งานตะพาบวันพระยี่สิบสาม ที่เธอถามโจทย์ตามหญิงนามหนึ่ง
จากที่มาคำถามอันลึกซึ้ง เกิดเป็นหนึ่งบทเพลงกำลังใจ
เธอผู้ซึ่งคิดตั้งคำถามว่า เส้นขอบฟ้านี้มีเจ้าของไหม
ศิลปินแห่งชาติกวีใต้ ท่านขานไขให้คำตอบตามมา
พงษ์เทพประพันธ์ตรงเส้นขอบฟ้า มีที่มาจากกวีบทนี้หนา
เขียนโดยครูวรรณศิลป์ชื่อลือชา นามปากกา พนม นันทพฤกษ์
หากจะคิดอย่างตามที่เธอถาม ขอตอบความตามคิดจิตรู้สึก
หากจะค้นขอบฟ้าอย่างใจนึก มิอาจตรึกตรองได้ในฉับพลัน
ขอบฟ้ากว้างลิบลับกับผืนน้ำ ทุกโมงยามผ่านตามิใช่ฝัน
สุดแต่ใจจะนำทางฝ่าฟัน ใช่ของขวัญหยิบวางบนฝ่ามือ
หากจะเปรียบตะวันที่กลางน้ำ ใครจะห้ามมิให้ตกได้หรือ
แม้นว่าใจอยากคว้าสุดปลายมือ ที่ได้คืออากาศไร้ตัวตน
หากว่าขอบฟ้านี้มีเจ้าของ จักขอลองสดับดูสักหน
หากตอบได้ช่วยไขแจ้งบัดดล ด้วยว่าจนคำตอบที่ต้องการ
ฉันก็คือหนึ่งคนแค่คนหนึ่ง ผู้ไร้ซึ่งสามารถจักขับขาน
ท่วงทำนองไพเราะเสนาะกานต์ อีกแสนนานจึงเป็นเช่นกวี
พนม นันทพฤกษ์
(นามปากกาของศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ พ.ศ.2548)
อ.สถาพร ศรีสัจจัง
ตรงเส้นขอบฟ้า
(เพลงที่แต่งโดย พงษ์เทพกระโดนชำนาญ)
แต่งขึ้นจากบทกวี ที่เธอถาม
ตะพาบนี้มีที่มาจากโจทย์ ที่เธอถาม
เป็นหัวข้อที่ตีความยากเอาการ
รายละเอียดติดตามได้จากตะพาบคุณสาวค่ะ
หัดแต่งกลอนแปดค่ะ
เพราะที่เธอถาม เป็นชื่อบทกวี
เลยคิดจะลองเขียนกลอนดูบ้าง
ภาษาพื้นมากแต่ใช้เวลาแต่งนานมาก
ยากสุดๆ T T
ขอบคุณของแต่งบล็อกสวยๆจากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ
ขอบคุณเพลงเพราะๆ จากอินเตอร์เน็ตค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ
^______^
งดงาม และไพเราะมากค่ะ คุณนุ่น
ขอบคุณนะคะ