Il Mare (2000) ลิขิตรัก ข้ามเวลา
''ถ้าในอีกสองปีข้างหน้าผมไม่ได้ไปเจอคุณ แสดงว่าเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน''
เรื่องราวความรักที่เล่าผ่านจดหมายข้ามกาลเวลา จากตู้ไปรษณีย์หน้าบ้านริมทะเลสาบ
โดยฝ่ายชายได้รับจดหมายจากหญิงสาวที่ใช้ชีวิตอยู่ในอนาคต ฝ่ายหญิงก็ได้รับจดหมายจากผู้ชายในอดีต
ทั้งสองแลกเปลี่ยนเรื่องราวชีวิตประจำวันกันผ่านจดหมาย แม้ไม่เคยเจอหน้ากัน แต่ด้วยความที่อ่านจดหมายกันทุกวัน ไม่ว่าจะมีสุข เศร้า เหงา เซ็ง ก็จะเขียนลงจดหมายเล่าให้อีกฝ่ายฟัง ก่อให้เกิดเป็นความรัก ความผูกพัน
ที่อยู่มาวันหนึ่งทั้งสองตัดสินใจนัดเวลาไปเจอกัน แต่ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่คนละห้วงเวลา โดยเวลาของทั้งคู่จะห่างกันสองปี
ฝ่ายหญิงจึงนัดวันไว้วันหนึ่ง เป็นวันที่ผ่ายหญิงใช้เวลาเพียงแค่สัปดาห์เดียวก็จะได้พบกับฝ่ายชาย ส่วนฝ่ายชายต้องรอถึงสองปีกว่าจะได้มีโอกาสพบฝ่ายหญิง
โดยในระหว่างนั้น ทั้งสองไม่มีทางรู้เลยว่า ''ทั้งสองจะได้เจอกันจริงๆ หรือไม่''
ความคลาสสิกของหนังเรื่องนี้ก็คือ ''เราได้เห็นโลกของการสื่อสารในยุค 90 ต้น 2000''
ซึ่งเป็นโลกที่เทคโนโลยีการสื่อสาร ยังไม่รวดเร็วแบบทุกวันนี้ เราได้เห็นการเขียนจดหมายส่งให้อีกคน การรอรับจดหมาย การโทรศัพท์ผ่านตู้หยอดเหรียญ แบบที่ผู้ใหญ่ Gen ก่อนๆ ชอบมาเล่าให้ฟังว่า การจีบกันแต่ก่อนไม่ได้ง่ายอย่างทุกวันนี้นะ กว่าจะเขียนจดหมาย กว่าอีกฝ่ายจะรับ ไม่รู้ว่ารับแล้วจะได้อ่านเปล่า อ่านแล้วจะรู้สึกยังไง หรืออีกฝ่ายขยำจดหมายนั้นทิ้งไปแล้ว ไม่มีทางรู้เลย ได้แต่เดาอารมณ์ของอีกฝ่ายผ่านตัวหนังสือจากจดหมายฉบับต่อไป
หนังเรื่องนี้ถ่ายทอดความรู้สึกแบบนั้นออกมาได้ดี ผ่านแผ่นฟิล์มที่บันทึกเรื่องราวของคนยุคนั้นจริงๆ
หนังยังใช้เงื่อนไขของความรักที่เกิดขึ้นคนละช่วงเวลาเข้ามาเล่น การรู้สึกดีกับอีกฝ่ายแม้ไม่เคยเจอหน้ากัน หรือเพียงแค่ได้มีโอกาสอยู่ในที่ที่เดียวกันแต่คนละช่วงเวลา สื่อสารกันผ่านตัวหนังสือที่อีกฝ่ายเขียนไว้ให้
ดูหนังเรื่องนี้แล้วก็นึกถึงเรื่อง ''คิดถึงวิทยา'' อะไรประมาณนี้เลยนะ (แม้ตัวหนังจะไปคนละทางกัน) แต่ดูแล้วรู้สึกดีเหมือนกัน ดูเเล้วอยากเอาใจช่วยให้ทั้งสองได้เจอกัน ทั้งสองเรื่องนี้ให้อารมณ์แบบนั้นเหมือนกัน
โดยรวมเป็นหนังที่ดูเเล้วยิ้มตาม แต่เป็นรอยยิ้มที่ปนไปด้วยความ ความเหงา รวมถึงเศร้า ถือเป็นอีกเรื่องในความทรงจำของหลายๆ คนเลยครับ
คะแนนความชอบส่วนตัว 7.5/10
สงาัยจังว่าใครลอกใครกันแน่