..
อ้าว .. โทษที
ผมพึมพำบอกเธอ
ด้วยความงัวเงีย มือผมจึงพลัดไปโดนก้านแห้ง ๆ ของเธอตอนรดน้ำ
ดอกสีขาวร่วงหล่นต่อหน้าผม
ทั้งๆที่ออกไม่กี่ช่อ ต้องหล่นซะแล้ว
ดอกโมกสีขาวหล่นลงไปข้าง ๆ กระถางของลุงกระบองเพชร
ลำต้นของลุงตอนนี้พับงอลงมาแล้ว ช่วยพยุงเท่าไรก็ไม่สามารถเอาชนะสังขารที่ร่วงโรย
กรวดที่เคยอยู่ในกระถาง ถูกนกพิราบคุ้ยเขี่ยออกมากระจาย
ผมเคยเก็บกวาดมันเข้ากระถางกระบองเพชร แต่วันถัดมามันก็กลับมากระจายเหมือนเดิม
ผมเลยเลิก หวังว่าเจ้านกพิราบมันจะเลิกตอแยกระถางลุงกระบองเพชรด้วยเช่นกัน
จะมีก็แค่วันอาทิตย์แบบนี้ ที่ผมพอจะพัก ปรับจังหวะชีวิตให้ช้าลง
ไม่ต้องประชุม ไม่ต้องอะไรมากมาย
วันอาทิตย์แบบนี้
ผมคิดถึงใครหลาย ๆ คน และผมก็คิดถึงเธอ
อาทิตย์หน้า เธอจะไปไกลแล้ว
ผมบอกเธอว่า สปริงหน้าจะไปหา หลังจากที่ทำให้เธอผิดหวังที่ผมไปหาเธอในช่วงฤดูใบไม้ร่วงนี้ไม่ได้
มันจะเป็นช่วงที่เหงานะ .. เธองอแง
ขอโทษนะ .. ผมบอกเธอได้แค่นั้นเอง ผมเสียใจจริงๆ ที่ทำบางอย่างพลาดไป
ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าก็ได้ .. เธอบอก
แน่ะ ขนาดงอแงอยู่ ยังหันมาปลอบใจผมได้อีก
เอ้อ .. อยากกินกาแฟกับเธอ
Create Date : 16 สิงหาคม 2552 |
|
10 comments |
Last Update : 16 สิงหาคม 2552 11:22:40 น. |
Counter : 611 Pageviews. |
|
|
|
คลิ๊กบนภาพ เพื่อดูขนาดจริงฮะ