ถนนสายนี้มีตะพาบ : 86 : ใกล้รุ่ง...
ตะพาบ 86 : ใกล้รุ่ง โจทย์โดย :พี่อ้อมแอ้ม คนผ่านทางมาเจอ 
บันทึกครั้งหนึ่งในชีวิต... ที่ฉันรู้สึกเหมือนกำลังโดน...ตามล่า 
แปลก..ช่วงเวลาใกล้รุ่งไม่ใช่ช่วงเวลาที่ฉันจะตื่น แต่วันนี้ฉันตื่นเองได้โดยไม่ต้องอาศัยนาฬิกาปลุกเครื่องใดๆ นาฬิกาบ่งบอกเวลา 05.05 น. เหลือเชื่อ...ว่าฉันจะตื่นได้ คนต่างจังหวัดไม่ต้องรีบเร่งเหมือนคนในเมืองใหญ่ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเวลาก็ยังคงเหลือเฟือ แต่วันนี้ฉันตั้งใจว่าจะไม่ไปไหน อาจนอนหลับอีกสักตื่นสองตื่น แล้วก็จะนอนเกลือกกลิ้งอยู่กับบ้านอย่างสบายใจ แต่แล้วจู่ๆก็มีเหตุให้ฉันต้องออกไปจนได้ ฉันขับรถเก๋งคันเก่ารุ่นหน้าหนูตูดเป็ดของแม่ออกไปแต่เช้ามืด พระกำลังบิณฑบาตรพอดี ฉันนึกในใจว่าเดี๋ยวต้องแวะเซเว่นซื้อของมาดักใส่บาตรพระคงทัน เพราะนานๆจะมีโอกาสสักครั้ง รถจอดสนิทหน้าธนาคารแห่งหนึ่ง ยามเช้าฟ้ายังสว่างไม่เต็มที่ ที่จอดรถหน้าธนาคารยังคงว่างเปล่า มีรถของฉันเพียงคันเดียวที่จอดอยู่ ฉันขึ้นบันไดไปกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มที่อยู่ชั้นสองหน้าประตูธนาคาร จำนวนเงินมากพอสมควรเพราะแม่บอกว่าจำเป็นต้องใช้ในวันนี้จึงใช้ให้มากดให้ พอฉันหันกลับกำลังจะก้าวเท้าลงบันได ฉันก็เห็นมอเตอร์ไซค์ผู้หญิงคันหนึ่งมีคนขับหน้าตาดีและคนซ้อนท้ายหน้าตาค่อนไปทางน่ากลัวเพราะหนวดเคราปิดบังบางส่วนบนใบหน้า สองคนกำลังมองมาทางฉันที่กำลังเดินลงมา ฉันรีบม้วนปึกเงินใส่กระเป่ากางเกงแล้วเดินเลี่ยงออกมาทางขวาสุดของมุมบันไดให้ห่างจากชายสองคนนั้นเกือบสามเมตรได้ สองคนยังนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์มองตามฉันจนฉันชักสยองนิดๆ ยามไม่รู้หายไปไหนไม่เห็นอยู่หน้าธนาคาร ฉันชักจะใจแป้วถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งเข้ามาจี้ฉันจะทำยังไง อาจจะคิดในทางร้ายแต่มันก็น่าคิด สักพักก็มีมอเตอร์ไซค์มาจอดไม่ไกลจากที่ฉันยืนอยู่ ฉันตกใจสุดขีด แต่พอมองตรงๆ ก็พบว่าน่าจะเป็นคู่รักวัยทำงานมากกว่า สองคนกับมอเตอร์ไซค์ผู้หญิงรุ่นใหม่คุยกันอย่างไม่สนใจใคร และไม่สนใจชายสองคนนั้นรวมถึงฉันด้วยซ้ำ ก่อนที่ชายจะขึ้นไปบนธนาคารและปล่อยผู้หญิงนั่งรออยู่บนรถ ฉันเลี่ยงเดินออกนอกถนนให้อยู่ในจุดที่ไม่อับ ใจชื้นเล็กน้อยเมื่อเธอคนนั้นที่กำลังรอคนรักยิ้มส่งให้ มีรถผ่านไปมาเป็นระยะแต่สองคนแรกก็ยังมองตาม ฉันไขกุญแจรถมือไม้สั่นไปหมด อะไรบางอย่างทำให้ระแวงระวังเป็นพิเศษ พอขึ้นรถได้ฉันก็ล็อคประตูทันทีแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก โล่งอก...เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แต่มันสบายใจ เหมือนตัวลอยขึ้นจากสถานการณ์ที่น่าจะเลวร้าย ฉันผ่านมันมาได้แบบไม่ต้องระแวดระวังอีก ระหว่างทางกลับบ้านฉันจึงแวะเซเว่นเพื่อซื้อของใส่บาตรพระอย่างที่ตั้งใจ ฉันเดินหิ้วถุงออกจากเซเว่นอย่างสบายอารมณ์ บรรยากาศยามเช้าที่ไม่ค่อยได้สัมผัส ฉันสูดลมหายใจเต็มปอด ฉับพลันสายตาฉันก็เหลือบไปเห็น... สองคนเดิมกับมอเตอร์ไซค์คันเดิม จอดอยู่ปากซอยข้างเซเว่น มองมาทางฉัน..อีกแล้ว ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนถูกตามล่าอย่างไรอย่างนั้นรีบไขกุญแจขึ้นรถ ลมหายใจเริ่มติดขัด โทรศัพท์มือถือก็ไม่ได้เอามา ฉันต้องบ้าแน่ๆเพราะความเครียดพุ่งปรี๊ด เกิดมาไม่เคยเจออะไรอย่างนี้นอกจากฝันว่าถูกผีไล่ล่า แต่นี่คนเป็นๆ คนดีๆ สี่มือสี่เท้า แต่ทำไมทำตัวแปลกๆแบบนี้ ฉันเริ่มขับรถวนไปมา เพื่อให้แน่ใจว่าคิดไปเอง หรือถูกตามจริง ปรากฏว่าไม่ว่าจะไปทางใด มอเตอร์ไซค์คันนั้นยังตามตลอด ฉันเริ่มคิดแล้วว่าต้องหาทางสลัดให้หลุดให้ได้ โอ้..ฉันเหมือนนางเอกในหนังละครอย่างไรพิกล ที่ขับรถหนีคนร้ายตามล่า แล้วในที่สุด..ฉันก็ตัดสินใจขับรถเข้าไปในปั๊มน้ำมัน ฉันขับวนอยู่หนึ่งรอบจากทางเข้าอ้อมไปทางออกโดยไม่เติมน้ำมันแต่อย่างใด มอเตอร์ไซค์คันนั้นยังตามเข้ามาแต่ทำทีจอดหน้าห้องน้ำ ฉันตัดสินใจบึ่งรถออกจากปั๊มทันทีอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะสลัดให้หลุด สองคนนั้นไม่ได้ตามมา ฉันโล่งใจไม่เบาเลยกลับรถจะกลับบ้านตัวเอง ที่ฉันผ่านมาเพื่อหนีการตามล่า แล้วฉันก็เห็น...มันยังตามมา ต้องขออนุญาตเขียนคำไม่สุภาพแล้ว เพราะฉันเหลืออด... ฉันขับรถชะลอความเร็วลงเพื่อให้มันผ่านไปก่อน แล้วก็ผ่านไปจริงๆ ทำทีเหมือนไม่ได้ตาม แล้วเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันตัดหน้ารถฉันไป พอฉันชะลอผ่านปั๊มน้ำมันอีกแห่งหนึ่ง ฉันก็เห็นมันขับวนเหมือนรอเวลาอยู่ ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป เป็นไงเป็นกัน ฉันตบไฟเลี้ยวขวาแล้วหักรถอย่างรวดเร็วเข้าไปยังสถานีตำรวจที่อยู่ตรงข้ามกับปั๊มน้ำมันทันที ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีที่ฉันคิดถูกแล้วมันกลัวสถานีตำรวจหรือความเผอเรอไม่ทันมองว่าฉันไปทางไหน ฉันเห็นมันขับออกจากปั๊มน้ำมันอย่างช้าๆแล้วมองหาอะไรสักอย่าง เหมือนกับหาไม่เจอ ซึ่งคงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก ฉันและเจ้าหน้าหนูตูดเป็ดสีครีมของแม่ที่มันคงมองหาอยู่ ฉันรอดมาได้หวุดหวิดเพราะตัดสินใจหักรถเข้ามาจอดแอบอยู่ในสถานีตำรวจ หรือเพราะมันเผลอเลยมองหาฉันไม่เจอก็ไม่รู้ได้ ท่าทางว่ามันคงหัวเสียไม่เบาอุตส่าห์ตามฉันมาตั้งนาน ผ่านไปสักพักฉันจึงขับรถออกจากสถานีตำรวจ มุ่งหน้าตรงกลับบ้านอย่างสบายใจ ไม่มีมอเตอร์ไซค์คันนั้นตามมาอีก คาดว่ามันคงต้องมองหาเหยื่อรายใหม่ต่อไป ไม่น่าเชื่อว่ายามเช้าอย่างนี้จะยังมีโจร ขโมย ที่ตื่นมาพร้อมพอๆกับคนดีๆที่ทำมาหากินสุจริตเหมือนกัน ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอกับมุมนี้ในสังคม คิดแต่ว่า ดึกๆ น่ากลัว แม่มักบอกว่าอย่ากลับดึกนะลูก กลับบ้านไวๆ นะลูก สารพัด แต่นี่ใกล้รุ่งจนถึงฟ้าสว่างฉันกลับเจอมิจฉาชีพเข้าซะแล้ว นึกไปแล้วก็สยอง ถ้าหากเจอผีคงดีซะกว่า แต่เจอคนดีๆด้วยกันตามหลอกนี่มันน่านักจริงๆ ไม่ทำมาหากินเอาแต่ทำแบบนี้ ชีวิตคงไม่มีทางเจริญ สักวันคงได้จบลงในคุกอย่างเสียไม่ได้... ฉันเดินหิ้วถุงเซเว่นเข้าบ้านอย่างสบายอารมณ์ พระสงฆ์ที่อุตส่าห์จะใส่บาตรในยามเช้ากลับวัดกันหมดแล้ว เพราะฉันมัวเสียเวลาอยู่นาน แต่ไม่เป็นไรเอาไว้มีโอกาสฉันคงหาเวลาไปทำบุญที่วัดแน่นอน ฉันเข้าไปกอดเอวแม่ที่กำลังง่วนทำอาหารเช้าในครัว แล้วยิ้มเอาใจ ทั้งที่ปกติฉันไม่กอดแม่ แต่วันนี้ฉันโผเข้ากอดแม่อย่างเต็มใจพร้อมทั้งส่งเงินปึกเจ้าปัญหาให้แม่เก็บใส่กระเป่า โดยไม่ได้เล่าอะไรให้ไม่สบายใจ แล้วฉันก็โดนแม่ไล่ให้ไปนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ ขอบคุณของแต่งบล็อคสวยๆจากคุณญามี่และคุณชมพรด้วยนะคะ ขอบคุณภาพสวยๆและเพลงเพราะๆจากอินเตอร์เนตค่ะ พรุ่งนี้ค่อยไปอ่านตะพาบพี่ๆและบล็อคพี่ๆที่ยังไม่ได้ตามเก็บเมื่อวานนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
| Create Date : 06 สิงหาคม 2556 |
| Last Update : 6 สิงหาคม 2556 2:46:20 น. |
|
94 comments
|
| Counter : 2372 Pageviews. |
 |
|
อยากจะมีบ้านแบบนี้จังเลยนะน้องนุ่นว่าม่ะ
สวัสดีค่ะคุณนุ่น...ตามมาอ่านผลงานเขียนช้าไปหน่อยน๊าาาาา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 76 คน [
เจิม
