นักสืบพราน - เรื่องที่ 6 พินัยกรรมมรณะ (ตอนที่ 12 ตอนจบ)

โดย 4411


เกรียง ศักดา ยกถ้วยเหล้าที่ถืออยู่ในมือ ชูขึ้นตรงหน้า และหันไปรอบ ๆ พลางพูดขึ้น
“ ขอดื่มให้คุณกัลยา ซึ่งกลับมาหาพวกเราโดยปลอดภัย ผมนึกว่า สำนักงานของเราจะต้องเปลี่ยนเสาปูนใหม่เสียแล้วคราวนี้ มันกลายเป็นเปลี่ยนทนายความไปได้ ”

ประโยคสุดท้าย เขาหันไปทาง กัลยา ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกับเขา

เอนก กับ พิชิต หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

พราน เดินเข้ามาในบ้านพอดี เมื่อเกรียงพูดจบลง เขาหัวเราะเมื่อหันไปเห็นเลขานุการสาวของเขานั่งจ้อง เกรียง อย่างจะกินเลือดกินเนื้ออยู่ เขาพูดขึ้นว่า
“ สารวัตร พจน์ พูดโทรศัพท์มาว่า เกริก ให้การเป็นประโยชน์แก่การสอบสวนมาก และตำรวจได้ตัวรถแท็กซี่ไปสอบสวนแล้ววันนี้ เขาต้องการให้ กัลยาไปให้การเป็นพยานในวันพรุ่งนี้ ถึงแม้ว่า เกริก จะรับสารภาพโดยตลอด ผมได้ตอบรับไปแล้ว ”
เขาหันไปทาง กัลยา
“ ฉะนั้น พรุ่งนี้ ๑๐.๐๐ น. คุณจะต้องไปพบสารวัตร พจน์ ที่โรงพัก ”

“ คงจะมีเรื่องที่จะให้การแยะทีเดียว ” เกรียง พูดขึ้นมาลอย ๆ
“ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่า เกริก เขาให้การต้อนรับแก่ เลขานุการ ของเขา ประการใดบ้าง ”

“ ฉันคิดว่า ไม่ใช่เรื่องของคุณมากกว่า ” กัลยาพูดขึ้น และหันไปค้อน เกรียง
“ ลำพังตัวคุณ ไม่มีสติปัญญาที่จะช่วยฉันออกมาได้หรอก ”

“ กัลยา ” พรานเอ่ยขึ้นบ้าง
“ คุณอย่าลืมว่า ถ้าหาก เกรียง เขาพาสารวัตร พจน์ กับพวกเราไปช้าสักนิดเดียว ผมคงจะเสร็จเขาก็ได้ ”

“ หัวหน้าครับ อย่าพูดอย่างนั้นเลย ” เกรียง พูด พร้อมกับวางถ้วยแก้วลงพื้นด้วยอาการอาย ๆ
“ ตอนผมเข้าไปนั้น เสียงปืนดังขึ้นแล้วถึงสามนัด รีบวิ่งเข้าไป ใจคอไม่ดีเลย ไม่รู้ใครอยู่ ใครไป ขอรับผิดครับว่า ผมช้าไปชั่วระยะเวลานิดเดียว ”

พราน หัวเราะ ชี้นิ้วไปทาง เกรียง
“ หวังว่า คราวต่อไป คุณคงจะรักษาเวลาให้ดียิ่งขึ้นกว่านี้ ”

นัยนา ซึ่งนั่งฟัง พูดขึ้นว่า
“ หนูไม่นึกเลยว่า คุณเกริก แกจะใจร้ายกับหนูได้ถึงขนาดนี้ คุณอาว์นั่นเอง ทำให้หนูไว้ใจแกมาก และคาดไม่ถึง ”

“ เป็นความผิดของอาว์เอง ที่ไม่ได้สืบสาวประวัติของเขามาก่อน ”
พรานพูดช้า ๆ
“ ต่อไปนี้ สำนักงานของเรา จะต้องหาทนายใหม่ และผมต้องขอโทษพวกเราทุกคน ที่ผมก้าวผิดไป จนคุณกัลยา ต้องเดือดร้อน ”

กัลยา ยิ้มละมัย เมื่อ พราน หันมาทางหล่อน และพูดต่อ
“ แต่ว่า เมื่อ เราได้ไปให้การแก่ตำรวจเรียบร้อยแล้ว ผมตกลงใจที่จะยกขบวนพวกเราทั้งหมด ไปเชียงใหม่ ตามความตั้งใจเดิมของเรา และคราวนี้ ผมคิดว่า คงจะไม่มีอะไรมาขัดขวางการพักผ่อนของเราอีกเป็นแน่ – เกรียง – คุณต้องรีบจัดการส่งตัวพยานที่พบ ตาปรีชา ที่หน้าเรือนจำ ไปให้ตำรวจโดยเร็วที่สุด ”
ประโยคสุดท้าย เขาพูดกับ เกรียง ซึ่งก้มศีรษะรับคำ

นัยนา ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ หล่อนเดินเข้ามาเกาะที่แขนของ พราน พูดขึ้นเบา ๆ ว่า
“ แล้วหนูล่ะคะ คุณอาว์ ”

พราน ยกมือขึ้นลูบศรีษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู
“ ระหว่างที่อาว์ยังหาผู้ดูแลผลประโยชน์ของหนูยังไม่ได้ อาว์ก็จะต้องทำหน้าที่ไปก่อน แล้วแต่ใจหนู – จะไปกับพวกอาว์ไหม ”

“ คุณอาว์ จะทิ้งหนูหรือคะ หนูไม่มีญาติผู้ใหญ่ หรือพี่น้อง ที่ไหนอีกแล้วนะ จะบอกให้ ”
เสียงของหญิงสาวสั่นเครือตอนท้าย

พราน โอบร่างของ นัยนา เข้ามากระชับ พลางพูดว่า
“ อาว์ จะต้องระวังดูแลหนูตลอดไป และยังมีพี่สาวที่จะรักและเอ็นดูหนูใหม่อีกคนหนี่ง – กัลยา นั่นยังไง ”

นัยนา หันหน้าไปมองดู กัลยา และยิ้มอย่างน่าเอ็นดู ครั้นแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นสบสายตาของ พราน ซึ่งก้มลงมองดูหล่อนอยู่แล้ว

กัลยา มองดูสายตาของหัวหน้า ซึ่งละจาก นัยนา หันมาทางหล่อน คนทั้งสองยิ้มให้แก่กันอย่างเข้าใจ

หล่อนคิดอยู่ในใจว่า ในอ้อมกอดของ พราน เจนเชิง นั้น มีสิ่งหนึ่งซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของความมั่นคงและอบอุ่นเสมอ หล่อนมองดู นัยนา ซึ่งกำลังซบศีรษะอยู่ในอ้อมกอดของ พราน และยิ้มมายังหล่อน ทั้ง ๆ ที่น้ำตาแห่งความปีติท่วมล้นอยู่ในนัยน์ตาของหล่อนทั้งสองข้าง

กัลยา ยิ้มให้กับ นัยนา อย่างเอ็นดูและปรานี

- จบตอน พินัยกรรมมรณะ -

Create Date : 06 ตุลาคม 2555		2 comments
Last Update : 6 ตุลาคม 2555 1:26:04 น.
Counter : 1151 Pageviews.
Share Tweet