• Simply room
• Private room

กรกฎาคม            เริ่มต้นทำงานที่ใหม่มาได้ 1 เดือนแล้ว ชีวิตที่นี่เป็นชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ได้วุ่นวายเหมือนวันก่อนๆตอนที่อยู่ กทม. วันแรกที่ได้เป็นอิสระ วันนั้นรู้สึกว่า ตัวเองว่างแปลกๆ อยากมีปัญหา มีเป้าหมายให้ได้ทำงานไปถึงจุดๆนั้น รู้สึกไม่ชอบชีวิตต่างจังหวัด เพราะมันเรื่อยเปื่อยเกินไป           เลยพยายามหาอะไรต่างๆ มาให้ตัวเองทำแก้เบื่อ เรียนสิ่งที่อยากเรียน ทำสิ่งที่อยากทำ เริ่มต้นอยากฝึกภาษาอังกฤษเพิ่มเติมเผื่อต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ยังหาครูไม่ได้ ครูฝรั่งที่หาได้ก็คิดค่าสอน ชั่วโมงละตั้ง 1000 บาท (จะแพงไปถึงไหน) สุดท้ายคิดว่า ทำไมเราต้องพึ่งคนอื่นๆ ประกอบกับที่คุยกับพี่ๆที่นี่ สรุปแล้วคงจะฝึกกับการดู series และหาหนังสือมาอ่านเองสอบ IELTS หรือ TOEFL เพิ่มเอง คราวนี้ฝึกดู series ต้องพยายามไม่อ่าน subtitle ไม่รู้ว่าจะรู้เรื่องรึป่าว สงสัยต้องอ่านเรื่องย่อไปก่อน (*,*)"            สิ่งที่ช่วยทำให้ไม่เบื่อมากนักในตอนเย็นก็คือการออกกำลังกาย โชคดีที่มี fitness ใกล้ๆที่พัก คิดว่าอยากไป ใส่ถุงเท้ารองเท้า เดิน 2 นาทีก็ถึง วันแรกเล่น elliptical เป็นเครื่องออกกำลังกายที่เดินเป็นรูปวงรีไม่กระแทกหัวเข่า จำได้ตอนเคยเล่น fitness เมื่อ ประมาณเกือบสิบปีก่อน trainer บอกว่าเดินกะเจ้าเนี่ย  20 นาที ก็ถือว่าดีมากแล้ว ควรทำทุกวัน วันแรกเลยขึ้นไปเล่นเจ้านี่ก่อนเลย นาทีแรกผ่านไปโอเค เริ่มมีหัวใจเต้นตึก ตึก นาทีที่สองเริ่มหันไปดูนาฬิกาว่ากี่นาทีแล้ว...ตกใจ แค่ 2 นาทีเองเหรอ นาทีต่อๆมา หันไปดูทุก 30- 40 วินาที จนครบ 5 นาที หอบแฮ่ก แล้วไปเล่นยกดัมเบลล์ลดต้นแขน รู้สึกตัวเองไม่ฟิตเอาซะเลย  นี่เราไม่ได้ออกกำลังกายจริงจังมากี่ปีเนี่ย (เฉลย 7 ปี) ตอนนี้อยู่ตัวกับการวิ่งสายพานและ elliptical นี่รวมๆกัน 40-50 นาที            หนึ่งเดือนผ่านไปได้ผล มีคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันพอมาเจอบอกว่า ผอมลง น้ำหนักลงไปประมาณ 2 กก. บวกกับกินข้าวเย็นน้อยลงด้วย เนื่องจากไม่ค่อยมีอาหารล่อตาล่อใจเหมือนที่ กทม. คนกินด้วยก็ไม่อยู่ ออกกำลังกายก็เหนื่อยแล้ว เลยทำให้นน.