ถนนสายนี้มีตะพาบ 135 : เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง?
ถนนสายนี้มีตะพาบ : 135 เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง? โจทย์โดย : คุณต่อ toor36 ![]()
คำว่าเรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง มีที่มาจากไหน? เป็นคำถามที่จขบ. สงสัยเหมือนกัน ว่าทำไมถึงโด่งดัง ทั้งแปลงเป็นวลีเด็ด ทั้งตลกขบขันบ้างประชดประชัน ติดแฮชแท็กเฟซบุค ทวิตเตอร์ มากมายกระแสแรงจนได้มาเป็นโจทย์ตะพาบในครั้งนี้ด้วยคะแนนโหวตแบบขาดลอย เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง จริงๆ แล้วมีที่มาไม่ใกล้ไม่ไกล จากเอ็มวีเพลง ทิ้งไว้กลางทาง ของวงโปเตโต้โดยมี โจอี้ บอย เป็นคนให้คำนิยามไว้ในทีเซอร์ 
นึกแล้ว จขบ. ก็อยากจะอินเทรนด์กับเขาเหมือนกัน ยังจำได้...เมื่อไม่นานมานี้มีกฏหมายจราจร สำหรับผู้ใช้รถใช้ถนนที่ชอบมักง่าย เป็นอะไรที่แหวกแนวน่าสนใจดี แต่จะทำได้จริงรึเปล่ากับ จอมปาด จอมล้ำ จอมขวาง จอมย้อน จอมปลอม และ จอมแชท แล้วก็จริงอย่างที่คิด...ที่เห็นกับตาทุกวันนี้คือ... 
เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง? จุดที่เสียงบประมาณทำป้ายจราจรตัวโตเกือบเท่าฝาบ้านติดทั่วทุกมุมเมือง แต่สุดท้ายคือป้ายธรรมดาๆ ที่ผู้ใช้รถอีกมากมายมองข้าม คนที่คิดว่าการได้แทรก ได้เบียด ได้ไปก่อนคือ...ฉลาด...แต่จริงแล้วคือการเอาเปรียบซึ่งหน้า คนทำถูกกฏได้แต่มอง...หรือต้องถือคติ คนไทยใจดี พี่รีบขอไปก่อนนะน้อง? 
เคยเป็นไหม? ให้สัญญากับตัวเองเป็นมั่นเหมาะว่าจะไม่เสียเงินให้กับของชอบ เพราะชอบหนังสือมาก เล่มไหนเขาว่ากันว่าดี จะต้องหาซื้อมาครอบครองจะอ่านทันทีหรือจะดองได้ที่ก็ไม่สน แต่เมื่อเศรษฐกิจไม่เป็นใจ ก็ให้สัญญากับตัวเองไว้ว่าฉันจะใจแข็ง แต่สภาพที่เห็นและเป็นจริงในตอนนี้คือ
บอกตัวเองและแก้ตัวกับแม่ตลอดว่า...เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง? จุดที่หนังสือล้นห้อง ลามไปถึงหัวนอน บนโทรทัศน์ ใต้โต๊ะ ในลิ้นชักในห้องน้ำ ไหนว่าเงินทองเป็นของหายาก!ห้ามเพิ่มกองดอง... ต้องสะกดจิตตัวเองไง แล้วนี่อะไร? หนอนหนังสือเครียดจริงๆ เลย!! 
เคยเป็นไหม? ให้สัญญาตัวเองว่าจะไม่ใจอ่อนเวลาเห็นสัตว์โลกผู้น่ารักทั้งหลาย น้องหมาน่ารักอะไร จขบ. ก็ไม่อยากได้ทั้งนั้น ขี้เกียจรัก...ไม่อยากเป็นภาระผูกพัน แต่นี่อะไร สามเดือนได้เพิ่มมาสามตัว คือ... 
บ่นกับตัวเองว่า...เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง? จุดที่เจ้าสองแฝดลาบาดอร์น้อยที่เจ้าของไม่เอา กับพี่ดุ๊กดิ๊กเด็กข้างกองขยะ...ที่น่าสงสาร? แท็กทีมกันทำบ้านรก กัดรองเท้า กัดประตูพัง กินข้าวราวพายุบุแคมทั้งค่ายา ไหนว่าจะประหยัด... แล้วนี่อะไร มองหน้าแม่แทบไม่ติด
เคยเป็นไหม? ที่คิดจะเลิกส่องเลิกอ่านฟีดข่าวในเฟซบุคเร็วกว่าปกติ จะได้มีเวลาพักผ่อนทำอย่างอื่น ทั้งเขียนนิยายข้ามปี อ่านหนังสือสารพัดสารพัน แต่นี่อะไร หนังสือไม่ได้อ่านมัวแต่ส่องดราม่า คือ... 
สงสัยตัวเองว่า...เรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง? จุดที่เจอแต่เรื่องชวนอยากรู้ ทั้งกอสซิป แชร์โพส ดราม่าสารพัดวงการ ไหนจะโพสอาหารรอบดึกที่เพื่อนๆ สรรหา กับวลีฮิต ดึกแล้วโพสได้ ทำร้ายจิตใจ คนนอนดึกหิวมาก ต้องเอาน้ำลูบท้อง
เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง!! 
สุดท้าย...กับกิจกรรมภาพเล่าวันฝนพรำ ที่ จขบ. รอแล้วรอเล่า ฝนเจ้าก็ไม่มาสวยๆ ให้ถ่ายภาพเหมือนใครเขา รอจนเบื่อ แต่...ในที่สุดก็ได้ภาพมาในนาทีสุดท้าย ฝนตกรถติดพอดิบพอดี เอิ่ม!!..ไมได้สวยอะไรเลย แต่ดีใจมาก ขอเป็นภาพปิดท้ายตะพาบบทนี้นะคะ 
และแล้ว...ในที่สุด จขบ. ก็มาถึงจุดที่มีภาพเล่าวันฝนพรำกับเขาจนได้เย้ๆ เอนทรีนี้จบแบบหาสาระไม่ค่อยจะได้ หมู่นี้มีเรื่องชวนเครียดมากมายเหลือเกิน มีความสุขกันให้มากๆ ดีกว่านะคะ วันพระใหญ่ เข้าวัดทำบุญ ถือศีล ทำจิตใจให้ผ่องแผ้วกันค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆ จากคุณยายเก๋าและคุณญามี่ค่ะ ขอบคุณภาพการ์ตูนน่ารักๆ จากอินเตอร์เนตค่ะ ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก i am ค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ ^_____________^
| Create Date : 31 กรกฎาคม 2558 |
| Last Update : 31 กรกฎาคม 2558 23:09:32 น. |
|
50 comments
|
| Counter : 2972 Pageviews. |
 |
|
ใครบอก สาระไม่มี ได้ข้อคิดดีออก
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
คืนนี้ค่อยมาแก้ภาพอีกทีค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะ ^____^
เดี๋ยวจะตามไปอ่านตะพาบบ้านพี่ๆ นะคะ