แบบนี้....

6-5-56
24 ชั่วโมงผ่านไปอย่างวางเปล่า แทบจะไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย………

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าวันนี้เป็นวันหยุดชดเชยวันฉัตรมงคล
นั่งกินข้าว
+ดูข่าวตอนเช้า มีสกูปหนึ่งที่นำเสนอข่าวเกี่ยวกับพระโคที่จะใช้ทำนายอนาคตประเทศและเกษตรกรในวันพืชมงคล(ตามความเชื่อพราหมณ์)
ที่จริงตอนกินข้าวผมสงสัย แต่ไม่กล้าพูดกับใคร
-พ่อ,แม่
ประเทศเราบอกว่าตัวเองเป็นพุทธแต่กลับรับพิธีอะไรก็ไม่รู้มาทำเยอะแยะไปหมด เค้ากินเจก็กิน ไหว้ราหูก็ไหว้ วาเลนไทน์ก็เอาด้วย คริสมาร์สก็เปลี่ยนใหม่เป็นเอ็กซ์มาร์ส เอานั่นนิดนี่หน่อยมาผสมกัน ดูๆไปก็คล้าย
’แกงโฮะ’
เคี่ยวข้าวยังไม่ละเอียดดี-แม่หันมาถาม “เมื่อวานพระโคกินอะไร”
งง ไม่เข้าใจเจ๊คนนี้ ต้องการอะไรจากผม “เมื่อวานวันฉัตร วันที่
13 ค่อยวันพืช”ผมตอบแต่แอบตลกในใจ

สายๆว่าจะอ่านหนังสือสอบ ขึ้นมาบนบ้าน
-เปิดคอม-ว่าจะเช็คเฟชนิดเดียว เปิดเฟช-หน้าฟีดเต็มไปด้วยข่าวจมอยู่กับตัวหนังสือราวสองชั่วโมง
เข้ายูทูปต่อ
-เช็คดูว่าเฟดเฟ่อัพคลิปยัง-ยังไม่อัพ เห็นลิงค์ของบัวขาวที่ดูเมื่อวานโชว์อยู่ด้านข้าง-กดเข้าไปดู รู้สึกอยากเล่นเกมมวยขึ้นมาทันที หาโหลดเกมมวย ไม่เจอที่ถูกใจ แต่ได้ลิงค์ redalert3 มาแทน โหลดทันที
ระหว่างโหลดเกมก็ลงไปนั่งดูโทรทัศน์ด้านล่าง ซักพัก
-ขึ้นมาบนบ้านอีกรอบ เปิดพันทิปกะเรื่อยเปื่อย ไปเจอกะทู้นึงพูดเกี่ยวกับเรื่องหนังหักมุม อ่านดูแล้วพบว่าน่าสนใจ เลิกโหลดเกม-ตามโหลดหนังที่แนะนำในกะทู้แทน

ตอนบ่ายเพื่อนพ่อมาบ้าน ไม่ค่อยอยากลงไปข้างล่าง ดูหนังเล่นอะไรเรื่อยเปื่อยบนบ้าน

เย็น ลงไปด้านล่าง กินเศษอาหารที่เหลือจากการสังสรรค์ของพ่อและเพื่อน

ตอนนี้เล่นเฟช คุยเรื่องธุรกิจกับมัน(เพื่อนที่ลาออกจากไทยโอบายาชิ) โหลดหนังเรื่อง
Se7ven
จะว่าวันนี้ไม่ได้อะไรก็ไม่ถูกซักทีเดียว วันนี้โหลด The mist , TheSkeleton Key , WILD THINGS , Wicker Parkได้ไฟล์มาแต่เพิ่งดูจบแค่ The mist เดี๋ยวมีอารมณ์จะมาเล่าให้ฟัง

 photo The-Mist.jpg
 photo skeleton_key_xlg.jpg
 photo WildThings.jpg
 photo wicker_park_xlg-1.jpg

ผ่านไปหนึ่งวัน หนึ่งวันที่ไร้สาระ หนึ่งวันที่ปล่อยให้ความเกียจคล้านครอบงำจิตใจ
พอได้แล้วโอเล่ ลุกขึ้นมาทำอะไรซักอย่าง อยู่กับปัจจุบันไม่ใช่เพ้อฝันแบบนี้

โอเล่ เขียนที่บ้าน มหาสารคาม




 

Create Date : 06 พฤษภาคม 2556    
Last Update : 6 พฤษภาคม 2556 22:08:53 น.
Counter : 1440 Pageviews.  

ขอซักวันเหอะ ขอพูดซักวันเหอะ!!!

