บันทึก เมื่อฉันติดโควิด ตอนที่ 2                           หลังจากมาถึง ก็มีเจ้าหน้าที่พยาบาลมายืนรออยู่ที่ด้านในล็อบบี คอยสื่อสารกับผู้ป่วยที่เพิ่งมาใหม่ด้วยไมโครโฟน ตามประสาคนไม่เคยเป็นและไม่เคยกักตัวมาก่อนก็เลยจะงงๆ หน่อย สภาพร่างกายก็ไม่สมบูรณ์เกือบจะผลักประตูเข้าไป เจ้าหน้าที่รีบโบกมือห้ามแล้วพูดผ่านไมโครโฟนให้แอดไลน์ชั้นที่พักและรับกุญแจห้องที่วางไว้ให้บนโต๊ะ มีซองบรรจุเครื่องวัดออกซิเจน ปรอทวัดไข้ หน้ากากอนามัย 10 ชิ้น และแผ่นแอลกอฮอล์ประมาณ 10 ชิ้น ให้เอาขึ้นไปใช้ด้วย ฟังคำอธิบายอีกครู่ใหญ่จึงลากกระเป๋าขึ้นไปบนห้อง         ห้องพักของ Hospitel จะใช้บันไดทางด้านหลังสำหรับผู้ป่วย ส่วนลิฟท์จะใช้สำหรับเจ้าหน้าที่ที่อาจจะต้องมีการนำยาขึ้นไปให้กรณีผู้ป่วยมีอาการนอกเหนือหรือเจ็บป่วยฉุกเฉิน และไม่อนุญาตให้มีญาติมาเยี่ยมหรือสั่งซื้อของใช้ ของกิน หรือไม่ให้มีการนำข้าวปลาอาหารมาให้กัน เราก็ว่าดีเลยที่มีกฏค่อนข้างเข้มงวดและมีการแบ่งแยกชัดเจนไม่ปะปนกัน          เราแบกกระเป๋าขึ้นไปชั้นสามของโรงแรม ได้ห้องพักที่อยู่หน้าลิฟท์และตรงกับจุดวัดความดันประจำชั้น ภายในห้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มีผ้าเช็ดตัว น้ำตั้งไว้ในห้องสองแพ็ค กระดาษชำระ ทีวี ตู้เย็น แอร์ เตียง 2 เตียง โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำกั้นส่วนอาบน้ำ ฝักบัวมีน้ำร้อนน้ำเย็น เก้าอี้ด้านนอกจะมีวางถุงดำสำหรับใส่ขยะ ส่วนอาหารสามมื้อจะตั้งไว้ที่เก้าอี้ด้านนอก ก่อนแปดโมงเช้า ก่อนเที่ยง ก่อนหกโมงเย็น                                อาหารมื้อแรกกับวิวจากหน้าต่างห้องพัก เวลา 2 ทุ่มกว่าๆ คือถนนหนทางเงียบเหงามากทั้งที่เป็นวันอาทิตย์และโรงแรมที่พักนี้ตั้งอยู่บนถนนสายเศรษฐกิจของเมือง          วันแรกที่มาถึงก็จะเหงาหน่อยๆ ค่ะ เพราะได้พักคนเดียว รูมเมทยังไม่มา แต่เจ้าหน้าที่บอกไว้แล้วว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาพักด้วย เราก็โอเคค่ะได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา มีเพื่อนอยู่ด้วยก็น่าจะดีอยู่ห้องของโรงพยาบาล เหมือนห้องพักที่นี่ยังมีว่างหลายห้องแสดงว่าโควิดอาจจะยังไม่ระบาดมาก (แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย เราคิดผิดไปมากเพราะโควิดที่ระบาดตอนนี้ติดง่าย อาการน้อย ทำให้คนยิ่งชะล่าใจไม่กลัว) หลังจากที่เราออกจาก Hospitel ไม่กี่วัน ตอนนี้คือเต็มทุกห้องและวันที่เขียนบล็อกนี้คือ Hospitel เต็มหมดทุกที่ ไม่ใช่เรื่องเล็กอย่างที่คิดเลย        เราเลือกเตียงที่อยู่ติดหน้าต่าง ส่วนกระเป๋าเดินทางสัมภาระต่างๆ ก็จะแยกไว้ริมหน้าต่างไม่ใส่ไว้ในตู้ กะว่าให้รูมเมทใช้ส่วนนั้นไปดีกว่า  สิ่งแรกที่ทำหลังจากจัดการเก็บของเรียบร้อยก็คือ วัดออกซิเจน วัดไข้ วัดความดัน ดีที่เครื่องวัดอยู่หน้าห้องส่องจากประตูก็เห็น อาศัยจังหวะปลอดคนก็ออกไปวัดไม่ต้องรอคิว เสร็จแล้วส่งรูปเข้าในไลน์ Hospitel หลังจากนั้นก็กินอาหารมื้อแรกตามด้วยยามื้อแรกตามคำแนะนำในการกินยาระหว่างการแยกกักตัวผู้ป่วยโควิด                              สามสิ่งในรูปด้านบนคือต้องทำทุกวันเช้าเย็น วันที่สองมีหมอโทรขึ้นมาถามไถ่อาการเบื้องต้น ส่วนยากินมีทั้งหมดสี่รายการ        1.ยาลดไข้แก้ปวดกินครั้งละ 1 เม็ด ทุก 6 ชั่วโมง เวลามีอาการปวดหรือมีไข้        2.ยาแก้ไอ กินครั้งละ 1 เม็ด วันละ 3 ครั้ง หลังอาหารเวลามีอาการไอ (กินแล้วง่วงนอน)        3.ยาลดน้ำมูก ลดอาการคัดจมูก กินครั้งละ 1 เม็ด วันละ 3 ครั้งหลังอาหารเวลามีน้ำมูกหรือคัดจมูก (กินแล้วง่วงนอน)         4.ฟาวิพิราเวีย ยาต้านเชื้อไวรัส เนื่องจากน้ำหนักน้อยกว่า 90 ก.ก. กินครั้งละ 9 เม็ด ทุก 12 ชั่วโมง วันที่ 1 ของการรักษา เท่ากับว่ามื้อแรกกับมื้อถัดมา กินครั้งละ 9 เม็ด หลังจากนั้นกินครั้งละ 4 เม็ด จนครบ 50 เม็ด กินติดต่อกันจนหมด        สองวันแรกที่เข้ากักตัว อาการที่มีคือ ไข้ต่ำๆ ง่วงนอนทั้งวันทั้งคืน เจ็บคอนิดๆ ส่วนอาการอื่นไม่มี        วันที่สามเริ่มรู้สึกคันคออีกหลังจากนั้นเริ่มมีอาการไอ แต่น่าจะเพราะรีบไปตรวจ RT-PCR ก็เลยพบเชื้อเร็ว อาการไม่หนักและฉีดวัคซีนไป 3 เข็มแล้ว อาการจึงไม่หนักมาก มีแต่อาการง่วง เพลีย หนาวเป็นพักๆ อยากนอนตลอดเวลา แต่ดีที่ยังกินข้าวได้ไม่เบื่ออาหาร        วันที่สี่ห้า มีอาการคัดจมูกบ้าง แต่ไม่มีน้ำมูกเลย อาจเพราะกินยาตั้งแต่วันแรกๆ ยาน่าจะช่วยได้เยอะมาก ไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นมากกว่านี้ ส่วนอาการไข้นั้นไม่มีแล้ว       วันที่เหลือหลังจากฟาวิพิราเวียหมด มีความรู้สึกไม่อยากอาหาร อยากกินแต่นมจืดแล้วก็กาแฟขมๆ ตอนนั้นเริ่มสังเกตว่าอาหารทุกมื้อที่โรงพยาบาลจัดให้ไม่มีอาหารที่มีรสหวานเลย แม้แต่ขนมก็ไม่มี       ตอนนั้นโหยหาความหวานมาก ขนมก็ไม่ได้เตรียมมา แต่ถึงเตรียมมาก็คงไม่อยากกินอีก รู้สึกปากคอจืด คิดถึงตู้กดของกินหยอดเหรียญ ถ้ามีตั้งไว้สักตู้คงขายดีแน่ๆ แต่ไม่มีก็ดี ปลอดภัยกว่า มารู้ว่าอาหารที่มีรสเผ็ดช่วยเรื่องอาการป่วยโควิดได้ดีและที่ไม่มีอาหารหรือของหวานเพราะต้องควบคุมความหวานไม่ให้มากเกินไปด้วย        วันที่รูมเมทเข้ามาพักด้วยคือวันที่สองของการกักตัว รูมเมทเป็นสาวน้อยวัยเรียนติดโควิดเพราะที่บ้านเป็นร้านของชำ มีคนมาซื้อ มานั่งกินนั่นนี่ที่ร้าน น้องมีอาการแรกเริ่มน่าสงสัย ตรวจ ATK ผลเป็นลบ ไม่มั่นใจจึงมาตรวจที่ รพ.อีกทีจึงพบผลเป็นบวก น้องเรียนออนไลน์ก็เลยต้องมี โน้ตบุ๊ค หนังสือ อุปกรณ์การเรียน แล้วก็พกขนมมาเพียบ         หลายวันที่อยู่ด้วยคือต่างคนต่างป่วย วันแรกๆ จะไม่ได้คุยอะไรมากเพราะนอนอย่างเดียว คิดว่ายาทำให้หลับลึกและนอนนานมากๆ        น้องเหมือนจะมีอาการมากกว่า ไอแรง แล้วก็ค่อนข้างโฮมซิก เห็นน้องร้องไห้คิดถึงบ้าน เราก็ใจไม่ดี คนที่ติดโควิดไม่ว่าจะได้พักที่ไหน รพ. Hospitel รพ.สนาม หรือ Hi เองที่บ้าน ไม่มีใครอยากเป็นอยากติด ส่วนเราถึงแม้ว่าจะทำใจได้แล้วว่ามันติดแล้วก็รักษาไป แล้วก็แล้วไป ดูแลตัวเองให้ดี หายไวๆ ก็พอ แต่จริงๆ แล้วคือไม่พอเลยค่ะ เอาจริงๆ คือกลัวมากค่ะ                      สิ่งที่ทำทุกวันก็คือมองออกไปนอกหน้าต่างที่ไม่กล้าจะเปิดกว้างๆ เพราะกลัวคนข้างนอกจะเห็น กลัวเจอคนรู้จักทั้งที่พักอยู่ชั้นสาม ถึงจะรู้ว่าโควดคนติดเยอะแต่ความกลัวมันห้ามยาก แม้แต่ตอนวัดความดันก็ต้องดูว่ามีคนด้านนอก พอไม่มีรีบออกไปวัดรีบกลับเข้าห้องกลัวเจอคนรู้จัก หลังๆ มาเริ่มเชี่ยวตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้าออกไปวัดก่อนแล้วกลับมาหลับต่อ ตอนเย็นก็รีบไปวัดก่อนจะได้ไม่ต้องเจอใคร มันเป็นอะไรที่ทรมานและไม่สนุก ถึงจะได้ที่พักสบายแต่ใจก็ไม่ได้สบายนะ มันหน่วงๆ คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่แต่ก็ต้องเข้มแข็งให้เค้าเห็นว่าเราอยู่ได้ ดีที่มีโทรศัพท์ คุยกันทุกวันค่อยหายห่วง         อยู่ที่นี่ได้เห็นการเรียนการสอนออนไลน์ในยุคโควิด เป็นอะไรที่รู้สึกว่ายุ่งยากเหมือนกันเพราะตอนเรียนไม่มีแบบนี้ อุปสรรคการเรียนการสอนคือการสื่อสารที่ไม่ค่อยพร้อม บางคนเน็ตไม่ดีติดๆ หลุดๆ บ้างและความสนใจในการเรียนของเด็กมีไม่เท่ากันทุกคน ต้องปรับตัวกันไป ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมีน้องๆ หลุดออกจากระบบการศึกษาเยอะมาก        หลังจากที่ยาหมด เป็นช่วงพักฟื้นก็เริ่มไม่อยากนอนแล้ว นอนมาก นอนนานพอเริ่มดีขึ้นก็กลับสู่โหมดนอนดึก นอนไม่หลับ อยากทำนั่นนี่ ดูทีวีก็ไม่สนุกเลยยกให้น้องรูมเมทจัดการรีโมตไปตามใจ น้องชอบดูการ์ตูน ดูละครช่องมากสี ชอบดูคลิปติ๊กต่อกเป็นชีวิตจิตใจ ได้เห็นไลฟ์สไตล์เด็กรุ่นใหม่จนได้พล็อตนิยายมา 2 เรื่องจากแรงบันดาลใจช่วงติดโควิด รีบเขียนใส่ในสมุดไว้กันลืม เริ่มรับงานที่คืนลูกค้าไปก่อนเข้ากักตัวก็ถือว่ายังได้งานอยู่       โชคดีที่พกไอแพดไปได้ดูหนังฟังเพลงที่อยากดูบ้างก็ผ่อนคลายความตึงเครียดได้ดีพอควร แถมได้ดูเรื่องที่ไม่คิดว่าจะดู หลายเรื่องแบบว่าไม่น่าดูแต่พอลองเปิด เฮ้ย! มันดีอะ ทำไมพลาด ทำไมตอนปกติไม่คิดจะดู ได้อะไรดีๆ จากซีรีส์เยอะมาก               เอาไว้บล็อกหน้าขอแปะโป้งคุณภพไว้ก่อน จะมารีวิวซีรีส์ที่ดูสักหน่อยค่ะ ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ โดยเฉพาะ Kairos เหนือความคาดหมายทีเดียว ส่วนละครไทยปริศนาล่าข้ามเวลามาจากเรื่อง Tunnel ช่อง OCN เกาหลี ดีงาม นักแสดงไม่คุ้นเท่าไหร่แต่สร้างได้ดี ชอบ  เรื่องอื่นๆ ค่อยรีวิวอีกทีนะคะ         ปิดท้ายบล็อกโควิด 2 ตอนด้วยเรื่องประกัน ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้เลยค่ะเพราะว่าทำไว้หลายที่และไม่ได้ทำแค่ปีนี้ ทำมาตั้งแต่มีประกันโควิดออกใหม่ๆ นี่คือเป็นการทำประกันปีที่ 2 แล้วค่ะ ตอนที่ทำคือไม่คิดว่าจะติดเพราะรู้สึกไกลตัว แต่เห็นขายในร้านสะดวกซื้อ และไม่แพง ก็นั่นแหละ ไม่แพง น่าสนใจก็ซื้อไว้ตามนี้ค่ะ              1.บริษัท T - ประกันแพ้วัคซีน กับค่าตรวจรักษาวงเงินไม่เกิน 7,000 ส่งเอกสารแล้ว เอกสารที่ใช้คือ สำเนาบัตร ปชช. สำเนาหน้าบัญชี ใบรับรองแพทย์ตัวจริง ผลตรวจ RT-PCR ตัวจริง และประวัติการรักษาทั้ง 10 วัน มีลายเซ็นต์แพทย์ที่รักษา              2.บริษัท T - ประกันแพ้วัคซีน ชดเชยรายได้นอน รพ. และค่าตรวจโควิดคนในครอบครัว เอกสารใช้เหมือนกัน 1.         3.บริษัท V - เจอจ่ายจบ กับ ชดเชยรายได้นอน รพ. อันนี้มีความคืบหน้าเร็วที่สุดว่าอยู่ในคิวจ่ายภายใน 15 วันแล้วค่ะ ส่วนเอกสารที่ใช้คือ สำเนาบัตร ปชช. สำเนาหน้าบัญชี ใบรับรองแพทย์ตัวจริง ผลตรวจ RT-PCR ตัวจริง ยื่นที่บริษัทตามจังหวัดที่อยู่ได้เลย          4.บริษัท S - เจอจ่ายจบอย่างเดียว อันนี้ยังรออยู่ ตามยากสักนิดแต่บล็อกหน้าคงมีความคืบหน้า เอกสารก็เหมือนข้อ 3.         5.บริษัท C - อันนี้เป็นประกันอุบัติเหตุที่ทำไว้นานมากๆ แล้ว ไม่เคยเคลมเลย เพิ่งรู้ว่ามีชดเชยรายได้จากการนอน รพ.ด้วย ส่งเอกสารตาม ข้อ 1. (มีความคืบหน้า เจ้าหน้าที่ติดต่อมาแล้ว จัดว่าโอเคเลยค่ะ)  +++++++++++++++++++++++++++++++++++++         บล็อกหน้าจะมาอัปเดตนะคะว่าผลเป็นอย่างไรบ้าง ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่า ^__^   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2565 41 comments Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2565 1:54:49 น. Counter : 1512 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณเริงฤดีนะ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณอุ้มสี, คุณhaiku, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณmultiple, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณเพรางาย, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณThe Kop Civil, คุณtuk-tuk@korat, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณnewyorknurse, คุณกิ่งฟ้า, คุณชีริว, คุณ**mp5**, คุณทุเรียนกวน ป่วนรัก, คุณNoppamas Bee

รายงานละเอียดยิบ เข้าใจทั้งความรู้สึก และขั่นตอนการทำงาน ดีที่มีรูมเมท..ทำให้ได้รู้ถึงความยากลำบากที่ประสบมากฏว่า เด็กสาวปรับตัวได้ยากกว่า หนังตากIpad ช่วยได้มากจริงๆ พาเราเข้าไปฟินกับเรื่องราวได้หลายชั่วโมง ลืมเหตุการณ์ปัจจุบันได้เป็นระยะ รอผลรายงานการรักษาและการประกันฯในตอน 3 ค่ะ ส่งกำลังใจค่ะน้องนุ่น ♥️🤟💚🤟💜🤟💙🤟🤎🤟💛🤟🤍🤟 Love love นะคะ   โดย: เริงฤดีนะ 17 กุมภาพันธ์ 2565 6:25:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น อ่านแล้วรู้สึกข้อดีของการเป็นนักเขียน คือ การจดรายละเอียด และบันทึกความรู้สึก น้องนุ่นเขียนบันทึกนี้ได้น่าอ่านเลยครับ นอกจากได้รู้ว่าระบบการรักษา การกินยาในแต่ละวันเป็นอย่างไร ยังได้เห็นด้านของอารมณ์ความรู้สึกของคนป่วยด้วย และก็จริงเลยนะครับ ที่ว่าไม่มีใครอยากป่วย ไม่อยากให้ใครรู้ว่าตนเองป่วย ช่วงนี้เหมือนทางเจ้าหน้าที่สาธารณสุขก็รู้วิธีรับมือแล้ว ว่าจะต้องทำอย่างไร   โดย: กะว่าก๋า 17 กุมภาพันธ์ 2565 6:31:22 น.