ลง ถ้าเอาส่วนสูง ลบด้วยนน. ให้เหลือ 110 ก็คงต้องลดอีก 3 กก. แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีล่ะ มันจะอ้วนในบางส่วนก็ช่างมันเห้อะ            กิจกรรมต่อมาเป็นการเรียนดนตรี จะเรียนอะไรดี ไปรร.ดนตรีหยิบอูคูเลเล่ไปด้วย จริงๆเล่น chord พอเป็นแล้ว แต่อยากเรียนต่อยอดพวกเพลงพระราชนิพนธ์ กีตาร์เคยเล่นเป็น (แบบ chord) แต่ก็ทิ้งไปนานแต่ก็อารมณ์ประมาณอูคูเลเล่ และก็ไม่อยากเจ็บนิ้วใหม่ เลยถามคุณครูว่าถนัดเครื่องดนตรีอะไร คุณครูถนัดเปียโน ในใจเคยคิดว่า หืมม ไม่ชอบเปียโนเลย เสียงไม่เพราะเท่ากีตาร์ แค่กดๆใครจำว่ากดอะไรตรงไหนได้ก็คงเล่นได้ คนก็เล่นเยอะ มันไม่แนว เครื่องก็ใหญ่ และก็ดูคุณหนูมากด้วย ไอเราก็ไม่ได้เป็นคนแบบนั้นแม้จะมีบางคนบอกว่าเหมาะล่ะ " มันสนุกมากนะคะ" เสียงครูบอกต่อท้ายเมื่อเห็นว่าเริ่มลังเล ว่าจะเล่นอะไรดี "คนนู้นก็เล่น คนนั้น คนนี้ก็เล่น" ครูเอ่ยชื่อเพื่อน อะ..ก็ได้ สรุปเลยได้เรียนเปียโน            หน้าแรกๆ ก็เบื่อ มันเหมือนเด็กอนุบาล โด เร มี ฟา ซอล ซอล ฟา มี เร โด นั่งไล่มือ แต่พอเรียนๆไปชักยาก แค่ 3-4 คาบ ที่ต้องใช้มือทั้ง 2 ข้างที่เล่นไม่เหมือนกัน ประสานกัน มันทำไม่ได้ ต้องค่อยๆฝึก ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าสิ่งนี้คือเสน่ห์ของดนตรีชิ้นนี้แล้ว ฟังไปฟังมามันก็เพราะดี ยิ่งเห็นคุณครูเล่นเพลงยากๆให้ฟังยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ รู้สึกชื่นชม คุณครูเก่งจังเลยค่ะ :) ต่อจากนี้ไปคงได้เรียนอีกซักอย่างน้อยหนึ่งปี ก็ต้องเป็นเพลงกันบ้างละวะ           อีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะทำแต่ยังต้อง build อารมณ์อยู่ ก็คือการถ่ายภาพ เมื่อก่อนจะถ่ายรูปเล่นเยอะมาก ตกเย็นหลังเลิกงานก็ออกแล้ว ไปหน้าบ้าน เดินไปรอบๆ ไปทุ่งนา ไปสะพานรถไฟคนเดียวก็มี ไปถ่ายรูปตอนนั้นมีความสุขกับการได้ถ่ายไปเรื่อยๆ ได้เก็บภาพ (ที่ตัวเองคิดว่าสวย) เข้าไปที่ทำงานเก่า เค้าเห็นว่าชอบถ่ายรูป เวลามีงานมักจะให้เราถ่ายรูปให้ แต่เค้าไม่ได้ถามว่าเราอยากถ่ายรึป่าว คือแนนถ่ายให้ได้ แต่ไม่ชอบถ่ายคน ไม่ชอบการให้คนมากดดันเวลาต้องปรับกล้องนู่นนี้นั่น เข้าใจว่าเค้าคงยิ้มจนเหงือกแห้ง แต่เราก็ไม่ชอบอะไรที่เร็วๆเหมือนกัน พอถ่ายรูปมาไม่ดีก็เซ็งอีก เลยหมดอารมณ์ไป ประกอบกับเรียนเยอะด้วย