ยนแปลงของนางเอก...โดยเฉพาะ...มโนสำนึกที่มีต่อน้องสาวร่วมบิดา...






เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่ต่อเนื่องมาจากเรื่อง "ใต้ร่มไม้เลื้อย" ซึ่งเรื่องนั้นจะบอกเล่าถึงเรื่องราวของคนรุ่นพ่อและแม่ของพิมลพัทธ์ (หนังสือหายไปแล้ว...ตามระเบียบ)...แต่ยังพอจำได้คร่าว ๆ ว่าพระเอกคือ "พัทธ์" เด็กหนุ่มผู้ทะเยอทะยานและเติบโตมาภาย..."ใต้ร่มไม้เลื้อย" ของนางเอก คืออรพิม
(แม่ของพิมลพัทธ์นั่นเอง)

นี่เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของผู้เขียน ที่สามารถแตกแขนงของนิยายแต่ละเรื่องของเธอ แล้วร้อยเรียงออกมาเป็นนิยายเรื่องใหม่ที่แม้จะมีตัวละครที่ต่อเนื่องกัน
แต่ประเด็นของเรื่องราวและรายละเอียดที่นำเสนอจะแตกต่างออกไป...
อย่างค่อนข้างสิ้นเชิง...ตามความแตกต่างของบุคลิกของตัวละคร
และสถานการณ์ที่เกิดขึ้น...

เพราะหลายครั้งที่...เมื่ออ่านนิยายเรื่องหนึ่งจบลง ...บางทีเรายังรู้สึกผูกพันกับตัวละครอีกหลาย ๆ ตัวที่โดดเด่น
อยากรู้อยากเห็นความเป็นไปของเขาว่า...จะเป็นไปยังไงต่อไป...

และคุณปิยะพรก็สามารถสนองอารมณ์ตรงนี้ของผู้อ่านได้อย่าง...ชวนติดตาม















"สะพานแสงคำ"
ปิยะพร ศักดิ์เกษม / เขียน
พิมพ์คำสำนักพิมพ์ /จัดพิมพ์ มกราคม ๒๕๕๐


โปรยปกหลัง :

สะพานโค้งข้ามคูบัวหลากสี
ราวสะพานมีลวดลายเป็นเถาไม้เลื้อยเกี่ยวพัน
ลวดลายนั้นดูสดใสอร่ามเรือง
ด้วยสีเหลืองจัดราวทองคำนพคุณ

อีกฟากหนึ่ง...ด้านหลังต้นไม้หลากพันธุ์รกทึบนั้น
คือเส้นทางทอดไปสู่ที่ไหนสักแห่ง
และไม่ใช่เพียงพาไปสู่สถานที่เท่านั้น
หากพาไปสู่ผู้คนและเหตุการณ์มากมายด้วย !

สะพานแสงคำ...
สิ่งเชื่อมโยงระหว่างความรักกับความชัง
ความจริงกับความลวง อดีตกับปัจจุบัน...







เรื่องย่อ :

เมษาริน มีความผูกพันลึกซึ้งกับ 'เจ้าจันทร์แจ่มฟ้า' มาแต่เยาว์วัย เธอรับช่วงในการดูแลรับใช้ท่านมาจากผู้เป็นพ่อกับแม่อย่างเต็มอกเต็มใจอยู่ในต่างแดน...
เจ้าจันทร์แจ่มฟ้าได้รับมรดกจากเจ้ายายของท่าน เป็นครึ่งหนึ่งของ "คุ้มจักรคำ" ร่วมกับ จารวีย์ (เด็กหญิงจากเรื่องข้างบนนั่นแหละ)...
แต่ขณะนั้นจารวีย์ยังเด็กนัก ผู้ดูแลผลประโยชน์ให้เธอจึงเป็นพิมลพัทธ์กับอริน...

เมษารินติดตามเจ้าจันทร์แจ่มฟ้ากลับเมืองไทยเนื่องจากเจ้าได้ทราบข่าวเกี่ยวกับโครงการที่พิมลพัทธ์กับอรินจะดัดแปลงคุ้มจักรคำให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์...ซึ่งเจ้าไม่เห็นด้วย และคิดว่าจะมาระงับโครงการนั้นตามสิทธิ์ครึ่งหนึ่งของท่าน...

