|
ถนนสายนี้มีตะพาบ 181-184 ตอน 321 CAFE คาเฟ่นี้มี...
ถนนสายนี้มีตะพาบ 181-184 321 CAFÉ คาเฟ่นี้มี...
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นกลางดึกปลุกลลดาให้ลืมตาตื่น หล่อนยังคงง่วงงุนเพราะเพิ่งปิดต้นฉบับ ขนมหวานในดวงใจ หนึ่งในคอลัมน์สุดฮอตของหนังสือ เล่าเรื่องแปลก ถึงหัวหนังสือกับชื่อคอลัมน์ที่หล่อนเป็นนักเขียนประจำจะแลดูย้อนแย้งแต่ก็เป็นคอลัมน์ที่ได้รับเสียงตอบรับล้นหลามจากคนอ่านจนมีแฟนคลับมากมายเพราะขนมหวานแต่ละชนิดที่ลลดาหาข้อมูลมาเขียนนั้นมีที่มาและความเชื่อที่ล้วนเชื่อมโยงเข้าหาเรื่องประหลาดลี้ลับทั้งในและนอกประเทศ โดยเฉพาะคราวนี้ที่หล่อนเขียนถึงขนมลา ขนมพื้นเมืองของภาคใต้ ที่แม้แต่ชื่อก็ชวนฉงนแล้วว่าเส้นเล็กๆสีทองติดกันเป็นแพนั้นมีที่มาอย่างไร หล่อนสนุกที่ได้หาข้อมูลและกว่าจะเขียนโยงเข้าหาเรื่องเล่าจนปิดต้นฉบับได้ก็ค่อนรุ่ง และตอนนี้มันถึงกำหนดต้องส่งในเช้าวันพรุ่งนี้แต่... ทำไมรับช้านักล่ะ เสียงทุ้มปลายสายบ่งบอกถึงอารมณ์มันทั้งขุ่นเคืองและห้วนจัดจนคนฟังต้องถือโทรศัพท์ออกห่างด้วยความระอา โทรมาทำไมป่านนี้คะ ลลดาเสียงยานคาง หล่อนยังงัวเงียแต่ก็เหลือบมองนาฬิกาแขวนหน้าประตูแล้วถึงกับขยี้ตาให้แน่ใจนี่มันตีสามนะคะพี่ภาค ไม่ใช่สามทุ่มมีอะไรรึเปล่าคะ ก็มีน่ะสิ ปลายสายตอบกลับแต่คราวนี้ไม่เข้มเท่าเดิมน้ำเสียงติดจะเกรงใจด้วยซ้ำ โทษทีพี่เพิ่งขับรถกลับบ้านก็เลยนึกถึงเรานี่แหละ ขับรถกลับบ้านแล้วนึกถึงเนี่ยนะ หล่อนเสียงขึ้นจมูกนึกฉุนขึ้นมาทำไมไม่มาหาถึงที่ซะเลยล่ะคะ ถ้าจะนึกถึงกันตอนตีสามขนาดนี้ ก็อยากอยู่แล้วพี่ก็อดใจรอไม่ไหวไง พรุ่งนี้เช้าเข้าออฟฟิศเร็วๆ ด้วยนะพี่มีงานจะมอบหมายให้เราทำ อีกแล้ว?... งานอะไรคะ หล่อนถามไปอย่างนั้นคิดว่ารุ่นพี่หนุ่มคงแค่ความคิดฟุ้งซ่านและเก็บงำไว้ไม่ไหวจนต้องหาทางระบายเพราะไม่อย่างนั้นคงล้นเอ่อในสมองราวกับน้ำรอการระบายในกทม. ก็เรื่องเดิมๆ เรื่องเดิม? ลลดาทวนคำฟังแล้วเริ่มจะทะแม่งๆ รีบกระเด้งตัวขึ้นนั่งหายง่วงเป็นปลิดทิ้งทันทีเมื่อได้ยินคำว่าเรื่องเดิมๆ นั่นแหละ อย่างที่คิด ปลายสายตอบกำกวมได้อีก