เลยเลิกออกหากินตอนเย็น ตอนนี้ก็ทิ้งมันมานาน วันก่อนเริ่มเอาไปถ่ายอีก แต่บรรยากาศที่อยู่ใหม่รอบๆนี้ มันยังไม่มีอะไรตื่นตาตื่นใจ จะแอบถ่ายคนก็เกรงใจเค้า ตามมารยาทต้องไปขอเค้าก่อน ก็ไม่กล้าอีก ได้แต่ถ่ายหมาแมวทั่วไปตามเดิม อยากขับรถไปถ่ายรูปตามที่ต่างๆอีก เดี๋ยวคนที่เป็นห่วงก็จะว่าอีกล่ะ ขี้เกียจทะเลาะ เลยปล่อยอย่างนี้ไปก่อนละกัน มีอารมณ์ค่อยไปถ่ายใหม่นะจ้ะ           ตอนนี้เริ่มอยู่ตัวและชอบกับชีวิตแบบนี้ ได้ดูแลตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่ต้องเครียด ได้ทำงานที่รักด้วย เมื่อก่อนไม่ได้ถึงกับรัก แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์มาก เลยรักงานนี้ เริ่มชอบชีวิตแบบนี้ คิดอยู่ว่าเมื่อต้องกลับไปทำงานหนักๆอีกครั้ง เพื่อความก้าวหน้า เพื่อชี่อเสียง เพื่อองค์กร เราจะมีความสุขเท่ากับแบบนี้มั้ยแต่ก็แลกกับได้อยู่กับคนนั้นน่ะ มันก็คงคุ้มล่ะ            บันทีกความเป็นไปในชีวิตช่วงนี้แค่นี้ก่อน ค่อยเก็บมาเล่าใหม่            พรุ่งนี้ ไม่ใช่สิ วันนี้ วันแม่ต้องรีบตื่นแต่เช้าไปแอบซื้อพวงมาลัยให้แม่ก่อน ต้องนอนแล้วล่ะ   Create Date : 12 สิงหาคม 2556     Last Update : 12 สิงหาคม 2556 10:57:14 น. Counter : 744 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ความรักของแม่            แม่ขนโทรทัศน์มาให้ ต้องมานั่ง tune ช่องให้ตรง ทำไปทำมา เจอช่องสารคดีสัตว์ เลยนั่งดู แม่หมีขั้วโลก เดินไปบนทะเลสาบกว้างใหญ่ที่ตอนนี้กลายเป็นหิมะ โดยมีลูกหมีตัวเล็กร่าเริง 2 ตัว เดินตามต้อยๆ แม่หมีพยายามมองหาปลาที่อยู่ข้างใต้ เพื่อหวังจะจับมาให้ตนและลูกกิน นานกว่าเดือนแล้วที่แม่หมีไม่มีอะไร ตกถึงท้อง แต่ลูกหมีก็ยังต้องดื่มนมจากแม่หมีทุกวัน นมแม่หมีเริ่มแห้งลง ฝ่ายลูกหมีทั้งสอง ก็เล่นกันอย่างเพลิดเพลิน วิ่งไปตรงนั้น ตรงนี้ แม่หมีต้องเดินมาตาม ต้อนลูกหมีบ่อยๆ ให้เดินไปพร้อมๆกับแม่หมี สุนัขจิ้งจอกขาว สองตัวผัวเมีย วิ่งมาหลายสิบกิโลบนผืนหิมะแห้งแล้ง เพียงเพื่อหาอาหารให้ลูกๆของมันที่รออยู่ แม่สุนัขว่ายลงในน้ำเย็นจัด หลังจากนั้นก็จัดการเป็ดมาได้ 1 ตัว ระหว่างทางกลับบ้าน พ่อสุนัขได้กระต่ายป่ามาอีกตัวหนึ่งทั้งพ่อและแม่สุนัขไม่ได้กินเหยื่อเลยแต่กลับคาบเหยื่อแล้วรีบวิ่งไปที่ถ้ำ  ลูกๆ 4-5 ตัว