นักสืบพราน - เรื่องที่ 7 นมถ้วยสุดท้าย (ตอนที่ 9)

โดย 4411

กัลยา ชาญวิทยา เปิดบังตาเข้ามาในห้อง เมื่อหัวหน้าของเธออยู่ตามลำพัง พราน กำลังจดบันทึกข้อความสนทนาระหว่างเขา กับจำนงค์ อยู่ เขาเงยหน้าขึ้น เมื่อ กัลยา ทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะทำงานของเขา

“ มีอะไรหรือ – กัลยา ”

“ คุณดนัย มาพบหัวหน้าเมื่อตะกี้นี้ ”
กัลยา เอ่ยขึ้น
“ ดิฉันเห็นว่า หัวหน้ากำลังมีแขกสำคัญอยู่ เลยได้สอบถามแกเอง แกบอกว่า แกมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากทางสำนักงานของเรา ในเรื่องเลขานุการที่บริษัทของแกหายไป พร้อกับเงินสด สี่หมื่นกว่าบาท ”

“ แกควรจะไปพบตำรวจ เรายังไม่ได้รับเป็นนักสืบประจำสำนักงานของแก ”
พราน พูด ทั้ง ๆ ที่กำลังก้มหน้าเขียนหนังสืออยู่

“ แกบอกว่า สาเหตุมันเกี่ยวเนื่องกับสำนักงานของเรา เพราะว่า มันเกี่ยวกับเมื่อครั้งเกิดเรื่องรถชนกันที่สี่แยกราชประสงค์ ซึ่งหัวหน้าได้สั่งให้จ่ายเงินให้กับ นายวิชาญ เป็นค่าเสียหาย ห้าพันบาท ”

“ แกยินยอมจ่ายเอง - ผมไม่สั่ง – แล้วมันเกี่ยวกันยังไง ”

“ คือว่ายังงี้ค่ะ - เมื่อแกตกลงจ่ายเงิน ห้าพันบาท ตามที่หัวหน้าแจ้งไป แกก็ให้เลขาของแกเขียนเช็คจำนวน ห้าพันบาท ให้แกเซ็น ในวันนั้น มีเช็คหลายฉบับที่แกจะต้องเซ็น และมีเช็คจำนวนนั้นรวมมาด้วย แกได้ลงนามไปโดยไม่ได้ตรวจดู เพราะเลขาคนนี้ แกไว้ใจมาก อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เปิดบริษัท ”

พรานเงยหน้าขึ้น เขามองหน้า กัลยา
“ แต่เราได้รับเงินสดจากบริษัทไทยรวมค้า ไม่ใช่เช็ค ในคราวนั้น ไม่ใช่หรือ – กัลยา ”

“ ถูกต้องแล้วค่ะ – นั่นนะซีคะ ดิฉันจึงได้บอกแกไปว่า เราได้รับเงินสด โดยมีผู้หนึ่งจากบริษัทไทยรวมค้า นำมาให้ ดิฉันได้เซ็นรับไปแล้ว ”

“ แล้วยังไง - ถ้าจะสนุกดี ว่าต่อไปถี – กัลยา ”

“ พอดิฉันบอกแกอย่างนั้น ก็ยิ่งทำให้แกแน่ใจใหญ่ว่า เงินจำนวนที่ขาดหายไปจากบริษัท คงไปกับเลขานุการคนนั้น เพราะหลังจากวันที่แกจ่ายเงินจำนวนนั้นมาให้กับเราแล้ว เลขานุการของแกคนนั้นก็ไม่ได้กลับมาทำงานอีกเลย ทั้งไม่ได้ทิ้งใบลา หรือสั่งเสียกับใครไว้ แกได้ให้เด็กไปตามที่บ้าน ก็ไม่พบตัว และรออยู่ ๒ – ๓ วัน ก็ไม่ได้ข่าว แกจึงได้สำรวจจำนวนเงินของบริษัท และติดต่อไปทางแบงค์ จึงได้ทราบว่า เช็คที่แกเซ็นชื่อไปจำนวน ห้าพันบาทนั้น ได้ถูกเขียนเป็นตัวหนังสือ ในปลายขั้วเช็คสั่งจ่ายว่า ห้าหมื่นบาท และที่ช่องตัวเลข มีรอยเติมเลข 0 ต่อท้ายลงไป เช็คจำนวน ห้าพันบาท ไม่มีปรากฏ แกจึงเข้าใจว่า เป็นการกระทำของเลขานุการคนนั้น ”

“ ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย ”

“ ผู้หญิงค่ะ ชื่อ วิไล ”

พราน ใช้นิ้วเคาะโต๊ะ
“ เขาบอกที่อยู่ของเลขานุการ ไว้ให้หรือเปล่า ”

“ อยู่ตรอกขี้เถ้า บ้านเลขที่ ๔๕ ”

พราน ยักไหล่ เขาพูดว่า
“ เราไม่มีเวลาที่จะทำงานเรื่องอื่น เวลานี้ คุณก็รู้อยู่ ”

“ เพราะฉะนั้นซีคะ ”
กัลยา พูดยิ้ม ๆ
“ ดิฉันจึงได้บอกแกว่า เวลานี้ หัวหน้ากำลังไม่ว่าง เพราะมีงานเรื่องอื่นที่จะต้องทำ แกถามว่า เรื่องตำรวจยิงตัวตายใช่ไหม ดิฉันบอกว่า ยังไงไม่ทราบ เป็นแต่หัวหน้าสั่งว่า ไม่ให้ติดต่อรับงานจากใครในระหว่างนี้ แกก็รีบลุกขึ้นและลงไปทันที ทิ้งก้นบุหรี่ไว้กองพะเนินในที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะของดิฉัน ตลอดเวลา แกสูบบุหรี่มวนต่อมวนไม่หยุดปากเลย ”

“ แกเป็นคนสูบบุหรี่จัดอย่างนั้นเอง ผมไม่เคยเห็นปากแกว่างบุหรี่ เวลาที่เคยคุยกัน ทิ้งไว้ก่อนเถอะเรื่องนั้น ดีแล้วที่คุณบอกแกไปอย่างนั้น ”

“ ดิฉันได้สั่งให้คุณพิชิต ไปดูบ้านเลขที่ดังกล่าวนี้ด้วยแล้ว เผื่อหัวหน้าอาจจะแบ่งเวลาได้ และอยากจะรู้อะไรบางอย่าง และได้ให้แกเลยไปฟังข่าวเรื่องนี้จากพนักงานในบริษัทไทยรวมค้าด้วย เป็นหนทางประกอบความรู้ ถ้าเผื่อเราจะคิดรับงานนี้ขึ้นมา ”

พราน เงยหน้าขึ้นมองเลขานุการของเขา แล้วเอนหลังลงพิงพนักเก้าอี้ หัวเราะเบา ๆ ไม่ได้พูดว่าอะไร

กัลยา พูดขึ้นอีก
“ เมื่อตะกี้นี้ หัวหน้าพูดถึง ตาทับ คนขี่รถสามล้อ ค้างอยู่ พอดีคุณเกรียงมาขัดจังหวะ ทำให้ชงักไป แล้วก็เลยมีเรื่องอื่น ๆ แทรกเข้ามา หัวหน้าต้องการพูดกับสารวัตร พจน์ เรื่อง ตาทับ ใช่ไหมคะ หรือเราจะให้คนของเราไปติดต่อเอง ”

พราน ขยับตัวขึ้นมานั่ง
“ จริงซิ – กัลยา – ผมเกือบลืมไปเสียแล้ว ต่อโทรศัพท์ถึง สารวัตร พจน์ ให้ผมหน่อย ผมจะพูดกับแกเองดีกว่า ”

