- 04 Avril 11 เที่ยวเมืองไทยในบางกอก : เรื่องแหวะๆ ในโลกความจริง

เที่ยวเมืองไทยในบางกอก : เรื่องแหวะๆ ในโลกความจริง


ดึกแล้วแต่เห็นว่าควรจะบันทึกอัพบล็อกเอาไว้สักนิดนึง

เช้านี้ วีรกรรมที่ประทับใจตัวเองอย่างยิ่ง แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าตัวเองกลับไปเป็นคนเม้งแตกอีกรอบ ทั้งๆ ที่พยายามเลิกนิสัยขวานผ่าซากแบบนี้มานานมากแล้ว คือ การยกหูโทรศัพท์ไปหาทนายที่ทำเรื่องเปลี่ยนผู้ปกครองของเด็กหญิงหลุยส์ลูกเลี้ยงจากคุณแม่ของเด็กมาเป็นหวานใจ เพราะต้องนำไปประกอบใช้ในการรับเด็กหญิงไปดูแลรักษาตัวที่ฮ่องกง จุดหมายหลักๆ ที่โทรไปคือแจ้งว่าโอนเงินงวดแรกส่งไปแล้ว ให้ดำเนินการยื่นคำร้อง ติดต่อศาลได้เลย แต่ก็มีประเด็นเคลือบแฝงอย่างหนึ่งที่ค้างใจและอยากเคลียร์ให้เรียบร้อยคือวิธีการพูดจาของทนาย ด้วยรู้สึกว่าทนายเฒ่าเพื่อนของเพื่อนพ่อคนนี้พูดจาแย่มาก ทั้งกับฉันและกับคุณแม่ของเด็ก

หลังจากฉันต่อสายติด พอเขาพูดคำว่า "เออ" ตามที่ได้ยินและระคายหูมาอีกครั้ง ฉันจึงยิงคำถามถามเขาตรงๆ ว่า ที่ขอนแก่น การพูดคำว่า "เออ" กับลูกค้า เป็นเรื่องปกติใช่มั้ย เขาคงตกใจอ้ำอึ้งไป ฉันจึงพูดต่อว่า ฉันแค่คิดว่ามันเป็นเรื่องประหลาดดี แต่ถ้าคนแถวนั้นเห็นว่าท่าทีการพูดอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดา ฉันจะได้รู้เอาไว้

ผลลัพท์ต่อมา คือ คำว่า เออ มลายหายไปสิ้น เหลือคำว่า ครับๆๆๆ ส่วนฉันเลิกเรียกตัวเองว่า "หนู" เปลี่ยน "ดิฉัน" เปลี่ยนคำเรียกเขาว่า "อา" เป็น "คุณ" ส่วนหนึ่งที่เขาอ่อนลงอาจจะเป็นเพราะข่าวที่ว่าฉันโอนเงินให้เขาก้อนแรกแล้วก็ได้ แหวะแต่จริง เงินง้างอะไรก็ได้ แต่ก็นั่นล่ะ ไม่ต้องมารักใคร่ให้เกียรติอะไรฉัน แค่ไม่มาพูดห่วยแตกใส่ฉันก็พอ แล้วก็ทำงานตามหน้าที่ของตัวเองไปให้เสร็จสิ้น ฉันจ่ายราคามิตรภาพคือราคาสูงกว่าปกติก็ได้ แต่งานต้องเสร็จ รับไปทำทุกอย่าง เอกสารอะไรที่ยังขาด ติดขัดตรงไหน ต้องโทรตามเอง ฉันไม่ใช่เลขา นี่กะจะไม่ขยับตัวทำงานเพิ่มรออ้อยเข้าปากอย่างเดียวเลยหรือ งานง่ายๆ เงินดีๆ น่ะ มีผ่านมาไม่เยอะหรอกนะ ในชีวิตนี้น่ะ (แต่ก็ไม่แน่ งานทนายความอาจจะเจอแต่ลูกค้าติ๋มๆ ที่เกรงกลัวยอมทำทุกอย่างก็ได้)

ตาทนายคนนี้ ฉันคงได้เจอตัวจริงในวันที่หวานใจต้องไปให้การที่ศาลในเดือนหน้าและฉันต้องพาล่ามไปแปล (กูต้องเก๊กท่าอีกแล้วใช่มั้ย) ซึ่งในเรื่องนี้ตอนที่เขาพูดถึง ฉันก็เห็นลิ้นไก่เลยว่าจะโก่งราคาเหมือนที่เคยโก่งฉันมาแล้วก่อนหน้านี้ ฉันเลยดักไปว่า เดี๋ยวฉันหาเอง เขาคงผิดคาดเลยบอกว่าดีแล้ว เพราะถ้าเขาหา ทางล่ามต้องเรียกราคาสูง ฉันยังยั้งปากไว้ว่า ล่ามเรียกราคาสูง หรือแกบวกราคาเพิ่มกันแน่

เกลียดความสัมพันธ์แบบนี้ เบื่อคนทุเรศอย่างนี้ ทำให้จิตใจฉันหมอง ทำให้ต้องมองคนในแง่ร้าย แต่โลกแห่งความจริง ใครร้ายมา ก็ต้องสำแดงเดชกลับไป ใช่มั้ย เหนื่อยนะเว้ย จะคบกันดีๆ ไม่เอาเปรียบกันมันยากนักเหรอ แหวะแต่จริงอีกเช่นกัน ก็คงต้องดูกันว่าผลออกมาจะเป็นอย่างไร ถ้ามันอุบาทชาติชั่วเกินทน อย่างมากอย่างร้ายที่สุดก็ยื่นเรื่องใหม่ เปลี่ยนทนายใหม่เท่านั้นเอง

ส่วนเรื่องอื่นๆ วันนี้ จอยกับรัตน์มากินอาหารกลางวันที่โรงแรมด้วยกัน สามสาวนั่งพูดคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของรัตน์ เพราะมีช่วงหนึ่งที่ห่างๆ กันไป ไม่ค่อยได้อัพเดทความเคลื่อนไหว

สี่โมงเย็น นั่งแท็กซี่ไปลงที่หัวลำโพง หวานใจนั่งต่อไปเพื่อเดินทางไปทำงานที่บังกาลอร์ ส่วนฉันและหลุยส์ลงนั่งรถไฟใต้ดินไปงานหนังสือ วันนี้ "เส้นแสงฯ" ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒ มาถึงงานหนังสือ พี่แป๊ดเป็นธุระให้น้องเจย์ไปส่งหนังสือที่บูธอื่นๆ ให้ แต่ฉันต้องไปแวะบอกว่าขอให้เพิ่มในใบส่งของเดิม

หลังจากนั้นพาเด็กหญิงเดินซื้อหนังสือ ส่วนใหญ่ได้หนังสือความรู้ เลยแวะซื้อการ์ตูนโดเรมอนให้ชุดนึง




>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 05 เมษายน 2554
Last Update : 5 เมษายน 2554 2:09:59 น. 2 comments
Counter : 1032 Pageviews.
Share

 
ตอนแรกอ่านก็คิดว่าทำไมผู้หญิงคนนี้เขียนดีจัง

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนไปนั่งอยู่ใกล้ ๆ

ไปอ่านโพรไฟล์ึถึงได้รู้

ก็พี่สาวคนนี้เค้าเป็นถึงนักแปลแถมเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์อีกนี่นะ

เก่งจังค่ะ ชื่นชม ชื่นชอบ ^^


โดย: pamaano วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:9:53:08 น.  

 
ชอบๆๆความรู้สึกทีเป็นคนขวานผ่าซากมากๆ
เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ
ปล.แอบอิจฉาได้ทานก๋วยเตี๋ยวเนินหย่องคะ


โดย: คุณเก๋ IP: 91.178.41.134 วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:15:21:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.