- 08 SEPTEMBRE 10 ลาก่อนนะ โตเกียว

ลาก่อนนะ โตเกียว

วันนี้อยู่โตเกียววันสุดท้ายแล้ว ตอนบ่ายจะบินกลับฮ่องกง

วันนี้ไม่มีโปรแกรมไปไหน เช้านี้ ฉันเลยชดเชยที่ต้องตื่นเช้าทุกวัน เดินทั้งวัน เที่ยวดึกดื่นทุกคืน นอนสลบเกาะเตียงแน่น ไม่ยอมลุกลงไปกินอาหารเช้า พอดีฝันสนุกด้วย เลยนอนฝันต่อ ลุกขึ้นมาเก็บของใส่กระเป๋าเดินทาง อีกชั่วโมงกว่าๆ หวานใจจะกลับจากที่ทำงานไปเช็คเอาท์ด้วยกัน

ภาพประกอบข้างๆ เป็นภาพจากพิพิธภัณฑ์ Tokyo National Museum ตามที่สัญญาไว้เมื่อบล็อกที่แล้วค่ะ กว่าจะไปถึงได้ก็อาศัยโชคดีและความใจดีของคนญี่ปุ่นมากทีเดียว พอขึ้นจากสถานีรถไฟใต้ดิน เห็นป้ายแสดงแผนที่ตั้งอยู่ เข้าไปยืนจ้องหาจุดหมาย ก็หาไม่เจอ เจอแต่อีกพิพิธภัณฑ์นึง

ชายชาวญี่ปุ่นวัยประมาณห้าสิบที่ยืนอยู่ข้างๆ แผนที่ พูดอะไรสักอย่างกับฉัน เดาว่าคงถามว่าจะไปไหน ฉันชี้มั่วๆ ไปที่พิพิธภัณฑ์ในนั้น เขาชี้ไม้ชี้มือบอกทางแล้วบอกให้ขึ้นลิฟท์ไปชั้นสอง ฉันเดินงงๆ ไปตามทางนั้นแต่ก็ไม่เห็นลิฟท์ หันกลับทางที่เดินมาอีกที ก็เจอชายคนเดิมเดินตามมาดู แล้วบอกให้ฉันเดินตามเขา พาข้ามทางม้าลาย ขึ้นลิฟต์ไปถึงสวนใหญ่ ส่งจนถึงหน้าประตูพิพิธภัณฑ์ ก่อนจะลาจากไป

ถึงพิพิธภัณฑ์แล้วก็จริงอยู่ แต่ไม่ใช่พิพิธภัณฑ์จุดหมายปลายทางของฉัน ฉันเลยเข้าไปถามหญิงสาวที่เคาน์เตอร์ว่ารู้จัก Tokyo National Museum หรือเปล่า เธอเองไม่รู้แต่พาฉันไปถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้ยื่นแผ่นกระดาษแผนที่ของสวนให้ และถัดจากสวนข้างหนึ่งไปเป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ที่ฉันตามหา

ปิดท้ายด้วยเรื่องตลก เมื่อเจ้าหน้าที่ของพิพิธภัณฑ์เห็นฉันถือแผ่นข้อมูลการเดินชมเป็นภาษาอังกฤษ เธอบอกว่าเธอมีเวอร์ชั่นภาษาจีนด้วยนะ ฉันบอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เธอก็ไม่ฟัง พาฉันไปที่ชั้นวางแผ่นพับข้างๆ ฉันเลยต้องบอกว่า ขอบคุณที่หวังดี แต่ปัญหาก็คือ ฉันอ่านภาษาจีนไม่ออก

ก็หัวเราะขำๆ กันไป ไม่รู้จะถือสาไปทำไม ฉันเริ่มชินแล้วล่ะที่จะเป็นคนอะไรสักชาติ ขนาดคนไทยยังไม่คิดว่าฉันเป็นคนไทยเลย จะไปถือสาคนชาติอื่นได้ยังไง ที่เธอเดาว่าฉันเป็นคนจีนก็ไม่ถึงกับห่างไกล ขนาดคนฮ่องกงยังพูดแมนดารินใส่ฉันเลย เดี๋ยวไปเกาหลีทริปหน้า ลองดูดีกว่าจะมีคนคิดว่าฉันมาจากชาติไหน

สรุปแล้วทริปโตเกียวสั้นๆ นี้เป็นทริปที่น่าประทับใจทีเดียว เพราะฉันต้องออกเที่ยวคนเดียว รู้สึกเหมือนได้ผจญภัย ถ้าเที่ยวกับหวานใจ ฉันก็จะขี้เกียจใช้สมอง ตามให้เขาพาไปต้อยๆๆ มาคราวนี้ ฉันงัดตัวเองออกจากห้องเอง กำหนดจุดหมายเอง เดินทางไปเอง เข้าใจเอง มั่นใจเอง หลงเอง งงเอง ข้อดีก็คือ คล่องตัวไม่ต้องรอกันไปรอกันมา ไม่ต้องถามความเห็นความชอบจากใคร อยากแวะที่ไหนก็แวะ อยากกินอะไรก็กิน

สนุกดีเหมือนกัน



>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 08 กันยายน 2553
Last Update : 9 กันยายน 2553 13:36:44 น. 0 comments
Counter : 831 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.