|
ดั่งสายลม
ผู้เขียน : แม่ช้อง
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครั้งแรก พ.ค. ๒๕๕๕)
๒๙๗ หน้า ราคา ๒๑๙ บาท
โปรยปกหน้า-หลัง:
หากคุณไม่พูดคำว่า รัก ออกมา แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าใจเราตรงกัน
สายลมเป็นได้ทั้งสัญลักษณ์แห่งอิสรเสรี และการโอบรับประคับประคอง
สายลมให้ได้ทั้งความเย็นชื่นใจและการทำลายล้าง
เราจะนำพาชีวิตไปในทิศทางใด...
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจเลือกของเราเอง
อ๊าย-ย-ย จะมีใครโชคร้ายกว่านี้อีกไหมเนี่ย...
อรอิสราได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เธอไปซุ่มซ่ามเดินเตะเครื่องสังเวยของเทพเจ้าองค์ใดเข้า...
ท่านจึงพิโรธจนลงโทษสถานหนัก ให้เธอต้องอกหักพร้อมๆ กับตกงาน
ยัง! เท่านั้นยังไม่พอ เทพเจ้ายังไม่ยอมยั้งมือให้กับมัณฑนากรสาวขี้แยคนนี้
ท่านยังปล่อยให้ผู้ร้ายมากระชากกระเป๋าเธอไปง่ายๆ เสียอีก
แล้วผู้หญิงอ่อนไหวอย่างอรอิสราจะทำอะไรได้ นอกจากเป่าปี่...โฮๆๆๆ
แต่แล้ว ในท่ามกลางความวิปโยคโศกเศร้านั้น
สายลมก็พัดพาผู้ชายใจดีเจ้าของคำขวัญประจำตัวว่า ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไป เข้ามาในชีวิตเธอ
ความช่วยเหลือครั้งที่หนึ่ง...ผ่านไป
ความช่วยเหลือครั้งที่สอง...ผ่านไป
ให้ตายเถอะ! อรอิสราลืมถามชื่อเขาทั้งสองครั้ง
แล้วมันจะมีครั้งที่สามอีกไหมนะ???
ความรู้สึกหลังอ่าน...
เรื่องย่อ ๆ ก็ตามข้างบนเลยค่ะ...เพิ่มเติมอีกนิดเอ้า...
นางเอกพบว่าแฟนพากิ๊กมากกในห้อง...พร้อม ๆ กับที่ถูกบีบให้ลาออกจากงานที่ทำอยู่
ในภาวะที่สูญสลาย เธอก็พบกับพระเอกที่ดีแสนดี...
เมื่อคุ้นกันมากขึ้น เขารู้ว่าเธอตกงานจึงชวนให้ไปทำงานด้วย
ในตำแหน่งผู้ช่วยของเขา...
เรื่องราวก็(แทบจะ)ไม่มีอะไรเลย...
วันดีคืนดีแฟนเก่าก็หวนมาง้องอนเธอในขณะที่เธอเริ่มจะรู้สึกดี ๆ กับเจ้านายหนุ่ม...
ชายหนุ่มผู้แสนจะเยือกเย็น(ดั่งสายลม)และแสนจะใจดี...
จะสามารถดึงเธอให้ออกห่างความผูกพันเดิม ๆ ของเธอได้หรือไม่ อย่างไร...
ต้องตามไปลุ้นในนิยายเล่มนี้แล้วล่ะค่ะ
อ้อ...จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่ได้มีแต่เรื่องราวของพระนางคู่นี้คู่เดียวหรอกค่ะ
มันมีเรื่องของวิชนี...ลูกพี่ลูกน้องนางเอกซึ่งเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่กำลังอยู่ในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ...
กับดาราหนุ่ม ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของพระเอก...ที่ถูกสกัดดาวรุ่งด้วยข่าวฉาว...
ซึ่งมีแฟนคลับอย่างวิชนีเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย...
เป็นนิยายที่นุ่ม ๆ เบา ๆ สมชื่อเรื่องเลยค่ะ เป็นนิยายแนวฟีลกู้ดทำนองนั้น
แล้วก็ฟีลกู้ดได้จริง ๆ ด้วยค่ะ เพราะคนเขียนเขาใช้สำนวนภาษาละเมียดละไมทีเดียว
เพียงแต่เรื่องราว เนื้อหามันเอื่อยเฉื่อย...จืดชืดไปนี๊ดดดด...นึง
คนที่ชอบอะไรที่จึ๊ดจ๊าดอาจจะไม่ถูกจริต...
แต่สำหรับแม่ไก่ก็อ่านได้เรื่อย ๆ ไม่ถึงกับสนุกมากอยากบอกต่ออะไรประมาณนั้น
แต่ก็ถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง...มีซีนหวาน ๆ บ้าง แต่ก็เป็นไปแบบเย็น ๆ เบา ๆ ไม่หวือหวา
เพราะพระเอกเขาทำตัวสมตำแหน่งจริง ๆ ค่ะ...
ตำแหน่งพระ...(เอก)ไงคะ...อ้ะ...ล้อเล่น
(จริง ๆ แล้วแอบแซวในใจว่า...
คนเขียนคนนี้เค้าน่าไปเขียนนิยายอิงธรรมะนะ
อ่านหนังสือเค้ามาสี่เล่ม...เป็นแนวเดียวกันโม้ดดด...
พระเอกเป็นพ่อพร๊ะ-พ่อพระ...หุหุ)
อีกเล่มที่เพิ่งอ่านจบไปแล้วหยิบมาเล่าต่อค่า...
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
