ไปคนเดียว กินคนเดียว ที่ Peony ศาลาแดง ซอย 1

วันนึงขณะที่กำลังเซ็งกับรถติดอยู่บนถนนสาธร เจ้าเพื่อนตัวดีก็หักเลี้ยวซ้ายแฟร้บบบบบบบ เข้าซอยศาลาแดงแบบกระชั้นชิดมากกก เล่นเอาผมตาเหลือกเลย

“เฮ๊ยยยยยย แกจะบ้าหรือไงว่ะ ทำไมเลี้ยวรถแบบนี้วะ”

“ซอยนี้มันเป็นทางลัดไปออกพระราม 4 อ้ะ เพิ่งนึกขึ้นได้ โทษทีว่ะ”

“โหยย ตกใจหมดเลยอ่ะ คราวหลังก็บอกกันหน่อยดิ”

“ก้อแกกำลังพูดอะไรอยู่ไม่รู้อ้ะไม่อยากขัดจังหวะนิ”

โธ่เอ๊ยยย ไอ้เพื่อนเวน ที่ขัดเรื่องอื่นทำไมขัดได้ฟระทีเรื่องอย่านี้มันน่าจะขัดกันบ้างจะได้ตั้งหลักทัน

ในระหว่างที่รถกำลังกระดื๊บบ ไปกลางซอยศลาแดง

“เฮ๊ยๆๆๆๆ ร้านกาแฟร้านนี้สวยดีว่ะ” ผมร้องบอกเพื่อนเสียงดังทีเดียว

“ไหนๆๆๆ อ๋อๆๆ เออน่ารักดีว่ะ ………. แกอย่าบอกนะว่าแกจะมา” เพื่อนผมรีบขัดคอ

“อ้าววววว ทำไมจะมาไม่ได้ ก็มาตอนเที่ยงๆไง”

หุหุหุ ผมหมายมั่นปั้นมือว่าจะมาลองร้านนี้ให้ได้ครับ แต่ต้องหาวันที่งานโล่งๆก่อน

.............................................................................................................................

เวลาผ่านไปแค่เสาร์กับอาทิตย์ เปิดงานมาวันจันทร์ที่เป็นวันแรกของการทำงานเจ้านายของผมจะต้องไปอนุญาโตตุลาการครึ่งบ่าย ...... เสร็จผม แผนการอันชั่วร้ายเริ่มผุดขึ้นมาในสมองทันที ผมทำทีเดินไปคุยกับเลขานายว่าผมเริ่มปวดๆฟัน ปร้าแกก้อดีใจหายเลย

“อุ๊ยยย ปวดฟันเหรอค้า ไปหาหมอสิคะ ปล่อยไว้นานๆยิ่งไปกันใหญ่นะคะเนี่ยะ วันนี้นายไม่อยู่ด้วย ลองไปหาหมดที่ BNH สิคะ”

เสร็จโจรอย่างผม อิอิอิอิ

“จะดีเหรออปร้า” ผมแกล้งยึกยักพอเป็นพิธี เดี๋ยวปร้าเค้าจะรู้ว่าผมมีแผนชั่วร้ายอยู่

“ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวใครมาถามหาคุณบอลปร้าจะบอกว่าไปประชุมข้างนอกเดี๋ยวเข้ามาเอง ดูซิแก้มเริ่มตุ่ยๆแล้วนะคะเนียะ”

ผมไม่รู้ละว่าปร้าจะมีเจตนาอันใดแอบแฟงเอาไว้หรือไม่ แต่ถือได้ว่าแกร่วมชะตากรรมกะผมแล้ว อิอิอิ

ก่อนเที่ยงวันจันทร์นั้นเองผมก็ได้มาเดินคนเดียวอยู่ในซอยศาลาแดงอย่างที่ตั้งใจ



เปิดประตูร้านเข้าไปก็ได้พบกับรอยยิ้มหวานๆของพนักงานสาว 3-4 คนที่กำลังง่วนกันการทำเครื่องดื่มให้กับลูกค้าในร้าน

“สวัสดีค่ะ เชิญด้านในก่อนค่ะ”

แค่ก้าวเข้าไปในร้านก็รู้สึกโล่ง โปร่ง สบาย กับการตกแต่งด้วยสีขาวสะอาดตาของร้าน เฟอร์นิเจอร์เค้าจะเป็นสีเข้มๆมีหลายสีทำให้ทั้งร้านดูไม่โพลน มีสีสัน ไม่น่าเบื่อ เก้าอี้ชุดเล็กๆ 2 ตัว กับ 3 ตัวถูกจัดเรียงไปชิดด้านนึงของร้านทำให้ร้านมีพื้นที่มากเข้าไปใหญ่ทั้งๆที่ดูเหมือนพื้นที่จริงๆของร้านจะเท่ากับตึกแถวคูหาเดียว ด้านในสุดมีโซฟาชุดใหญ่เอาไว้ต้อนรับแขกที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ๆ

“จะนั่งด้านในก็ได้นะคะ” เสียงหวานๆของพนักงานดังขึ้นฉุดให้ผมขึ้นจากภวังค์ ก็แหมมมม ร้านเค้าสวยจริงนี่ ร้านสไตล์นี้นะพี่เต้จะต้องชอบแน่ๆเลย ผมนึกถึงพี่สาวคนสวยขึ้นมาตะหงิดๆ



ผมมองทะลุกระจกใสบานยาวเข้าไป จริงๆด้วย ถัดจากสวนตรงกลางร้านจะเห็นว่ามีอีกส่วนของร้านตั้งอยู่เลยเข้าไปด้านในครับ ตรงร้านส่วนในนี่จัดเป็นโต๊ะๆครับ โต๊ะละ 4-6 คน มีอยู่ 5-6 โต๊ะครับ แต่ผมไม่ได้เข้าไปหรอกครับเห็นเค้ากำลังถ่ายรายการอะไรอยู่ก้อไม่รู้
“จะรับเค้กอะไรดีคะ” เสียงพนักงานสาวฉุดผมขึ้นมาจากภวังค์อีกครั้ง
“อืมมมมม .... เลือกไม่ถูกครับ ฮ่าๆๆ”



