เจตนารม แห่ง นักดาบสมุทรปราการ ด้วยความทรงจำส่วนน้อยๆ ที่ยังพอจำภาพเลือนลางได้ว่าได้เห็นพี่ๆแถวบ้านของตนเองแสดงกระบี่กระบองกันนอย่างดุเดือดสนุกสนานสวยงาม เลยเป็นมนต์สะกดให้จิตใจส่วนลึกตั้งปณิธานไว้ว่า เราอยากจะเก่งแบบพี่เขาบ้างจัง :) จนเมื่ออายุ10ขวบ(ป.4) ก็ได้เริ่มไปเรียนรู้อย่างจิงจัง ฝึกซ้อมแทบทุกวัน ตอนเริ่มซ้อมเราซ้อมกันกลุ่มเล็กๆ20กว่าคนบนหินลูกลังสีแดง(เพราะไม่มีที่ซ้อมที่ดีกว่านี้) ไม่ใช่ไม่เจ็บนะครับ แต่เจ็บจนเท้าด้านไปแล้ว อีกอย่างนานๆเข้าพื้นก็เรียบไปเองเพราะเก็บหินแหลมๆทิ้งไปเรื่อยๆหรือไม่มันก็สึกไปเองเพราะเราเหยียบทุกวัน55+ พออาจารย์ได้(ใช้เวลาว่าง)เริ่มมาสอนใน โรงเรียนที่ผมเรียนอยู่ คือ โรงเรียนวัดสวนส้ม ในสมุทรปราการ ผมก็เป้นตัวช่วยหนึ่งที่สอนเพื่อนๆและรุ่นน้อง จากวันแรกราว300คนได้ สุดท้ายเหลือเพียงแค่ไม่ถึง3คนในรุ่นนั้นที่ยังอยู่กันจนทุกวันนี้ แต่พวกเราก็ไม่ได้ย่อท้อหรอก มีคนเข้ามาเรียนมาฝึกฝนกระบี่กระบองเพิ่มเรื่อยเรื่อย ถึงจะเป็นกลุ่มเล็กๆแต่เราก็มีความสุขกับการซ้อมจนหมดแรงแล้วนอนกองกะพื้นดินพื้นทราย กลับบ้านกินข้าว3-5จาน (กินจุมากแต่ตัวเล็กจัง55+) นอนหลับแต่หัววัน เรื่องการเรียนก็เป็นความรับผิดชอบส่วนตัว เพื่อนบางคนไม่ชอบเรียนอยู่แล้วต่อให้เขาไม่ฝึกกระบี่กระบอง เขาก็ไปทำอย่างอื่น(เช่นบุหรี่ไง) จำได้ว่าช่วงที่ผมอยู่ ม.ต้น ผมฝึกกับพวกรุ่นพี่และเพื่อนๆ ไม่ถึง10คน พอเข้าสู่ม.ปลาย เราไปสอนในหมู่บ้าน(สลัม) มีเด็กมาสมัคร100กว่าคน สุดท้ายเหลือ20คน ใช้พื้นที่ หน้า รพ.ที่กำลังสร้างเป็นที่ฝึก2ปีกว่า(และเลิกฝึกไปเพราะ รพ.เปิดใช้ เราก็ไม่มีที่ซ้อม>>>เหมือนเดิม ***ช่วงชีวิตหลังจากนั้น ผมใช้ชีวิตในมหาลัย เรื่องกระบี่กระบองก็ไม่ค่อยมีเวลามาให้น้องๆมาก แต่พอดีที่บ้านเริ่มมีที่ว่าง เลยให้น้องๆมาฝึกกันเอง โดยมีเพื่อนรุ่นเดียวกันที่หลงรอดมาชื่อเอ็กซ์ แซ็ก พี่โอ๊ด เป็นตัวหลัก ที่มาซ้อมใหประจำ และอาจารย์และรุ่นพี่คนอื่นแวะมาช่วยสอนบ้างบางครั้ง และช่วงวัยเริ่มทำงานของผมเอง เอ็กซ์ก็ได้กลับไปสร้างเด็กที่ รร.สวนส้ม และ รร.ใกล้ๆบ้าน ซึ่งผมจะรีบกลับมาช่วยซ้อมให้รุ่นน้องบ่อยครั้ง(นั่นหมายถึงต้องเสียเงินเป้นร้อยกว่านั่งแท็กซี่กลับจากกรุงเทพฯเพื่อมาสอนน้องฟรีๆ แถมต้องเลี้ยงขนมมันอีก.......เฮ้ออออ!!!) เวลาผ่านไปแบบนี้เกือบ2ปี ผมย้ายไป ทำงาน ตจว.ทำให้ผมห่างพวกเขามากขึ้น แต่เอ็กและเพื่อน ก็ได้พยายามสร้างเด็กอย่างต่อเนื่องแบบกระท่อนกระแท่นมาได้เหมือนเดิม เมื่อใดก็ตามถ้าผมกลับมาจะต้องแวะไปแจมกับพวกเด็ฏๆเสมอ เช่นการซ้อม หรือออกงานในโอกาสต่างๆ ประจวบกับปี53 ปัญหาเรื่องการเมืองสงบ ทำให้ผมต้องได้ระหกกลับมาอยู่ทำงานที่สนามบิน แต่ในปีเดียวกัน เพื่อนที่ยังเป็นตัวหลักใที่สุดนการฝึกสอนเด็กๆอยู่ ก็บอกผมว่า เขาป่วย ด้วยโรคแบบพุ่มพวง เขาไม่มีเรียวแรง ต้องการอากาศบริสุทธิเพื่อรักษาตัว อยากพักผ่อน ผมจึงตัดสินใจ ออกจากงานพร้อมกับเงินเก็บอีกเล็กน้อย มาช่วยสานงานที่พวกเราตั้งใจทำกันมาไม่ให้จบลง ซึ่งตั้งแต่เดือน ธันวาคม 2553 จวบจนปัจจุบัน 31 กรกฏาคม 2555 รวมเวลา 20เดือน ผมกได้ทำอย่างเต็มที่ดังที่พวกเราตั้งใจกัน ด้วยแรงช่วยจากเพื่อนรอบข้าง หรือ เด็กๆที่ตั้งใจฝึกซ้อมอยางต่อเนื่อง ถึงจะไม่ได้รับการสนับสนุนเท่าที่ควร มีปัญหาอุปสรรคหลายครั้งหลายครา อยากจะเลิก ท้อแท้ ร้องไห้ แต่เราก็สามารถก้าวกระโดด ไปสู่ระดับประเทศได้ ให้คนได้รู้จักชื่อของพวกเรา "ชุมนุมนักดาบสมุทรปราการ" ผมจึงอยากแบ่งปันแนวทางของผมที่ได้บอกและยังคงทำเช่นนั้น ในรายการทีวีหนึ่ง ที่เคยพูดไว้ ให้เพื่อนๆ พี่น้อง ได้มาชม และช่วยเป็นกำลังใจให้กันนะครับ **** นี่ผลงานของพวกเราตั้งแต่ผมตัวเล็กๆในอดีตจนถึง ปีเลย2011ครับ ส่วนนี่เป็นปีที่แล้ว2012ครับ แล้วก็อยากบอกว่าเพลงนี้บรรยายความรู้สึกที่ผมมีให้พวกเขาได้แล้วหล่ะครับ เอาไว้โอกาสหน้าจะมาเล่าเรื่องราวของเด็กๆให้ฟังกันนะครับ ว่าพวกเขาเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดกันบ้าง หลังจากมาฝึกฝนกระบี่กระบองกัน   Create Date : 31 กรกฎาคม 2555 9 comments Last Update : 1 สิงหาคม 2555 2:22:58 น. Counter : 7547 Pageviews. Share Tweet

