Blog 42/2556..ตะพาบ 84 "กลับดึก" เชียว
ตะพาบ 84 "กลับดึก" กลับดึก นี่ตอนแรก จะเขียน ต้องนึกถึงเพลง ของ พี่ใหม่ เจริญปุระ เลย และจะลงในเพลง Cover ของ นักร้องรุ่นหลังๆแทน คิดไป คิดมา เดี๋ยว ซ้ำ แน่นอน เพราะคราวก่อน ตะพาบ "โดดเดี่ยว" ยังเลือกเพลง"เดียวดาย" ซ้ำกัน 3 คน กับ อ้อมแอ้ม "คนผ่านทางมาเจอ" และ อจ.กิ่ง "กิ่งฟ้า" เลย หาเพลงอื่น มาเขียน ดีกว่า คนมีครอบครัว การกลับดึก เป็นอะไร ที่น่าห่วงมาก ทั้งเรื่องการขับรถขับรา และการเกิดอุบัติเหตู บางคนบอกขำๆกับแฟนคนที่บ้านว่า ไม่กลับดึกหรอกจ้า กลับเช้าเลยนะ แต่สำรับ"เริงฤดีนะ" กลับเช้าเลยเหอะ..คนคอยจะได้ไม่ต้องคอย ขอหลับไปเลย..เช้าค่อยว่ากัน แต่ต้องรู้ตำแหน่งแหล่งสถานที่อยู่ให้ชัดเจน ว่า Where are you now? แต่เราเอง กลับดึกบ้างเวลาไปดู Concert ตปท. แต่ไม่เสียวเท่าตอนที่จะเล่านี้.. ครั้งนั้น.. น้ำท่วม ใหญ่ ประเทศไทย ปลายปี 2554 ต่อ 2555 สมัยแม่จิราพร ยังไม่เสียนอนป่วยอยู่ที่ชั้น 14 รพ.จุฬา ตึก ภปร. และเรากะแฟนสลับเวร จากคุณอุ้มสี มานอนเฝ้าในห้องพิเศษ แฟนอยู่เฝ้า เราไปดูConcertคนเดียว (เพราะแฟนไม่ใช่คอ Rock แต่เป็นคอเพื่อชีวิต) @ Impack เมืองทองธานี ดู Santana Live in Bangkok Greenday หรือ Slash อะไรนี่แหละ.. อ้อ!!X Japan มากกว่า เพราะได้บัตร (ที่Sold out)จาก เพื่อนBlogเพื่อนFace ( คุณ Bloody Monday ที่ขายต่อ เพราะน้ำกำลังจะท่วมบ้าน) ได้บัตรวันบ่ายวันแสดงConcert พอดี ด่วนจี๋ ได้มีข้อตกลงสั่งบอกกับแฟนไว้ว่า.. "ถ้ามาถึง จะtel ให้ลงมารับหน้าลิฟ ชั้นล่างสุดด้วยนะ" แฟนบอก "ก็ขึ้นมาเลยซิ.." เราบอก "Oh..no.ไม่ชอบขึ้นลิฟท์ โรงพยาบาล ดึกๆ หลังเที่ยงคืนคนเดียว" (มันเสียว..สันหลัง) และตามปกติ เป็นประเพณี เลยละมัง Concert เฮฟวี่ นักดนตรี กว่าจะ built อารมณ์ เปิดแสดง ก็มักจะ very late ใกล้ๆ 4 ทุ่ม (กรณี มี Opening act=วงรับเชิญให้เล่นก่อน) เล่นซะ 1 ชม.