“ร้านนี้เค้กอะไรอร่อยสุดครับ”

“ถ้าอร่อยที่สุดก็เป็น White Choc Cheese ตัวนี้และค่ะ ตัวเค้กจะเป็นโอรีโอรสตัดกับครีมชีส ค่ะ”

“ถ้างั้นเอา White Choc Cheese ชิ้นนึง แล้วก็เค้กส้มนี่ชิ้นนึงครับ”

“รับเจลาโต้เพิ่มด้วยมั้ยคะ.

โอ้โหน้องครับ ถึงพี่จะอ้วนไปหน่อยแต่ว่าพี่กินน้อยนะครับ อิอิอิ ผมได้แต่ตอบปฎิเสธน้องเค้าไปเท่านั้น



รอแป๊บเดียวครับ ผมยังไม่ได้นั่งโต๊ะเรียบร้อยดีเลย White Choc Cheese และ เค้กส้มถูกนำมาเสิร์ฟเรียบร้อยแล้วครับ

อืมมมมมมม ...... มมมมมมม เนื้อเค้กนุ่นมากเลยครับ ส่วนหน้าเนี่ยะมันจะหวานๆ มีกลิ่นส้มด้วย ที่สำคัญชิ้นใหญ่มากเลยครับ



อ้ามมมม ..... มมมมมมมม

White Choc Cheese นี่ก้อจริงตามที่น้องเค้าว่าเลยครับ รสเปรี้ยวๆมันๆของครีมชีสเนียะมันตัดกับรสของโอรีโอด้อย่างเหมาะเหม็งจริงๆด้วย



ผมวนเวียนชิมชิ้นนี้ ชิ้นโน้นอย่างเมามัน ความจริงอร่อยมากๆทั้ง 2 ชิ้นแต่ผมไม่ชอบเค้กส้มตรงที่หน้ามันเลอะง่ายไปหน่อยครับมือเหนียวไปหมดเลย ผมเลยมาเทใจให้ White Choc Cheeseครับ

มันอร่อยซะจนผมลืมตัวกินจนหมดชิ้น แล้วคิดดูนะครับชิ้นไม่ใช่เล็กเลย ตายละตรู...... น้ำหนักขึ้นแน่ๆ ผมเตือนตัวเอง ขืนนั่งอยู่ต่อไปคงไม่ดีแน่ ผมอาจจะจัดการกับเจ้าเค้กส้มจนหมอไปอีกชิ้นนึงก็ได้

ผมเรียกพนักงานมาคิดเงิน แล้วเดินออกจากร้านมาด้วยอาการอิ่มอกอิ่มใจที่ค้นพบร้านกาแฟสวยๆ เค้กอร่อยๆ อย่างนี้ผมคงกลับมาซ้ำอีกเร็วๆนี้แน่ อิอิอิ

.........................................................................................

ภาพตัดกลับมาที่ออฟฟิส

“น้องบอลค๊า .... หาหมอมาว่าไงมั่งคะ”

“อ้อ... เอ้อ...... หมอบอกไม่เป็นไรครับ แค่ปวดฟันเฉยๆ” ผมเกือบตั้งตัวไม่ทันกับคุณปร้ามหาภัยนี่ทุกทีสิน่า

“แล้วหมอให้ยาอะไรมากินบ้างคะ” ดูๆๆ ยังไม่หยุดอีก ผมเริ่มหันรีหันขวางหาเครื่องป้องกันตัวอย่างอื่น แต่คุณปร้ากลับลากเก้าอี้ทำท่าจะนั่นแปะลงข้างๆผม ทันใดนั้น


ตรื๊ดๆๆ ตรื๊ดๆๆ
พระเจ้ายังอยู่ข้างผมครับ

เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะผมดังขึ้น ผมรีบคว้าเอาไว้ทันทีก่อนที่สายจะหลุดไปแล้วเก็กเสียงเป็นงานเป็นการอย่างเต็มที่
“สวัสดีครับ..” คุณปร้าทำท่าพยักเพยิดให้ผมทำงานต่อ แล้วเลี่ยงออกไป

“อะไรยะ ... ทำไมต้องทำเสียงหล่อขนาดนั้นด้วย” เสียงคุ้นหูดังมาทางปลายสาย

“เฮ่อออออ..... ชั้นนึกว่าชั้นจะไม่รอดแล้วสิ” ผมตอบเพิ่นสาวไป

“ทำไมเหรอใครเค้าจะทำอะไรแก๊”

“นี่ๆๆ จะร้านกาแฟที่อยู่ในซอยศาลาแดงที่ชั้นชี้ให้แกดูวันศุกร์ได้ป่ะ”

“ทำไมเหรอ... นี่แกอย่าบอกนะว่าแกไปมาแล้ว”

“ช่ายยยย....”

แล้วผมก็เล่าถึงความอร่อยของเค้กที่ง 2 ชิ้นที่ได้ชิมมาให้เพื่อนฟัง พร้อมกับฟังเสียงแห่งความอิจฉาที่ลอดโทรศัพท์ออกมาเป็นระยะๆ อิอิอิ

เห็นม้า ชั้นบอกแล้ววววว ชั้นต้องไปกินให้ได้ อิอิอิ

Create Date : 20 มิถุนายน 2552 Last Update : 20 มิถุนายน 2552 5:23:46 น. Counter : 2134 Pageviews.		7 comments
Share Tweet