ช่วงที่หนึ่ง - 20% แรกของหนังสือ คนแปลจะกระดี๊กระด๊า แปลลื่นโลด เปลี่ยนเล่มใหม่ ให้ความรู้สึกเหมือนได้แฟนใหม่ สดใสซาบซ่า ช่วงที่สอง - 30% ต่อมา คนแปลเริ่มเต็มกลืน เจอข้อบกพร่องของคนเขียน เจอประโยคยืดเยื้อน่าเบื่อ ใช้คำซ้ำๆ ซากๆ ชักเซ็งๆ มันจะปูพื้นไปถึงไหนวะ ช่วงที่สาม - 20% ให้หลัง เรื่องราวในหนังสือค่อยๆ ขมวดเร้าใจขึ้น คนแปลเริ่มกลับมาสนุกสนานอีกครั้ง ช่วงที่สี่ - 20% หลังจากนั้น คนเขียนเริ่มพยายามตบเรื่องราวเข้ากรอบเพื่อเตรียมจบ คนแปลเรื่มเซ็งอีกรอบ เอ้า แถไปแถไป จะว่าไงก็ว่ามา แกะไปเซ็งๆ ตามแต่ท่าน ช่วงที่ห้า - 10% สุดท้าย ใกล้จบแล้ว จะจบง่อย จบเปลี้ย จะจบดีเลิศ ซาบซึ้ง ประทับใจยังไงก็ช่าง แต่งานฉันจะเสร็จแล้ว เอ้า เร่งมือๆ
>> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
พี่มิวเคยแปลจากไทยเป็นฝรั่งเศสหรีออังกฤษมั้ยคะ อ้อมยังรับทำงานแปลอยู่บ้าง แต่ไม่ได้ทำภาษาฝรั่งเศสมานานแล้วค่ะ แต่แปลจากไทยเป็นอังกฤษทีไร หงุดหงิดทุกที ภาษาไทยเรามันช่างกำกวมเหลือเกิน อ่านไปเรื่อยๆก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอต้องอ่านเอาความจริงๆสำหรับแปล แหม มันขัดใจ ไอ้วรรคนี้มันขยายอะไรกันเนี่ย หรือไม่ก็ เฮ้ย ทำไมประโยคนี้มันยาวจังแต่มันไม่เป็นเหตุเป็นผลกันเลยนี่หว่า (เอ..หรือว่านี่คือ ืข้อบกพร่องของคนเขียนแต่ละคนมากกว่า)