โครงการนี้มี "ภาสุ" (พระเอก)เป็นผู้ดำเนินการ...และแท้ที่จริงเมษารินเคยได้พบปะสนทนากับภาสุมาก่อนหน้านี้แล้ว ขณะที่เธอกำลังจับจ้องมองภาพเขียนของ "สะพานแสงคำ" ในแกลเลอรี่แห่งหนึ่งในกรุงลอนดอน...

เมษารินได้เข้าพักในคุ้มจักรคำ ในห้องนอนที่อดีตเมื่อกว่าร้อยปีมาแล้ว เคยเป็นห้องนอนของ "เจ้าเอื้อย" ...ในห้องนั้น มีภาพสะพานแสงคำแขวนติดผนังอยู่...

อาจจะด้วยภาพวาดนั้น หรือจะด้วยเหตุแห่งกรรมใด ๆ ก็ตามทำให้เมษารินเริ่ม "ฝัน" ว่าเธอได้ไปอยู่ร่วมสมัยกับ "เจ้าเอื้อย" ได้พูดคุยใกล้ชิดจนเกิดเป็นความผูกพัน...

พร้อม ๆ กันก็ได้รับรู้ถึงเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นในช่วงนั้น ซึ่งแตกต่างจากแง่มุมที่เธอเคยได้ยินได้ฟังมาจากคำบอกเล่าของ "เจ้าจันทร์แจ่มฟ้า" มากมายเหลือเกิน...

'...หญิงสาวได้เห็นตัวเองกับเจ้าเอื้อยอีกหลายต่อหลายครั้ง...ทุกครั้งดูเหมือนเด็กน้อยจะโตขึ้นเรื่อย ๆ เป็นลำดับ !
เธอได้เห็นการเติบโตของเด็กคนนี้ไม่ต่างจากที่ได้มองย้อนกลับไปในอดีต แล้วได้เห็นตนเองค่อยเติบโตขึ้น
เธอได้รู้จักนิสัยใจคอและความคิด ของเจ้าเอื้อย ไม่ต่างจากการได้รู้จักตนเอง...'


กระทั่ง...วันหนึ่ง เมื่อเจ้าเอื้อยเติบโตขึ้นเป็นสาวรุ่น...ได้เผชิญกับชะตากรรมอันโหดร้ายและแสนเศร้า...
เธอก็พบว่า...เธอได้กลายเป็นเจ้าเอื้อยไปเสียเอง...ในความฝัน...ความฝันที่แจ่มชัดจนเธอไม่อยากจะคิดว่านั่นเป็นเพียงความฝัน...






โห...เรื่องย่อยาวววววว....มาก เห็นทีจะต้องพอ เดี๋ยวคนเขียนเขาจะค้อนเอา...
นิยายเรื่องนี้อาจจะเรียกได้ว่าเป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ได้เหมือนกัน...
ถึงแม้ "เชียงพระคำ" หัวเมืองล้านนาเล็ก ๆ ในเรื่องจะเป็นเพียงเวียงวังที่ถูกจำลองขึ้น

แต่ผู้เขียนก็ได้บอกเล่าเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของเมืองนี้ควบคู่ไปกับประวัติศาสตร์ล้านนาที่น่ารู้ในช่วงเปลี่ยนแปลงการปกครอง...
(ส่วนตัวสนใจและศึกษาเรื่องนี้มาพอสมควร เห็นได้ว่าผู้เขียนได้ทำการบ้านมาอย่างดีทีเดียว)

ผู้เขียนได้บอกเล่าถึงการรุกคืบของ "สยาม" นับแต่...พระเจ้าอินทวิชยานนท์เจ้าหลวงองค์ที่เจ็ดแห่งนครเชียงใหม่ถึงแก่พิราลัย...
เจ้าน้อยสุริยะ โอรสองค์ที่หกแห่งเชื้อตระกูลเจ้าเจ็ดตนขึ้นสืบต่อ...หากก็เป็นเพียงตำแหน่งเท่านั้น ด้วยเจ้าหลวงในตอนนี้ได้กลายเป็น "ข้าราชการสยาม" ขึ้นตรงต่อรัฐบาลสยามและกินเงินเดือนจากส่วนกลาง...เชียงพระคำแม้จะอยู่ปลายแถว แต่ก็พลอยกระเทือนไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้...

จะบอกเล่าความรู้สึกจากการอ่าน...ยังมิวายจะเล่าเนื้อหาของหนังสือแฮะ...