กัลยา จัดการต่อโทรศัพท์ และส่งหูโทรศัพท์ให้กับหัวหน้าของหล่อนตามความต้องการ

พราน พูดในเครื่องโทรศัพท์
“ สวัสดีครับ – ท่านสารวัตร ”

“ สวัสดี – พราน ”
เสียงสารวัตร พจน์ ดังมา

“ ท่านสารวัตรครับ ผมอยากพบกับ นายทับ คนขี่รถสามล้อสักหน่อย จะขัดข้องไหมครับ ”

“ พราน - คุณยังไม่รู้อะไรหรอกหรือนี่ - ตาทับ นั้น ตำรวจเขาปล่อยตัวออกไปเมื่อวานนี้เอง แล้วคุณรู้อะไรไหม ตาทับ ถูกฆ่าตายเสียแล้ว เมื่อคืนนี้ โดนยิง ในขณะที่ขับขี่สามล้อเปล่าไปตามถนนพญาไท ตอนประมาณ สี่ทุ่ม ”

พราน นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เขาเม้มริมฝีปากแน่น
“ ผมโง่ไปถนัด ที่ลืมให้ระวังป้องกัน ตาทับ ไว้เสียแต่ทีแรก ผมเพิ่งจะนึกขึ้นได้เมื่อตะกี้เอง แต่ยังช้ากว่าไอ้วายร้ายนั้น ท่านสารวัตรครับ ตาทับ ไม่ได้พูดอะไรก่อนตายเลยหรือครับ ”

“ ไม่มีทางพูดอะไรเลย โป้งเดียว พับลงมาจากรถสามล้อ ”

“ ไม่มีใครรู้เห็นอะไรเลยหรือครับ ”

“ ไม่มีเลย ถนนพญาไท ตอนทุ่งพญาไทเก่า คุณก็รู้ว่า มันเงียบอย่างไร เวลาสี่ทุ่มเศษ ๆ แถว ๆ นั้น ”

“ มันทำให้คดีของเรายากขึ้นอีก แต่มันทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้นว่า การตายของ หมู่อรัญ ไม่ใช่อัตตวินิบาตกรรม แน่ ๆ บ้าน ตาทับ อยู่ที่ไหน ทราบไหมครับ ”

“ บ้านของแกอยู่ที่ซอยกิ่งเพชร ทำไมแกถึงได้ดิ่งไปที่ถนนพญาไท โฉบหน้าไปทางอนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ในเวลาดึกเช่นนั้นก็ไม่รู้ รถเปล่าเสียด้วย อาจเร่หาผู้โดยสาร หรืออะไรอย่างหนึ่งก็ได้ มันก็แปลกอยู่ แต่ว่า เราได้วัตถุพยานเพิ่มอีกอย่างหนึ่ง ”

“ อะไรครับ ”
พราน ถามขึ้นโดยเร็ว

“ เราได้หัวกระสุนในกระโหลกศีรษะของ ตาทับ เพราะกระสุนฝังใน เป็นการยิงที่แม่นไม่ใช่เล่น ๆ - พราน นัดเดียว ที่หัวสมอง ”

“ ดีจริง ” พราน อุทาน
“ เป็นวัตถุพยานที่จะมีค่ามาก ท่านสารวัตรเก็บไว้เองหรือเปล่าครับ ”

“ อยู่ที่กองวิทยาการ เขากำลังพิสูจน์อะไรบางอย่างอยู่ ”

“ ถ้าอย่างนั้น เรื่องของเราเห็นจะง่ายเข้าอีก ”

“ คุณหมายความว่าอย่างไร – พราน ”

พราน ไม่ตอบ เขาหัวเราะเบา ๆ
“ สวัสดีครับ – ท่านสารวัตร ”

เขาวางหูโทรศัพท์ลง โดยไม่ได้รอคำพูดจากอีกฝ่ายหนึ่งเลย

Create Date : 20 ตุลาคม 2555		1 comments
Last Update : 20 ตุลาคม 2555 21:05:17 น.
Counter : 787 Pageviews.
Share Tweet