- 02 NOVEMBRE 10 แล้วอีกวันหนึ่งก็ผ่านมาเพื่อผ่านไป

แล้วอีกวันหนึ่งก็ผ่านมาเพื่อผ่านไป

วันนี้ สิ่งสำคัญที่ต้องทำก่อนอื่นใดคือการไปหาไอ้ลูกหมา ไม่รอถึงตอนบ่ายอย่างเคย พุ่งออกจากจากบ้านตั้งแต่ตอนเช้า กะเวลาให้พ้นช่วงเร่งด่วนคนแออัดในรถไฟใต้ดินแล้วโทรเรียกแท็กซี่มารับไปส่งที่สถานี เรียกทุกวันจนพนักงานรับโทรศัพท์ของแท็กซี่รู้แล้วว่าถ้าโทรจากบ้านนี้ให้ไปส่งที่ไหน

วันนี้ไม่มีอุปกรณ์ปิดโลก ไม่ได้เอาหูฟังไปเสียบฟังเพลง ไมไ่ด้ติดหนังสือไปอ่านระหว่างเดินทางเหมือนเคย เลยนั่งสังเกตการณ์มองรอบๆ ตัวไปเรื่อยๆ แค่ความหลากหลายของผู้โดยการ การเปลี่ยนถ่ายผู้คนในแต่ละสถานีก็มีความเคลื่อนไหวให้ชวนนำมาเล่าถึงมากมาย นั่งมอง นั่งนึกไปเรื่อยๆ กะจะเก็บมาเขียน แต่พอถึงเวลานั่งอยู่หน้าจอจริงๆ กลับเขียนไม่ออก จับต้นชนปลายไม่ถูก เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยกระเด็นหล่นหายไปตามทาง จากที่นึกตรึกตรองกรองไว้ยืดยาวเอาไปแปะไว้เป็นโน้ตในเฟซบุค เหลือแค่

ประตูกระจกสองบานแยกตัวออกจากกัน ต่อด้วยประตูอีกสองบานของตู้ขบวน ไม่มีผู้โดยสารข้างในออกมา เธอขยับกระเป๋าสะพายที่ไหล่แล้วเดินเข้าไป ตากวาดหาที่นั่งว่าง ที่นั่งว่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรถไฟใต้ดินที่ไหน มักจะว่างแบบสับหว่าง ที่ว่าง ที่ไม่ว่าง ที่ว่าง ที่ไม่ว่าง ไม่ว่าคนชาติไหนก็เลือกจะนั่งแบบไม่ต้องติดกับใครถ้าไม่จำเป็น หากในตู้ขบวนนี้ดูเหมือนจำนวนคนจะมากกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนที่นั่ง เธอจึงจำเป็นต้องทรุดตัวลงนั่งที่นั่งว่างที่อยู่ระหว่างที่นั่งไม่ว่าง
 
บนที่นั่งไม่ว่าง คนที่นั่งอยู่บ้างนั่งว่างๆ บ้างนั่งไม่ว่าง ตามองตรง ตามองข้าง หลับตา ตาจับจ้องอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แขนกอดกระเป๋า แขนกอดเด็กน้อยบนตัก แขนกอดอก ขาวางตรง ขากาง ขาชิด ขาไขว่ห้าง
 
บนที่นั่งว่างตรงหน้า เธอมองเงาจางๆ ของตนที่สะท้อนอยู่บนกระจกตู้ขบวนไหลเคลื่อนไปตามการวิ่งของรถไฟ  ในใจบรรยายฉากชีวิตจริงที่เห็นตรงหน้า เธอต้องรวบรวมสมาธิแข็งกล้าเพื่อตะเบ็งเสียงในใจให้ดังกว่าเสียงพูดโทรศัพท์ ของชายชาวฮ่องกงที่นั่งข้างๆ
 
เธอนึกถึงกฎหมายการห้ามพูด โทรศัพท์มือถือในรถไฟใต้ดินที่ญี่ปุ่น เธอนึกถึงกฎหมายการห้ามสูบบุหรี่ในร้านอาหารในฮ่องกง เธอนึกถึงร้านอาหารในญี่ปุ่นที่เราสามารถสูบบุหรี่ได้
 
เธอนึก สงสัยว่า การสูบบุหรี่ในร้านอาหารนั้นรบกวนและเป็นอันตรายต่อคนที่อยู่รอบข้างมากกว่า หรือน้อยกว่าการพูดโทรศัพท์มือถือในรถไฟใต้ดินกันแน่

ไอ้ลูกหมาสบายดี ไม่ได้มีอาการแง่งอนที่ฉันไม่ได้ไปหาเมื่อวานอย่างที่นึกกริ่งเกรงไว้ แถมยังดูสบายอกสบายใจ ไม่ลุกลี้ลุกลนวิ่งพล่าน ยอมอยู่นิ่งๆ ให้เช็ดหน้าเช็ดตัว มีช่วงทอดเวลานั่งเคียงข้างๆ ให้ลูบหัวสงบๆ สายตาที่ทอดมองมาบ่งบอกความผูกพันธ์รักใคร่อย่างไร้เงื่อนไข และยิ่งส่งประกายวิบวับจับใจเมื่อเห็นแครอทกับเนื้อที่ฉันต้มไปฝาก

กลับมาถึงบ้าน นั่งทำงานแปล "ตัวตน" ไปได้สองสามหน้าแล้วหยุด ขยับดึบๆ ดีกว่าไม่ได้ทำเลย





>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 17:07:33 น. 0 comments
Counter : 932 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.