ชอบเรื่องนี้มาก ๆ มากกว่าเรื่องข้างบนหลายเท่านัก...อาจจะเป็นด้วยวิธีดำเนินเรื่องที่สนุก น่าค้นหาติดตาม
ในการข้ามเวลา ย้อนอดีตของเมษารินในเรื่องนี้ไม่ได้ออกแนว "เหนือจริง" จนเกินไปนัก...มันเหมือนกับการเลื่อนไหลของกระแสสำนึกที่เกาะเกี่ยวผูกพัน โดยมีปัจจัยหลักคือภาพวาดสะพานแสงคำ...สถานที่และสภาวะอารมณ์ของตัวเมษารินเองเป็นตัวเชื่อมโยง...ซึ่งผู้เขียนทำได้อย่างลื่นไหล...

ใครที่คาดหวังบทรักกุ๊กกิ๊กอาจจะผิดหวังนะคะ...เพราะเรื่องนี้ดูเหมือนว่า...ตัวละครเอกอย่างภาสุกับเมษาริน ก็มีบทบาทเป็นเพียง 'สะพาน' ทอดข้ามห้วงแห่งอคติอันเกิดจากความเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้มาอย่างฝังลึกรวมถึงความภาคภูมิใจในสายบรรพบุรุษของตน...เท่านั้นเอง

แต่อย่างน้อยก็มีความรักอันลึกซึ้งระหว่าง "เจ้าเอื้อย" กับ "เจ้าภูแก้ว" หนุ่มสาวในภพอดีต...
กับความรักแสนหวานระหว่างพิมลพัทธ์กับอริน (จาก "เรือนศิรา")...มาช่วยเสริมให้เรื่องราวไม่หนักหน่วงจนเกินไป...





** เพิ่มเติมอีกเล็กน้อย นิยายในชุดนี้เริ่มตั้งแต่ "รากนครา" อันเป็นเรื่องราวย้อนยุค บอกเล่าถึงประวัติศาสตร์ความเป็นมาของบรรพบุรุษในตระกูล "ศุษิระ" ที่สืบเนื่องโยงใยกัน มาถึงยุคปัจจุบันอย่างเล่มถัดมาคือ "ใต้ร่มไม้เลื้อย" และ "เรือนศิรา" ...จากนั้นก็มีเรื่องที่มี สาวน้อย "จารวีร์" เป็นตัวเอก..."ในบ่วงมนตรา" จนมาถึง"สะพานแสงคำ" เรื่องนี้ ...(อาจจะตกหล่น...แฟนคลับคุณปิยะพรช่วยเสริมได้นะคะ)
ถึงแม้ตัวละครจะเกี่ยวโยงกันแต่ทุกเรื่องก็มีเนื้อหาเรื่องราวที่เป็นเอกเทศ ไม่จำเป็นต้องอ่านทุกเรื่อง ก็รู้เรื่องได้.... แต่จขบ.ก็อ่านไปแล้วทุกเรื่อง แหะ ๆ จะมีชอบมากชอบน้อยแตกต่างกัน...อย่างที่เอ่ยชื่อมาทั้งหมด ณ ตอนนี้ยกให้
'สะพานแสงคำ' นี้แหละค่ะ เป็นที่หนึ่งในใจ

จึงนำมาชวนอ่านอย่างแรงอีกเล่มค่ะ !














Create Date : 19 มีนาคม 2551
Last Update : 4 มิถุนายน 2552 15:00:59 น. 30 comments
Counter : 19493 Pageviews.

 
บล็อกนี้ยาวนี๊ดดดด...นึง แต่เห็นว่าเรื่องราวค่อนข้างต่อเนื่องกัน เลยเอามาลงไว้บล็อกเดียว...

ที่สำคัญ จขบ.ไม่เหนื่อยกับการอ่าน การเล่าเรื่องหนังสือ แหะ ๆ แต่ค่อนข้างงง และเหนื่อยกะการแต่งบล็อก...

ถ้ารวมหลาย ๆ เล่มไว้ด้วยกันได้ก็อยากจะทำ เพื่อน ๆ เลือกอ่านเอาแล้วกันนะคะ

อันไหนมันยืดยาดนักก็ข้าม ๆ ได้ค่ะ อิอิ


โดย: แม่ไก่ วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:18:55 น.  

