ปิดเทอม เริม ฉลอง

Photobucket

“เพื่อนผมเป็นแชมป์ว่าวคับ”

รู้สึกผิดหวังกับตัวเองเล็กน้อยถึงปานกลาง ระยะห่างระหว่างคะแนนของเรากับเพื่อนมันช่างไกลกันจริงๆ คือเพื่อนๆพากันได้เยอะ ส่วนผมได้น้อยอยู่คนเดียว
ย้อนกลับมาทบทวนแล้วมองตัวเอง ก็พบว่าไม่น่าแปลกหรอกที่เราจะได้คะแนนน้อย ช่วงที่ผ่านมายอมรับว่าชีวิตมีความสุขดี แต่การบริหารจัดการเวลาของเราไม่เอาไหนเลย
ส่วนใหญ่ผมจะใช้เวลาหมดไปกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่ามีความสุข ทำแล้วสบายใจ แต่ผมลืมไป ว่ายังมีบางสิ่งที่เราต้องทำให้ดีแม้ไม่ค่อยมีความสุขกับมัน นั่นคือการเรียนคับ
ผมไม่ค่อยชื่นชอบการเรียนซักเท่าไหร่ ยิ่งเป็นการเรียนที่เคร่งเครียดเหมือนที่ผมเจออยู่ทุกวันนื้ยิ่งไม่ชอบเอาซะเลย ผมว่าเราทุกคนเครียดเกินความจำเป็น หลาบวิชาผมตามเพื่อนไม่ทัน พอไม่ทันมันก็กลายเป็นไม่ใส่ใจ พอไม่ใสใจก็ต้องมาตามเก็บเองนอกห้องเรียน การตามเก็บเองนอกห้องเรียนเหนื่อยกว่าการเก็บกับอาจารย์ในห้องเรียนแน่นอนคับ แต่บางวิชาเรารู้สึกว่าเราเกิดมาเพื่อมัน ผมจะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษเลยนะคับ เริ่มเรียน 9 โมง ผมก็พยายามไปตั้งแต่ 7โมงเพื่อที่จะได้นั่งหน้าห้องรอเรียนวิชานี้
คิดดูสิคับ 4 ปี ไม่รู้เค้าเอาอะไรมายัดหัวให้ผมบ้าง นั่งว่างๆอยู่ ก็ไม่อยากคิดเลย บางอย่างผมว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องเอามาสอนเลย แต่เค้าก็ทำเป็นหลักสูตรออกมาเรียบร้อยสวยงาม

สิ่งที่ต้องทำกับสิ่งทีชอบ หลายครั้งสองสิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งๆเดียวกัน

ถึงตอนนี้ ผมคงต้องปรับปรุงเรื่องการบริหารเวลาของตัวเองใหม่ซะแล้ว ไม่งั้นชีวิตอาจจะพังเอาง่ายๆได้
คงต้องให้เวลากับวิชาที่ไม่ชอบเยอะขึ้น คงต้องสนใจภาษาอังกฤษให้มากกว่านี้ แล้วคงออกมาตรการเปิดคอมและเล่นเกมส์ของตัวเอง ออกกฎหมายเรื่องการแต่งเพลงที่รู้สึกว่าโอเล่จะครื้นเครงกับมันเกินจำเป็น ออกข้อห้ามเรื่องการอ่านพ๊อกเกตบุ๊กก่อนนอน ออกข้อบังคับห้ามคิดอะไรไร้สาระเกินขอบเขต จำกัดความคิดกับความฝันเอาไว้พื้นฐานของความเป็นจริง ทิ้งเวลาที่เอาออกไปบ้ากับเพื่อนซักพัก ฯลฯ
แค่คิดว่าจะเริ่มทำ ผมก็ช้ำไปทั้งตัวแล้ว
Hay!!! ไม่เป็นไร จะยังงัยก็ต้องทำ ไม่ขำแน่ ถ้าแม่ร็ว่าเกรดเทอมนี้ออกมาห่วยกว่าเทอมที่แล้ว ฮ่าๆๆๆ

เมื่อวานผมนั่งคิดกับตัวเองว่าปิดเทอมผมจะทำไรดี มีหลายความคิดที่เกิดขึ้นในหัวผม
ปิดเทอมผมว่าจะลองไปทำงานด้านที่ผมเรียนมาดูซักพัก เผื่อผมไม่ชอบ บางทีคำตอบของชีวิตผมอาจเปลี่ยนไป
ปิดเทอมผมจะแบกกระเป๋าไปเที่ยวในที่ๆคนเค้าไม่ค่อยไปกัน ไม่หรอกผมไม่ลงไปถึงสามจังหวัดชายแดนใต้หรอก แค่ไปเที่ยวพม่า กัมพูชาก็ฮาได้แล้ว
ปิดเทอมผมจะเรียนเกี่ยวกับภาษาให้บ้าไปเลย ไม่รู้ว่าผมแอบไปสนใจภาษาอังกฤษตั้งแต่ตอนไหนนะ รู้ตัวอีกทีผมก็พบว่ามันมีเสน่ห์มากเกินจะอดใจไหว แค่เปิดใจ ภาษาอังกฤษไม่น่าจะยากเกินไป
ปิดเทอมว่าจะชวนเพื่อนเก่ากลุ่มดนตรี มาช่วยกัน อัด เพลงที่ผมครื้นเครงแต่งไว้ตอนเรียนอยู่ น่าดูน่าฟังยังงัยเดี๋ยวเอามาแป๊ะไว้ที่บ้านหลังนี้แหละ
ปิดเทอมผมว่าจะทำหลายอย่าง กะว่าจะให้ตัวเองไม่ว่างกันเลยทีเดียว ผมว่าผมใช้เวลาหมดไปกับการเล่นอย่างเดียวเพียวๆมานานแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องใช้เวลาให้มีค่าแต่แทรกความฮาเข้าไปในเวลาเหล่านั้นด้วยการแอบเล่นบ้างบางอารมณ์ ฮ่าๆๆๆๆ

