Group Blog
 
<<
ธันวาคม 2555
 
9 ธันวาคม 2555
 
All Blogs
 
พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ .. ทรงมีธรรมเทศนาเป็นแสงสว่าง

.



ตามเสียงของผู้สรรเสริญธรรมเทศนา


พระโคดมผู้เจริญเป็นผู้เกิดก่อนใครทั้งหมด,
พระโคดมผู้เจริญเป็นผู้ประเสริฐที่สุด.

พระโคดมผู้เจริญ !
ธรรมเทศนานั้นไพเราะนัก. ธรรมเทศนานั้นไพเราะนัก ธรรมปริยายเป็นอันมากที่พระโคดมผู้เจริญ ทรงประกาศแล้วนี้เปรียบเหมือน ..
- การหงายของที่คว่ำอยู่,
- เปิดของที่มีสิ่งอื่นปิดไว้,
- บอกทางแก่คนหลงทาง,
- หรือว่าจุดไฟไว้ในที่มืด ด้วยหวังว่าคนมีตาดีจักได้เห็นรูปทั้งหลาย.
ฉันใดก็ฉันนั้น.

ข้าพระองค์ ขอถึงพระโคดมผู้เจริญนี้ว่าเป็นสรณะ, รวมทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ด้วย.ขอพระโคดมผู้เจริญ จงทรงจำข้าพระองค์ไว้ว่า เป็นอุบาสกผู้ถือเอาพระรัตนตรัยเป็นสรณะ จนสิ้นชีวิตจำเดิมแต่วันนี้ไป.

อนึ่ง
ขอพระโคดมผู้เจริญ จงอยู่จำพรรษาในเมืองเวรัญชานี้ พร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์ทั้งหลาย.
.
.
.
คำของเวรัญชพราหมณ์ ทูลสรรเสริญธรรมเทศนาของพระผู้มีพระภาคเจ้า ตามความรู้สึกในหัวใจจริง.

มหาวิภัง. วินัย. ๑/๙/๔.
การสรรเสริญพระธรรมเทศนาโดยโวหารเช่นนี้ มีทั่ว ๆ ไปมากแห่งด้วยกัน
ในที่นี้ยกเอามาเฉพาะรายแรกที่สุด ที่ปรากฏในพระไตรปิฎก


Create Date : 09 ธันวาคม 2555
Last Update : 9 ธันวาคม 2555 5:22:45 น. 0 comments
Counter : 1228 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.