 
เหนื่อยกะการแต่งบล็อก...
^
^^" เหนื่อยเหมือนกันค่ะ ยังมีเนตเวิร์กอีก

ไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเรื่องย้อนไปถึง รากนครา

ยังอยากอ่านเกาะโลมาสีน้ำเงินไหม


โดย: อั๊งอังอา วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:31:50 น.  

 
รอคิดอ่านอยู่แล้วครับ สำหรับ สะพานแสงคำ


โดย: Boyne Byron วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:32:57 น.  

 



น่าอ่านมาก ๆ เลยค่ะ


โดย: กระปุกกลิ้ง วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:14:56:34 น.  

 
กิ๊ฟชอบเรือนศิรามากค่ะ แต่ยังไม่เคยอ่านสะพานแสงคำ


เพิ่งอ่านเรื่อง ในวารวัน จบไปด้วย ชอบมากค่ะ


ขอบคุณที่เอามาแนะนำนะคะ จะได้ไปหามาอ่าน


โดย: grippini วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:16:02:03 น.  

 
ของคุณปิยะพรนี่ ตัวละครแต่ละเรื่องเชื่อมโยงกันเกือบหมดเลยเนอะ
เคยเห็นแผนผังในเว็บแฟนคลับนักเขียนค่ะ
เดียวไปลองหาดูก่อน...


โดย: Jevanni วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:16:32:44 น.  

 
เคยอ่านสะพานแสงคำตอนลงในขวัญเรือนค่ะ สนุกดี

ส่วนเรือนศิรา เคยหยิบมาอ่าน แต่รู้สึกมันเนือยๆเลยไปอ่านอย่างอื่นซะงั้น


โดย: BoOKend วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:17:46:43 น.  

 

Use this picture.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมกัน ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะ


โดย: หอมกร วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:20:11:26 น.  

 
ใน 4 เรื่องนี้
ถ้าอ่านตามลำดับการเขียน
ก็ควรจะเริ่มต้นด้วย
ใต้ร่มไม้เลื่อย
เรือนศิรา
รากนครา
และ สะพานแสงคำ

ในบ่วงมนตรานั้น ...แยกออกไปต่างหากได้เลย

และใน 4 เรื่องนี้ เรากลับชอบ ใต้ร่มไม้เลื้อยที่สุดนะ
อารมณ์รัก อารมณ์รัดทด อารมณ์เศร้า
ความรักของอรพิมกับพัทธ์ ดูจะคล้ายความรักของชลันดากับสารินนะ ....
อ่านแล้วน้ำตาซึมตอนท้ายๆ ...แต่ก็ชอบหยิบมาอ่านใหม่



โดย: นัทธ์ วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:20:36:45 น.  

