พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ .. ที่ประทับนั่งนอนของพระองค์

.





พราหมณ์ !
ที่นั่งสูง ที่นอนใหญ่ทั้งหลายเหล่าใด คือ เตียงเท้าสูง, บัลลังก์, ผ้าโกเชาว์ขนยาว ฯลฯ ที่นอนมีหมอนข้างแดงทั้งสองข้าง (รวม ๒๐ ชนิดที่นิยมเป็นของสูงในยุคนั้น) นั้น เป็นของหาได้ยากสำหรับบรรพชิต, อีกประการหนึ่งครั้นได้มาแล้ว ก็ย่อมไม่สมควรแก่การบริโภค.

พราหมณ์ !
ที่นั่งสูง ที่นอนใหญ่ สามชนิด ที่เราหาได้ง่าย ไม่ลำบาก ไม่ฝืดเคืองในบัดนี้. สามชนิด คืออะไรเล่า ?

คือ ที่นั่งสูง ที่นอนใหญ่ อันเป็นทิพย์ อันเป็นพรหม และเป็นอริยะ.

พราหมณ์ !
ในโลกนี้, เราเข้าอาศัยบ้านหรือนิคมใดอยู่ เวลาเช้าครองจีวร เที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านหรือนิคมนั้น.

ครั้นเวลาหลังอาหารกลับจากบิณฑบาตแล้ว เที่ยวไปตามแนวป่า. เรานั้น,วัตถุใดมีอยู่ในที่นั้น ๆ จะเป็นหญ้าหรือใบไม้ก็ตาม, คร่ามาแล้ว (ทำเป็นที่รองนั่ง) นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรงดำริสติเฉพาะหน้า,

เรานั้นสงัดจากกามและอกุศลธรรมทั้งหลาย ย่อมเข้าถึงฌานที่ ๑ ...ที่ ๒ ...ที่ ๓ ...ที่ ๔ อันไม่มีทุกข์ไม่มีสุข มีแต่สติอันบริสุทธิ์ เพราะอุเบกขาแล้วแลอยู่,

พราหมณ์ !
เราขณะเมื่อเป็นอย่างนี้ ..
- ถ้าเดินอยู่, ในสมัยนั้นสถานที่ตรงนั้น ก็ชื่อว่า ที่จงกรมทิพย์,
- ถ้ายืนอยู่ สถานที่ตรงนั้น ในสมัยนั้นก็ชื่อว่า ที่ยืนอันเป็นทิพย์,
- ถ้านั่งอยู่ สถานที่ตรงนั้น ในสมัยนั้น ก็ชื่อว่าอาสนะทิพย์,
- ถ้าสำเร็จการนอน อยู่สถานที่ตรงนั้น ในสมัยนั้น ก็ชื่อว่าที่นอนอันเป็นทิพย์,

พราหมณ์ !
นี่แล ที่นั่งนอนสูงใหญ่อันเป็นทิพย์ ซึ่งในบัดนี้ เราหาได้ง่าย ไม่ลำบากฝืดเคืองเลย.

พราหมณ์ !
ในโลกนี้ เราเข้าอาศัยบ้านหรือนิคมใดอยู่ เวลาเช้าครองจีวรเที่ยวไปบิณฑบาตในบ้านหรือนิคมนั้น. ครั้นเวลาหลังอาหาร กลับจากบิณฑบาตแล้ว เที่ยวไปตามแนวป่า.

เรานั้น, วัตถุใดมีอยู่ในที่นั้น ๆ จะเป็นหญ้าหรือใบไม้ก็ตาม, คร่ามาแล้ว (ทำเป็นที่รองนั่ง) นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรงดำรงสติเฉพาะหน้า. เรานั้น แผ่ไปสู่ทิศที่ ๑ ที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ ทั้งเบื้องบนเบื้องต่ำ เบื้องขวาง ทั่วทุกทางเสมอหน้ากันตลอดโลกทั้งปวงที่มีอยู่ ด้วยจิต ..
- อันประกอบด้วยเมตตา อันไพบูลย์ ประกอบด้วยคุณอันใหญ่หลวง ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท;
- ด้วยจิตอันประกอบด้วยกรุณา อันไพบูลย์ ประกอบด้วยคุณอันใหญ่หลวง ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท;
- ด้วยจิตอันประกอบด้วยมุทิตา อันไพบูลย์ ประกอบด้วยคุณอันใหญ่หลวง ไม่มีประมาณ ไม่มีเวรไม่มีพยาบาท;
- ด้วยจิตอันประกอบด้วยอุเบกขา อันไพบูลย์ประกอบด้วยคุณอันใหญ่หลวง ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท;