ต้องอนุรักษ์ไว้ค่ะ ศิลปดีๆ แบบนี้เริ่มเลือนหายไปทุกที เป็นกำลังใจให้คุณอาทนะคะ ขอแชไปกลุ่ม และหน้าเพจค่ะ   โดย: ณ ปลายฉัตร 31 กรกฎาคม 2555 14:39:03 น.

มามี้ มาให้กำลังใจอาร์ท...นะคะ   โดย: พรหมญาณี 1 สิงหาคม 2555 15:29:45 น.

เยี่ยมครับอาท สู้ต่อไป อายาโตะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 1 สิงหาคม 2555 17:23:05 น.

คือสู้ต่อไป เนี่ย จะพยายามหัดเขียนต่อไปด้วยนะครับ   โดย: puppy_art 2 สิงหาคม 2555 9:53:34 น.

สวัสดีค่ะ คุณอาต อ้าว ว้ายๆ วันก่อนเม้นไม่ติดรึนี่ ตายๆ พิมพ์ไปตั้งเยอะ เม้นทางมือถือ อ่ะ ไม่เป็นไร เม้นใหม่ ลองอีกทีสิ วันก่อนนั่งอ่าน นั่งชมวีดีโอ ขอบอกว่า ศิลปะ วัฒนะธรรมไทย คนให้ความสนใจน้อยลงทุกที แต่ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ อนุรักษ์ไว้ให้นานๆนะคะ วัดสวนส้ม อยู่ใกล้ๆ บ อีซูซุ เนาะ สา เคยไปประชุม หลายครั้งอยู่เหมือนกัน เคยไปหลง วนหน้าวัดก็หลายที ฮ่าๆๆ ขอให้มีความสุขกับการทำในสิ่งที่รักค่ะ ^^   โดย: Sawnoy 6 สิงหาคม 2555 10:18:02 น.

ห่างหายไปเลย   โดย: เป็ดสวรรค์ 17 พฤษภาคม 2561 4:12:15 น.

กลับมาแล้วครับ เกือบ10ปี   โดย: puppy_art (puppy_art ) 19 มกราคม 2564 17:57:27 น.

รออ่านๆนะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 24 มกราคม 2564 12:36:03 น.

ขอโทดจริงๆครับ ยังไม่ค่อยว่างมาโฟกัสเลย รอกันก่อนนะครับ   โดย: puppy_art 25 ตุลาคม 2566 11:42:33 น.