 
รสนิยมความชอบของแต่ละคนแตกต่างกันจริงๆนะคะ
เพราะเคยอ่านมาจากบล็อกไหน...จำไม่ได้แล้ว
เค้าบอกว่า"สะพานแสงคำ"เป็นเรื่องที่สนุกน้อยที่สุด
ในบรรดาหนังสือของ"ปิยะพร ศักดิ์เกษม"
เพราะมันไม่ค่อยมาความหวานกุ๊กกิ๊กเท่าไหร่
เวลาเราอ่านบล็อกรีวิวหนังสือ
ต้องฟังหูไว้หู...เพราะความชอบของคนเราไม่เหมือนกัน...
แต่ถ้าจะให้ดี....พิสูจน์ด้วยการอ่านเองดีกว่าอิ อิ
....
....
ออกตัวไว้ก่อน.....ยังไม่ได้อ่านทั้งสองเล่มเลยค่ะ...แอบเชยเล็กน้อย
เคยอ่านงานของคุณปิยะพรมาไม่กี่เรื่องเอง
แต่ตั้งแต่เล่มแรกที่อ่าน...หลงรักเลยค่ะ
ไม่รู้ทำไม...แต่"รัก"ในภาษาของคุณปิยะพรมาก
....
....
ส่วนตัวเรา...เวลาอ่านนิยาย
พล๊อตดี..น่าทึ่ง...ถือว่าเป็นผลพลอยได้
แต่ความลื่นไหลของภาษาคือสิ่งที่ดึงดูดให้เราอ่านหนังสือซักเรื่องจนจบค่ะ
....
....
ชอบอีกอย่างคือ...ตัวละครเอกจาก"ใต้ร่มไม้เลื้อย"
คือ"พัทธ์"ที่เคยร้ายจากเรื่อง"ดอกไม้ในป่าหนาว"
เอ....เรื่องไหนเกิดก่อนกัน...ชักสับสน
ชอบพัฒนาการของตัวละครค่ะ
....
....
เห็นแล้ว...เรานึกไปถึง
"มนต์เสน่ห์เหมันต์"โรมานซ์ชุดสาวน้อยเสี่ยงรัก
คุณแม่ไก่เคยอ่านไหมคะ???เป็นหนอนหนังสือขนาดนี้
เดาว่า.......ต้องเคยแน่ๆเลย
ที่"เซบาสเตรียน"ผู้ร้ายที่แสนหล่อเหลาจาก"มนต์รักในสวนขวัญ"
กลายมาเป็นพระเอกที่น่ากรี๊ดที่สุดในบรรดาหนังสือของ"ลิซ่า เคลเพส"ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ผู้แต่ง...เค้าเก่งมากมากเลยค่ะ
ที่เหมือนกับดึงเอาตัวตนที่แท้จริงออกมาให้ผู้อ่านได้เห็น....ได้สัมผัส
....
....
ยาวหน่อย...อย่าเบื่ออ่านนะคะ
....
....
ปล.อีกนิด...ที่ถามไว้ในบล็อก
ตอบว่า.....เรื่องจริงค่ะ
เป็นเรื่องจริง....ที่นานหลายปีมาแล้ว....
แต่มันก็ยังไม่ลืม...เลยเอามาแต่งเล่นๆ
แล้วก็ใส่การเปรียบเทียบที่ออกจะเว่อร์เกินจริงไปบ้าง...อิอิ
แหม.....อ่ะนะ
ใครเขาจะรอ....จนชาติภพใหม่
ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า....นี่นา
ไม่อย่างนั้น....จะมีนางฟ้าน้อยหรือคะ????
.....
.....
แต่ไม่ได้ลงไว้ว่า....เป็นเรื่องจริง
กลัวดังเหมือน"สงครามนางฟ้า"ถ้าคนเกี่ยวข้องมาอ่านเจอ...ล้อเล่น
อิงกระแสเค้าหน่อย....กำลังฮ๊อต


โดย: nikanda วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:21:47:45 น.  

 
อยากอ่านสะพานแสงคำจังเลยค่ะ ชอบพล็อตแนวนี้ ชอบคุณที่แนะนำนะคะ เย้ๆๆๆๆๆ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:22:28:24 น.  

 
เชื่อแล้วค่า
ว่าคุณแม่ไก่ไม่เหนื่อยกับการเขียนเรื่องหนังสือ

อ้อนก็ไม่เหนื่อยกับการตามมาอ่านเหมือนกันนะ



โดย: BeCoffee วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:23:09:20 น.  

 
อ่าน ใต้ร่มไม้เลื้อย แล้วเศร้าค่ะ รากนครา ยังไม่กล้าอ่านเพราะมีคนบอกว่าเศร้าเหมือนกัน กะว่าให้หายเศร้าจาก ใต้ร่มไม้เลื้อย เสียก่อน

สะพานแสงคำ น่าสนใจมากๆ รู้ว่าต่อจาก รากนครา อ่านรีวิวของคุณแม่ไก่แล้วต้องสั่งซื้อด่วนจี๋เสียแล้วค่ะ แล้วจะได้อ่าน รากนครา ให้จบเสียที


โดย: กุลธิดา IP: 206.74.208.181 วันที่: 19 มีนาคม 2551 เวลา:23:18:21 น.  

 
เรือนศิรา ไม่เคยอ่าน พออ่านสะพานแสงคำเลยไม่ค่อยอินเท่าไหร่

มีรากนคราน่ะที่อ่านแล้วประทับใจมาก ๆ


โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:7:32:32 น.  

 
ยังอ่านไม่ครบเลยค่ะ


โดย: ศรีสุรางค์ วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:10:25:56 น.  

