|
ตะเกียงกลางทุ่ง
ผู้เขียน เชิญอักษร
สนพ.หมึกจีน (ครั้งแรก พ.ย. 2541)
เรื่องย่อ : (ย่อเอง)
ภัสสรินกับภิญญรัตน์ สองพี่น้อง เกิดและเติบโตมาในครอบครัว
ที่ทำอุตสาหกรรมในครัวเรือนแบบครบวงจร
ที่บ้านพวกเธอมีไร่สับปะรด และทำสับปะรดกระป๋อง
โดยมีตราเป็นของตัวเอง
ชีวิตของพวกเธอจึงรักและผูกพันกับสับปะรดเป็นอย่างมาก...
แต่แล้ววันหนึ่ง ด้วยพิษเศรษฐกิจ และค่านิยมทางสังคมที่แปรเปลี่ยน
พ่อและพี่ชาย ผู้ทำหน้าที่บริหารงานกิจการของครอบครัวทั้งหมดก็หันเหความสนใจ
ไปสู่ธุรกิจอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับสับปะรดอีกต่อไป
และวางแผนจะขายกิจการให้กับบริษัทขนาดใหญ่...
นั่นทำให้สองพี่น้องรู้สึกใจหาย...
และต้องการจะรั้งกิจการของครอบครัวนี้ไว้กับตัวให้ได้...
หลังอ่าน...
นิยายขนาดสั้นเล่มนี้ จริง ๆ แล้วเคยอ่านหลายรอบเมื่อนานมากแล้ว
แต่บังเอิญเมื่อช่วงก่อนได้อ่านงานของนักเขียนใหม่บางคนแล้วพบว่ามีลีลาการเขียนที่คล้าย ๆ เชิญอักษร
ทำให้คิดถึงนามปากกานี้ เลยไปรื้อหนังสือมาอ่านซ้ำ
มีหลายเล่มที่เคยรีวิวไว้ในบล็อก แต่เล่มนี้ยังไม่ได้รีวิว
ไหน ๆ ก็อ่านแล้ว อย่าให้เสียเปล่า หยิบมาอัพบล็อกคลายเครียดจากอะไร ๆ รอบตัวดีกว่า...
ตะเกียงกลางทุ่ง อันเป็นชื่อหนังสือนั้น ผู้เขียนเขาเปรียบเปรยว่า สับปะรดที่ตัวละครของเขาผูกพันด้วยนั้นก็เหมือนกับตะเกียงนั่นเอง ทั้งรูปร่าง ทั้งความสดใส ความหอมหวานของมัน ทำให้สองพี่น้องทำใจได้ยากหากจะต้องสูญเสียมันไป
นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักชวนฝัน ใครที่คาดหวังความวาบหวามหวานแหววอาจจะผิดหวัง...
นิยายของเชิญอักษรส่วนใหญ่จะเน้นในเรื่องของความรักเหมือนกัน
แต่เป็นความรักในธรรมชาติ รักในสิ่งแวดล้อมและความรักในสายสัมพันธ์
โดยเฉพาะสายสัมพันธ์ของคนในครอบครัว...
ตะเกียงกลางทุ่ง จึงมิได้เป็นเพียงวัสดุเพื่อให้แสงสว่างแก่ผืนดินเท่านั้น หากมีความหมายมากกว่านั้นมาก... ด้วยสามารถเป็นสิ่งที่ช่วยจุดประกายและให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่นแก่ผู้คนที่ได้พบเห็นและทอดมอง...
....
นิยายสั้น ๆ ก็จริง แต่ก็อ่านได้เรื่องได้ราว ได้น้ำได้เนื้อทีเดียวค่ะ 
ขอส่งตะเกียงดวงนี้มาเป็นประหนึ่งกำลังแรงใจให้กับเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกคนที่กำลังเผชิญวิกฤตอยู่ในขณะนี้ค่ะ
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
คนไทยทั้งประเทศต้องการกำลังใจจริงๆนะครับ
ในห้วงเวลานี้