อริยสัจจากพระโอษฐ์ .. สุขที่สัตว์โลกควรกลัว และไม่ควรกลัว
.
ก็ข้อนั้น อันเรากล่าวแล้วว่า บุคคลควรรู้จักการวินิจฉัย (ตัดสินใจ) ในความสุข เมื่อรู้จักการวินิจฉัยความสุขแล้ว ควรประกอบความสุขชนิดที่เป็นภายใน, ข้อนั้นเรากล่าวเพราะอาศัยเหตุผลอะไรเล่า ?
ภิกษุ ท. !
กามคุณมีห้าอย่างเหล่านี้. ห้าอย่างนั้นอะไรเล่า ?
ห้าอย่างคือ ..
- รูปที่เห็นด้วยตา,
- เสียง ที่ฟังด้วยหู,
- กลิ่นที่ดมด้วยจมูก,
- รส ที่ลิ้มด้วยลิ้น,
- และโผฏฐัพพะที่สัมผัสด้วยกาย,
(แต่ละอย่างล้วน) เป็นสิ่งที่น่าปรารถนา น่ารักใคร่ น่าพอใจ เป็นสิ่งที่ยวนตายวนใจให้รัก เป็นที่เข้าไปตั้งอาศัยซึ่งความใคร่ เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดย้อมใจ ;
ภิกษุ ท. !
สุข โสมนัสอันใดเกิดขึ้น เพราะอาศัยกามคุณห้าเหล่านี้, สุข โสมนัส นั้น เราเรียกว่า กามสุข อันเป็นสุขบุถุชน เป็นสุขทางเมถุน (มิฬหสุข) ไม่ใช่สุขอันประเสริฐ. เรากล่าวว่า สุขนั้น บุคคลไม่ควรเสพ ไม่ควรเจริญ ไม่ควรทำให้มาก, ควรกลัว.
ภิกษุ ท. !
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เข้าถึงซึ่ง ..
- ปฐมฌาน
- ทุติยฌาน
- ตติยฌาน
- จตุตถฌาน
แล้วแลอยู่. นี้ เราเรียกว่า สุขอาศัยเนกขัมมะ ..
เป็นสุขเกิดแต่ความสงัดเงียบ สุขเกิดแต่ความเข้าไปสงบรำงับ สุขเกิดแต่ความรู้พร้อม. เรากล่าวว่า สุขนั้น บุคคลควรเสพให้ทั่วถึง ควรทำให้เจริญ ควรทำให้มาก, ไม่ควรกลัว.
คำใดที่เรากล่าวแล้วว่า บุคคลควรรู้จักการวินิจฉัย (ตัดสินใจ) ในความสุข เมื่อรู้จักการวินิจฉัยความสุขแล้ว ควรประกอบความสุขชนิดที่เป็นภายในนั้น; คำนั้น เรากล่าวแล้ว เพราะอาศัยเหตุผลนี้.
.
.
.
อุปริ. ม. ๑๔/๔๒๗/๖๕๙.
| Create Date : 19 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 19 ธันวาคม 2555 8:28:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1178 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [