- 11 NOVEMBRE 11 เพราะเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ ข้าวกล่องอาหารกลางวันจึงไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

เพราะเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ ข้าวกล่องอาหารกลางวันจึงไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

lunchbox
สองสามวันมานี้ มุมแม่ครัวในตัวฉันคึกคักเป็นพิเศษ

นอกจากเสิร์ชหาสูตรตามเว็บไซต์แล้ว ฉันงัดตำราอาหารต่างๆ ที่สะสมเอาไว้หลายเล่มมากองไว้ข้างตัวรอเปิดอ่าน

นอกจากจะเพื่อหาเมนูใหม่ๆ มาลองทำ เพื่อสนองความอยากของตัวเองอย่างแกงเทโพ เพื่อเอาใจสามีด้วย(การใช้เครื่องวาฟฟเฟิลที่อุตส่าห์อ้อนให้เขาซื้อให้ทำ)ขนมรังผึ้ง ตอนนี้มีหน้าที่ … เอ่อ … ฟังดูเศร้าๆ เนอะ เรียกว่ากิจกรรมใหม่ละกัน กิจกรรมใหม่ล่าสุดที่ขับดันให้ต้องเสาะหาไอเดียทำของกิน คือ กล่องอาหารกลางวันใส่กระเป๋าให้เด็กหญิงไปกินที่โรงเรียน

นับตั้งแต่รู้ข่าวว่าต้องทำอาหารกล่องเพราะบริการอาหารโรงเรียนเขาปิดรับแล้ว ฉันก็พยายามระลึกถึงความหลังว่าตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก ห่ออาหารอะไรไปกินที่โรงเรียน ภาพเดียวที่จำติดตา คือ กล่องทัพเพอร์แวร์ทรงสี่เหลี่ยมจตุรัส ใส่ข้าวกับปลาอินทรีทอด ตอนช่วงปอ ๑ - ๔ (แล้วมีเพื่อนที่นั่งที่โต๊ะในโรงอาหารจ้องอาหารในกล่องของฉันอยู่นาน ก่อนจะเอ่ยปากถามว่า ปลาบ้านเธอไม่มีก้างเลยเหรอ) หลังจากนั้นตอนปอ ๕ ถึงมอ ๑ ไปอยู่โรงเรียนประจำ ถือคูปองเด็กหอไปแลกอาหาร นับแต่นั้น ไม่ว่าจะย้ายโรงเรียนอีกกี่หนก็ไม่เคยได้ห่ออาหารกลางวันไปโรงเรียนเลย

เอาล่ะสิ อย่างนี้ เรียกว่าเข้าขั้นไร้ประสบการณ์ต้องเริ่มใหม่หมดตั้งแต่ต้น ข้อนั้นไม่เท่าไหร่ ถ้าเด็กที่ถือกล่องไปโรงเรียนเป็นเด็กช่างกิน กินง่าย ไม่เลือกกิน แต่ในกรณีของฉัน มันไม่ใช่!

ลองระลึกดูว่าตลอดช่วงที่อยู่ด้วยกันมา เด็กกินอะไรหมดบ้าง (นอกจากอาหารขยะต่างๆ เช่น ขนมกรุบกรอบ มาม่าต้ม ไอ้ที่ไม่ค่อยขยะมากอย่างลาบก็ขอเอาไว้ว่ากินที่บ้านเถอะ กลัวไปเปิดกินในห้องเรียนที่ติดแอร์แล้วกลิ่นจะคละคลุ้งรบกวนคนอื่นๆ ) ภาพแรกที่แวบเข้ามาคือ ข้าวเหยาะซอสถั่วเหลืองกินกับหมูแดดเดียว เอาวะ... ลองดู

ไอเดียพอมี แต่อุปกรณ์ไม่ครบ ก็ไม่ควร ตั้งแต่วันแรก พอส่งเด็กเข้าโรงเรียนแล้ว ฉันแวะเข้าซูเปอร์ที่มีอุปกรณ์ห่อข้าวกล่องจากญี่ปุ่น ได้ที่ตัดขนมปังปิดขอบสำหรับทำแซนด์วิช ได้ชุดที่แบ่งอาการเป็นช่องๆ ไม่ให้ปนกันทำด้วยซิลิโคนมาชุดนึง ซึ่งมีประโยชน์มาก เอามาแบ่งใส่ผลไม้ลูกเล็กๆ หรือตัดเป็นชิ้นเล็กๆ (สะดวก ง่าย สวยงาม) หรือขนม (ยังไม่อาจหาญก้าวข้ามไปทำของหวานเป็นเรื่องเป็นราว จึงยังเป็นเพียงความตั้งใจลมๆ แล้งๆ)

เห็นเด็กกินเป็นอันดี เหลือกลับมาน้อย ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะนั่งกินให้ห้องกับเพื่อนๆ เป็นเวลา บรรยากาศครึกครึ้น ไม่สามารถงอแง หุบปากแน่น น้ำตาปริ่ม ก้มหน้างุดได้ วันถัดๆ มา จึงไม่ค่อยหนักใจเท่าไหร่ เหลือแค่ต้องวางแผนล่วงหน้าว่าจะทำอะไร ซื้อเครื่องเครามาให้พร้อม แล้วก็ตื่นมาทำ อะไรที่เตรียมได้ตอนกลางคืนก็เตรียมไว้ เช่น หมักไก่เอาไว้ชุบเกล็ดขนมปังทอด หมักหมูเตรียมเอาไว้ย่าง นึ่งข้าวเหนียวให้สุกรออุ่นอีกรอบ ต้มพาสต้า ทอดเบคอน คลุกกับเนยแข็ง โรยเนยแข็งด้านหน้า พร้อมเข้าเตาอบตอนเช้าเป็นกราแต็ง

จนถึงตอนนี้ ยังรู้สึกสนุกดีกับการจัดอาหารลงกล่องให้ดูมีสีสันน่ากิน ยิ่งทำยิ่งมีไอเดียผุดพราย ยิ่งมีกำลังใจ เมื่อเด็กบอกว่าเพื่อนชมว่าสวยดี

อย่างไรก็ตาม ยังไม่อยากจะดีอกดีใจมากไป คงจะต้องลองดูกำลังใจและกำลังกายของตัวเองไปอีกสักพักว่าจะต้นแรงปลายแผ่วหรือเปล่า








>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 11 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2554 18:19:05 น. 0 comments
Counter : 1724 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.