เขียนเล่าประสบการณ์ มองเห็นภาพตามเลยจ้า   โดย: อุ้มสี 17 กุมภาพันธ์ 2565 7:19:43 น.

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนป่วยนอน รพ. อารมณ์ประมาณนี้เลยค่ะ ไม่หิว ไม่อยาก ไม่กินอะไรเลย อยากนอนอย่างเดียว คงเพราะฤทธิ์ยาด้วยแหละ คนป่วยน้ำหนักหายไป 3 กิโล แต่ไปเพิ่มน้ำหนักให้คนเฝ้าไข้แทน 555 คุณนุ่นก็ได้พล็อตมาเขียนนิยายเพิ่มขึ้น 2 เรื่องเลย มองในแง่ดี ทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วดีทั้งนั้น ... ขอบคุณสำหรับประสบการณ์จริงที่เอามาเล่าให้อ่านด้วยจ้า หายเจ็บหายป่วย ขอให้มีแต่เรื่องดี ๆ เข้ามานะคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 17 กุมภาพันธ์ 2565 8:31:15 น.

คุณนุ่น เล่าทำให้เห็นภาพ ความเหงา...ออกมาเลย เรื่องนอน รพ.นี่ไม่อยากเข้าไปนอนแต่บางครั้ง ไม่เข้าก็ไม่ดี แก่ร่างกายแน่.. ผมเข้านอนเกือบอาทิตย์ เจาะเลือดทุุก 8 ชม กลางคืนหลับ ๆ มีคนมาแตะแขนขอเจาะเลือด ก็ต้องตื่น มือซ้ายให้น้ำเกลือ ตลอดที่อยู่ รพมีสายเชื่อมยาฆ่าเชื้อทุก 8 ชม.. จมูกก็มีสายร้อยลงปากกะเพาะ มีถุงแนบตัว 5 วัน.. แขนเขียว ไปหมด ไม่ได้กินข้าวสองวัน ส่องกล่องเข้าไปแล้วไม่รู้เรื่อง ตื่นออกมา เขาเข็นกลับห้องพักแล้ว ผ่านพ้นไปด้วยดี ถาม หมอ ก็ออกในทำนอง ติดเชื้่อในกระแสโลหิต อันตรายมาก ... ออกจาก รพ. เดินไม่แข็งแรงเลยกว่าจะ มีกำลังเกือบเดือน ที่สำคัญ 555 โทรศัพท์ซิมเสีย โทรออกไม่ได้ รับโทรไม่ ได้ เน็ตมือถือใช้ไม่ได้ 1 อาทิตย์นี่เบื่อแย่เลยครับ คุณนุ่น คงนำโน๊ตบุคไปด้วย จะได้เขียนส่งข่าวได้ ส่วนผมไปธุระเห็น ร่างกายไม่ดีแวะเข้า รพ.หมอรับตัวเข้า ทันทีไม่ได้เตรียมอะไรเลย ขอให้ร่างกายคุณนุ่นแข็งแรงไว ๆ นะครับ เอาใจช่วย จะติดตามอ่านตอนต่อครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 17 กุมภาพันธ์ 2565 9:09:08 น.

hospitel เท่าที่ฟังจากปากคำ ของผู้ใช้บริการจริง ระบบการบริหารจัดการ ก็ใช้ได้อยู่นะ อาหารก็สารอาหารครบถ้วน ขาดแต่ไม่เห็น หมูฮ้องเลยอะ แต่ชอบกินข้าวหมกไก่มาก ถ้าอยากจะกินอีก เค้าคงไม่ให้เบิ้ล แหงๆ555 แล้วก็ การวัดความดัน วัดไข้ ออกซิเจนหัวใจนี่ ขนาดป่วย ค่ายังดีกว่า อ.เต๊ะอีกแน่ะ 555 ส่วนเรื่องความรู้สึก ที่กลัวจะรู้ว่าเราเป็นนี่ มันก็พูดยากอยู่นะ คนไม่เป็นก็อาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่ถ้าเจอคนรู้จัก จังๆ เราก็บอกไปเลย คนเป็นคนครึ่งประเทศแล้วมั่ง เป็นเรื่องปกติ เท่ซะอีก จะได้ไม่ต้องห่วงว่าจะติดโควิดอีก555 และถ้าไปเจอคนไม่ชอบขี้หน้านี่ เป็น อ.เต๊ะ ต้องวิ่งเข้าใส่ จามใส่หน้าซักทีเลย555 ส่วนรูมเมท ดูติ๊กต๊อกทั้งวัน ต้องมีเต้นกันมั่งละ กลัวแต่น้องนุ่นไม่ถ่ายมาให้ดูแค่นั้นแหละ555 แล้วก็ไปครั้งนี้ กลับดีได้พล็อตเรื่องใหม่มาด้วย เดาว่า ต้องเป็นชีวิตรักวัยเรียน นางเอกอยู่มัธยมแหงๆชิมิ ส่วนเรื่องเรียนออนไลน์นี่ มันจะดรอปกว่าเรียนในห้องแน่ เพราะจากประสบการณื อ.เต๊ะ สอนในห้องนี่ ใครตามไม่ทัน เรายังเดินดูตามจี้ ตามสอนได้ แต่เรียนออนไลน์ ก็ต้องอยู่ที่ความรับผิดชอบของเด็กเองแหละ เรื่องประกันทำไว้แยะมาก ขอให้เบิกได้ครบน้า แล้วก็ ช่วงนี้ต้องพยายามออกกำลังเบาๆบ้าง ปอดจะได้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะ   โดย: multiple 17 กุมภาพันธ์ 2565 9:33:16 น.

ค่อนข้างยาว แต่ก็ตามอ่านจนจบค่ะ ยังไม่ติดโควิด และไม่ปรารถนาจะเข้า hospitel แต่ก็รู้ไว้บ้างคงมีประโยชน์ รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามเนอะ   โดย: เพรางาย 17 กุมภาพันธ์ 2565 9:49:52 น.

สวัสดีครับคุณนุ่น เมื่อวันก่อนผมไป รพ ก็เห็นกลุ่มคนอายุซัก 20 ต้นๆ แบกกระเป๋าใบใหญ่มายืนล้อมฟังคำชี้แจงของพยายามอยู่ 3-4 คน คิดว่าคงเตรียมเข้า Hospitel แน่เลย แต่พวกเขาดูไม่ป่วยเลยครับ อ่านดูแล้วที่พักดูดีและมีของใช้สะดวกอยู่ แถมอาหารก็ไม่ร้ายอย่างที่เพื่อนผมเล่า 555555 อาจไม่ได้ถูกปากมากนัก แต่รับรองได้ว่าดีกว่าอาหารค่าย รด. แน่นอนครับคุณนุ่น แต่เอาจริง ๆ นะ ถ้าห้องพักมีหน้าต่างมองเห็นข้างนอกได้ ผมว่าความเครียดจากการอยู่ในห้องตลอดทั้งวันทั้งคืนจะน้อยกว่าห้องที่ไม่มีหน้าต่างเยอะเลย อย่างน้อยก็มีอะไรได้มองบ้าง ไม่เครียด แต่ผมไม่อยากมีรูทเมทนะ โอเค.....มีคนอยู่ด้วยก็อุ่นใจแหละ แต่บางทีเหงาๆ ก็อยากเปิดเพลงดังๆ มีรูทเมทคงทำไม่ได้ นอกจากรูทเมทคอเดียวกัน 55555 แต่เอ่อ......ความดันเท่กว่าผมอีก ^^’’ ยามื้อละ 9 เม็ดเป็นอย่างน้อยนี่แค่คิดก็เครียดแล้วครับ ทำไมเค้าไม่ทำให้เข้มข้นหน่อยแล้วน้อยๆ เม็ด 5555555 ว่าแต่ต้องคุมความหวานด้วยหรอครับ ไม่ม่อะไรให้ชื่นใจเลย เป็นผมผมตายแน่ เพราะไม่ชอบกินไข่แดง เจอไข่ต้มนี่เฟลเลย ต้องงัดไข่แดงทิ้งอีก สงสารน้องนักเรียน โควิดก็ต้องรักษา เรื่องก็ต้องเรียน บ้านก็คิดถึง คือมันเหงาครับเข้าใจเลย เวลาป่วยก็คงอยากอยู่กับพ่อแม่ ไม่ใช่มาป่วยอยู่คนเดียวแบบนี้ แต่เป็นผมผมนี่ไม่อายนะ เพราะคนที่ติดตอนนี้ไม่มช่ไม่ระวังตัวหรือห้าวไปหาเชื้อ แต่โชคไม่ดีจริงๆ รอดมาจนซีซั่นนี้ก็ป้องกันตัวดีมาก ๆ แล้ว แต่ผมก็ไม่อยากเกมส์นะ ไม่รู้จะเป็นมากเป็นน้อยแค่ไหน เพราะมีโรคประจำตัวด้วย วัคซีนอาจช่วยนิดๆ แต่ผมเคยป่วยจากไวรัส คือหนักมาก ป่วยหนักๆ อยู่ 1 เดือน แล้วก็ดีๆ ร้ายๆ อยู่ 3 เดือน ถึงจะทำอะไรได้ปกติ แล้วก็ต้องใช้เวลาrecover ร่างกายอีกเกือบ 2 ปี ไม่อยากคิดเรื่องโควิดเลยครับ แต่ง้อวววว์ ยังได้นิยายมา 2 เรื่องนี่แสดงว่ายังมีแรงอยู่เยอะนะครับเนี้ย แถมจิตใจก็ไม่ได้ห่อเหี่ยวนัก รอชมผลงานนะครับคุณนุ่น ซีรีย์ที่ดู ที่ผมดูไปแล้วมีTaxi driver นี่แหละครับ ซีรีย์ไทยผมดูฉลาดเกมส์โกงเวอร์ชั่นซีรีย์ สนุกดีครับ เด็กใหม่ก็ดู ฮอร์โมนนี่ดูรอบ 2 ละ คุณนุ่นทำประกันไว้เยอะมากกกก ผมมีแค่ 2 บริษัทครับ ล้มไปแล้ว 1 บ. เซ็งมาก นี่ว่าจะทำเพิ่มอีก เพราะจะออกจาก UCEP แล้ว รพ ประกันสังคมของผมที่นอนไม่ค่อยเวิร์ค ปวดหลังมาก T_T รักษาอาการป่วยหาย ยังต้องมารักษาอาการปวดหลังอีก รอติดตามตอนต่อไปครับ สนุกไม่แพ้ คุณภพ คุณรุ้งเลย จากบล๊อก เรื่องวิ่ง ไม่ได้เหมาะกับทุกคนครับ ยิ่งช่วงเช้านี่เหมาะกับผมด้วยคนนึง 555555 ง่วงมากกกก ไม่มีแรงเลยฮะ จำได้ๆ ๆ ครับ ตอนเรียนก็มีต้องให้ไปวิ่งทะสอบอะไรซักอย่างของวิชาพละเหมือนกัน ไม่รู้ให้ทำไปทำไม ผมไม่ต้องวิ่งน่ะ แต่ก็ออกไปวิ่งเล่นๆ กับเพื่อนไม่ได้เอาเวลา หรือระยะทาง รอนก็เลิก แต่อ่านเส้นทางวิ่งที่ผ่าน มช แล้ว ผมว่าน่าวิ่งมากเลยนะ วิวนร่าจะดี เหมทือนได้เที่ยวเชียงใหม่ไปด้วย คุณนุ่นชอบออกกำลังกายตอนค่ำเหมือนกันใข่ไหมครับ ใช่...มันมีเวลาพอดี ไม่ต้องตื่นมาร่างกายยังไม่ตื่นเลยจะเอาแรงที่ไหนไปออกกำลังกาย แต่ผมเคยออกไปวิ่งตอนเช้า แบบเช้าไม่มากนะ 7 โมงงี้ ก็โอเคนะครับ ที่แฟนผมไปวิ่งคือมันเป็นงานวิ่งของมหาลัยเพื่อทำบุญให้ รพ. มธ น่ะครับ เค้าเลยไปกับเพื่อนๆ คณะเค้า นากาเนี้ย ก่อนหน้านี้ผมใช่ Xiaomiใส่ขำๆ รู้สึกเฮ้ยดีวะ เลยอัพมาเป็น Garmin Forerunner ทนมาตอนนี้ก็ยังดีอยู่ แต่แฟนซื้อ Garmin Vivoactive ให้ ก็เลยใส่เรือนใหม่แทน ก็ชอบครับ จอสีด้วย คุณนุ่นลองหา ๆ ที่เหมาะกับเรา น้ำหนักเบา ใส่แล้วสบาย ไม่ร้อน ไม่แฉะเหงื่อ ฟังค์ชั่นข้างในผมว่าไม่แพ้กันแล้วละตอนนี้   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 17 กุมภาพันธ์ 2565 11:14:10 น.

เป็นกำลังใจให้คุณนุ่นค่ะ   โดย: sawkitty 17 กุมภาพันธ์ 2565 11:58:26 น.

อ่านที่คุณนุ่นเล่ามาแล้ว แทบจะไม่อยากป่วย ไม่อยากไปนอนโรงพยาบาลเลยครับ ว่าทำไมคนป่วยที่โรงพยาบาลถึงต้องการกำลังใจมาก ๆ เลยครับ ภาพที่คุณนุ่นถ่ายข้างนอก hospitel มันดูเงียบเหงามาก ๆ ยิ่งช่วงโควิดด้วย คนออกนอกบ้านน้อยมากครับ คุณนุ่นทำประกันไว้เพียบเลย พอเวลาไม่สบายประกันช่วยได้จริง ๆ ครับ ผมก็ทำไว้เหมือนกันครับ รออ่านตอนต่อไปครับ   โดย: The Kop Civil 17 กุมภาพันธ์ 2565 12:23:02 น.

หายไวไว ได้กลับบ้านไวไวนะคะ   โดย: tuk-tuk@korat 17 กุมภาพันธ์ 2565 16:11:18 น.

ห้องพักที่อยู่หน้าลิฟท์ เสียงดังน่าดูเพราะคนจะเดินผ่านไปมาตลอด เยื้องไปสักทางน่าจะดีกว่า แต่เลือกไม่ได้ล่ะนะ อาหารดูแล้วอารมณ์แบบอาหารโรงยาบาลเลยครับ ถ้าร้อนๆ ก็พอทานได้ แต่ไม่ได้อร่อยหรอก แม้จะถูกต้องตามอนามัยที่คนทั่วไปควรทานก็ตาม เข้าใจน้องเขาแหละ อยู่ๆ ต้องมาอยู่คนเดียวกับใครก็ไม่รู้ กลัวตายด้วยแหละครับ แถมยังต้องเรียนออนไลน์ ก็ขอให้เคลมประกันได้นะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 กุมภาพันธ์ 2565 14:07:50 น.

เวลาพี่ก๋าเห็นคนเขียนนิยาย พี่ก๋าก็รู้สึกครับ ว่าเขียนเก่งจัง เขียนบทกวีง่ายกว่า 555 อันนี้พูดถึงบทกวีแบบกลอนเปล่านะ ถ้าเป็นแบบฉันทลักษณ์ พี่ก๋าก็ยอมแพ้เลยครับ เขียนไม่เป็น เขียนยากมาก เชียงใหม่โควิดคนติดเยอะแล้วครับ วันพฤหัสฯที่ผ่านมา รร.ไลน์แจ้งให้รับเด็กกลับบ้านเลย เพราะครูติดโควิด พี่ก๋าก็ต้องไปรับหมิงกลับบ้าน กลายเป็นกลุ่มเสี่ยงสูงเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 กุมภาพันธ์ 2565 23:39:48 น.

ขอส่งกำลังใจก่อนนะคะน้องนุ่น ฝันดีคืนนี้ค่ะ   โดย: Sweet_pills 19 กุมภาพันธ์ 2565 0:32:35 น.

พักผ่อนเยอะๆ หายไวๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ   โดย: สมาชิกหมายเลข 5722835 19 กุมภาพันธ์ 2565 3:23:06 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 19 กุมภาพันธ์ 2565 6:33:58 น.

จากบล๊อก บล๊อกผมนี่ยานอนหลับแรงหรอครับ หลับไปเลย 55555 แซวๆ นะ ภูมิแพ้นี่จิงอย่างคุณนุ่นว่าครับเป็นเรื่องน่ารำคาญแต่บั่นทอนพลังงานมากๆ เพลียจัดๆ ช่วงนี้ กทม ฟ้าครึ้มๆ ฝนปรอยๆ นี่ตัวดีเลย เป็นภูมิแพ้หนักมากทุกวัน หนักมากคือน้ำมูกไหลตลอดเวลา หายใจไม่ออก เสมหะเยอะ ปวดหัวปวดตา คันตา นี่ดีที่ยังไม่หลอดลมอักเสบอีก คุณแม่แพ้แบรนด์เบอร์รี่ เป็นได้ 2 สาเหตุครับ อาจเป็นแพ้เบอร์นี่สกัด หรือ แพ้พวกสารให้สี เช่น yellow no.5 ก็ได้ คุณนุ่นแพ้กุ้ง แย่เลย ของอร่อยเลยนะน่ะ แต่ผมก็แพ้แหละ 5555 ที่พูดนี่บอกตัวเองด้วย เรื่องประกันอยากหลักไมค์ปรึกษาเลยครับ ผมก็ทำไว้ ถ้าคุณนุ่นบอกว่ามีเงื่อนไขที่ไม่จ่ายแบบนี้เริ่มไม่ชัวร์ละ ขอdisclose บริษัทประกันหลังไมค์ให้หน่อยได้ป่าวครับ แล้วเรื่องข้อแนบท้าย นี่เริ่มกังวล ถ้าหายแล้วยังไม่มีอาการอะไรถือว่าเยี่ยมเลยครับ คุณนุ่นเป็นไทรอยด์ด้วย นี่ต้องดูแลตัวเองดีๆ เลยนะ แต่เชื่อว่าเป็นกินยาเก่ง 9 เม็ดฟาวินี่คงสบายๆ เป็นผมนี่ร้องไห้ 555555 ถ้าเหนื่อยง่ายลองเดินเร็วๆ ดูครับ ไม่เหนื่อยแต่ได้ออกกำลังกาย ช่วงภูมิแพ้ผมก็อาศัยเดินเร็วๆ เอา ทานอาหารมีประโยชน์ดีเลยครับ จะได้ไม่มีปัญหาสุขภาพหยุมๆหยิมๆ ไข่แดงนี่ ใครไหวไปก่อนเลย 5555 ทางนี้ไม่ไหว ซีรีย์ที่แนะนำเดี๋ยวผมลองดูครับ ช่วงนี้ยังอินกับ all of us are dead อยู่ รอ move on ได้ก่อน เดี๋ยวไปต่ออันอื่นๆ วันนี้ กทม ฝนก็ยังตก 10 โมงกะจะไปวิ่งในยิม แต่มือยังกำทิชชูอยู่เลย ปวดหัว   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 19 กุมภาพันธ์ 2565 9:47:49 น.

อ.เต๊ะ มี fc แถวภาคใต้ เค้าชอบส่งรูปอาหารมาให้ดู มีรูปหมูฮ้อง เราก็ไม่เคยกิน ลืมไปว่าแถวนั้นน่าจะ อิสลามแยะ ส่วนเรื่องไทรอยด์นี่ เคยมีเพื่อนเป็น รู้แต่ว่ามันมี 2อย่างมากกับน้อย ของน้องนุ่น น่าจะแบบมาก ความดันถึงขึ้นเวลาตื่นเต้น ปกติ ของ อ.เต๊ะ นี่ อยู่บ้านวัดความดันได้ปกติ พอไป วัดที่ รพ.ขึ้นสูงปรี็ดซะงั้น พยาบาลก็ไม่ยอมท่าเดียว จะให้วัดให้ต่ำลงให้ได้ อ.เต๊ะ ไม่รู้จะทำไงขี้เกียจรอ เลยไปเอาความดันของคนอื่นมาให้ เลขสวยซะไม่มี ร้ายมั้ย555 แล้วก็เรื่อง รูมเมทน้องนุ่นเป็นเด็กน้อยนี่ น้องนุ่นได้เคยพูดคุย โดนตัวหรือเห็นน้องเค้าส่องกระจก บ้างหรือเปล่า เพราะที่บอกว่า บางคืนน้องคลุมโปงฟังติ๊กต่อกแล้วหัวเราะ คิกคัก อยู่คนเดียวด้วยค่ะ นี่ ไม่ใช่ พอน้องนุ่นออกจาก รพ.มาแล้วลองไปถาม จนท.ดูให้แน่ใจ ถ้าเค้าบอกว่า ห้องน้องนุ่น นอนคนเดียว ไม่มีรูมเมทนะคะ บรื๋ออออไม่อยากจะนึก แต่ไม่เป็นไร ได้พล็อตนิยายผีมาอีก เอาเข้าไป เย้ย 555 ส่วนเรื่องประกัน วิริยะ นี่ อ.เต๊ะ ทำแต่ของรถ ไม่ยักกะรู้ว่ามีสุขภาพด้วย แต่ของรถ โอเครมาก ไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย ของ บริษัทอื่นที่เบี้ยว ก็ต้องแช่ง เอ๊ย อาฆาตเอาไว้เลยเชียว ยังไงก็ขอให้น้องนุ่น กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมเร็วๆจ๊ะ   โดย: multiple 19 กุมภาพันธ์ 2565 9:50:15 น.