ครึ่ง หากมันในอารมณ์ คนดูช่วยกันแหกปากเรียออกมา Encore ก็จะเล่นรวมเล่น 2 ชม. Concertจบเที่ยงคืนแน่นอน.. กว่าจะหาแท๊กซี่แยกย้ายกักลับบ้านใครบ้านท่าน ก็ตกราวๆ 1 ตี 2 ประมาณนั้น.. การเตรียมตัว"กลับดึก" ของ "เริงฤดีนะ" (ได้สอบถามข้อมูล จาก"อ้อมแอ้ม") ทราบว่า หลังเวลาเยี่ยม 2 ทุ่ม ประตูตึก ภปร.ทางเข้าด้านข้างปิด จะแง้มๆแค่ประตูใหญ่ มี รปภ.เฝ้าเวรยามอยู่ หากยาม รภป.ของตึก ภปร.ถามให้บอกว่า "มาห้องพิเศษ ห้อง 14...อะไรก็ว่าไป" เตรียมบัตร ปชช.ให้ตรวจด้วย..ละกัน และ ในคืนนั้น จาก Impact เมืองทองธานีมาถึง รพ.จุฬาฯ ราวๆตี1 กว่าๆแก่ๆ "เริงฤดีนะ" ลงแท๊กซี่นอกเขต รพ.ด้านใกล้ทางเข้าตึก ภปร.ที่สุด ก็ลองเดินไปประตูด้านข้าง(ใกล้ลิฟ) เผื่อผลักเข้าได้ แต่เข้าไม่ได้แฮะ ประตูปิด ..ยังไม่โทร.หาแฟน โทร.มาหน แล้ว ตอนนั่งแท๊กซี่และบอกทะเบียนรถ เผื่อเขาจะพา สว.ไปหมก.. Somewhere.. เอาฝ่ามือป้องส่องสายตาฝ่าความมืดเข้าไปเห็น รปภ.นั่งตัวตรงๆอยู่ โบกมือให้ก็ทำเฉยๆ เลยต้องอ้อมไปเข้าด้านหน้าประตูใหญ่ ไฟข้างในมืดๆ ผลักประตูเข้าไป อ้อ เปิดได้ว่ะ เราเดินทำตัวเรียบร้อยมั่นคงเนียนๆไม่ลอกแลก เดินผ่านด้านล่าง ที่มีช่อง 1 ถึง 14-15 ติดต่อแจ้งขอแฟ้มประวัติคนไข้ ผ่านไปจนสุดเลี้ยวขวา ไม่มีใครเลยแฮะ ยาม เยิม ไปหลับอยู่ไหน ตะกี้มองจากข้างนอกยังเห็นนั่งตัวแข็งอยู่ ดีๆๆๆจะได้ไม่ต้องซักไซ้ไล่เรียงกัน มากความ เดินอ้อมมาถึงลิฟท์ tel หาแฟน อีกหน ว่าอยู่หน้าลิฟท์แล้ว ลงมารับหน่อยนะจ๊ะคนดี.. ข้างล่างนี่อยู่นานจะอึดอัดมากถึงมากที่สุด เพราะไม่เจออะไรเลย ท่ามกลางความมืดสลัวๆ ตั้งแต่ย่างก้าว เข้าตีก ภปร... สักพัก ประตูลิฟท์ก็เปิด แฟนออกมารับ กลับขึ้นไปด้วยกัน... เฮ้อ!!โล่งอก กับการกลับดึก ของ"เริงฤดีนะ" สมัยเป็น สว.หัวใจ Heavy แล้วในครั้งเดียวครั้งนี้ อยู่รอดปลอดภัย ไม่เจอ "สิ่งที่คุณก็รู้ว่าอะไร" ใน รพ.ตอนดึกๆ เย้!!!หรือเขา จะรู้ว่าคุณเริง ปอดแหก มาก เลย ไม่มารบกวน อิ อิ แค่นี้แหละ แจ๋วหลบ จบแล้ว เรื่องเล่าคราว(กลับดึก)นี้ No Vote นะคะ ไว้เขียน หนัง หรือ กีฬา ค่อยว่ากัน
Create Date : 06 กรกฎาคม 2556 |
|
27 comments |
Last Update : 7 กรกฎาคม 2556 12:07:52 น. |
Counter : 2536 Pageviews. |
|
|
|