พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ .. การทรงแสดงความพ้น เพราะสิ้นตัณหา
.
โมคคัลลานะ !
เรายังจำได้อยู่, ที่บุพพารามนี้เอง, ท้าวสักกะจอมเทพได้เข้ามาหาเราถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควร ได้ถามคำนี้กะเราว่า ..
"พระองค์ผู้เจริญ !
ว่าโดยสังเขป, ด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่าใด ภิกษุจึงเป็นผู้ ..
- พ้นวิเศษแล้วเพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา
- ออกไปได้ถึงที่สุดยิ่ง
- เกษมจากโยคะถึงที่สุดยิ่ง
- มีพรหมจรรย์ถึงที่สุดยิ่ง
- จบกิจถึงที่สุดยิ่ง
- เป็นผู้ประเสริฐแห่งเทพและมนุษย์ทั้งหลาย ? "
โมคคัลลานะ !
ครั้นท้าวสักกะกล่าวคำนี้แล้ว เราได้ตอบว่า ..
"ท่านผู้เป็นจอมเทพ !
หลักคิดที่ภิกษุในศาสนานี้ได้ฟังแล้ว ย่อมมีอยู่ว่า ..
"สิ่งทั้งปวงไม่ควรเข้าไปยึดถือ" ดังนี้. ..
- เมื่อเธอฟังดังนี้แล้วย่อมรู้ยิ่งซึ่งธรรม (ธรรมดา)ทั้งปวง,
- ครั้งรู้ยิ่งแล้ว ก็รอบรู้,
- ครั้นรอบรู้แล้ว ได้รู้สึกความรู้สึกอันใดอันหนึ่งจะเป็นสุขหรือทุกข์ หรือไม่ทุกข์ไม่สุขก็ตาม
- เธอย่อมมองเห็นความไม่เที่ยงแท้ในความรู้สึก (เวทนา) ทั้งหลายเหล่านั้นอยู่.
- เมื่อเธอมองเห็นความไม่เที่ยงในเวทนา ท. เหล่านั้น ..
- - มองเห็น (คือรู้สึก) ความคลายกำหนัด
- - มองเห็นความดับสนิท
- - มองเห็นความสลัดคืน (ของตน) อยู่เนืองนิจ
- ก็ไม่ยึดถือด้วยใจซึ่งอะไร ๆ ในโลกนี้,
- เมื่อไม่ยึดถือก็ไม่สะดุ้งใจ,
- เมื่อไม่สะดุ้งใจ ชื่อว่าดับสนิทรอบ ในภายในนั้นเทียว,
- เธอย่อมรู้สึกตนชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำเสร็จไปแล้ว กิจอื่นที่จะต้องทำเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มีอีก ดังนี้.
ท่านผู้จอมเทพ !
ว่าโดยสังเขป, ด้วยข้อปฏิบัติเพียงเท่านี้แล ภิกษุชื่อว่า พ้นวิเศษแล้ว เพราะความสิ้นตัณหา, ออกไปได้ถึงที่สุดยิ่ง เกษมจากโยคะถึงที่สุดยิ่ง มีพรหมจรรย์ถึงที่สุดยิ่งจบกิจถึงที่สุดยิ่ง เป็นผู้ประเสริฐแห่งเทพและมนุษย์ทั้งหลาย".
โมคคัลลานะ !
เราย่อมจำภาษิตเรื่องความพ้นวิเศษ เพราะความสิ้นตัณหา โดยย่อๆ แก่ท้าวสักกะผู้จอมเทพได้ ดังนี้แล.
.
.
.
บาลี จูฬตัณหาสังขยสูตร มู.ม. ๑๒/๔๗๐/๔๓๙.
ตรัสแก่พระมหาโมคคัลลานะ, ที่บุพพารามใกล้กรุงสาวัตถี.
| Create Date : 22 พฤศจิกายน 2555 |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2555 4:47:03 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1283 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [