นักสืบพราน - เรื่องที่ 6 พินัยกรรมมรณะ (ตอนที่ 8)

โดย 4411

พรานโยนกระดาษจดหมายแผ่นนั้นมาตรงหน้า เกรียง เมื่อเขาอ่านจบ พร้อมกับหยิบซองที่บรรจุจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาพิจารณา โดยไม่พูดว่าอะไร

เกรียง หยิบจดหมายแผ่นนั้นขึ้นมาอ่าน มันเป็นข้อความที่เป็นตัวพิมพ์ด้วยเครื่องพิมพ์ดีดไม่กี่บรรทัด ใจความว่า

“ คุณพรานสหายรัก
เรามีความเสียใจที่จะแจ้งให้ทราบว่า ขณะที่คุณอ่านจดหมายฉบับนี้อยู่นั้น คุณกัลยา เลขานุการคนสวยของคุณ ได้ถูกควบคุมอยู่ในกำมือของเราแล้ว ขอให้คุณตัดสินใจเสีย ณ บัดนี้ว่า คุณจะต้องเลิกเกี่ยวข้องในเรื่องมรดกของเจ้าคุณธรรมนิติ โดยเด็ดขาด และปล่อย นัยนา ไว้ให้จัดการเรื่องของเธอเองโดยลำพัง ทั้งนี้ คุณจะต้องจัดการให้ทนายความประจำสำนักงานของคุณ ทำลายพินัยกรรมฉบับนั้นเสีย ภายในสามวัน นับแต่วันนี้เป็นต้นไป
ชีวิตของคุณกัลยาเป็นประกันสำหรับเราอยู่
ไม่ต้องวิตก เราจะดูแลคุณกัลยาเป็นอย่างดี
ในระหว่างสามวัน หลังจากนี้ ถ้าปรากฏว่า คุณเมินเฉยต่อคำเตือนของเรานี้ จะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณกัลยาต่อไป เรารับรองไม่ได้ คุณนิพนธ์เป็นตัวอย่างอันดีอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือสำหรับคุณ ”

ในตอนท้ายของจดหมายฉบับนี้ ไม่ปรากฏชื่อ หรือนามแฝง ของเจ้าของจดหมาย

เกรียง อ่านทบทวนข้อความนั้น อีกเที่ยวหนึ่ง อย่างไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เขาวางจดหมายฉบับนั้นลงบนโต๊ะ พลางมองหน้าหัวหน้าของเขา ซึ่งกำลังขบกรามทั้งสองข้างแน่น นัยน์ตาหรี่อย่างใช้ความคิดขนาดหนัก ทั้งคู่ตกอยู่ในความเงียบ

เกรียง ยังคงจับสายตาอยู่ที่ใบหน้าของ พราน หัวหน้าของเขา อย่างขอความเห็น เขารู้ดีว่า ในขณะนี้ หัวหน้าของเขากำลังรู้สึกอย่างไร

สักครู่ใหญ่ ๆ พราน ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาลั่นห้อง เขาเอื้อมมือไปหยิบจดหมายฉบับนั้นพับสอดลงไปในซองตามเดิม

เกรียง มองดูหัวหน้าของเขาอย่างแปลกใจ

พราน หยิบหูโทรศัพท์ขึ้นมา เขาหมุนเลขที่ต้องการ รอฟังอยู่สักครู่ เมื่อมีเสียงรับสายจากปลายทาง เขาจึงพูดลงไป
“ ฮัลโหล นั่นบ้านกัลยา ใช่ไหมครับ ”

“ ใช่ค่ะ นั่นที่ไหนคะ ” เสียงผู้หญิงมีอายุพูดมา

“ นี่ พราน พูดครับ นั่น คุณแม่ ใช่ไหมครับ ”

“ พ่อพรานหรือนั่น ” เสียงร้อนรน “ ทำยังไง ป่านนี้ กัลยายังไม่กลับมาบ้าน อยู่ที่นั่นหรือเปล่าล่ะ ”

“ เมื่อคืนนี้ กัลยาออกจากบ้านไปกี่โมงครับ "

“ สองทุ่มเห็นจะได้ เกิดอะไรขึ้นหรือ พ่อพราน ป่านนี้ กัลยายังไม่กลับบ้าน ”

“ คุณแม่ไม่ต้องตกใจหรอกครับ ผมอยากทราบเวลาที่เขาออกจากบ้านเท่านั้นแหละครับ กัลยาไม่ได้อยู่ที่นี่เวลานี้ แต่เขาจะกลับถึงบ้านในวันสองวันนี้ มีคนล้อพวกเราเล่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง บ่ายวันนี้ ผมจะไปพบคุณแม่ที่บ้าน อย่าเพิ่งถามอะไรผมเวลานี้ สวัสดีครับ ”

โดยไม่ทันรอฟังเสียงจากอีกข้างหนึ่ง เขาวางหูโทรศัพท์เข้าที่ในทันทีที่พูดจบลง เขาเงยหน้าขึ้นพูดกับเกรียง

“ เกรียง คุณต่อโทรศัพท์ถึง เกริก ให้ผมที ถ้าหากเขาอยู่ บอกเขาด้วยว่า ประเดี๋ยว ผมจะให้คุณไปพบกับเขา ขอแรงเขาช่วยทำงานให้เรานิดหน่อย ผมจะเขียนข้อความให้คุณเดี๋ยวนี้ ”

พูดจบ เขาชี้ไปที่เครื่องโทรศัพท์

เกรียงจัดการต่อโทรศัพท์ตามคำสั่งของหัวหน้าของเขา

พรานดึงกระดาษออกมาจากลิ้นชักสองแผ่น เขาลงมือเขียนข้อความลงไปในกระดาษทั้งสองแผ่นอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เกรียงพูดโทรศัพท์โต้ดอบอยู่กับ เกริก

เกรียง วางหูโทรศัพท์ลง เมื่อได้จัดการติดต่อตามความประสงค์ของหัวหน้าของเขาแล้ว เขานั่งมองดูหัวหน้าของเขาเขียนข้อความลงบนกระดาษแผ่นที่สองอยู่อย่างสงสัย

พราน เขียนข้อความในกระดาษทั้งสองแผ่นเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงยื่นให้เกรียง พลางพูดว่า
“ หนังสือสองฉบับนี้ เป็นหนังสือถึงสารวัตร พจน์ ฉบับหนึ่ง กับสารวัตร ผจญ อีกฉบับหนึ่ง ผมต้องการขอกำลังจากทั้งสองแห่ง ไปจับกุมคนร้ายของเราพวกนี้ในคืนนี้ ในจดหมายทั้งสองฉบับนี้ ผมได้บอกรายละเอียดทางการสืบสวนของเราทั้งหมดลงไปด้วย ที่จำเป็นต้องบอกไปเช่นนั้น ก็เพราะบางที ทางตำรวจเขาอาจไม่เชื่อถือเราก็ได้ ถ้าเราไม่มีเหตุผลพอ มันเป็นเรื่องลับที่จะรู้กันได้เฉพาะท่านสารวัตรทั้งสอง และคุณเกริก กับผม เท่านั้น ”

เขาหยุดพูดชั่วขณะ สายตายังจับอยู่ที่ เกรียง แล้วจึงพูดต่อไป

“ คุณถือหนังสือทั้งสองฉบับนี้ไปพบกัน เกริก ให้เขาช่วยพิมพ์เป็นจดหมายข้อความให้ทั้งสองฉบับ บอกเขาว่า ผมต้องการด่วน ให้เขาละงานอื่นของเขาเสียก่อน ผมจะรีบไปพบ นัยนา ที่บ้าน และจะคอยพบคุณที่นั่น เอาหนังสือทั้งสองฉบับนี้ไปให้ผมเซ็นชื่อที่บ้านนัยนา บอก เกริก เขาก็ได้ว่า ผมถูกขโมยเลขานุการไปเสียแล้ว จึงต้องขอแรงเขาชั่ววันเดียว และผมต้องการให้หนังสือฉบับนี้ ถึงมือท่านสารวัตรทั้งสองก่อนบ่ายโมงวันนี้ เรื่องอื่น ๆ ผมจะสั่งการภายหลัง รีบไปเถอะ – เกรียง ”

เกรียง พับกระดาษทั้งสองแผ่นนั้นเข้ากระเป๋า เปิดบังตาออกไปโดยไม่ได้ไต่ถามอะไรเลย

พราน ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เขาหยิบซองที่บรรจุจดหมายลึกลับฉบับนั้น สอดลงไปในกระเป๋าเสื้อชั้นล่าง จัดเครื่องแต่งกายให้เรียบร้อย ล่วงบุหรี่จากซองออกมาสูบ เดินไปที่ตู้เก็บเครื่องดื่ม เติมบรั่นดีลงในแก้ว เทลงลำคอรวดเดียว วางแก้วไว้ที่เดิม เดินหัวเราะกับตัวเองเบา ๆ แล้วจึงเดินอย่างช้า ๆ เปิดบังตาออกไป

Create Date : 03 ตุลาคม 2555		3 comments
Last Update : 4 ตุลาคม 2555 2:51:15 น.
Counter : 760 Pageviews.
Share Tweet