ถนนสายนี้มีตะพาบ 132 : ถ้าวันนั้น...
ถนนสายนี้มีตะพาบ โจทย์โดยคุณมี๊เก๋ kae=aoe
++ ถ้าวันนั้น ++ ถ้าวันนั้น..ฉันไม่ได้พบหนังสือเล่มหนึ่งและได้เปิดอ่านหนังสือเล่มนั้นฉันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าฉันหลงรักจินตนาการในโลกของการอ่านและหลงใหลไปกับตัวอักษรนับหมื่นในเล่มมากแค่ไหน เมื่อพูดถึงแรงบันดาลใจในการอ่านฉันก็นึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา หนังสือเก่าที่ทำหายไปเมื่อนานมาแล้ววันนี้ได้กลับคืนมาอีกครั้งจากร้านขายหนังสือมือสองของ พี่อัยย์ หรือล็อคอิน นักล่าน้ำตก เพื่อนบล็อคของเรา ถึงแม้จะไม่ใช่เล่มเดิมที่เคยรักหนักหนาแต่ความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ครอบครองและรอการมาถึงของหนังสือเล่มนี้ทำให้ฉันจดจ่อรอคอยและยังคงดีใจเหมือนเดิมกับวรรณกรรมโรแมนติกคลาสสิก พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปีค.ศ.1912 หรือเมื่อร้อยกว่าปีมาแล้ว กับผลงานเขียนของ JEAN WEBSTER..
คุณพ่อขายาว Daddy Long Leg เรื่องราวของ เจอรูชา แอบบ็อท เด็กสาวกำพร้าในสถานสงเคราะห์ที่เขียนจดหมายบรรยายความรู้สึกถึงจอห์น สมิธ ซึ่งเป็นผู้อุปการะเธอ ภาพเลือนรางที่เธอเห็นเขา คือแสงเงาทอดยาวในความมืดอันเป็นที่มาของสมญานาม คุณพ่อขายาว ที่รัก ตลอดเล่มเป็นการบอกเล่าเรื่องราวผ่านจดหมายที่เจอรูชา หรือ จูดี้ เขียนถึงผู้อุปการะของเธอฝ่ายเดียว ทั้งสุข เศร้า ทุกข์ สมหวัง หรือ สนุกสนาน บางครั้งเต็มไปด้วยคำถาม ช่างจินตนาการ จูดี้เป็นต้นแบบของนิยายหลายเรื่องที่เขียนกันต่อมาในโลกของนิยาย หลายประโยคให้ข้อคิดดีๆที่ฉันชอบนัก
ความหนักเอาเบาสู้ขยัน วิริยะอุตสาหะ ถึงแม้จะต้องพึ่งพิงคนอื่นบ้าง แต่คนเข้มแข็งและรู้กาลเทศะอย่างเธอกลับร่าเริงไม่ย่อท้อต่อโชคชะตาและมีชีวิตที่มีความสุข ทำให้คนอ่านอย่างฉันมีอารมณ์ร่วมไปกับเธอ รู้สึกไปกับเธอ และมีความสุขไปพร้อมกับตัวหนังสือและตัวการ์ตูนที่เธอวาดในจดหมาย ถ้าหากวันนั้นฉันไม่ได้อ่านนิยายรักแนวแปลกเล่มนี้ฉันก็อาจจะไม่มีความรู้สึกรักการอ่าน และอยากจินตนาการตัวอักษรเป็นภาพในความคิดเป็นแน่
พอเขียนถึงนิยายที่ทำให้ฉันรักการอ่านแล้วก็มาถึงนิยายที่ทำให้ฉันรักการเขียนบ้าง นิยายเรื่องโปรดจากนักเขียนคนโปรดที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันอยากเขียน ถ้าหากวันนั้น..ฉันไม่ได้เปิดอ่านนิยายเรื่องนี้ ก็คงไม่รู้หรอกว่าฉันอยากจรดปลายปากกาเขียนนิยาย หรือเขียนอะไรเป็นเรื่องราวกับเขาบ้างหรือไม่ นิยายที่ทำให้หลงรักชื่อทะเลน้ำค้าง ผลงานของ วดีลดา เพียงศิริ หรือ พี่อุ๋มอิ๋มนักเขียนคนโปรดของฉัน เป็นผลงานหนึ่งในหลายเรื่องที่ไม่ได้โด่งดังจนเอามาสร้างหนังแบบถึงเจ้าวายร้ายตัวน้อยที่หนังใช้ชื่อว่า รักแรกอุ้มหรือไม่ใช่นิยายโด่งดังในนิตยสารชื่อดังอย่าง ทั้งดวงใจให้หมดเลย ที่เอามาทำเป็นละครสั้นฉายทางฟรีทีวี
ทะเลน้ำค้าง
วดีลดา เพียงศิริ
หนังสือเล่มไม่หนา ขนาดเล็กกว่าปกติ หน้าปกสีอ่อนๆเล่มนี้ทำให้ฉันสะดุดตาตั้งแต่คำโปรยปก
นวนิยายเรื่องนี้ ผู้หญิงไม่ควรตัดสินอะไรด้วยอารมณ์ล้วนๆ พ่อเรายังบอกเลยว่า ชีวิตไม่ใช่เรื่องเสี่ยงการแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องเสี่ยง เพราะเราจะต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต ยิ่งถ้ามีลูกด้วยกัน ยิ่งหนีกันไม่พ้น อาจจะเลิกกันไปเป็นคนอื่น แต่ก็เป็นพ่อกับแม่ของลูกไปตลอดชีวิต
.
ยิ่งพอได้มาอ่านคำนำและเริ่มบทแรกที่ผู้เขียนใส่ตัวเองลงไปในฐานะนักเขียนที่ปรึกษาให้กับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ทราบมาว่าเธอหรือ ชมปองตัวละครหลักของเรื่องนั้นมีคาแรกเตอร์ในชีวิตจริง ทำให้ฉันอินได้ไม่ยาก งานเขียนของพี่อุ๋มอิ๋ม มีชีวิต มีความรัก และมีความหวัง ในขณะเดียวกันก็ไม่ทิ้งความหวานวิ๊งและดราม่ารันทดใจ ไม่แปลกใจที่เมื่ออ่านเรื่องนี้จบฉันถึงกับเสียน้ำตาให้กับชมปองทั้งที่เธอมีความสุขดีแล้วในบั้นปลาย ไม่ว่าจะชีวิตครอบครัวพ่อแม่ที่แตกร้าว รักแรกที่หลงทาง และคนรักที่สูงส่งไม่คู่ควร การโดนดูถูกจากแม่ของ น่านฟ้า คนที่ชมปองรักมาก ทำให้คนสองคนต้องต่างคนต่างไป น่านฟ้ารักชมปองก็จริง แต่หัวใจเขาโลเล เป็นคนดีก็ใช่ แต่ดีอย่างเดียวไม่พอต้องรับผิดชอบ และผลของการต้องรับผิดชอบผู้หญิงอีกคนที่พลาดพลั้งทำให้เขาต้องไกลห่างออกไปอีก ชมปองอยู่ได้เธอตั้งใจเรียนและเรียนจบออกมาโดยมีคนคนหนึ่งที่รอคอยเธอเสมอเขาเป็นชายหนุ่มธรรมดาชีวิตราบเรียบและไม่หวือหวาเร้าใจ แต่เมื่อเธอเกิดปัญหาซึ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิง ชมปองโดนทำร้ายร่างกายจากคนโฉดต้องเสื่อมเสียศักดิ์ศรีเพราะความไว้ใจคำเดียว แต่เพราะ สันติ ผู้ชายธรรมดาที่เธอไม่เคยรักอยู่เป็นกำลังใจไม่ห่างเธอก็ได้คิด
แปลกนะคะพี่ปองว่าบางทีคนที่เรารัก เรากลับอยู่กับเขาไม่ได้แต่กับคนที่เราไม่ได้รักอะไรนักหนา แหม...อยู่กันราบรื่นเชียว
นั่นซี่เชื่อมั๊ยพี่เคยไปลองรองเท้าแบบเป็นรองเท้าในฝันของพี่ปรากฏว่าใส่เข้าไปไม่ได้ เพราะพี่เป็นคนเท้ากาง ในที่สุดก็ต้องยอมรับว่าตัวเองต้องใส่รองเท้าหัวปลาดุก
เพราะฉะนั้น ฉันไม่แปลกใจเลยที่ตอนจบของเรื่องจะออกมาแบบนั้น น่านฟ้ามาไม่ทัน ในที่สุดชมปองก็ค้นพบว่าตัวเธอเหมาะสมกับอะไร หรือใคร อย่างที่น่านฟ้าเคยเปรยไว้ตอนต้น
