Blue Giant (2024) เป่าฝันให้เต็มฟ้า
''ไดอยากเป็นเบอร์หนึ่งของโลก ยูกิโนริอยากชนะด้วยแจ๊ส ซึ่งฉันว่ามันก็ดี ส่วนฉัน.. ฉันแค่.. อยากเล่นดนตรีกับพวกนาย''
อีกหนึ่งเรื่องที่ Netflix เพิ่งนำเข้ามาฉายควบคู่กับ Godzilla Minus One แม้ตอนนี้กระแสจะไปทางฝั่งพี่ก็อด แต่ Blue Giant ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าสนใจเช่นกัน
โดย Blue Giant จะเล่าถึง 3 หนุ่มนักดนตรีแจ๊ส ที่มีที่มาต่างกัน โดย 'ได มิยาโมโตะ' เดินทางมาโตเกียวพร้อมกับ ''แซ็กโซโฟน'' คู่กาย เพื่อมาตามล่าความฝันว่า
''สักวันจะเป็นนักดนตรีแจ๊สเบอร์หนึ่งของโลก''
ดูแล้วนึกถึงตัวละคร 'โรโรโนอา โซโร' ในเรื่อง One Piece ที่มีความฝันและคำพูดที่ติดปากเสมอว่า ''สักวันฉันจะเป็นนักดาบเบอร์หนึ่งของโลก''
กลับมาที่ตัวละครคนถัดไป 'ยูกิโนริ ซาวาเบะ' นักเปียโน ที่บ้านฐานะดี มีโอกาสได้ฝึกปรือการเล่นเปียโนมาตั้งแต่สี่ขวบ ถ้าเรียกตัวละคร 'ได' ว่าเป็นตัวละครที่มีพรสวรรค์ (แต่ก็ซ้อมอย่างหนักเหมือนกันนะ) 'ยูกิโนริ' น่าจะเป็นตัวละครที่เต็มไปด้วยพรแสวง แต่มักจะติดอยู่กรอบที่ได้รับการสอนมา
ส่วนตัวละครคนสุดท้ายของวงก็คือ 'ชุนจิ ทามาดะ' มือกลองที่เข้ามาในวงทีหลัง ฝีมือทางด้านดนตรีจะสู้กับสองคนแรกไม่ได้ เนื่องจากเพิ่งมาหัดเล่นทีหลัง แต่ก็ฝึกซ้อมอย่างหนัก ใช้ความไม่ยอมแพ้จนถูกยอมรับให้เข้ามาในวง แม้จะเต็มไปด้วยความผิดพลาด แต่เขาก็มักได้คำปลอบประโลมว่า ''ครั้งนี้ดีกว่าครั้งก่อนนะ'' หรือ ''อย่างน้อยนายก็ผิดพลาดน้อยกว่าที่ฉันคิดเยอะเลย''
ตัวอนิเมะจะเล่าถึงความพยายาม ฝึกฝน ต่อสู้ เพื่อให้ทำให้ดีพอ เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากใครบางคน หรือแม้กระทั่งตัวเอง แม้บางครั้งโชคชะตาจะเล่นตลก แม้บางครั้งชะตาชีวิตมันจะโหดร้าย ไม่เป็นไปอย่างที่คิดบ้าง แต่ถ้ายังคงรักษาความฝันนั้นไว้ ยังมีคนคอยเป็นกำลังใจ ผลักดันอยู่ข้างหลัง
สักวันหนึ่งก็จะมีวันที่ได้รับการยอมรับว่า ''ดีพอแล้ว'' อย่างน้อยก็จากตนเอง
เป็นอีกเรื่องนี้เต็มไปด้วยแรงบันดาลใจ แม้คำว่า ''ดนตรีแจ๊ส'' จะเป็นอีกแนวที่เฉพาะกลุ่ม เฉพาะคน แต่กับเรื่องนี้คิดว่าน่าจะเข้าถึงหลายๆ คนได้ไม่ยากนะ
คะแนนความชอบส่วนตัว 7.5/10
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
หอแต๋วแตกอย่างนี้ หม่ำอย่างนี้ เฮอะๆ