 
เรื่องนี้ชอบทั้งเซ็ทเลยค่ะ (แต่ดันมีไม่ครบเสียนี่)

คุณแม่ไก่อ่านครบหรือยังคะ
รากนครา-ใต้ร่มไม้เลื้อย-เรือนศิรา-ในบ่วงมนตรา-สะพานแสงคำ

ทั้งหมดนี่ ชอบ "สะพานแสงคำ" ที่สุดแล้วค่ะ เจ้าเอื้อยน่ารักมากๆ
เสียอย่างเดียวคือ บทพระ-นางในยุคปัจจุบันมันน้อยไปนิ้ดดด เติมน้ำตาลเพิ่มไม่ได้เหรอค้า


โดย: piccy วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:12:10:23 น.  

 
สวัสดีค่า...หนอนนิยายทุกท่าน...(แหะ ๆ ใช้ตัวเองตัดสินผู้อื่นอีกแล้ว...)

คุณ อออ. ตัวละครเกี่ยวเนื่องกันค่ะ แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกัน อือม์...
เกาะโลมาฯ อยากอ่านค่ะ แต่อยากจะเคลียร์กองดองตรงหน้านี้ให้หมดก่อน แหะ ๆ ...

หวัดดีค่า...คุณ Boyne Byron...คุณกระปุกกลิ้ง...คุณกิ๊ฟ...
คอนเฟิร์มค่ะว่าน่าอ่าน...

คุณ Jevanni...ตัวละครเกี่ยวโยงกันแต่เรื่องราวไม่เกี่ยวกันค่า...อ่านแยกได้ เล่มไหนก็สนุกทั้งนั้น...มีหลายเซ็ทนะคะ เซ็ทนี้ออกแนวย้อนยุคนิด ๆ อย่างสายธุรกิจก็มีอีกเซ็ทหนึ่ง...ชื่นชมคนเขียนจริง ๆ ว่าเขาต้องแม่นในตัวละครแต่ละตัวของเขามาก ๆ บางคนเป็นตัวรองในเรื่องหนึ่ง ก็ได้พลิกมาเป็นตัวเอกอีกเรื่องหนึ่งได้...ไม่สับสนในบุคลิกด้วย...

คุณ Bookend ...ตอนลงในนิตยสารนี่คงลุ้นน่าดูนะคะ กว่าจะได้อ่านแต่ละตอน เราว่านิยายที่ลงในบรรดานิตยสารรายปักษ์ รายเดือนนี้เขาต้องเจ๋งจริง ๆ ถึงจะดึงดูดผู้อ่านให้ใจจดใจจ่อรอได้...

ขอบคุณค่า...คุณหอมกร

โอ...คุณนัทธ์ท่าจะเป็นแฟนคลับตัวจริงของคุณปิยะพรนะเนี่ย...ส่วนตัวชอบอ่านนะคะ แต่ไม่ค่อยได้ติดตามรายละเอียดลำดับก่อน-หลังซักเท่าไหร่ เลยเรียงมั่ว ๆ ตามเนื้อหาน่ะค่ะ...อิอิ ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะ

คุณแจงคะ...ซีรี่ยส์ของ ลิซ่า เคลเพส นั่นแม่ไก่เคยได้ยินแต่ชื่อค่ะ (ขอบอกว่าเชยมาก) ไม่เคยอ่านเลย เพราะฟังชื่อแล้วไพล่ไปคิดว่าเป็นหนังสือโรแม้ง...แหะ ๆ ซึ่งตัวเองไม่สันทัดอ่านแนวนี้ซักเท่าไหร่...เห็นด้วยนะคะว่า นิยายทั้งหลายแหล่นี่ สำนวนภาษาของผู้เขียนสำคัญมาก ๆ ...
ภาษาของคุณแจงก็สวยน้อยเสียเมื่อไหร่...น่ากลัวจะฮิตฮ้อตพอ ๆ กับสงครามนางฟ้าในไม่ช้านี่กระมัง ...ระวังอย่าให้ใครเขามาจับได้แล้วกันว่าเอาเรื่องของเขามาเล่าต่อ...อิอิ

คุณแพนด้าฯ...ถ้าใครที่ชอบอ่านนิยายแนวอิงประวัติศาสตร์ละก้อ...เล่มนี้น่าอ่านแน่นอนค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณอ้อน...ที่ตามมาอ่านได้โดยไม่เหน็ดเหนื่อย อิอิ