พี่...อีกหน่อยผมจะแต่งงานกับชมปอง" โอ๊ย! กว่าพี่ฟ้าจะมาปองก็แต่งงานมีลูกมีเต้าไปแล้ว เหมือนที่ยายปองพูดไม่ผิด...กว่า น่านฟ้า จะกลับมา หล่อนก็มีลูกแล้วจริงๆ
ยังไม่นับรวมถึงผองเพื่อนของชมปอง ที่ฉันเห็นการเติบโตของพวกเธอผ่านตัวอักษรตั้งแต่บทแรกจนถึงบทสุดท้าย ทั้งเพื่อนสาวแสนสวยที่แย่งกันหมายปองน่านฟ้าแต่ถูกปฏิเสธ จนต้องคว้าชายอื่นที่สมบูรณ์แบบกว่ามาแต่งงาน แต่ชีวิตสมรสไม่ราบรื่นเพราะถูกทำร้ายตบตีจากสามีที่สถานะสังคมสุดแสนเพอร์เฟ็ค ทั้งเพื่อนสาวจอมห้าว ช่างภาพขาลุย ที่ไม่ลงหลักปักฐานกับใครสักที พอมาเจอคนที่คิดว่าใช่ก็ทุ่มให้จนหมดใจ แต่เขามีภรรยาอยู่แล้ว เธอโดนหลอกเข้าเต็มเปาและกลายเป็นตัวสำรองชั่วข้ามคืน
ตลอดเรื่องไม่มีตัวละครตัวใดที่เพียบพร้อมเลย ถึงจะไม่เพียบพร้อมแต่ก็ทำเอาฉันวางหนังสือเล่มนี้ไม่ลง แต่ละคนเป็นคนที่สามารถเห็นได้ในชีวิตประจำวันทั้งสิ้น ฉันหลงรักเรื่องนี้แบบไม่ต้องสงสัย แม้จะผ่านมากว่าสิบปีแล้วก็ตาม ทะเลน้ำค้าง..เป็นต้นแบบที่ทำให้ฉันอยากเขียนนิยายเรียลๆกับเขาสักเรื่อง แต่ตอนนี้ยังคงเป็นได้แค่ความฝันเพราะในความเป็นจริงแล้วยังทำไม่ได้ แต่สักวันฉันจะทำมัน ตอนนี้พี่อุ๋มอิ๋มมีหนังสือเล่มใหม่ 'หิมาลัยยอมให้กอด' อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนบล็อคของเราสองท่านที่ท่องเที่ยวสไตล์เดียวกัน คือ คุณฟ้า กับคุณไวน์ เสียดายหนังสือมีจำนวนจำกัดและหมดไปกับการร่วมทำบุญช่วยเหลือแผ่นดินไหวที่เนปาลตามเจตน์จำนงของพี่อุ๋มอิ๋ม เผื่อเป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนบล็อคของฉันมีหนังสือเทรกกิ้งเป็นของตัวเองบ้าง เมื่อพูดถึงความฝันแล้ว ถ้าวันนั้น..ฉันไม่ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ฉันอาจจะถอดใจกับการเขียนนิยายไปแล้ว หนังสือเล่มบางเฉียบกับหน้าปกแสนสวยของนักเขียนที่เข้ามาอยู่ในความชอบของฉันเสียแล้วกับหนังสือชื่อเรื่องยาวแสนยาว
ความฝัน (ของฉัน) ยังเหมือนเดิม สิริมา อภิจาริน เวลาอาจเปลี่ยนชีวิตและผู้คนแต่มิอาจเปลี่ยนตัวตนและความฝัน ไม่มีชีวิตใดหยุดนิ่งทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาเสมอ
จากคำโปรยปกหนังสือเล่มบางเฉียบทำให้ฉันอยากเปิดอ่านอีกแล้ว ถ้าวันนั้นที่กำลังรู้สึกแย่ ฉันไมได้อ่านหนังสือเล่มนี้บางทีความฝันของฉันอาจมอดดับสนิทไปแล้วก็ได้ตั้งแต่วันนั้น หลายประโยคในเรื่องสั้นหลายเรื่องในเล่มโดนใจฉันเข้าอย่างจังเนื้อหาเกี่ยวกับความฝัน ฝันเล็ก ฝันใหญ่ การไล่ตามความฝันจนประสบความสำเร็จและบางครั้งอาจกำลังวิ่งวนตามหาในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา เมื่อเวลาผ่านไปยังไขว่คว้าไม่สำเร็จมันจะยังคงเดิมอยู่ไหม
