- 01 DECEMBRE 09 ข้อคิดสำหรับผู้บริหารทางไกล

ข้อคิดสำหรับผู้บริหารทางไกล

P1020317
     มีข้อคิดสองสามประการที่ฉันได้เรียนรู้และฝึกตัวเองให้ทำให้ได้ในช่วงสองปีมานี้ ช่วงที่ต้องมารับหน้าที่ “ผู้บริหารทางไกล” ในกิจการสำนักพิมพ์กำมะหยี่

     ข้อแรก คือ การไม่กังวลล่วงหน้า ไม่คิดเองเออเอง มองโลกในแง่ร้าย ว่าสิ่งแย่ๆ จะเกิดขึ้นตลอดเวลา ทุกคราวที่เห็นปัญหาโผล่เข้ามาวับๆ แวมๆ ต้องไม่ตีตนไปก่อนไข้ ถ้ามันจะเกิดขึ้นจริงๆ ก็ยอมรับว่าปัญหาเป็นส่วนหนึ่งของการทำงาน เรามีหน้าที่หาทางแก้ไขกันไปเท่าที่จะทำได้ ตามอัตภาพและกำลังที่มีอยู่ และถ้ามันจะแก้ไม่ได้ แม้ว่าเราจะทำเต็มที่แล้ว เนื่องจากอะไรก็ตาม ก็ให้ทำใจ อย่ายึดมั่นถือมั่นว่าทุกอย่างจะต้องได้ตามที่เราวางไว้เป๊ะๆ

     หนังสือทุกเล่มทีโจทย์ต่างๆ กันเข้ามาเกี่ยวข้อง โจทย์ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเวลาและจังหวะในการวางแผง ในช่วงหนึ่งปี มีจังหวะวางแผงที่เหมาะเหม็งหลักๆ อยู่สองสามช่วง ที่เห็นชัดๆ คือช่วงงานหนังสือ 2 ครั้ง เดือนมีนากับเดือนตุลา ในช่วงนั้นโรงพิมพ์จะมีงานเยอะ สายส่งจะมีกำหนดปิดรับหนังสือ เราต้องเช็คทุกอย่างให้อยู่ในจังหวะนั้นๆ เท่าที่ผ่านมา ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าจะต้องวางแผนวางกำหนดการทำงานอย่างไรจึงจะได้ตามประสงค์

     แต่ถ้าทำไม่ได้ ให้ข้ามไปข้อ 3

     ข้อสอง คือ การรู้จักไว้วางใจคน ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยคิดว่่าจะต้องไว้ใจใคร เพราะไม่เคยมีความเสี่ยงใดๆ ให้ฝากอยู่ในมือคนอื่น พอมามีกิจการแต่ต้องอยู่ไกล โชคยังดีที่มีมีหุ้นส่วนดูแลสิ่งที่ต้องดูแลในเมืองไทย สิ่งเดียวที่ทำได้ คือ ไว้ใจเพื่อนร่วมงาน ยืมจมูกคนอื่นหายใจทำในสิ่งที่เราทำเองไม่ได้เพราะอยู่ไกลเกิน

     ไม่ใช่ว่าฉันเป็นแม่พระ ที่อ่อนหวานอ่อนโยนมองโลกและคนดีไปหมด มีบางวูบอยู่เหมือนกันที่มีความกังขาว่าเขาจะให้ใจกับงานเหมือนที่เราให้หรือเปล่า เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราทุ่มเทกับเจ้าสิ่งที่รู้จักกันว่า “สำนักพิมพ์กำมะหยี่” ขนาดไหน เขาจะรู้หรือเปล่าว่าที่เราจู้จี้จุกจิก อยากรู้ข่าวคราวในทุกขั้นตอน เป็นเพราะมันห่างมือห่างไม้เสียเหลือเกิน ถ้าทำเองได้ ฉันไม่รบกวนใครอยู่แล้ว และทุกครั้งที่กริ่งเกรงหวาดหวั่น ประโยคเดียวที่ระงับความฟุ้งซ่านได้คือ ฉันต้องรู้จักไว้วางใจคน

     คนที่สามารถร้ายได้สุดๆ แต่ก็ดีได้สุดๆ อย่างน่าอัศจรรย์ เหมือนกับคำขวัญของสนพ. “เราเชื่อมั่นในความมหัศจรรย์ของมนุษย์”

     ข้อสาม คือ การให้อภัยและให้โอกาสทั้งกับตนเองและคนอื่นๆ ฉันเป็นคนที่ทำพลาดมาเยอะ ข้อเสียมีไม่น้อย มองสั้นไปบ้าง มองยาวไปบ้าง ข้อคิดประการนี้ ฉันอยากให้เป็นวัฒนธรรมขององค์กรเลยทีเดียว เพราะคนเราพลาดพลั้งเผลอกันได้ แต่คงไม่มีใครอยากให้เป็นเช่นนั้น ขอเพียงยอมรับความผิดของตัวเอง เพื่อจะได้เปิดใจยอมรับความผิดของคนอื่น ร่วมกันป้องกันแก้ไขไม่ให้เกิดขึ้นอีก

     คนในสำนักพิมพ์ของเราไม่มีใครเคยทำสำนักพิมพ์มาก่อน การที่จะทำผิดย่อมเกิดขึ้นได้ งานทำหนังสือมีรายละเอียดมากมาย ทั้งเนื้อหาและขั้นตอนการผลิตที่อาจจะเป็นกับดักให้เราพลาดท่าตกลงไปได้เสมอ ถ้าใครทำพลาดไปแล้ว การมานั่งจับผิดกัน เป็นเรื่องเสียเวลาและเสียอารมณ์โดยเปล่าประโยชน์ สิ่งที่ฉันต้องการคือ คนผิดอย่าตะเบง ผิดก็ยอมรับความผิดนั้นเสีย และตื่นตัวระแวดระวังในคราวต่อไป คนอื่นๆ ก็ให้อภัยไม่ฟื้นฝอยหาตะเข็บ


      แค่นี้ ทุกคนก็จะอยู่ร่วมและทำงานแบบทางไกลกันอย่างสันติสุข



>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่






Create Date : 01 ธันวาคม 2552
Last Update : 1 ธันวาคม 2552 22:27:06 น. 0 comments
Counter : 845 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.