Aftersun (2022) อยากให้อยู่นานกว่านี้
''ลูกจะอยู่ที่ไหนก็ได้ที่อยากอยู่ ลูกจะเป็นใครก็ได้ที่อยากเป็น... ลูกยังมีเวลา..''
หนังเรื่องนี้เหมือนแผ่นฟิล์มที่บันทึกเรื่องราวของพ่อลูกคู่หนึ่งที่ใช้เวลาวันหยุดช่วงฤดูร้อนด้วยกัน ก่อนที่จะต้องแยกจากกัน
หนังไม่ได้ให้รายละเอียดว่าทั้งหมดมีที่มายังไง ทำไมพ่อถึงไม่ได้อยู่กับลูก ทำไมพ่อถึงไม่ได้อยู่กับแม่ เพราะมันไม่ใช่ใจความสำคัญของเรื่อง หนังต้องการให้เราโฟกัสไปที่เพียงการใช้เวลาด้วยกันสองคนพ่อลูก
เมื่อหลายปีก่อนเคยมีประโยคจากเอ็มวีเพลงๆ หนึ่งที่โดนใจมากเลยก็คือ ''จริงๆ ตอนนั้นมันก็ดีนะ''
ประโยคนี้มันช่างตรงกับหนังเรื่องนี้มากเลยนะ
เพราะมันเหมือนเป็นภาคสะท้อน ของช่วงอายุหนึ่งที่สองพ่อลูกคู่นี้เคยมีความสุขมากๆ เพราะเป็นช่วงเวลาที่พ่อคนหนึ่งได้ใช้ชีวิตกับลูกสาวในวัยที่ลูกสาวต้องการความรักความเข้าใจมากๆ เป็นช่วงเวลาก่อนที่ลูกจะก้าวสู่วัยรุ่นที่มีความเป็นส่วนตัวมากขึ้น
''วันหยุดนี้สนุกมั้ย''
''ที่สุดเลย อยากให้เราอยู่นานกว่านี้จัง''
''ไม่ได้เหรอ เราอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยไม่ได้เหรอ''
------------
“ผมนึกภาพตัวเองตอนอายุ 40 ไม่ออกด้วยซ้ำ รอดมาได้ถึง 30 ก็แปลกใจแล้ว”
ตัวหนังค่อนข้างที่จะซึมลึกเลย เล่าแบบเรียบๆ ง่ายๆ เหมือนกำลังดูพ่อลูกคู่หนึ่งใช้เวลาด้วยกัน และก็รู้ว่าไม่นานก็ต้องจากกัน ทั้งคู่ต่างมีความทรงจำดีๆที่นั่น
ดูเเล้วก็เหมือนชีวิตเรา ที่จะมีความทรงจำดีๆ กับสักเหตุการณ์ แม้มันจะไม่ใช่ความสุขทั้งหมด แต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี ที่ติดฝังใจอยู่กับมัน และเราก็ไม่เคยลืมมัน
หนังเรื่องนี้เป็นแบบนั้นเลยครับ เป็นหนังที่ไม่ได้มีความบันเทิง ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบ แต่มันก็คือหนังที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี (ดีมากๆด้วย)
ตอนหนังมาถึงตอนสุดท้าย พ่อกำลังส่งลูกกลับ เขายืนถือกล่องถ่ายข้างหลังลูกสาว ลูกสาววิ่งออกไป ก่อนหันมายิ้มให้...
แค่นึกถึงฉากนี้น้ำตาก็ไหลแล้ว ไม่ได้ร้องไห้ให้หนังเรื่องไหนมานานแล้ว หนังเรื่องนี้ทำงานกับเราได้ดีจริงๆ
คะแนนความชอบส่วนตัว 8/10 (เป็นหนังที่อยากให้ดูคนเดียว เพราะต้องตั้งใจดูมากๆ และไม่ใช่ทุกคนจะชอบมันนะ)