สวัสดีค่ะน้องนุ่น พี่กิ่งแวะมาให้กำลังใจค่ะ มาอ่านชีวิตใน hospital แล้วพี่กิ่งเข้าใจความรู้สึกของน้องนุ่นมากๆนะคะ น้องนุ่นเขียนบรรยายความรู้สึกและอารมณ์ได้ดีมากค่ะ พี่กิ่งอ่านไปด้วยเห็นภาพไปด้วยเลยค่ะยิ่งต้องกินยามื้อละ 9 เม็ด พี่กิ่งคงแย่แน่ๆค่ะเพราะเป็นคนที่กินยายากมากและ เวลาที่เราป่วยแล้วต้องมาถูกกักกตัวแบบนี้อารมณ์เหงาๆหวาดกลัวใจไม่ดีมาก่อนเลยนะคะถึงแม้ว่าที่พักจะดีมากแค่ไหนเพียบพร้อมอย่างไรก็ไม่เท่ากับเราได้นอนพักรักษาที่บ้านใกล้พ่อแม่ได้อบอุ่นใจแต่โรคนี้ทำให้เราต้องถูกกักตัวและรักษาอย่างเดียวดาย ดีที่น้องนุ่นดูซีรี่ย์ไปด้วยแก้เหงาและยังมีน้องรูมเมทมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ โรคนี้นับวันจะมากขึ้นแล้วค่ะเดี๋ยวนี้เป็นเชื้อตัวใหม่โอมิครอนยิ่งติดง่ายมากลำปางตอนนี้เป็นข่าวว่าติดหลักพันแล้วค่ะพี่กิ่งเองก็กลัวๆอยู่จนไม่อยากออกจากบ้านไปไหนอีกแล้วค่ะ พี่กิ่งขอให้น้องนุ่นมีสุขภาพแข็งแรงหายเป็นปกตินะคะ ดีจังค่ะได้แนวเขียนนิยายใหม่ตั้งสองเรื่อง เยี่ยมเลยค่ะ บางทีวิกฤติก็ยังทำให้มีโอกาสนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 19 กุมภาพันธ์ 2565 20:00:50 น.

พี่ก๋าไม่อยากดูข่าวการเมืองเลยในช่วงนี้ เพราะรู้ว่าดูไป ผู้นำก็ไม่มีความสามารถอะไร 555 รอแค่ว่าเมื่อไหร่จะลงจากอำนาจเสียทีครับ บ้านเมืองจะได้เดินหน้าต่อเสียที นี่ก็หยุดชะงักมา 7-8 ปีแล้ว บวกโควิดเข้าไปอีก ยิ่งเละเทะเลยบ้านเมือง จนแล้วจนรอดพี่ก๋าก็ยังไม่ได้ส่งภาพขายเสียทีครับ เชียงใหม่ก่อน รร.หมิงจะปิด ติด 2พันกว่าคนต่อวัน แต่แจ้งแค่ 200 อีก 2000 ตรวจาก ATK ลงตัวเล็ก ๆ 555   โดย: กะว่าก๋า 19 กุมภาพันธ์ 2565 20:58:24 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 20 กุมภาพันธ์ 2565 6:39:57 น.

มาติดตามประสบการณ์แอดมิตโควิดกันต่อครับ อาหารโรงบาล เห็นเมื่อไหร่ก็รู้สึกถึงความจืดชืด วัคซีนกันติดได้ระดับนึง และถึงติดแล้วก็ช่วยให้อาการไม่หนักนะครับ ดีจริงๆ คุณนุ่นฉีดไปสามเข็มแล้ว พอขาดความหวานแล้วร่างกายมันโหยเนอะ แต่หมอก็ออกแบบอาหารมาให้เหมาะกับเราแล้วหละ ทำไมมนุษย์ต้องเสพติดความหวานด้วยนะ ของที่ไม่ดีมักจะอร่อย 555 น้องรูมเมท ถึงแอดมิตแล้วก็ยังต้องเรียนออนไลน์นะครับ เอาใจช่วยเด็กยุคนี้จริงๆ บางคนเตรียมสอบเข้ามหาลัย ถ้าเป็นโควิดขึ้นมานี่คือจบเลย ได้ซิ่วไปอีกปีนึง เด็กต่างจังหวัดที่เน็ตไม่ค่อยดีเขาจะเรียนกันยังไงเนอะครับ ไอแพดคุณนุ่นดูหนังจากแอพอะไรครับเนี่ย ช่องทีวีธรรมดาเลยใช่ไหมครับ เดี๋ยวนี้ผมดูแต่เน็ตฟลิกซ์ หนังนอกเน็ตฟลิกซ์นี่คือไม่ค่อยรู้จักละ คุณนุ่นทำประกันไว้หลายตัวเลย เพิ่งรู้ว่ามีประกันแพ้วัคซีนด้วยครับ โอกาสน้อยยิ่งกว่าติดโควิดอีก   โดย: ชีริว 20 กุมภาพันธ์ 2565 22:50:34 น.

ภาพท้องถนนจากหน้าต่างเห็นแล้วดูเหงาจริงค่ะน้องนุ่น น้องนุ่นบอกถึงจะได้ที่พักสบายแต่ใจก็ไม่ได้สบาย ความกลัว ความกังวล ความเหงา คงเกิดขึ้นพร้อมๆกันนะคะ ยังดีที่ช่วงแรกน้องนุ่นกินอาหารได้ดี กินยาตามเวลา การรักษาก็เป็นไปด้วยดี วันหน้าพี่ต๋าคงได้อ่านนิยายที่น้องนุ่นได้แรงบันดาลใจจากเหตุการณ์นี้ ซีรีย์พี่ต๋านานๆดูซักเรื่องนึง แต่ทุกครั้งที่ดูก็ได้อะไรดีๆ ส่วนมากได้ข้อคิดที่แยบยลจากคำพูดหรือการกระทำของตัวละคร ไว้รอน้องนุ่นรีวิวซีรีย์ด้วยค่ะ เมื่อวานพี่ต๋าไม่ได้เข้ามา คืนนี้ก็มาดึกอีกแล้ว น้องนุ่นฝันดีนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจบล็อกพี่ต๋าค่ะ   โดย: Sweet_pills 21 กุมภาพันธ์ 2565 0:43:38 น.

สวัสดีค่า โห ผึ้งทำรังใหญ่เลยนะคะ อยู่ร่วมกันได้ดีจังค่ะ ตามไปดูที่ยูทูป+ซับมาแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่า โดย: lovereason ขบอพระคุณมากค่ะ   โดย: โสมรัศมี 21 กุมภาพันธ์ 2565 17:44:37 น.

Hello Tuesday.. สวัสดีเช้าวันอังคารค่ะน้องนุ่น ป่านฉะนี้..ขวัญเอ๋ย!! ขวัญกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวน้องนุ่นแล้วนะคะ..พี่อ้อคิดว่า ,♥️🤞♥️🤞♥️🤞♥️🤞♥️🤞♥️🤞 รออ่านตอนต่อไปค่ะ วันนี้มาRIPให้อาต้อย เศรษฐา ศิระฉายา กันก็อน   โดย: เริงฤดีนะ 22 กุมภาพันธ์ 2565 8:59:49 น.

ดีใจที่คุณนุ่นหายดีแล้ว ตอนนี้เริ่มระบาดหนักอีกแล้ว รักษาสุขภาพกันต่อนะคะ   โดย: sawkitty 22 กุมภาพันธ์ 2565 17:36:50 น.