หลังจากร้างลาจากการขีดๆเขียนๆมานาน พอจะมาเริ่มเขียนอีกที รู้สึกไม่คล่องเหมือนเมื่อก่อนเลยแฮะ

สมัยก่อนตอนเป็นหนุ่ม อาจจะด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง สมองของผมสามารถขับความคิดต่างๆผ่านทางตัวหนังสือได้อย่างลื่นไหลราวกินสมูทตี้สลอดก็ไม่ปาน

แก่ตัวลง ตอแหลมากขึ้น จะคิดจะเขียนอะไรก็ติดกรอบนั่นขนบนี่ บางเรื่องที่อยากเล่าแต่พอมานั่งประชันหน้า Microsoft Word ก็เกิดอาการขี้เกียจซะงั้น คือพยายามสังเกตตัวเองบ่อยเหมือนกันนะ พอขี้เกียจ ก็ไม่อยากพิมพ์ พอไม่อยากพิมพ์ ก็ไม่สนใจ พอไม่สนใจ ก็เข้า Facebook หลังจากเข้าเฟชบุ๊คตูดจะหนักลุกยาก โรคเสือกกำเริบ ผมเป็นโรคจิตชนิดนึง เป็นประเภทแบบว่าเสือกริซึ่ม คืออะไรก็ตามที่ปรากฏขึ้นหน้า Feed จะสำคัญ ไม่สำคัญ มีสาระ ไร้สาระ ผมไม่สนใจ ผมจะเสพ เสพมันอย่างเมามัน ดูดมันเข้าสมองด้วยระบบ USB 4.0 ความเร็วในการรับส่งข้อมูลสี่ทาราไบต์ต่อหนึ่งวินาที วันๆผมจมอยู่กับเฟชบุ๊คไม่ต่ำกว่า 5 ชั่วโมง จริง! ไม่ได้โม๊! ไม่โพส ไม่like อ่านในใจอย่างเดียว เสพอะไรง่ายๆสมองสังเคราะห์ความไร้สาระออกมาเป็นขี้เลื้อยสะสมไว้ในหัว รอวันเผาหัวจะได้ติดไฟดีกว่าส่วนอื่น

อาทิตย์ก่อนรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง ระเบิดฟอร์มด้วยการสั่งซื้อหนังสือคราวเดียว 2,300 บาท เป็นหนังสือของนักเขียนคนเดียว วินทร์ เลียววาริณ สามวัน-หนังสือส่งถึงมือ ปกในมีลายเซ็นคุณวินทร์ทุกเล่ม ยิ้มเย้ยฟ้าดิน คิดในใจ ‘จากนี้ไปข้าจะตั้งใจอ่านหนังสือสิบกว่าเล่มนี้ เสพสาระความรู้ที่ข้าขาดส่งนานเหลือเกิน’ เล่มแรกจบไปพร้อมความภาคภูมิใจ แว๊บไปเปิดเฟชบุ๊คเป็นขอกำนัลให้ตัวเอง ทันใดนั้น!เมื่อปีศาลเฟชบุ๊คเห็นหน้าผม มันกระชากหัว!! ลากผมเข้าไปในดินแดนFeed ผมติดอยู่ในนี้เป็นเวลา 6 วันแล้ว

ณ ขณะนี้ ระหว่างนั่งขี้และสไลด์หน้าจอโนเกียร์ บรรยากาศเงียบ แต่ผมได้ยินเสียงเหมือนมีคนหัวเราะ ไม่สนใจสไลด์ต่อด้วยความเมามัน เสียงหัวเราะดังขึ้นอีก

“เฮ้ย ไม่ตลก! คนกำลังขี้อยู่” ผมตะโกนเสียงดัง
เสียงหัวเราะเงียบลง สายลมพัดต้นน้อยหน่าที่เกิดข้างบ่อส้อมซึม หัวใจผมเต้นแรง
‘ฟ้าดิน!!!! ตอนนี้เจ้ากำลังหัวเราะเยาะข้าใช่ไหม!!!!!!!’


เทพเจ้าโอเล่




 

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2556    
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2556 1:50:27 น.
Counter : 860 Pageviews.  