พราหมณ์ !
เราขณะเมื่อเป็นอยู่อย่างนี้
- ถ้าเดินอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้น ก็ชื่อว่าที่จงกรมพรหม,
- ถ้ายืนอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้น ก็ชื่อว่า ที่ยืนพรหม,
- ถ้านั่งอยู่ ในสมัยนั้น สถานที่นั้นก็ชื่อว่า อาสนะพรหม,
- ถ้านอนอยู่, ในสมัยนั้นสถานที่นั้น ก็ชื่อว่าที่นอนพรหม,

พราหมณ์ !
นี่แล ที่นั่งนอนสูงใหญ่อันเป็นพรหม ซึ่งในบัดนี้เราหาได้โดยง่าย ไม่ลำบากฝืดเคืองเลย.

พราหมณ์ !
ในโลกนี้ เราเข้าอาศัยบ้านหรือนิคมใดอยู่ เวลาเช้าครองจีวรเที่ยงไปบิณฑบาตในบ้านหรือนิคมนั้น. ครั้นเวลาหลังอาหาร กลับจากบิณฑบาตแล้ว เที่ยวไปตามแนวป่า.

เรานั้น วัตถุใดมีอยู่ในที่นั้น ๆ จะเป็นหญ้าหรือใบไม้ก็ตาม คร่ามาแล้ว (ทำเป็นที่รองนั่ง) นั่งคู้บัลลังก์ตั้งกายตรงดำรงสติเฉพาะหน้า.

เรานั้น ย่อมรู้ทั่วถึง (ในใจเราเอง) อย่างนี้ว่า ..
- ราคะเราละได้ขาดแล้ว ถอนขึ้นทั้งรากแล้ว ทำให้เหมือนต้นตาลขาดที่คอแล้วทำให้มีไม่ได้อีกแล้ว เป็นสิ่งที่ไม่อาจเกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา,
- ว่าโทสะ เราละได้ขาดแล้ว ถอนขึ้นทั้งรากแล้ว ทำให้เหมือนต้นตาลขาดที่คอแล้ว ทำให้มีไม่ได้อีกแล้ว เป็นสิ่งที่ไม่อาจเกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา,
- และว่า โมหะ เราละได้ขาดแล้วถอนขึ้นทั้งรากแล้ว ทำให้เหมือนต้นตาลขาดที่คอแล้ว ทำให้มีไม่ได้อีกแล้วเป็นสิ่งที่ไม่อาจเกิดอีกต่อไปเป็นธรรมดา ดังนี้.

พราหมณ์ !
เราขณะเมื่อเป็นอย่างนี้
- ถ้าเดินอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้น ก็ชื่อว่า ที่จงกรมอริยะ,
- ถ้ายืนอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้น ก็ชื่อว่า ที่ยืนอริยะ.
- ถ้านั่งอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้น ก็ชื่อว่าอาสนะอริยะ.
- ถ้านอนอยู่, ในสมัยนั้น สถานที่นั้นก็ชื่อว่า ที่นอนอริยะ.

พราหมณ์ !
นี่แล ที่นั่งนอนสูงใหญ่อันเป็นอริยะซึ่งในบัดนี้ เราหาได้โดยง่าย ไม่ลำบากฝืดเคืองเลย.
.
.
.
บาลี มหาวรรค ติก. อํ. ๒๐/๒๓๓/๕๐๓.
ตรัสแก่พราหมณ์และคหบดี ชาวบ้านเวนาคปุระแคว้นโกศล.

Create Date : 21 ตุลาคม 2555		0 comments
Last Update : 21 ตุลาคม 2555 6:47:45 น.
Counter : 1052 Pageviews.
Share Tweet