ขอบคุณสำหรับข้อมูลที่แน่นมาก ๆ เลยครับคุณนุ่น มีประโยชน์มาก ๆ แล้วก็ปวดหัวมาก ๆ ไม่รู้ว่าต่อไปถ้าเกิดอะไรขึ้นจะเอายังไงดี กลับตัวก็ไม่ได้ ห้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง T_T ตอนนี้ที่ออฟฟิศตรวจตรงไหนก็เจอ 2 ขีด แต่ก็ยังให้ทำงานกันต่อไป สบายใจมาก ๆ แต่ซีซั่นนนี้หรือไหนๆ ผมก็ต้องรอด !!!!!   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 22 กุมภาพันธ์ 2565 21:52:00 น.

มาอ่านต่อ   โดย: อุ้มสี 23 กุมภาพันธ์ 2565 8:18:19 น.

ขอบคุณกำลังใจนะคะน้องนุ่น ฝันดีค่ะ   โดย: Sweet_pills 24 กุมภาพันธ์ 2565 0:27:43 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 24 กุมภาพันธ์ 2565 6:12:17 น.

บทกวีนี้พี่ก๋าเขียนไว้ก่อนเกิดโควิดอีกครับ เหมือนทบทวนชีวิตตัวเอง แต่ถ้ามดาูความจริงที่เกิดขึ้นในช่วงยุคโควิด ก็น่าสงสารเด็กรุ่นใหม่นะ เขาเหมือนถูกพรากเวลา พรากความสนุกในวัยเรียนไปเลย คนทั่วไปก็สูญเสียอาชีพ นี่โควิดยังไม่หมด สงครามก็มาอีก 555 วันก่อนที่บ้านพี่ก็ไฟดับไปชั่วโมงกว่าครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 กุมภาพันธ์ 2565 22:06:55 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ่น   โดย: กะว่าก๋า 25 กุมภาพันธ์ 2565 6:19:19 น.

สวัสดีค่ะน้องนุ่น ขอบคุณมากนะคะที่ไปให้กำลังใจเมนูมัจฉาเกยตื้นค่ะ พี่กิ่งตามมาอ่านรอบ 2 ค่ะ อิอิ เดี๋ยวนี้ตลาดข้างบ้านพี่กิ่งต้องปิดเพราะแม่ค้าติดโควิดถึง 7 รายและเป็นร้านที่พี่กิ่งชอบเข้าไปซื้อของด้วย จึงออกอาการหนาวๆร้อนๆขนลุกตลอกลัวติดค่ะ วันนี้จึงรีบต้มน้ำขิงกินกันไว้ก่อนเลยค่ะ แล้วจะติดตามตอนต่อไปนะคะ ขอให้น้องนุ่นมีความสุขวันุกร์ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 25 กุมภาพันธ์ 2565 16:54:15 น.

สวัสดีครับคุณนุ่น 5555 เรียบร้อยปิดจบไปแล้วนะครับ 4 EP จบพอแล้ว ไม่มีเรื่องจะเล่า เอ้ย!!! ไม่มีเรื่องจะแต่งแล้วครับ งุย.... บะ....Based on..... นั่นแหละครับ คิดว่าลองมาเล่าเรื่องด้วยวิธีนี้ก็น่าจะแปลกดี 555555 วัดอ่าซากุสะคนเยอะมากกกกครับ ให้ไปเองผม เอ้ย ภพมันคงไม่ไปหรอก ฮอกไกโดผมก็ไม่เคยไปครับ อยากไปเหมือนกัน แต่หนาวมาก ๆ แน่นอน รอหมดโควิด.....ไม่ได้สิ ทำบ้านอยู่ตังหมดแล้ว T_T อาการเดียวกับภพละครับคุณนุ่นที่ไม่ถูกกับกลิ่นธูป จริงเกศรดอกไม้ภพมันก็แพ้ครับ เลยพกแมสเอาไว้ เพราะเกมส์จากเกษรมาแล้วที่เยอรมัน พูดกันก็ไม่รู้เรื่อง ปวดหัวมาก 555555 ผมไม่เคยดูซีรีย์ญี่ปุ่นเลยครับ เอามาปรับใช้ไม่ได้เลย 55555 นี่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาเล่าล้วนๆ เรื่องจิงกับหนังมันก็คล้ายๆ กันแหละเนอะ 5555 ฝนตกหนักเลยหรอครับ กทม ตกไม่มาก แต่อากาศหนาว ผมก็ เฮ้อ...ต้องคิดตลอดว่า ภูมิแพ้หรือโควิดวะเนี้ย Swabมันทุกวัน ตรวจตรงไหนเจอตรงนั้น ปวดมใจครับ ฮืออออออ เรื่องประกันจริงๆ น่าเอามาบอกเป็นความรู้นะครับ เพราะคนไม่รู้กันเยอะ อย่างพี่ที่ออฟฟิศผมก็สบายใจว่ามีประกัน แต่ผมว่าไม่จบสวยแน่นอน มามะ...นักเขียนมือทองประจำบล๊อกแก๊ง มาอ่าน Once upon a Dream ให้จบนะครับ อิอิ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 25 กุมภาพันธ์ 2565 17:21:20 น.

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดค่ะน้องนุ่น Good morning from Ayuthaya เดี๋ยวจะเลยไปบางปะอิน แวะทักทายเพื่อนบล็อกคนเก่า คุณปู Fullgold รุ่นๆน้องนุ่น คิดว่า   โดย: เริงฤดีนะ 27 กุมภาพันธ์ 2565 10:24:48 น.

แวะมาให้กำลังใจนะครับ ขอบคุณที่เยี่ยมเยือนกันครับ   โดย: สมาชิกหมายเลข 5722835 27 กุมภาพันธ์ 2565 10:38:58 น.

แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ   โดย: **mp5** 1 มีนาคม 2565 11:50:52 น.

ขอบคุณกำลังใจค่ะน้องนุ่น พี่ต๋าอยู่ต่างจังหวัดขอโทษที่มาช้านะคะ อีก 3-4 วันจะกลับค่ะ รักษาสุขภาพ ฝันดีนะคะน้องนุ่น   โดย: Sweet_pills 3 มีนาคม 2565 1:01:52 น.

แวะมาลงสมุดเยี่ยมค่ะ Stay safe....stay strong นะคะน้องนุ่น   โดย: เริงฤดีนะ 4 มีนาคม 2565 5:07:57 น.

เข้ามาอ่านการรีวิวซีรี่ส์ เอ้ย! รีวิวการรักษาตัวตอน 2 ครับ :D แค่ผมอ่านเฉย ๆ ยังเหนื่อยแทนเลยครับ มียาที่ต้องกินในแต่ละวันเยอะมาก เยอะซะจนรู้สึกเหมือนว่า...แค่กินยาก็อิ่มแล้วอะ คือผมเป็นคนที่ไม่ชอบการกินยาเอามาก ๆ ถ้าเจอแบบนี้คงแย่ พยายามไม่ป่วยดีกว่าเนอะ ^^"   โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก 5 มีนาคม 2565 18:05:05 น.

ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์นะคะ   โดย: Noppamas Bee 5 มีนาคม 2565 19:31:41 น.