วิ่งออกมาจากปากถ้ำ รุมอาหารที่พ่อกับแม่นำมาให้  นกวอนเดอริง อัลบาทรอส บินหลายพันไมล์เพื่อหาอาหารไว้ให้ลูกของมัน โดยปลาที่มันเก็บสะสมไว้จะเป็นสมูตตี้โปรตีนคอยขย้อนออกมาให้ลูกกิน นกอัลบาทรอสนี้ ถือเป็นสัตว์ที่บินได้นานมากเนื่องจากมีปีกยาว 3 เมตร สามารถบินได้หลายพันไมล์โดยที่เท้าไม่แตะพื้นเลย และเป็นสัตว์ที่ซื่อสัตย์ต่อคู่ของตนเองมาก    นึกมาที่แม่ของฉันเอง เป็นสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ที่มีความรักและเป็นห่วงลูกมาก บางครั้งฉันคิดว่าฉันอาจถูกประคบประหงมมากไปด้วยซ้ำ อะไรก็ตามหากฉันไม่รีบแย่งแม่ทำ แม่จะทำก่อนเพราะคิดว่าฉันเหนื่อยจากการทำงาน ถึงแม้มันจะเหนื่อยก็จริง แต่ฉันก็ไม่อยากให้แม่ทำ ไม่อยากให้แม่เหนื่อย  วันนี้ฉันปวดไมเกรน อยากนอนเงียบๆ แม่เข้ามา แอร์ร้อนมั้ยลูก (ลมแอร์ถูกบังด้วยถุงกระดาษเนื่องจากถ้าลมเป่าโดนหน้าจะรู้สึกปากคอแห้ง พาลจะไม่สบายต่อมาได้)  "ตอนนี้ร้อนค่ะ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็เย็น ม้าต้องใจเย็นๆนะ"  พูดไม่ทันไรแม่ตัวใหญ่ๆก็ปีนขึ้นไปบนเคาเตอร์ไม้สูง 1 เมตรที่ไม่มีขารอง เพื่อปรับถุงกระดาษ!! เรื่องลิงทะโมน บู้ล้างผลาญเป็นเรื่องถนัดของแม่ล่ะ ปรับเสร็จก็หันมาทำหน้าภูมิใจ ฉันคิดไม่ออกเลยว่าถ้าแม่ตกลงมาจะเป็นยังไง ฉันจะเสียใจแค่ไหน ฉันอยากให้แม่ไม่ต้องสนใจฉัน หรือทำเพื่อฉันมากขนาดนี้ ฉันทำเองได้ซึ่งแม่ก็เห็นมามากแล้วว่าฉันทำอะไรเองได้ แต่ฉันรู้ว่าแม่อยากทำให้ฉัน ฉันรักแม่ ฉันจะพยายามไม่ทำให้แม่เสียใจ และฉันจะต้องดูแลท่านทั้งสองในบั้นปลายชีวิตของท่านให้ดีที่สุด ให้สมกับความรักความทุ่มเทที่พ่อและแม่มีให้ลูกค่ะ ลูกสัญญา   Create Date : 06 กรกฎาคม 2556     Last Update : 6 กรกฎาคม 2556 0:15:38 น. Counter : 564 Pageviews.   4 comment Share Tweet

พาไปเที่ยว      หลายวันที่ผ่านมา ได้เดินทางผ่านจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นจุดแวะที่จะค้างคืนเพื่อเดินทางต่อ ไม่รู้จะพักที่ไหน ถามแม่ค้าขายสับปะรด ได้ความว่าหาดบ้านกรูดอยู่ข้างหน้า มีที่พักแบบ resort หลายแห่ง เลยไปตายเอาดาบหน้า ได้พักที่บ้านกรูด อคาเดีย รีสอร์ท ไม่ได้ถ่ายรูปรีสอร์ทมา ได้แต่เก็บภาพทั่วไปหาดหน้า รร. เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพตอนขี่จักรยานกับพ่อแม่ :) จะได้ให้เค้าไว้ดูตอนเค้าเดินไม่ค่อยไหว จะได้เห็นว่าเมื่อก่อนซิ่งกันขนาดไหน :) :)     เราเป็นคนชอบถ่ายภาพอยู่แล้ว ถ่ายแบบกะเรกะราด ชอบถ่ายสัตว์และสิ่งของ ไม่ค่อยชอบถ่ายคน แต่ถึงยังไง ก็เป็นที่ต้องการเพราะเพื่อนๆส่วนใหญ่ ไม่พกกล้อง และชอบเป็นคนถูกถ่ายมากกว่า      เพิ่งมาหาดบ้านกรูดเป็นครั้งแรก เคยได้ยินแต่ชื่อ หาดบ้านกรูด และดำน้ำที่เกาะทะลุ ไม่นึกว่าจะค่อนข้างเงียบสงบมากขนาดนี้ เป็นหาดที่ค่อนข้างสะอาด ส่วนใหญ่เป็นคนท้องถิ่นอยู่แถวนั้น ชอบแบบนี้มากกว่าหาดที่อยู่ตามแหล่งท่องเที่ยวชื่อดังอีกหลายๆหาด อิจฉาคนที่มีบ้านอยู่แถวนี้ด้วย ตื่นขึ้นมา อากาศแจ่มใส ลมทะเลพัดเย็นๆ เดินเล่นหาดทราย อาหารทะเลสดๆ น้ำจิ้มอร่อยๆ....สวรรค์แล้วล่ะ ไป.. เดินเล่นชายหาดกัน น้องกิ้งก่า มีสีที่ท้องดูแปลกดี ปกติเคยเห็นแต่กิ้งกาตามพื้นสนามหญ้า บนพื้นทรายก็มีด้วยเหรอเนี่ย เจ้านี่หลับสบาย พอเดินไปใกล้ๆ เผยอตาข้างเดียวมาดู แล้วหลับต่อ แม้ว่ามีป้ายกำกับอย่างนี้ แต่คนเจ้าถิ่นเองกลับแว้นรถมอเตอร์ไซค์กันเป็นแก้ง เปลือกหอยสีประหลาดดี อย่างนี้ต้องเก็บไปทิ้ง ร้านนี้ตบแต่งน่ารักดี เดินเข้าไปจะไปช่วยอุดหนุน แต่ไม่มีเจ้าของร้าน อดเลยนะจ้ะ เที่ยวที่ไหน ก็ไม่ครบเครื่องเท่าประเทศไทยแล้ว ทั้งวัฒนธรรม ธรรมชาติ อาหาร ดีใจที่เกิดเป็นคนไทยค่ะ:)   Create Date : 29 มิถุนายน 2556     Last Update : 29 มิถุนายน 2556 3:52:36 น. Counter : 950 Pageviews.   4 comment Share Tweet

Begin ให้เป็นจุดเริ่มต้น ของการบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา วันคืนผ่านไป มีทั้งเรื่องดีๆที่น่าจดจำ หรือแม้แต่สิ่งไม่ดีที่เราอาจไม่อยากจำ แต่เป็นการเตือนสติเราไว้ ไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นซ้ำเดิมอีก ขอเริ่ม หลังสอบเสร็จแล้วกันนะ อยากจะทำ blog ตั้งนานแล้ว แต่ชอบผลัด อ้างว่ายุ่ง ช่วงนี้มีเวลาบ้าง ได้อ่านเรื่องราวของหลายๆคนใน blog มีกำลังใจ อยากทำบ้าง ขอบคุณสำหรับทุกๆเรื่องราว และข้อคิดดีๆ ที่ได้อ่าน ขอบคุณ ขอบคุณ :)   Create Date : 13 มิถุนายน 2556     Last Update : 29 มิถุนายน 2556 3:32:06 น. Counter : 492 Pageviews.   7 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com