ส่วนตัวก็ชอบใต้ร่มไม้เลื้อยค่ะคุณกุลธิดา...น้ำตาเล็ดน้ำตาร่วงเมื่ออ่านจบ (ไม่ได้นำมารีวิวไว้ด้วยกันเพราะหาหนังสือไม่เจอค่ะ...) ส่วนรากนครานั่นเป็นแนวย้อนภพย้อนอดีตเสียจน...แหะ ๆ ไม่อินจัดเหมือนเรื่องราวของคนร่วมสมัย แต่ก็อ่านแล้วชอบนะคะ ชอบวิธีดำเนินเรื่อง และสำนวนภาษาของคนเขียนน่ะค่ะ

คุณพุดฯ ไม่อินกะสะพานแสงคำหรือคะ...ก็คงไม่แปลกค่ะ บางคนก็ไม่ชอบเรื่องนี้ แต่ที่แม่ไก่อินเห็นจะเป็นเพราะตัวเองเป็นคนเหนือมังคะ (แอบคิดว่าเป็นเรื่องราวที่ใกล้ตัว แหะ ๆ ) แล้วเรื่องนี้ก็บอกเล่าเรื่องราวของประวัติศาสตร์ล้านนา ช่วงที่เราสนใจใคร่รู้พอดี...แถมชี้ให้เห็นวิธีคิด วิธีมองประวัติศาสตร์ในมุมที่แตกต่างกัน เลยชอบเป็นพิเศษ

สวัสดีค่ะคุณศรีสุรางค์...

ถ้าห้าเล่มที่ยกมานี่แม่ไก่อ่านหมดแล้วค่ะคุณ piccy ...ตอนนี้ชอบสะพานแสงคำที่สุดค่ะ เพราะอ่านล่าสุด ...55 หลายคนบ่นว่า พระนางเรื่องนี้จืดสนิท...โดนเจ้าเอื้อยกับพิมลแย่งซีนซะ...แต่เจ้าเอื้อยก็น่ารักจริง ๆ ด้วย...


โดย: แม่ไก่ วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:15:30:23 น.  

 
มาอีกที ...

ไม่ทราบว่าจะมีใครกลับมาอ่านอีกหรือเปล่า อยากจะถามแฟนหนังสือคุณปิยะพรน่ะค่ะ มีอีกเรื่องหนึ่งแม่ไก่นึกชื่อเรื่องไม่ออก นึกชื่อพระเอกนางเอกไม่ออก แต่จำเนื้อเรื่องได้คร่าว ๆ นั่งนึกอยู่ตั้งนาน...เลยมาถามคนแถว ๆ นี้เผื่อใครจเคยอ่าน...เรื่องมีอยู่ประมาณว่า...

แม่นางเอกเลิกกะพ่อนางเอกแล้วไปแต่งงานอยู่กับผู้มีบรรดาศักดิ์ค่อนข้างสูงในประเทศ ๆ หนึ่ง (ประมาณว่าจำลองขึ้นน่ะค่ะ) ทีนี้แม่นางเอกเกิดป่วยหนัก ต้องการให้นางเอกมาเยี่ยม พระเอก ซึ่งเป็นหลานชายของสามีใหม่ อาสาเดินทางไปรับนางเอก
นางเอกเป็นคนดูแลร้านขายของเก่าให้กับน้าสาว น้าสาวจึงออกอุบายให้นางเอกต้องเดินทางไปดูรูปปั้นอะไรสักอย่างที่คุณพัทธ์ต้องการ...นางเอกมีเพื่อนเป็นลูกสาวท่านทูตไทยที่นั่นด้วย จึงเดินทางไปพร้อมกัน...

บลา บลา บลา...

มีใครพอจะนึกออกมั่งคะ...ว่าเรื่องอะไร ฮือ ๆ ทำไมอิชั้นความจำหดหายกลายเป็นปลาทองไปได้นะ


โดย: แม่ไก่ วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:15:37:51 น.  

 
ตอบคุณแม่ไก่..."บัลลังค์แสงเดือน"มังคะ
ไม่ค่อยแน่ใจ....รอคนอื่นมายืนยัน
เราชอบจำสับสนกับ"บัลลังค์สายหมอก"ของวรรณวรรธ์ทุกที
...
...
มาบอกว่างานของ"ลิซ่า เคลเพส"เป็นโรมานซ์...ถูกต้องแล้วค้า
ชุด"สาวน้อยเสี่ยงรัก"เป็นโรมานซ์ย้อนยุค....ช่วงกระโปรงสุ่มค่ะ
ไม่ชอบก็ไม่เป็นไร...แต่ถ้าคิดจะลองอ่านแนวนี้บ้าง
อย่าลืมชื่อเหล่านี้นะคะ
-ลิซ่า เคลเพส
-ลินดา โฮเวิร์ด
-ลินน์ กราแฮม...เน่า..ได้ใจจริงๆ
-ซูซาน เอลิสเบธ ฟิลลิป
-ซูซาน บร็อคแมน
...
...
สุขสันต์...วันดีค่ะ...แม่ไก่


โดย: nikanda วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:15:54:13 น.  