วางโครงการเสร็จ ก็พับโครงการเก็บไว้ เห็นวิชัยเดินเข้ามาในห้อง
“เฮ้ย โอเล่ ดูปากให้หน่อยดิเป็นไรไม่รู้ เจ็บคันๆ”
“ไหนๆ มานี่ดิ อืม……..ลักษณะอย่างนี้มีอยู่อย่างเดียวแหละ ผมว่าคุณเป็นเริม เริมแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น โอเล่ฟังธง”
“ตลกน่า เริมอะไรไร้สาระน่าคุณ ฮ่าๆๆๆ”
“จริง คุณเป็นเริมจริงๆ ถ้าไม่รีบไปซื้อยามาทา รับร้องลุกลามมากกว่านี้แน่นอนเลย”
“เฮ้ย จริงเหรอ แล้วไอ้ยาทาเริมนี่มันซื้อที่ไหนวะ”
“ร้านขายยาใกล้บ้านท่าน”
แปลก วิชัยเป็นเริม แล้วแฟนวิชัยได้เป็นเริมกับวิชัยมั๊ยน้า น่าจะเป็นด้วยกันทั้งคู่แหละ ผมไม่ได้รังเกียจคนเป็นเริมนะ แต่ผมแค่ขยะแขยง เฮ้ย…..
เออเกือบลืมบอก วิชัย เพื่อนผมแชมป์ว่าวคับ

ในวารดิถีใกล้วันเกิด แสนบรรเจิดโชดช่วงและหลิงฮุ่ย
วันเกิดเล่ไม่ควรมีการตุ๋ย เปิดเพลงฟังจุ๋ย จุ๋ยส์สบายใจ
วันเกิดเล่แม่ทุกข์แสนจุกอก ต้องตัดรกเข้าห้องอบพลังแสงอาทิตย์
คิดไปแล้วสุดแสนจะเศร้าจิต สายโลหิตแม่หลั่งดั่งท่อแตก
เล่พินิจคิดแทนคุณท่านมารดา ด้วยธาราสายโลหิตคิดไฉน
วันเกิดเล่ต้องบันเทิงเพลิดเพลินใจ ไปเราไปบริจาคเลือดวันเกิดเอย

เนื่องด้วยใกล้วันเกิดของ ด.ช.ศรายุธเข้ามาทุกที วันที่ 10 กุมภาพันธ์ เด็กชายคนนี้เค้าก็เลยคิดอะไรดีๆเพื่อตอบแทนสังคมด้วยการไปบริจาคเลือดชั่วๆ ให้สังคมได้รับไปใช้โดยทั่วกัน
ด.ช.ศรายุธมีความพยายามที่จะบริจาคเลือดทุกปีในวันเกิดของตัวเอง เค้าช่างเป็นบุคคลที่น่ายกย่องสรรเสริญ แซ่ซ้องเลยทีเดียวเชียว ขอเสียงปรบมือให้กับเด็กชายศรายุธหน่อยคับ

ฮ่าๆๆๆ อย่าไปสนใจ สี่บรรทัดที่ผ่านมาเลยคับ เด็กชายศรายุธมันหลุดมาจากห้องภาษาอังกฤษไร้กระบวนท่า(สาระอยู่ตรงไหน) มันก็ติ๊งต๊องอย่างนี้แหละคับ
เอาเป็นว่า 10 กุมภาใครว่างๆก็แวะมาใส่บาตรงานวันเกิดผมได้นะคับ

ขอบคุณท่านแม่
ขอบคุณท่านพ่อ
ขอบคุณคุณหมอ



Create Date : 26 มกราคม 2553
Last Update : 26 มกราคม 2553 9:46:27 น. 3 comments
Counter : 1204 Pageviews.

 


โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่ วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:11:57:05 น.  

 
เชอะ
ชิ
ฮิฮิ
หุุหุ
อีกตั้งนานกว่าจะเกิด รีบเขียนเชียวนะแก


โดย: ปานตาคนสวย IP: 202.12.97.100 วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:16:23:33 น.  

 
สุขสันต์วันเสาร์!!!!


โดย: THITIKORN IP: 125.26.195.157 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:59:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เบิกทวารแมน
Location :
นครนายก Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add เบิกทวารแมน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.