คำที่หยิบยกมาเขียนในเรื่องสั้นแต่ละเรื่องเปรียบเปรยได้เห็นภาพด้วยภาษาธรรมดาที่เข้าใจง่ายฉันอยากเรียนรู้และเพิ่มความฝันที่อยากจะเขียนได้เพียงเศษเสี้ยวเดียวก็พอไม่ใช่ให้เป็นแค่ตัวหนังสือในนิยายที่จะสรรปั้นแต่งให้สวยหรูอย่างไรก็ได้แต่ข้อคิดที่สอดแทรกมาในเนื้อหานั้นน่าสนใจ
ผู้ชายนะ กลัวที่สุดคือชีวิตที่ไม่มีลูกมีเมีย คนอื่นก็แค่ตัวสำรอง แค่ของว่างไม่ใช่ของจริงของจริงที่บ้านหมดรสแล้ว แต่จะให้เลื่อนของว่างขึ้นมาเป็นของจริงก็ไม่ได้ใจไม่ถึงกลัวการสูญเสีย ถ้าจะมีการสูญเสียพวกของว่างต้องเป็นฝ่ายสูญเสีย เพราะอะไรน่ะหรือ เพราะของว่างมันมาทีหลังไม่มีค่าอะไรที่เขาจะยอมเสี่ยง ยอมแลก ของว่างไม่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขมากับเขาเหมือนเมียเขาผู้ชายที่ยอมแลกยอมสูญเสีย คือผู้ชายที่หัวใจของเขามีรักจริงกับของว่างมากพอจะยกขึ้นให้เป็นของจริง
คำเปรียบเปรยแนวจิกกัดเล็กๆสะท้อนสังคมหน่อยๆ ในเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งในหนังสือเล่มนี้ของเธอทำให้ฉันทึ่งและแน่นอนที่ไม่กี่ประโยคในหน้ากระดาษเล่มบางๆ เล่มหนึ่งในอีกหลายๆหน้าที่เหลือจะแฝงข้อคิดและความฝันมากมายเพียงไหน ที่สำคัญถ้าวันนั้น ฉันไม่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ ความฝัน (ของฉัน) จะยังเหมือนเดิมหรือจะหยุดลงกลางคันก็ไม่อาจรู้ได้...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณเพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เนตค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน พรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมพี่ๆ เพื่อนๆ ที่บล็อคนะคะ
Create Date : 18 มิถุนายน 2558 |
Last Update : 18 มิถุนายน 2558 11:28:03 น. |
|
32 comments
|
Counter : 1773 Pageviews. |
|
|
ขอบคุณคุณสาว sawkitty / พี่นินี ชลชินี / คุณนัน turtle_cheesecake / พี่ก๋า กะว่าก๋า / คุณไวน์กับสายน้ำ / คุณสาวไกด์ใจซื่อ / คุณฟ้าใสวันใหม่ / คุณปอป้า พรหมญาณี / พี่ป๋อง foreverlovemom / พี่โอ เนินน้ำ / คุณNENE77 / พี่หนู สายหมอกและก้อนเมฆ / คุณปอม กาปอมซ่า / คุณแม่ซอง ซองขาวเบอร์9 / คุณPZOBRIAN / พี่อุ้ม อุ้มสี / คุณเอ็ม **mp5** / พี่อ๋า วนารักษ์ / คุณต่อ toor36 / คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน / คุณมิล มิลเม / คุณมี๊เก๋ kae-aoe / พี่แอ๋น anigia / คุณนิค ที่เห็นและเป็นมา / คุณสังขยาใบชาตากแห้ง / คุณฟ้า กาบริเอล / คุณCG Kyo / อ.เต๊ะ multiple / คุณชีริว / คุณชลบุรีมามี่คลับ / คุณเศษเสี้ยว
ขอบคุณมากๆค่า