- 16 NOVEMBRE 10 เมื่อวินัยหย่อน ชีวิตก็ยานๆ

เมื่อวินัยหย่อน ชีวิตก็ยานๆ

NightLife
วันสองวันมานี่ จิตใจห่อเหี่ยวอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกขึ้นมาตะหงิดๆ ว่า ชีวิตเริ่มซ้ำซากจำเจ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่อาทิตย์ยังดีใจอยู่เลยที่กิจวัตรประจำวันเริ่มเข้าที่ลงตัวแล้ว ส่วนหนึ่งและเป็นส่วนใหญ่น่าจะมาจากวินัยเริ่มหย่อนยาน เริ่มตั้งแต่เช้าตรู่ เช้านี้ลุกขึ้นมาหลังจากหวานใจไปทำงานแล้ว มันเหมือนทำหน้าที่ภรรยาไม่เต็มที่ ส่วนสามีก็แสนดีเข้าอกเข้าใจ ไม่เคยต่อว่าเลยสักแอะ

รู้สึกแย่นิดหน่อย อ้างไปว่าร่างกายต้องการพักผ่อนเพราะได้ออกกำลังกาย ไหนจะเข้าเมือง ต้องเดินไปมาเพื่อไปขึ้นรถไฟใต้ดินและรถเมล์ ไหนจะไปเรียนโยคะ แต่จะว่านอนไม่พอก็พูดไม่เต็มปากเต็มคำ เมื่อคืนเริ่มมาตรการควบคุมตัวเองกับหวานใจ ลุกจากหน้าทีวี ผละจากแก้วไวน์พากันขึ้นห้องนอนตั้งแต่ห้าทุ่ม จากปกติที่จะนั่งเอ้อระเหยกันถึงเที่ยงคืนตีหนึ่ง ซ้ำร้ายบางคืนติดลมเปิดขวดใหม่ด้วย

เมื่อคืนทำได้ คืนนี้จะทำอีก นอกจากนี้ฉันต้องพยายามตื่นขึ้นมาพร้อมกับหวานใจให้ได้ จัดให้เป็นเป้าหมายเล็กๆ ประจำวัน ให้เป็นวินัยเล็กๆ ที่เป็นจุดเริ่มต้นให้กับวินัยในเรื่องอื่นๆ ในชีวิตประจำวัน ลงไปเดินออกกำลัง ไปนั่งทำสมาธิกำหนดลมหายใจที่ชายหาดในตอนเช้า หลังจากอัพบล็อกตอนเช้า เพื่อรวบรวมสติสำหรับเริ่มวันใหม่อย่างที่กำลังนั่งพิมพ์ก๊อกแก๊กอยู่ในตอนนี้ เมื่อกลับมาจากเดินเล่น รดน้ำต้นไม้ กินอาหารเช้าเบาๆ กลับมานั่งหน้าจอเล่นเกมส์ เอ้ย … อือ เล่นเกมส์นิดหน่อย เริ่มดูกิจการในสำนักพิมพ์ เปิดหนังสือแปลงานต่อ กินข้าวกลางวัน เตรียมตัวไปหาลูกหมา

เรียกรถแท็กซี่มารับไปที่สถานรถไฟใต้ดิน ไปต่อรถเมล์ ใช้ระบบใหม่ คันไหนมาก่อน ไปก่อน ไม่ยืนรอดมควันพิษกลางเมือง ปกติรถเมล์สายตรงสุดลงหน้าศูนย์กักกันโรคสัตว์จากแถวเซ็นทรัลคือสาย 30X แต่สายนี้รถมีน้อยต้องรอนานมากบางทีตั้งสิบห้านาที ส่วนตัวเลือกอีกทางหนึ่งคือขึ้นสาย 4X ไปต่อสาย 970 ที่โรงพยาบาลควีนแมรี แบบหลังรถวิ่งอ้อมเข้าถนนเส้นเล็กเส้นน้อย จอดป้ายเยอะกว่า แต่อย่างน้อยก็มีการเคลื่อนที่ ได้เห็นถนนหนทางตึกรามบ้านเรือนและชีวิตผู้คน เยี่ยมลูกหมาเสร็จ ขากลับไม่ค่อยมีตัวเลือกเท่าไหร่ ยังไงก็ต้องขึ้น 30X เพราะรถวิ่งทางลัดขึ้นทางยกระดับวนไปลงที่ป้ายเดิมที่ขึ้นขาไป ใช้เวลาแค่สิบนาทีนิดๆ ถึงจะต้องรอนานหน่อยแต่ก็คุ้ม และแถวนั้นอากาศก็ปลอดโปร่งไม่มีควันรถมากนัก พอจะรอได้อยู่ ตอนที่รอนี่ล่ะ สมรภูมิในจิตใจก็เริ่มคุอีกครั้ง เริ่มลังเลว่าจะนั่งสาย 69X ไปคอสเวย์เบย์เพื่อกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาแล้วกลับบ้าน หรือจะรอ 30X ไปเรียนโยคะ เมื่อวานถึงขนาดวัดดวงคันไหนมาก่อนไปทางนั้นกันเลยเชียว

เรื่องของเรื่อง มันไม่ค่อยเป็นเรื่องเท่าไหร่ มันก็แค่ฉันยังปรับใจรับการทำโยคะอย่างรวดเร็ว ปัง ปัง ปัง ประหนึ่งเต้นแอโรบิค เหนื่อยแฮ่ก เหงื่อโซมกายไม่ค่อยได้ รู้สึกว่าตัวเองทำได้ไม่ดี แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าหลักเบื้องต้นของโยคะคือการพัฒนาตัวเองทีละน้อย ค่อยๆ ทำ ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป แต่มันก็อดใจร้อนและใจเสียเมื่อเห็นเพื่อนร่วมชั้นทำได้พรวดๆ หวังไว้แค่ว่า เมื่อเข้าเรียนบ่อยๆ จะเริ่มคุ้นชินกับท่าต่างๆ ร่างกายจะทนรับไหวและจะสนุกไปกับมันอย่างที่เคย น่าจะเป็นเพียงช่วงปรับตัวปรับใจ เดี๋ยวพอปรับได้ คงไม่ต้องมาฮึดตัวเองให้ไปเข้าเรียนแบบนี้

จะมีก็แต่เรื่องงานที่โอเคหน่อย เล่ม "ไก่ใส่พลัม" สรุปสเป็คกระดาษ เทคนิคการพิมพ์ และราคาได้แล้ว ตอนนี้ก็พ้นมือฉันไปแล้ว ได้เวลาดูแลเล่มต่อไป งานแปลก็ไม่เลวนัก ทำได้สม่ำเสมอ บางวันได้เยอะ บางวันได้น้อย แต่ก็ได้ทุกวัน

ก็ยังดี




>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 16 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2553 8:42:03 น. 0 comments
Counter : 925 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.