- 19 Aout 11 ไม่มีอะไรให้เสีย

ไม่มีอะไรให้เสีย

}}}


สัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นสัปดาห์ที่เวลาผ่านไปอย่างไม่สม่ำเสมอ เดี๋ยวสั้นเดี๋ยวยาว สุดแล้วแต่ว่าจะเป็นเรื่องใด

เริ่มต้นสัปดาห์ด้วยการส่งหน้าปกและหน้าเครดิตของหนังสือไปให้เจ้าของลิขสิทธิ์ดู ตอนที่รอเขาตอบมาช่างกินเวลายาวเหยียดในความรู้สึก เหมือนเช่นการรออะไรก็ตามอย่างกระวนกระวายทุกส่ิงอัน เวลาจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า

แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องอธิบายตอบคำถามกลับไป เวลากลับล่วงเลยไปอย่างรวดเร็ว นั่งตั้งใจหน้าจอจรดน้ิวลงแป้นพิมพ์แป๊บๆ เวลาผ่านวูบไปเหมือนติดปีก เมื่อคิดถึงกำหนดการที่วางไว้ เวลาเหมือนจะไม่ยอมรอคอยท่า

ระหว่างที่รอคำตอบที่เป็น -- หรือที่คิดไปเองว่าเป็น-- เหมือนคำตัดสินอนาคตของสำนักพิมพ์ เพราะถ้าเกิดพลาดท่าขึ้นมา ไม่นับเรื่องเงินทองที่จ่ายไปจำนวนมากโขอยู่ กำลังแรงกายและใจของเพื่อนร่วมงานที่ทุ่มเทกันมา ชื่อเสียงของสำนักพิมพ์ก็น่าจะตกวูบ กว่าจะก้าวขึ้นมาแต่ละขั้นจากไร้ชื่อช่างยากลำบาก การผุดไต่ขึ้นใหม่จากการติดลบน่าจะแสนเข็ญยิ่งกว่า

ตอนที่รอคำตอบ จิตฝ่ายต่ำเห็นช่องทางเปิดกว้างบุกเข้ามาดึงใจให้คิดไปแต่ในทางลบ มันลบจนถึงกระทั่งฉันเริ่มนึกจินตนาการตอนที่นั่งรถเมล์กลับบ้านหลังจากพาเด็กหญิงไปดูหนังว่า ถ้าเกิดฉันตายไปตอนนี้ จู่ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นตรงนี้ ทุกอย่าง "ข้างหลัง" จะเป็นอย่างไร

การประสานงานเรื่องกิจการงานต่างๆ หลักๆ แล้วมีฉันเป็นจุดศูนย์กลาง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีคำตอบใดๆ จากอีเมลของฉัน ไม่ว่ากับเพื่อนร่วมงานหรือกับลูกค้านักอ่านที่ติดต่อสั่งซื้อมาโดยตรง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีฉันเป็นคนโอนเงินจ่ายค่าต่างๆ ผ่านทางอีแบ้งกิ้ง คอยแจ้งความเคลื่อนไหวต่างๆ กับคนที่เกี่ยวข้อง ทุกอย่างจะหยุดนิ่งแช่แข็งไปเลย หรือจะมีใครมารับหน้าที่แทน แล้วคนคนนั้นจะเป็นใคร จะรู้ตื้นหนาลึกบางของผู้คนและเรื่องราวต่างๆ ที่ฉันติดต่ออยู่ จะต่อเรื่องต่างๆ จนติดครบถ้วนสมบูรณ์อย่างราบรื่นได้อย่างไร เท่ากับว่าถ้าฉันจบ กำมะหยี่ก็คงต้องจบตามไปด้วยสินะ

ลงจากรถเมล์ ลงรถไฟใต้ดิน ต่อแท็กซี่ ถึงบ้าน … อือ ไม่มีอุบัติเหตุ ฉันยังไม่ตาย คำตอบยังไม่มาถึง

ระหว่างที่คำตอบมาไม่ถึง ฉันพยายามรวบรวมสติ นึกทบทวนว่า ในกรณีที่ร้ายแรงที่สุด เขาไม่รับฟัง ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราอธิบายไป มันจะร้ายแรงถึงขั้นไหน แล้วมันร้ายแรงจริงๆ หรือเปล่า จริงๆ แล้วมันเกาะเกี่ยวกับสิ่งใดที่ฉันยึดเหนี่ยวอยู่ ถ้าคลายสิ่งที่ยึดเกาะแน่นตรงนั้นออกไป มันจะเป็นเรื่องร้ายแรงอยู่หรือไม่ ลองทำใจปล่อยตรงนั้นไป ลอยตัวอยู่เหนือสิ่งผูกมัดทั้งปวง

อือ ก็ไม่เป็นอะไรนี่ ก็แค่เสียชื่อเสียง (ก็ไม่ได้มีมากมายอะไร ไม่มีอะไรให้เสียดาย) เสียคำพูด (ใครๆ เขาก็เสียกันเยอะแยะน่า) เสียเพื่อน (มีไม่เยอะมาก ลดลงไปอีกคงไม่เป็นไรหรอก) เสียเงินทองที่ลงทุนไป (ถ้านายทุนท่านไม่ว่า คงไม่เป็นไรมั้ง - ถามเขาแล้ว เขาบอกว่า ไม่เป็นไร ถือเป็นค่าการเรียนรู้) เสียความมั่นใจในตัวเอง (มีเยอะแล้ว ลดลงบ้างก็น่าจะดี)

ตัดใจ ไม่คิดถึง ไม่คาดการณ์ นอนดูดีวีดีซีรีย์ที่เช่ามา ตกดึกหยิบไอโฟนขึ้นมาเช็คอีเมล เห็นอีเมลจากเอยนต์ส่งมา ถึงจะตัดใจแล้วแต่ใจยังไม่วายเต้นตึกตัก กลั้นใจเปิดอ่าน

เป็นข่าวดี ข้อข้องใจได้รับคำอธิบายพอเพียง

อนุมัติให้ดำเนินการขั้นต่อไปได้

ฮู่ว!!!!





>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 19 สิงหาคม 2554
Last Update : 19 สิงหาคม 2554 23:03:16 น. 2 comments
Counter : 883 Pageviews.
Share

 
.......พี่มิวสู้ๆ



โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 180.183.145.134 วันที่: 19 สิงหาคม 2554 เวลา:23:02:25 น.  

 
ดีใจด้วยค่ะ


โดย: Mai (Tibou ) วันที่: 19 สิงหาคม 2554 เวลา:23:46:48 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.