หล่อนไม่อยากคิดอกุศลแต่ความคิดมันห้ามยากและตอนนี้เหมือนยิ่งตอกย้ำว่าที่คิดนั้นเป็นจริง... ขอร้องนะคะเรื่องอะไรก็ส่งมาได้แต่อย่าเอาเรื่องลึกลับมาให้ทำอีก อุตส่าห์หนีไปทำเรื่องขนมหวานแล้วอย่าหาเรื่องนอนไม่หลับมาให้ดาอีกเลย หล่อนโอดครวญเสียงอ่อนเสียงหวานไปตามสายแต่ปลายสายกลับเงียบจนหล่อนต้องตอกย้ำอีกครั้งราวกับต้องการคำตอบที่แน่ชัดอีกที ดานอนแทบไม่หลับตั้งแต่เรื่อง321 นั่นแล้วนะคะพี่ภาค ก็เราทำตัวเองใช่ไหม ปลายสายหัวเราะแต่น้ำเสียงจริงจังใครกันที่บอกว่าอยากมีผลงานเร็วๆ นายจะได้เห็น ไม่งั้นก็ดักดานอยู่แต่คอลัมน์หาคู่ อย่าย้ำได้ไหมพี่ภาคดาไม่อยากนึกถึง ลลดาถึงกับหน้าเหยเกก็จริงของภคภาคที่เขาบอกว่าหล่อนทำตัวเองก็ไม่ผิดนัก หล่อนอยากทำอะไรที่ได้น้ำได้เนื้อมากกว่ามานั่งตอบจดหมายทางบ้านเรื่องหาคู่จับคู่ แต่ใครจะคิดว่าเรื่องลี้ลับหาคำตอบไม่ได้จะมีจริงในเมื่อหล่อนร่ำเรียนมาแบบที่ว่าหลักการทุกอย่างย่อมมีเหตุผลในตัวและสามารถหักล้างได้ด้วยการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์เสมอ แต่321 ไม่ใช่อย่างที่คิด... แล้วมันคืออะไร? ว่าไง เงียบแบบนี้แสดงว่ายอมรับสินะ หญิงสาวนิ่งงันไปจนคนปลายสายถามย้ำกลับมาและหล่อนก็จำยอมรับอย่างปฏิเสธไม่ได้ ก็ยอมรับค่ะว่าดาทำตัวเองอยากเปลี่ยนเองแต่หาคนอื่นเถอะนะพี่ภาค ดาไม่เอาแล้ว ตอนนี้ดามีความสุขกับขนมหวานเขียนไปไม่ต้องเสียวสันหลังแบบนั้นอีก ไม่ได้ ภคภาคปฏิเสธทันควัน อ้าว! ทำไมล่ะ หล่อนก็ย้อนถามเสียงสูงเช่นกัน ทำไมจะไม่ได้ก็ในเมื่อ 321 ปิดตัวไปแล้ว ที่พี่โทรมาตีสามนี่ก็เพราะว่าเพิ่งขับรถผ่านเมื่อกี้ไงภคภาคเน้นชัดถ้อยทุกคำ แล้วพี่ถึงเห็นว่ามันยังอยู่ ห๊ะ! อย่าบอกนะคะว่า... หล่อนไม่กล้าเอ่ยแต่ก็อยากรู้เรื่องที่บรรณาธิการหนุ่มต้องการบอกไม่จริงใช่ไหมพี่ภาค จริง... ก็เรื่องนี้แหละที่พี่ตั้งใจโทรมาชายหนุ่มนิ่งไปครู่ใหญ่ คนฟังก็แทบกลั้นหายใจรอฟังแล้วคำตอบของบรรณาธิการหนุ่มทำให้หล่อนหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง 321กลับมาเปิดบริการอีกแล้วนะ แสดงว่าจะมีเรื่องอะไรอีกแล้วใช่ไหมคะ หล่อนขนลุกขนชันแต่ยังกลั้นใจถาม คราวก่อนเจอกับตัวยังเข็ดไม่หายเห็นแขวนป้ายปิดกิจการดายังดีใจแทบตาย พี่จำได้ว่าป้ายเขียนว่าปิดกิจการชั่วคราวพี่เห็นเมื่อกี้แล้วยังถ่ายติดภาพประหลาดมาด้วย พรุ่งนี้รีบเข้ามาดูกันล่ะบรรณาธิการหนุ่มเน้นเสียงจริงจังแต่ทำคนฟังสะท้าน ไม่จริง!... ได้ยินไหมลลดาพรุ่งนี้เข้าออฟฟิศก่อนเก้าโมงเช้านะ นั่นล่ะ...ที่ทำให้รู้ตัว ลลนาถึงกับสะดุ้งละล่ำละลักตอบ แต่ 321 ปิดไปนานแล้วนะคะแล้วรูปที่บอกว่าถ่ายติดมานั้นพี่บอกมาเลยได้ไหม ดาจะได้เตรียมใจไว้ก่อนกลัวช็อกตาย พี่คิดว่าภาพที่ถ่ายติดนั้นเป็นภาพเปรตแต่ไม่คอนเฟิร์มนะต้องมาดูด้วยกันแล้วไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา หา! หล่อนอุทานรอบสองติดๆ เป็นไปได้ยังไงรู้ได้ยังไงเหรอคะว่าเป็นเปรต ก็จากที่เคยได้ยินผู้เฒ่าผู้แก่เล่ามามันตรงตามลักษณะที่พี่เห็น เล่าหน่อยว่าหน้าตาเป็นยังไงแบบว่ารูปร่างอะไรแบบนี้หล่อนกระตือรือร้นขึ้นทันตาทั้งที่เมื่อครู่ยังปอดอยู่ ดาจะได้ประเมินถูกว่าจะชวนใครไปพิสูจน์ระหว่างเมยาสาวซิกเซ้นต์กับแม่หมอตีระกา ก็เป็นภาพเงายาวๆ ตัวผอมเก้งก้างมือเท่าใบพาย ร่างเหมือนจะโปร่งแสงแต่ทะมึนสีเทาค่อนข้างดำ เดินกระย่องกระแย่งตามติดผู้ชายคนนึงเข้าไปใน321 แล้วทีนี้พี่ก็ไม่แน่ใจเลยถ่ายรูปมา ปรากฏว่าติดจริงๆ แล้วเงานั้นยังสูงทะลุหลังคาร้านขึ้นไปอีกเกือบถึงต้นไม้ใหญ่เลย โอย... แล้วเขาเข้าไปทำไมคะ อย่าบอกนะว่าไปหากาแฟกิน จะบ้าเหรอ! ภคภาคเอ็ดมาตามสาย ยังจะมาพูดเล่นอีก ของแบบนี้พูดเล่นได้ไงเขาว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ดาก็รู้ค่ะแค่คิดไปอย่างนั้นเอง หล่อนตอบเสียงอ่อย แต่ดายืนยันว่าไม่ทำนะพี่ ไม่อยากยุ่งเรื่องผี เรื่องเปรต หรือชัตเตอร์กดติดวิญญาณดาก็ไม่ยุ่ง ไม่เราแล้วใครจะกล้าไหนบอกพี่ไงว่าอยากเลื่อนขั้นเป็น บก. เล่าเรื่องแปลกเร็วๆ ลลดาส่ายหน้าหวือทั้งที่ปลายสายไม่สามารถเห็นกิริยาอาการขยาดหล่อนทำหน้าสยดสยองเมื่อนึกถึงเรื่องที่เคยเจอคราวก่อนกับเมยา
ก็แค่หวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะเป็นบรรณาธิการที่ฝีมือเก่งฉกาจ แต่ก็ไม่ได้อยากเป็นตอนนี้สักหน่อย... ลลดาคิดในใจแล้วหลับตาปี๋เมื่อภาพสุดท้ายของอุบัติเหตุบนท้องถนนหน้า321 ซ้อนทับเข้ามาในความทรงจำ ก็ไม่ใช่เลื่อนขั้นแบบนี้นะพี่ภาคหล่อนตอบปฏิเสธทันทีที่คิดได้ ดาก็แค่หวังว่าสักวันนึงจะเป็นบรรณาธิการเก่งๆแบบพี่ภาค แต่ก็ไม่ต้องรีบใช่ป่ะ ดาไมรีบเข้าใจไหมคะ โอกาสมาแล้ว พี่เองก็หวังว่าสักวันนึงจะได้ขึ้นเป็นบก. บริหารเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเอาผลงานมาเร็วๆ พี่จะได้ดันเราขึ้นแทนตำแหน่งพี่ แต่ดาไม่อยากทำนี่คะหล่อนโอดครวญหวังความเห็นใจ แต่ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆกลับมาพร้อมคำตอบ เอาน่า ถือว่าช่วยๆกัน ช่วงนี้เศรษฐกิจซบเซา หนังสือเราก็ยอดตกจะอยู่หรือตายก็ยังไม่รู้ ช่วยๆกระตุ้นยอดขายกันหน่อยเถอะ แต่ว่า... หล่อนพูดไม่ออก โอเคนะ นอนๆพี่จะพักผ่อนแล้ว ปลายสายตัดฉับไปทันทีหลังจากทิ้งระเบิดอานุภาพร้ายแรงให้หล่อนแทนที่จะได้นอนคราวนี้ตาค้างแทบไม่ต้องพึ่งคาเฟอีนเลยเชียว เจริญแล้วลลดาเอ๊ย... หล่อนอยากจะหัวเราะแต่ก็ขำไม่ออกคิดผิดจริงจังที่มาทำนิตยสารหัวประหลาดเล่มนี้ มันทำให้หล่อนต้องพบเจอเรื่องแปลกๆตลอดเวลา ไหนจะข่าวสามีฆ่าภรรยาหวังอวัยวะ ข่าวซอมบี้หญิงงามกินเลือดเด็กไม่พอยังข่าวผีหัวขาดล่าหัวคนนั่นอีก แต่ข่าวไหนก็ไม่วายล้วนพัวพันกับ 321ที่ทำให้หล่อนต้องไปพิสูจน์จนเห็นกับตาและแทบช็อคกับสิ่งที่เห็น แล้วนี่ภคภาคจะให้หล่อนทำข่าวเรื่องเปรตเข้า321 อีก? จะอัพเลเวลกันมากไปหน่อยแล้ว... หล่อนวางสายหลังจากฟังบรรณาธิการหนุ่มพูดย้ำๆซ้ำไปซ้ำมา ขนาดว่าตอนนี้หล่อนย้ายจากทำเรื่องลี้ลับมาทำคอลัมน์ขนมหวานแล้วยังจะให้ย้อนกลับไปหาผีๆอีก ใครจะทำใจไหว หล่อนคนนึงล่ะจะไม่ทน แต่พอนึกถึงเรื่องเปรตที่ภคภาคว่าลลดาก็ผุดลุกขึ้นมาที่โต๊ะทำงานเปิดโน้ตบุ๊คคู่ใจเลื่อนหาคอลัมน์ที่เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อครู่ อะไรมันจะเป๊ะขนาดนั้น! พอปิดต้นฉบับเรื่องขนมลากับเรื่องเล่าและตำนานความเชื่อเรื่องงานบุญสารทเดือนสิบแล้วทำไมช่างบังเอิญที่พรุ่งนี้หล่อนต้องไปดูภาพติดวิญญาณที่สำนักพิมพ์แถมภาพนั้นยังเป็นภาพเปรตด้วย ขนมลากับภาพเปรตช่างบังเอิญมาให้หล่อนต้องทำในเวลาไล่เลี่ยกันหรือว่าหล่อนจะคืนฟอร์มคอลัมน์เดิมด้วยการประเดิมเรื่องราวความเชื่อที่ว่าขนมลาเกิดขึ้นเพื่อทำให้เปรตที่มีปากเท่ารูเข็มได้กินในงานบุญ ก็คงจะเก๋ดีไม่หยอก...