อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. "ธรรม" (คือเวทนา) เป็นสิ่งที่บัญญัติได้หลายปริยาย
(อันเป็นเหตุให้หลงทุ่มเถียงกัน)
ภิกษุ ท.! เวทนาเรากล่าวแล้ว .. - โดยปริยายแม้สองอย่าง, - โดยปริยายแม้สามอย่าง, - โดยปริยายแม้ห้าอย่าง, - โดยปริยายแม้หกอย่าง, - โดยปริยายแม้สิบแปดอย่าง, - โดยปริยายแม้สามสิบหกอย่าง, - โดยปริยายแม้ร้อยแปดอย่าง.
ภิกษุ ท.! โดยปริยายอย่างนี้ ที่เราแสดงธรรม. เมื่อเราแสดงธรรมอยู่โดยปริยายอย่างนี้, ชนเหล่าใด .. - จักไม่สำคัญร่วม - จักไม่รู้ร่วม - จักไม่พอใจร่วม แก่กันและกัน ว่าเป็นธรรมที่เรากล่าวดีแล้ว พูดไว้ดีแล้ว;
เมื่อเป็นอย่างนี้ สิ่งที่เขาหวังได้ ก็คือ จักบาดหมางกัน ทะเลาะกัน วิวาทกัน ทิ่มแทงกันและกันด้วยหอกปาก อยู่.
ภิกษุ ท.! โดยปริยายอย่างนั้น ที่เราแสดงธรรม. เมื่อเราแสดงธรรมอยู่โดยปริยายอย่างนั้น, ชนเหล่าใด .. - จักสำคัญร่วม - จักรู้ร่วม - จักพอใจร่วม แก่กันและกัน ว่าเป็นธรรมที่เรากล่าวดีแล้ว พูดไว้ดีแล้ว;
เมื่อเป็นอย่างนี้ สิ่งที่เขาหวังได้ ก็คือ จักพร้อมเพรียงกัน บันเทิงต่อกัน ไม่วิวาทกันเข้ากันได้เหมือนน้ำนมกับน้ำ มองกันและกันด้วยสายตาอันเป็นที่รักอยู่, ดังนี้แล. . . . สฬา. สํ. ๑๘/๒๘๓/๔๒๕
Create Date : 28 พฤษภาคม 2556 |
Last Update : 28 พฤษภาคม 2556 5:46:23 น. |
|
0 comments
|
Counter : 1118 Pageviews. |
|
|
|
|
|