 
โทษทีคะ แม่ไก่
รูป(ที่โพสต์) ทำไมเป็นแบบนี้มะรู้

ขอภัย


โดย: treehouse วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:18:56:50 น.  

 


อย่าพึ่งเหนื่อยครับ

คนอ่านยังไม่เหนื่อยเลยนะครับ

รอบนี้เป็นนิยายเยอะเลยนะครับ


โดย: ห่วงใย วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:20:51:01 น.  

 
^
^
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณคิว คุณห่วงใย...ขอบคุณค่าที่มาทักทายกัน คุณคิวเจ้า...แม่ไก่ขออนุญาตลบรูปเน้อเจ้า แหะ ๆ มันยะหื้อแม่ไก่...อ้วนขนาด 55

คุณแจงขา ขอบคุณค่ะสำหรับคำตอบ เฮ้อ...โล่งใจซะทีไม่งั้นก็ติดอยู่ตรงนี้ ตรงนี้เอง อิอิ


โดย: แม่ไก่ วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:6:43:30 น.  

 
กำลังจะหางานอื่นๆ ของนักเขียนท่านนี้มาอ่านอยู่เลยหละค่ะ

เลยขออ่านรีวิวแบบข้ามๆ กลัวสปอยล์ แหะๆ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:9:29:02 น.  

 








โดย: โสดในซอย วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:10:36:23 น.  

 
แวะมาอ่านนิยายครับแม่ไก่
อากาศลำปางเป็นไงบ้าง
รักษาสุขภาพตวยเน้อครับ


โดย: ดอกเสี้ยวขาว วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:12:02:58 น.  

 
อบเรื่อง รากนครา มากค่ะ แต่
ไม่เคยอ่านทั้งสะพานแสงคำ
และเรีอนศิราเลย...

อ่านจากเรื่องย่อแล้ว น่าจะชอบ
เรื่อง เรือนศิรา ฮิ ๆ ๆ


โดย: ปลิวตามลม วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:14:43:41 น.  

 
อ่านหมดแล้วค่ะ ชอบ แต่ไม่ถึงกับประทับใจมากขนาดจะอ่านอีกรอบ


โดย: Chulapinan วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:17:46:21 น.  

 
ชอบเรื่องใต้ร่มไม้เลื้อยที่สุดค่ะ...แต่เรื่องเรือนศิลากับสะพานแสงคำก็ชอบมากเหมือนกัน...


โดย: หวัน (หวันยิหวา ) วันที่: 20 เมษายน 2551 เวลา:21:33:30 น.  

 
ชอบมากค่ะ สะพานแสงคำ อ่านแล้วเหมือนอยู่ในเหตการณ์และรู้สึกเหงามาก อยากรู้หนังสือทุกเล่มที่คูรปิยพรเขียน มีสั่งจองเป็นเซ็ทมั้ยอ่ะ


โดย: Mam IP: 125.25.46.106 วันที่: 7 กันยายน 2551 เวลา:20:40:49 น.  

 
เราอ่านเรื่องสะพานแสงคำเป็นเรื่องแรกค่ะ

ชอบมากๆ เราชอบแนวระลึกชาติอยู่แล้ว

ตอนนี้กำลังอ่านเรื่องเรือนศิรา กำลังตามอ่านเรื่องอื่นๆ
ชอบแนวของคุณปิยะพรตรงตัวละครแต่ละตัวมีที่มาที่ไป
แต่เสียตรงที่เวลาลำดับญาติบางครั้งเรามึนต้องไปดูแผนภาพประกอบบ่อยๆ 55


โดย: nichy IP: 118.172.39.61 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:15:34:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]




**หลังไมค์เจ้า**





Cute Clock Click!



เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย


รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล




Latest Blogs

~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~

~เพชรรากษส/อลินา ~

~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~

~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~

~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~

~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~

~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~


สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.