แต่ว่า... ลลดาปิดโน้ตบุ๊คแต่ยังคงนั่งซึมอยู่อย่างนั้นชีวิตนี้หล่อนจะหนีพ้นเรื่องลี้ลับกับ 321 คาเฟ่หรือไม่ก็ยังไม่รู้ ที่รู้ๆพรุ่งนี้ หล่อนคงต้องทำหน้าที่นักข่าวสาวใจกล้าท้าวิญญาณอีกหนแน่นอน แล้วครั้งนี้หล่อนจะเลือกใครไปร่วมชะตากรรมด้วยกันดีล่ะ... ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้วจบแบบป่วงๆ กับการฟิจเจอริ่งโจทย์ตะพาบ 4 ตอน (ตัวหนังสือสีแดง) เข้ากับ 321 คาเฟ่รอบนี้ไม่มีหลอนแต่มี... แทนค่ะ เอาไว้ค่อยมาต่อเมื่อฟ้าฝนเป็นใจว่าใครจะได้ไปร่วมชะตากรรมกับลลดา(ก็ยังไม่รู้เมื่อไหร่ละหนอ?) จริงๆอยากเขียนเรื่องของตัวเองมาก แต่กลัวว่า 4 โจทย์จะยาวเป็น 10 หน้าแล้วจบไม่ลงค่ะก็เลยเอามาเป็นเรื่องสั้นขนาดกระทัดรัดให้อ่านกันเพลินๆ ดีกว่า แต่ขอเล่านิดนึง... โจทย์4 ข้อที่ไม่ได้เขียนนี้จดเอาไว้ตลอดค่ะ แต่ไม่ได้เขียนสักทีผลัดวันประกันพรุ่งจนได้ที่กลั้นใจว่าถ้าไม่ได้เขียนงวดนี้คงดินพอกหางหมูละอาจจะหายไปอีกนานเพราะความขี้เกียจค่ะ แต่พี่เว็บใจดีส่งถ้วยรางวัลอวอร์ดปีที่แล้วมาให้กระตุ้นความอยากเขียนบล็อกได้มากจริงๆ ขอบคุณพี่เว็บมากๆ นะคะ ว่าแล้วก็ขายของดีกว่า... เดือนตุลาคมนี้อามฮารา... สุดปลายทางที่ความรัก ที่ได้ออกกับสำนักพิมพ์ที่รัก จะวางแล้วค่ะ ขอฝาก ธารวารีช่างภาพสาวสุดโก๊ะ รุจิภพ แพทย์หนุ่มองค์การแพทย์ไร้พรมแดน กับ ภูบดีศัลยแพทย์โรคหัวใจ ฉายาช่างแอร์ในตำนาน เอ๊ย! ช่างแอร์จำเป็น ด้วยนะคะ เรื่องของเธอและพวกเขากับการเดินทางในเอธิโอเปียจะมาเป็นหนังสือแล้วค่ะเป็นการเดินทางที่ยาวนานทั้งของคนเขียนและตัวละครในเรื่องจริงๆ ไปเที่ยวงานสัปดาห์หนังสือเดือนตุลานี้อย่าลืมติดไม้ติดมือสักเล่มนะคะ ในที่สุดก็จะมาซะทีแงๆๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณของแต่งบล็อกสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ ขออนุญาตปิดเมนท์อีกรอบ เอาไว้เสถียรแล้วจะกลับมาค่ะ
| Create Date : 07 สิงหาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 7 สิงหาคม 2560 14:56:18 น. |
| Counter : 1578 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
