|
..
ยายขี้ลืมเอ๊ย ..
บ่ายสามเกือบครึ่งวันเสาร์ มีคนฝากของไว้ให้เธอ
ผมโทรถามว่าเธออยู่ไหน เธอบอกว่ากำลังจะกลับบ้าน
"งั้นเดี๋ยวขึ้นไปหา มีของมาฝากไว้แน่ะ" ผมบอกเธองั้น
หยิบเสื้อกราวน์มาใส่ หยิบปากกา หยิบงานเพื่อน หยิบของฝากของเธอ แล้วเดินขึ้นไปหา
ห้องทำงานเธออยู่เหนือจากชั้นที่ผมทำงานชั้นเดียว ตำแหน่งห้องทำงานเราตรงกัน
"อ้าว .. " ผมร้องออกมาคนเดียว
ห้องเธอปิดไฟแล้ว กระเป๋าสัมภาระค่อนข้างรกของเธออยู่หน้าห้อง
ทุกอย่างครบ ยกเว้น เธอ
"หากุญแจห้องไม่เจอ .." เธอเดินบ่นหน้ายู่ยี่
ผมหัวเราะในคอเบาๆ อาการนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับผม
ผมปล่อยเธอค้นหากุญแจสักครู่ ก่อนที่เจอมันแอ้งแม้งในกระเป๋าสัมภารกของเธอเอง
ผมกัดริมฝีปากกลั้นเสียงหัวเราะ
"นี่ของฝากจาก (ชื่อเพื่อนคนหนึ่ง) หนักนะ ถือไหวรึ ?"
"ก็ไปส่งดิ" เธอแซว รู้ดีจากเสื้อกราวน์ที่ผมใส่ว่า ผมไปไหนไม่ได้หรอกวันนี้
เธอตัดสินใจเปิดห้องทำงาน เอาของฝากเก็บ
"นี่งานของ (ชื่อเพื่อนอีกคนหนึ่ง) มันฝากซีร็อกซ์ที่ร้านใกล้ๆนี่ด้วยอ่ะ"
"อ่า .. เดี๋ยวซีร็อกซ์ให้หน้าปากซอยละกัน" เธอครุ่นคิด เก็บของ แล้วก็รื้อกระเป๋าใหม่เอากุญแจ
เธอเปิดห้อง เอาแฟ้มมาใส่เอกสารงานเพื่อนที่ผมพริ้นท์ออกมา เธอมักจะใส่ใจรายละเอียดเสมอ
"(ชื่อผม) ทำไรให้หน่อยดิ" นั่นคือที่ขึ้นมาหน้าจอก่อนผมขึ้นไปหาเธอ
ผมรับคำ มันตอบคำผมด้วยการให้ผมช่วยทำงานให้สองอย่าง
"ช่วยหน่อยนะ คริ คริ" มันพิมพ์ภาษาเด็กๆแบบนี้ได้ด้วยรึเนี่ย
"จะมา คะริ คะริ อะไรห๊า"
ผมรอเธอเพื่อจะเดินไปส่งเธอที่ลิฟท์ ก่อนจะลงไปจัดการงานของตัวเอง
เธอเก็บของเตรียมพร้อมเดินทาง ก่อนจะหยุดกึก เงยหน้ามองในห้องทำงานมืดๆของตัวเอง
แล้วก็ก้ม ๆ ค้นหากุญแจในกระเป๋าอีกครั้ง
"ลืมปิดแอร์" เธอหันมาบอกผม ตอนเปิดห้องเป็นครั้งที่สาม
ผมกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้วคราวนี้
เธอหันมาค้อน บอกว่าผมนั่นละตัวดี มากดดันเธอ
แน่ะ มาพาลต่อที่ผมอีก ผมไม่ได้พูดอะไรมากมายเลยนิ ออกจะสงบปากสงบคำ
ขอบคุณนะที่ทำให้ผมหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งได้
ขอบคุณที่ตื่นมาช่วยงานผมตั้งแต่เช้า
ขอบคุณที่คุณเป็นคนขี้ลืม ผมจึงมีประโยชน์สำหรับคุณบ้างในบางวัน
| Create Date : 02 สิงหาคม 2552 |
|
9 comments |
| Last Update : 2 สิงหาคม 2552 9:53:58 น. |
| Counter : 570 Pageviews. |
|
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
..
พี่คะ .. คุณก้อเช่นกันนะ ที่ทำให้เรายิ้มได้บ่อย ๆ
ตอนเดินมาที่นี่ .... :)