|
ถุงมือประหลาด ตอนที่ ๘
นวนิยายสืบสวน สอบสวน ของนักสืบพราน เล่มที่ ๒ โดย ๔๔๑๑
เรื่องที่ ๕
เรื่อง ถุงมือประหลาด
ตอนที่ ๘
เสียงเครื่องยนต์ของ เกรียง ลับหายออกไปจากบริเวณบ้านพัก
กัลยา กลับเข้าไปในห้องพักของหล่อน และกลับออกมาพร้อมด้วยกระเป๋าเดินทางใบย่อมๆ พร้อมๆ กับที่ พราน เสร็จจากการเก็บของๆ เขา เขาเรียกคนดูแลบ้านพักมาจัดการกับสิ่งของที่วางเกะกะอยู่ แล้วพา กัลยา ไปที่รถยนต์ เหวี่ยงกระเป๋าของเขา และของกัลยา เข้าไปในที่นั่งตอนท้าย
พราน ก้าวขึ้นไปประจำที่นั่งคนขับ มี กัลยา นั่งเคียงข้าง รถยนต์ของเขาก็คลานออกจากที่ เลี้ยวออกประตูบ้านไป
พรานต้องชะลอรถ และหยุดกับที่ เมื่อเลี้ยวพ้นประตูบ้านมาได้เล็กน้อย ตาของเขามองไปข้างหน้า
นั่นปะไร... นึกแล้ว เขาพึมพำ
อะไรกันคะ หัวหน้า กัลยา ซึ่งกำลังเหม่อมองทิวทัศน์ข้างๆ อยู่ หันหน้ามาถาม
ดูนั่น พราน ชี้มือไปข้างหน้า
สารวัตรพจน์ กัลยา พูดคล้ายอุทานเบาๆ
ร่างของนายพันตำรวจตรี พจน์ พิทักษ์พล เดินดุ่มๆ ตรงมาที่รถของพรานหยุดอยู่ เขายิ้มมาแต่ไกล และโบกไม้โบกมือให้คนทั้งสอง
พราน รออยู่จนสารวัตรพจน์ เข้ามาใกล้จะถึงรถ ก็ร้องทักขึ้น
สวัสดีครับ ท่านสารวัตร ทำไมถึงเดินมาคนเดียว
สารวัตรพจน์ มายืนเกาะขอบประตูด้านพราน นั่ง และพูดว่า
ผมอาศัยเพื่อนเขามาส่ง และตั้งใจจะพบกับคุณ... นี่ คุณจะไปไหน
เขาชะโงกเบี่ยงตัวมองไปทางที่นั่งหลัง มองเห็นกระเป๋าเดินทางทั้งสองใบ
อ้อ... จะกลับกรุงเทพฯ หรือจะไปไหน
กลับกรุงเทพฯ ครับ พรานตอบ ท่านสารวัตรมีธุระอื่นหรือเปล่า หรือโดยเฉพาะกับผม
สารวัตรพจน์ หัวเราะ
คุณคิดว่า ผมมาที่นี่เพื่อตากอากาศยังงั้นหรือ
เรื่องฆาตกรรมรายนายโรจน์หรือครับ
อะไรเสียอีกล่ะ สารวัตรพูดยิ้มๆ ผมตาม ผจญ เขามา เพราะรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ คิดว่า อย่างไรก็คงจะเจอกัน และ ผจญ แกอาจทำความลำบากให้กับคุณก็ได้ เรื่องถุงมือนั่น
ไม่มีอะไรยุ่งยากครับ พราน ตอบ แกเข้าใจผมดี
ถ้าเช่นนั้นก็ดีไป
ท่านสารวัตรจะกลับกรุงเทพฯ วันนี้ หรือเปล่าครับ
คุณจะกลับ... ผมจะอยู่ทำไม...