ยาย

เมื่อเช้าผมคุยกับปาตะเพียน
ตามประสา เธอก็เล่าโน่นเล่านี่ที่เธอไปเจอในแต่ละวันให้ผมฟัง
เธอเล่าว่าเมื่อวานเธอไปลงชุมชน(เรียนนอกห้องเรียน) สอบถามเรื่องการใช้ยาของคนในชุมชน ให้ความรู้ สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับเภสัชภัณฑ์(เท่าที่เด็กปี 4 ที่ขี้เกียจอ่านหนังสือคนหนึ่งจะทำได้)

เธอได้มีโอกาสเข้าไปสอบถามเรื่องการใช้ยาที่บ้านแม่เฒ่าคนหนึ่ง ท่านเป็นอัมพฤกษ์ นอนทั้งวัน เปิดทีวีไว้แต่ไม่สนใจดู
ช่วงต้นของการสนทนา เธอก็ถามเกี่ยวกับเรื่องการใช้ยาตามสคลิปที่อาจารย์สอนมา
ถามคำ - ตอบคำ
'แม่เฒ่าคงเบื่อหน่ายการถูกซักไซ้และพูดคุยเรื่องอะไรที่ท่านไม่ได้สนใจ' ปาตะเพียนคิด

......บรรยากาศเงียบ นัยน์ตาแม่เฒ่าไม่สดใส......

"ยายเหงาเหรอค่ะ?" ประโยคทางแยกที่ปาตะเพียนจะพาแม่เฒ่าเข้าเรื่องอื่น
"ยายมีลูกหกคน ยายเลี้ยงมันได้ทุกคน แต่ลูกหกคน......." แม่เฒ่าเบือนหน้าหนีสายตาปาตะเพียน

ปาตะเพียนเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นพร้อมกับความคิดก้อนใหญ่
'เราทำอะไรไม่ได้เลย???'

"เค้าทำอะไรไม่ได้เลย เค้าสงสารยายมาก ตอนนั้นนะเค้าอยากร้องไห้มากๆเลยนะ...." เสียงปาตะเพียนลอดผ่านสายโทรศัพท์
"เค้าทำอะไรไม่ได้ใช่ไหม?" เธอถามผมเสียงแข็งอีกรอบ

......บรรยากาศเงียบ ผมเหม่อคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง..............

"หล่อนทำแล้ว..."

เทพเจ้าโอเล่




 

Create Date : 07 ธันวาคม 2555    
Last Update : 7 ธันวาคม 2555 22:40:36 น.
Counter : 793 Pageviews.  

ปิดเทอมสุดท้ายกำลังจะจบสิ้น

Photobucket

3 เดือนหลังเดินออกจากมหา'ลัย พ่วงท้ายด้วยคำว่าสำเร็จการศึกษา ผมเลือกที่จะไม่ทำงานหรือเรียนต่อเหมือนเพื่อนส่วนใหญ่

ผมกลับบ้านที่จังหวัดมหาสารคาม พร้อมบอกความต้องการของผมกับครอบครัว
พ่อแม่ดีใจ จัดงานใหญ่โต
ผมอยู่ในสมณะเพศเป็นเวลา 2 เดือน  หลังจากสละผ้าเหลือง หลายเรื่องในใจผมชัดขึ้น 
ผมเลือกที่จะอยู่บ้านเฉยๆ เป็นเวลา 1 เดือน  มันคือการอยู่บ้านเฉยๆจริงๆจังๆ
ระหว่างอยู่บ้านเฉยๆผมพบว่า การอยู่นิ่งๆไม่ต้องรีบวิ่งก็มีความสุขไปอีกแบบ 

3 เดือนที่ผ่าน ผมบอกกับตัวเองและคนรอบข้างเสมอว่าผมกำลังปิดเทอมสุดท้ายอยู่
ตั้งแต่อนุบาล จนถึงปี 3 ผมมีช่วงเวลาปิดเทอมใหญ่ตลอด ทำไมปี 4 ผมจะมีไม่ได้ล่ะ?

ผมว่านะ ถ้าเรารู้เส้นทางที่เราจะไป ค่อยๆขับ กินลมชมวิวข้างทางไปเรื่อยๆ ก็ถึงเหมือนกันครับ

เทพเจ้าโอเล่




 

Create Date : 30 กรกฎาคม 2555    
Last Update : 30 กรกฎาคม 2555 20:20:43 น.
Counter : 961 Pageviews.  

สอบสุดท้าย สอบสุดท้าย

ช่วงนี้ผมกำลังสอบไฟนอลครับ ผมคิดว่านี่น่าจะเป็นการสอบไฟนอลครั้งสุดท้าย (หวังว่าอย่างนั้นนะ)
สำหรับใครที่ได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองรัก ผมว่าคนคนนั้นจะต้องมีความสุขกับการเรียนมากแน่เลย อืม....
แต่ตัวผมเอง ผมคิดว่า ผมไม่ได้มีความสุขกับสิ่งที่ผมเรียนเลย จริงๆผมเพิ่งมารู้สึกแบบนี้แบบนี้ก็ตอนปี 3 นี่แหละครับ อืม....