รถของท่านสารวัตรอยู่ที่ไหน ผมจะไปส่ง
ผมไม่มีรถ อาศัยคนอื่นเขามา และเขาจะไม่กลับวันนี้
พราน หัวเราะ
ถ้าเช่นนั้น ก็กลับกับผมซิครับ ผมรู้แล้วว่า ทำไมท่านสารวัตรจึงไม่เอารถมา
ทำไม สารวัตรพจน์ ถาม ยิ้มที่มุมปาก
ท่านสารวัตรจะมาคุมตัวผม พราน เลิกคิ้ว แล้วมองดู สารวัตรพจน์
เชิญซีครับ... กัลยา กระเถิบเข้ามาหน่อย เขาหันไปทาง กัลยา
สารวัตรพจน์ เดินอ้อมมาทางด้านซ้ายของรถยนต์ เปิดประตูเข้าไปนั่งข้างซ้ายของ กัลยา โดยไม่ได้พูดอะไร
พราน บังคับรถให้แล่นต่อไปช้าๆ
ดีแล้วที่พบ ท่านสารวัตร พราน เอ่ยขึ้น
ทำไม สารวัตรพจน์ ถามขึ้นอีก
ผมมีอะไรที่จะขอท่านสารวัตร
อะไร
รูปถ่ายศพของนายวิโรจน์ และรูปถ่ายสถานที่เกิดเหตุทุกภาพ รวมทั้งในคดีเรื่องนายวิรัตน์ถูกฆ่าตายด้วย
คุณรู้เรื่องนายวิรัตน์ถูกฆ่าตายได้อย่างไร
คุณผจญ เขาบอกผม
สารวัตรพจน์พึมพำอะไรอยู่ในลำคอ แล้วพูดว่า
คุณทำงานรายนี้ให้กับใคร
พราน หักพวงมาลัยเลี้ยวรถออกจากตลาด ขึ้นไปตามทางที่จะออกสู่ถนนใหญ่
ตัวผมเอง
คุณเกี่ยวข้องอะไรด้วย
ผมต้องเข้าไปพัวพันกับคดีโดยไม่รู้ตัว และผมอยากจะช่วยใครสักคนหนึ่งที่ผมคิดว่า เขาบริสุทธิ์
สายสุนี งั้นรึ
ก็ไม่แน่ นอกจากเขาบริสุทธิ์จริง
คุณมั่นใจอย่างไรว่า สายสุนี บริสุทธิ์
ผมเพียงแต่คิดเท่านั้น... และผมยังไม่ได้เอ่ยถึงชื่อ สายสุนี
ผมต้องคิดดูก่อนว่า ผมจะให้สิ่งที่คุณต้องการได้หรือไม่
ผมไม่เห็นมีอะไรเสียหายต่อทางรูปคดีของตำรวจ พราน กล่าว หัวเราะเบาๆ
ผมไม่ใช่ทนายของผู้ต้องหา และการที่ผมต้องการรูปเหล่านั้น ก็เพื่อจะร่วมมือกับตำรวจเท่านั้นเอง
แล้วผมจะตอบให้ทราบ
ผมต้องการเร็ว ถ้าพ้นพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงไปแล้ว ก็จะไม่มีประโยชน์ ฉะนั้น หากท่านสารวัตรจะคิดอะไร ก็ขอให้คิดเร็วๆ หน่อย
ผมจะพยายาม
พราน ชะลอรถตรงที่จะเลี้ยวออกสู่ถนนใหญ่ เขาเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงหัวมุมทางเลี้ยวด้านซ้าย โบกมือให้รถหยุด
สารวัตรพจน์ พูดว่า
ไม่ต้องหยุด เลยไป แล้วพึมพำอะไรในลำคอ
พราน เลี้ยวผ่านชายคนนั้นไป แล้วพูดว่า
ท่านสารวัตรวางคนได้รอบคอบดีแท้ ถ้าหากท่านสารวัตรไม่เจอผม ผมก็เห็นจะต้องหยุดรับตำรวจคนนั้นขึ้นไปด้วย เขาคงจะหยุดรถของผม แสดงบัตรเจ้าหน้าที่ แล้วขอโดยสารเข้ากรุงเทพฯ ด้วย หรือมิฉะนั้นก็คงจะมีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นกับผมอีกก็ได้
สารวัตรพจน์ ไม่พูดอะไร เพ่งสายตาไปข้างหน้า คล้ายไม่ได้ยินคำพูดนั้น
| Create Date : 29 มกราคม 2558 |
|
2 comments |
| Last Update : 30 มกราคม 2558 1:25:44 น. |
| Counter : 674 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 26 คน [
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
Close To Heaven Food Blog ดู Blog
ธารน้อย Literature Blog ดู Blog
ติดตามอ่านจ้า..