ช่วงที่หายไป.....
เรื่องราวมากมายเกิดขึ้น เรื่องราวมากมายก็จบลงเช่นกัน
มีคนหนึ่งคนเดินมาสะกิดผม บอกกับผมว่า "เฮ้ย โอเล่ คนเรามันจำเป็นต้องมีสิ่งที่ควรทำก่อนตายนะ นายมีไหม!!"
คือจริงๆแล้ว เยอะแยะครับ สิ่งที่ผมคิดว่า ผมอยากทำก่อนตาย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอะไรที่ต้องใช้ระยะเวลาในการเดินทางทั้งนั้น
แต่สิ่งที่คนคนนั้นบอกกับผม เค้าบอกให้ผมไปทำอะไรที่มันง่ายๆใกล้ตัวครับ
ซึ่ง ครับ ผมทำ
แต่พอทำไปแล้ว สิ่งที่ควรทำก่อนตาย กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำแล้วอยากตายครับ
อืม..... แย่เลยนะผมว่า
ช่างมันครับ มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งที่เกิดความทรงจำแย่ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เดี๋ยวผมก็ลืม

นานมากแล้วครับ ผมเคยพูดว่า
"เราจะแข่งกันมีความสุข !!! " กับใครซักคนหนึ่ง
นานมากแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าเค้าเป็นยังไง มีความสุขไหม หรือทุกข์ใจ แต่เสียงของคำพูดวันนั้นมันยังดังอยู่ในใจครับ
สำหรับผม จริงๆแล้วมันไม่มีใครมีความสุขมากกว่าใครหรอกครับ
หากมองจริงๆ ความสุขเกิดขึ้นจากความทุกข์ครับ หากไม่ทุกข์ก่อนเราจะไม่เข้าใจว่าสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นตามมาคือความสุข ในส่วนของความทุกข์ก็เช่นกันครับ

ทุกข์มาก สุขมาก อืม.......

ตอนนี้ผมพยายามสร้างความทุกข์เล็กๆแต่ก่อความสุขชิ้นใหญ่ครับ
ก่อนนอนทุกคืน ผมจะอ่านหนังสือครับ
หนังสือที่ผมอ่านส่วนใหญ่จะเป็นความเรียงครับ พวกที่อ่านแล้วทำให้อารมณ์สงบ
พวกที่ก่อให้เกิดความคิดบวกก่อนหลับตา

ตอนแรกที่ทำ ทุกข์ครับ ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไปทำไม
แต่ก่อนพอเวลาจะนอนผมก็จะเดินไปเช็ดเท้าที่พรมเช็ดเท้า แล้วก็นอนเลยครับ ไม่สวดมนต์ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น
พอมีกิจกรรม ซึ่งเป็นข้อแม้ในการนอน เหมือนระบบมันมีอะไรมาขัดๆครับ
ตอนนี้เริ่มปรับตัวได้แล้วครับ
ก็ยังทุกข์อยู่แต่น้อยลง อืม.......
ผมว่าผมมองเห็นอะไรบางอย่างรอผมอยู่แล้วล่ะ

วันนี้วันที่ 27 มีนาคม 2555
ผมตั้งใจจะแวะเข้ามาบ้านหลังนี้บ่อยๆแล้วนะครับ (คิดว่าอย่างนั้น)

ความคิดที่ตกตะกอนในช่วงนี้
บางสิ่งที่เราต้องการ มันก็เป็นบางสิ่งที่คนใกล้ตัวเราไม่ต้องการ เราต้องมองในมุมของเขา และก็ทำให้เขาเปิดใจมองในมุมของเรา สุดท้ายแล้วมันจะเกิดตรงกลางขึ้น

มา
ในชีวิตคนเรา จะมีคนซักคนที่มีอิทธิพลต่อชีวิตและความคิดเรา จนเราไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย
การเดินช้า ไม่ใช่ว่าจะถึงเป้าหมายช้ากว่าคนที่ออกเดินก่อน
จริงๆ ผู้หญิงไม่ได้เข้าใจยากหรอก ถ้าเราลองรักเค้า แบบที่เค้ารักเรา

วันนี้ผมขอประกาศให้เป็นวัน
อ่าน CM แห่งชาติครับ (พรุ่งนี้สอบบ่าย)
27 มีนาคม

โอเล่




 

Create Date : 27 มีนาคม 2555    
Last Update : 27 มีนาคม 2555 21:11:21 น.
Counter : 699 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  

เบิกทวารแมน
Location :
นครนายก Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add เบิกทวารแมน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.